Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2558
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
11 สิงหาคม 2558
 
All Blogs
 
[R]ตะลอนนั่งรถไฟไปรัสเซีย 07 - Terelj (1)



"รถเที่ยวแรกจากตัวเมือง จะออกมาช่วง 11 โมงเช้า 
ส่วนเที่ยวสุดท้ายจากอุทยานคือ 5 โมงเย็น"

มิคาเอล โผล่หน้าออกมาจากถุงนอนในช่วงเช้า ที่ฉันกำลังจัดกระเป๋าใบเล็ก
เตรียมออกเดินทางไปนอกเมือง เขาช่วยชี้จุดขึ้นรถบนแผนที่จากหนังสือนำเที่ยว
ให้พร้อมย้ำเตือนเรื่องของเวลาเอาไว้ หากว่าฉันไม่คิดจะค้างแรมที่นั่น


Terelj  (Тэрэлж) อุทยานชื่อแปลก ที่มีเสียง "จ" กระซิบพ่วงท้ายเบา ๆ
ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ไกลจากอูลันบาตอร์ประมาณ 80 กิโลเมตร
เป็นหนึ่งในจุดหมายสำคัญที่ต้องขีดเส้นใต้ย้ำไว้เป็นหนักหนาว่า ห้ามพลาด

มาถึงมองโกเลียแล้วคงไม่มีใครคิดอยากเดินเที่ยวในเมืองกันหรอกนะ แต่ติดตรง
ที่ว่ามาร์กอตกลับตั้งราคาทัวร์ไว้สูงเกินไป 
ถึงจะสะดวกและดีพร้อมกว่าที่จะต้อง
ดั้นด้นไปเองแบบนี้ก็เถอะ 

สเวียตต้า ยังคงสาละวนอยู่ในครัวเหมือนเคย เพียงแต่รอบนี้เธอไม่ได้นั่งดม
กำยาน
กับจิบชามะนาวเหมือนเมื่อคืน เธอกำลังยืนหั่นหอมใหญ่กับมะเขือเทศอยู่ 

"ฉันจะทำสปาเกตตี้สำหรับเช้านี้อยู่กินด้วยกันไหม?"  

"มื้อเย็นละกัน เดี๋ยวฉันจะออกไปอุทยานแล้ว" ฉันขอเลื่อนไปก่อน 

"คงไม่ได้เจอกันแล้วช่วงสายนี้ฉันก็จะออกไปนอกเมืองเหมือนกัน
ไปยาวอาทิตย์นึงเลย"
สเวียตต้า ตอบ


ฉันคงยังไม่ชินกับการเดินทางมากเท่าไหร่ และรู้สึกไม่ชอบเลย
เมื่อต้องทำความรู้จักกับใครสักคนได้ไม่นาน จากนั้นก็ต้องบอกลากัน
ในเวลาที่ไม่ห่างกันนัก

"ปากกา!" คำ ๆ นี้ที่ทำให้เรานั่งขำกันเมื่อคืน พอเมื่อเอามาพูดใช้งานสำหรับ
บอกลา ก็กลับไม่มีเสียงหัวเราะลั่นต่อท้ายกันอีกแล้ว




จากจตุรัสกลางเมืองที่มีรูปปั้นของวีรบุรุษชาวมองโกเลียที่ชื่อว่า Sukhbaatar 
เลียบผ่านลงมายังสวนหย่อม และข้ามไปยังฝั่งอาคารที่เป็นสถานที่ราชการ-
แห่งหนึ่ง 
ดูเหมือนว่าป้ายรถเมล์ที่มิคาเอลบอกเอาไว้เป๊ะ 
ฉันเดินถามเรื่องถึงรถโดยสาร และยื่นโพยกระดาษที่จดชื่อเป็นภาษามองโกเลีย
ให้คนที่ผ่านไปมาแถวนั้นดู มันอาจฟังดูไม่ดีที่ไม่มีใครสักคนช่วยบอกอะไรได้เลย

พวกเขาได้แต่มองโพยดังกล่าว แล้วก็ส่ายหน้าบอก "ไม่รู้"
บางคนก็เดินหนี
หรือไม่ก็ว่าให้ลองโบกแท็กซี่ไปสิ

แท็กซี่มองโกเลียมีหน้าตาเป็นยังไงกัน ฉันยังไม่เคยเห็นเลยสักคัน?!
ในเวลานั้นคงจะต้องเรียกว่า เคว้ง และ หมดใจ ไปแล้ว กับประเทศนี้


เกือบสิบโมงที่รถเมล์คันแล้วคันเล่าได้วิ่งแล่นผ่านไป และฉันก็มาหยุดพักนั่ง
ที่ป้ายรถประจำทาง โดยที่ยังไปไหนไม่ไกลกว่าจตุรัสกลางเมือง  
ในตอนนั้นมีคุณยายผมขาวมานั่งรอรถฯ เลยลองเสี่ยงเขาไปถามยายดูละกัน 
ถึงจะฟังดูแปลกไปหน่อยที่คิดจะถามคนเฒ่าคนแก่ เพราะแม้แต่พวกคนหนุ่มสาว
วัยรุ่น ที่แล้วมา
ยังช่วยอะไรไม่ได้เลย และนี่คงเป็นที่พึ่งสุดท้ายแล้ว...

คุณยายตอบกลับเป็นภาษามองโกเลีย แบบคนอื่น ๆ ที่ผ่านมา
แต่ครั้งนี้แกกลับลุกไปถามแม่ลูกคู่หนึ่งที่กำลังยืนอยู่ไม่ไกลนัก
คุณป้าคนที่ว่าจูงลูกสาวเข้ามาคุยอะไรบางอย่างกับฉัน พร้อมทั้ง
คุณยายก็หันมาส่งสัญญาณมือบอกใบ้ให้ตามเขาไป




สองแม่ลูกพามาขึ้นรถประจำทางไปลงที่ย่าน peace avenue  (จุดขึ้นรถจะอยู่
ฝั่งตรงข้ามกับโรงแรม Narantuul) 
พร้อมกับส่งขึ้นไปนั่งบนรถอีกคัน และกำชับ
ให้กระเป๋ารถเมล์แจ้งบอกฉันด้วยเมื่อถึงที่หมาย 
ทั้งสองจะหันมาบอกลาก่อนที่จะ
เดินลงจากรถ และ
ฉันก็เผลอยกมือไหว้บอก ขอบคุณ เป็นภาษาไทย ด้วยความ
ดีใจแบบลืมคำพูดไปเสียสนิท 
ที่พวกเขาอุตส่าห์พามาส่งไกลถึงขนาดนี้




จากนั้นรถประจำทางวิ่งเลี้ยวออกไปทางท้องทุ่งที่อยู่ห่างไกลออกไปจากตัวเมือง-
ใหญ่ ที่มีสภาพแวดล้อมแตกต่างกันลิบลับ ผ่านแม่น้ำสีฟ้าเข้มที่ไหลตัดผ่านพื้นที่
โล่งกว้าง ที่มองไปทางไหนก็เจอกับฝูงม้าที่กำลังยืนเล็มหญ้า และต้นไม้ที่มีแต่
ใบสีเหลืองเต็มไปหมด 
ดูเหมือนว่าฤดูใบไม้เปลี่ยนสีของที่นี่จะไวกว่าที่เมืองจีน 

ทั้งที่เมื่อสามวันก่อนต้นแปะก๊วยที่ข้างทางในกรุงปักกิ่ง ยังคงมีใบเขียวสดอยู่เลย

ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงได้ ที่ป้ายรถเมล์แห่งหนึ่งในเขตเมืองเล็ก ๆ
กระเป๋ารถฯ เดินมาสะกิดให้ฉันลงที่นี่ พร้อมชี้ไปยังจุดรอรถที่ฝั่งตรงข้าม
ในเวลาบ่ายโมง ที่จะมีรถโดยสารไปส่งยัง
Terelj อีกต่อ 

เอ๊า...ไหงการเดินทางมันดันพิศดารอย่างงี้ล่ะเนี่ย?
หนแรก ฉันก็นึกว่าจะเป็นการนั่งรถแค่ต่อเดียวเสียอีก

จุดตรงนี้คือที่ไหน ฉันเองก็ไม่รู้ทั้งพิกัดและชื่อ เลยถ่ายรูป
ที่เพิงรอรถแห่งนี้เก็บเอาไว้
เผื่อว่าขากลับจะจำจุดรอรถได้


กระทั่งบ่ายโมงก็แล้วรถก็ยังไม่มา มีเด็กผู้หญิงเสื้อสีฟ้าคนหนึ่งกำลังเดิน
ไปมา
สลับกับดูนาฬิกาข้อมือและคุยโทรศัพท์เหมือนว่าจะรีบร้อนนิดหน่อย
เธอบอกว่าจะไปที่อุทยานเช่นกัน และดูเหมือนว่าวันนี้รถโดยสารจะมาไม่ตรงเวลา

" มานี่ "

ครู่ใหญ่ เจ้าเด็กเสื้อฟ้าคนนั้นกวักมือเรียกบอกให้ฉันไปกับเธอหลังจากที่รู้ว่า
จะไปทางเดียวกัน เราย้ายจุดรอรถมายังที่อีกมุมของแยกถนนพร้อมกับโบกรถ
ที่กำลังวิ่งอยู่ กลุ่มคนแถวนั้นก็ทำแบบนี้เช่นเดียวกัน มีทั้งรถบางคันที่จอดรับ
หรือไม่ก็ผ่านเลยไป

เราได้ติดรถไปกับใครก็ไม่รู้ที่เจ้าเด็กคนนั้นเดินเข้าไปถาม ที่เบาะหลังของรถ
คันดังกล่าว มีคนที่นั่งไปด้วยกันรวมทั้งหมด
5 คน 
และนี่คงจะเป็นสิ่งที่ฉันเห็น
จากเมื่อวานนี้ที่มาร์กอตโบกรถคันโน้นนี้ 
เพื่อให้ไปส่งยังที่พัก ทั้งที่ไม่ใช่รถ-
โดยสารรับจ้างแต่เป็นรถยนต์ส่วนบุคคล

งั้นก็แสดงว่าสำหรับมองโกเลีย ถทุกคันพร้อมที่จะเป็น Taxi ได้ตลอดเวลา
นั่นเอง
แต่เรื่องค่าโดยสารก็ขึ้นอยู่กับระยะทาง จำนวนคนที่ร่วมทางด้วยนะ




พวกเรานั่งไปกันหลายคนและค่าโดยสารก็หารเฉลี่ยกันแค่ 2,000 ทูกรุก*

*ใน Guide book บอกถึง ค่าเข้าอุทยานที่ต้องจ่ายกันที่บริเวณ Turtle rock
แต่ดูเหมือนว่ารถยนต์ที่นั่งมาจะไม่ได้วิ่งผ่านทางที่ว่านั่น 

ตลอดทางจะเห็นเนินเขาขนาบข้างที่เต็มไปด้วยป่าสน หรือบางทีก็จะมีหิน
รูปทรงแปลกที่มาจากการถูกลมกัดเซาะ มีจุดตั้งเกอร์แคมป์
สลับกับอาคารที่
กำลังจะทำการก่อสร้างขึ้นใหม่  
แต่ที่เด็ดกว่านั้นคงจะเป็นสวนไดโนเสาร์ที่มี
รูปปั้นจำลอง
ของเจ้าพวกสัตว์ดึกดำบรรพ์ตัวใหญ่ยืนโชว์อยู่ข้างทางเต็มไปหมด

นั่นก็เพราะที่มองโกเลีย มีการค้นพบฟอสซิล โครงไดโนเสาร์ และรอยเท้า
แถว ๆ ทะเลทรายโกบี  ว่าแล้วก็ให้ลองนึกถึงพื้นที่บริเวณนี้เมื่อหลายสิบล้านปี
ก่อนดูสิ พวกมันคงจะออกมาเดินเพ่นพ่านกันเยอะเลยล่ะ




พื้นถนนบางส่วนดูจะค่อยไม่ราบรื่นดีนัก เพราะมีการทำทางใหม่รถยนต์จำเป็นต้อง
วิ่งลัดลงเนิน เพื่อเลี่ยงทางและอ้อมไปโผล่อีกฝั่งถนน ส่วนผู้โดยสารก็ต้องลงจาก
รถไปยืนรอตรงทางข้างหน้า เพื่อลดน้ำหนักบรรทุกโดยเฉพาะตอนที่ต้องย้อนปีน
ป่ายขึ้นเนินสูง แถมบางครั้งก็ต้องอาศัยแรงผู้ชายมาช่วยดันรถช่วงที่ติดหล่มกลางทาง 


ในที่สุดแล้วฉันก็มาถึงที่หมายจนได้ หลังลงจากรถ เราต่างก็แยกย้ายกันไป
คนละทาง
ฉันที่เดินตรงไปยังกลุ่มคนเลี้ยงม้าที่นั่งกันอยู่บริเวณไม่ไกลจากจุดลง
รถนัก
พวกเขาเสนอที่พักคืนละ 10,000 ทู้กรุก กับค่าเช่าม้าขี่ที่คิดเป็นรายชั่วโมง

มันก็น่าสนใจดีนะเสียแค่ตรงที่ว่า หากจะค้างแรมที่กระโจมของพวกเขา 
ฉันต้องนำอาหารมาเองและดูเหมือนว่าจะมีตัวเลือกอยู่เพียงเท่านี้

นี่คงเป็นอีกบทเรียนหนึ่งของการเดินทาง ที่ได้เห็น
ข้อแตกต่าง
ระหว่างการซื้อทัวร์กับการเดินทางมาเองคือ คือเมื่อเรายอมจ่ายมูลค่านั้น ๆ
ที่ได้รับการเสนอ
ต่างฝ่ายต่างก็ Happy together

แบคแพคเกอร์ 
เที่ยวเองได้ไม่ง้อทัวร์ 
แต่ต้องมาซื้อทัวร์(ภายหลัง)ฟังดูแล้วมันก็แปลก ๆ
หลังจากได้เห็นหลายต่อหลายคน เดินทางมาถึงที่หมายเองและสุดท้าย
ก็ตามหาแพคเกจนำเที่ยวจากท้องถิ่นกันเกือบทั้งนั้น
มันเลยต่างไปนิยามเดิม ๆ
ที่ตัวเองเคยคิดไว้มากอยู่  

ภาพของนักเดินทางที่เดินกางแผนที่แบกเป้ใบโตบนหลัง แต่งตัวทะมัดทะแมง
ไปจนถึงเซอร์
อาจมีร่องรอยการไม่อาบน้ำ ยืนโบกรถ แบบ Hitch-Hike  
ค่ำไหนนอนนั่น ไปจนถึงคนจำพวกบุกเบิกการเดินทางเองได้เรียนรู้และใช้วิถีชีวิต
แบบเดียวกับคนท้องถิ่นนั้น ๆ ที่ไม่ได้เป็นไปโดยการจัดฉากจำลองที่เตรียมไว้
สำหรับนักท่องเที่ยวโดยเฉพาะ มันหายไปไหนหมดแล้ว

หรือบางทีแล้ว การแบกเป้ มันอาจเป็นแค่สิ่งสมมติไปแล้วก็ได้




Create Date : 11 สิงหาคม 2558
Last Update : 27 ตุลาคม 2560 16:05:09 น. 15 comments
Counter : 1600 Pageviews.

 
เจอคนดีๆ ก็ดีไปนะ หลายๆ ประเทศเค้าไม่พูดอังกฤษกับเราเลย หรือแม้้แต่ไม่ช่วยเราเลยก็มี ตอนอยู่จีนผมฮาคนจีนตรงที่ว่า (กรณีพี่ของผม) ถ้าเราทำท่าไม่เข้าใจที่เขาพูด เขาก็จะพูดภาาาจีนเหมือนเดิม แต่พูดช้าลง!?

เดี๋ยวนี้เป็นแบบนี้เยอะ คือ เดือนทางเอง สุดท้ายไปซื้อทัวร์ มันพูดลำบากเหมือนกันในจุดนี้ คงจะเป็นรูปแบบการท่องเที่ยวในแบบปัจจุบันแล้วมั้งครับ

+


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 15 สิงหาคม 2558 เวลา:15:35:23 น.  

 
ตามมาเที่ยวอีกค่ะ

ยอดเยี่ยมค่ะเรื่องแบกเป้เที่ยวคนเดียว
ผู้หญิงตัวเล็กแค่นี้เน๊อะ

เก่งจริงๆ ยกนิ้วให้


โดย: ซองขาวเบอร์ 9 วันที่: 15 สิงหาคม 2558 เวลา:15:37:43 น.  

 
กาบริเอล Travel Blog ดู Blog
มาส่งกำลังใจก่อนนะค่ะเดี๋ยวกลับมาอ่านจ้ะ


โดย: โอพีย์ (Opey ) วันที่: 15 สิงหาคม 2558 เวลา:23:07:28 น.  

 
มิคาเอล สเวียตต้า คุณยาย คุณป้าและลูกสาว รวมทั้งเด็กผู้หญิงเสื้อฟ้า
แต่ละคนมีน้ำใจ น้องฟ้าโชคดีมากเลยค่ะ

นึกภาพไดโนเสาร์เดินไปมาเต็มไปหมดในอดีตอันไกลโพ้น
ในสถานที่ๆน้องฟ้าไปเยือน แค่จินตนาการก็น่าตื่นเต้นแล้ว

ซื้อทัวร์ตั้งแต่แรก ทัวร์จัดทุกอย่างให้เบ็ดเสร็จแต่ราคาอาจสูง
กับการเดินทางไปเอง แล้วต้องไปซื้อทัวร์จากคนท้องถิ่น
เหมือนกับว่าที่ไหนมีนักท่องเที่ยว ที่นั่นก็มีธุรกิจเกิดขึ้น
และเราคงเลี่ยงไม่พ้นมั๊งคะที่ต้องพึ่งพา
แต่อย่างน้อยเราก็ได้ประสบการณ์จากการเดินทางไปถึงที่หมายที่แตกต่างดีนะคะ

ตามน้องฟ้ามาเที่ยว สนุกและได้ความรู้ ชอบมากค่ะ

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต

กาบริเอล Travel Blog ดู Blog

--------------------------

นอนหลับฝันดีคืนนี้นะคะ


โดย: Sweet_pills วันที่: 15 สิงหาคม 2558 เวลา:23:37:22 น.  

 
thx u crab


โดย: Kavanich96 วันที่: 16 สิงหาคม 2558 เวลา:3:35:45 น.  

 
ผมนั่งอ่าน แล้วนึกถึง คุณฟ้า ร่างเล็ก ใส่กางเกงยีน
สพายเบ้...

ยอมรับเลยว่า คุณฟ้าเก่งจริง ๆ

แล้วที่บอกว่า ลำบากใจที่จะทำความคุ้นเคยกับคนที่
เพิ่งรู้จัก ใช่เลย..ครับ ผมก็เคยเป็นแบบนั้น

ถ้าผมเดินทางคนเดียวแบบนั้น ยังสงสัยว่า จะนอน
หลับได้เหรอ 555

เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กาปอมซ่า Photo Blog ดู Blog
ญามี่ Literature Blog ดู Blog
ชีริว Music Blog ดู Blog
กาบริเอล Travel Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 16 สิงหาคม 2558 เวลา:10:26:12 น.  

 
@ toor 36

เคยเจอจริงๆค่ะคุณต่อ ที่เขาพูดพยายามพูดช้าๆลง เพื่อให้เราเข้าใจมากขึ้นน่ะ มึนเหมือนเดิม 555


---------------------------------------------------------

@ ซองขาวเบอร์ 9

ไม่ได้เก่งหรอกค่ะแม่ซอง ฟ้าแค่ไปเที่ยว
ที่จริงแล้ว ผู้หญิง,ผู้ชาย ก็ไม่แตกต่างกันเท่าไหร่
แค่อย่าไปยึดติด คิดเล็กน้อยในจุดนี้ก็พอค่าา :)

-----------------------------------------------------

@Opey

เขียน rewrite เรื่องนี้ ฟ้าอาจเน้นร่ายยาวไปหน่อย
เพราะรูปมันหายไปเยอะ กลับมาอ่านแล้วอย่าตาลายน้อออ ^^

-------------------------------------------------------
@Sweet_pills

มาส่งเข้านอนเสียดึกเลยพี่ต๋า :)
ทริปนั้นฟ้าออกเดินทางคนเดียวครั้งแรก
แนวคิดบางอย่าง เลยอาจฟังดูแปลกๆ
ตามประสาคนเพิ่งเห็นโลก....แฮ่ ^^

-------------------------------------------------------------
@ ไวน์กับสายน้ำ

"แล้วที่บอกว่า ลำบากใจที่จะทำความคุ้นเคยกับคนที่
เพิ่งรู้จัก...." >>>>>>>>> งง อ่าา พี่ไวน์

ดูเหมือนฟ้าไม่ได้เขียนบอกในความหมายแบบนี้นะ


โดย: กาบริเอล วันที่: 16 สิงหาคม 2558 เวลา:14:42:37 น.  

 
เก่งมาก....สำหรับพวกลุงป้าวัยใกล้ฝัง เอ๊ย ใกล้ฝั่งขนาดนี้ ถ้าจะต้องไปที่ไหนก็ตามที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษ เยอรมัน หรือไทย ..พวกเราจะไม่บังอาจผจญภัยเลยอ่า กลัวมากกว่ากล้า...แต่เชื่อว่าอุทยานนี้น่าสนใจมากๆเลยนะคะหากเจอซากฟอสซิลไดโนเสาร์เยอะแยะนั่น ยังมีที่เหลือรอดมีชีวิตอยู่บ้างไหมอ่าาาาา 555


โดย: Max Bulliboo วันที่: 16 สิงหาคม 2558 เวลา:17:35:40 น.  

 
สวัสดีครับ

ตามคุณฟ้าไปเที่ยวอุทยาน Terelj ด้วยคนครับ
เรื่องราวการเดินทางอ่านสนุกเหมือนเรื่องสั้น
มีให้ลุ้นเป็นระยะ ๆ

ชื่นชมในความกล้าหาญครับ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กาบริเอล Travel Blog ดู Blog


โดย: ทองกาญจนา วันที่: 17 สิงหาคม 2558 เวลา:18:17:54 น.  

 
มาส่งน้องฟ้าเข้านอน ไม่ดึกเท่าคืนก่อนแระค่ะ
นอนหลับฝันดีนะจ๊ะ


โดย: Sweet_pills วันที่: 17 สิงหาคม 2558 เวลา:22:45:55 น.  

 
จากบล็อกจริงๆ มันคือเคียวแบบเคียวยมทูตครับ ผมเอามาล้อเป็นมีดดายหญ้า (ฮา)

ผมกลับมาอ่านที่ตัวเองเม้นต์อีกครั้ง ... อืม... พิมพ์อะไรของมัน พิมพ์ผิดได้ขนาดนั้น ตอนนั้นคงรีบเกินไปมั้ง เดินทาง / เดือนทาง!?


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 17 สิงหาคม 2558 เวลา:23:25:37 น.  

 
โหวตให้นะฟ้า

แบ็คแพ็คในความเป็นจริงมันก็เพียวๆ ไม่ได้หรอกอะนะ

เรื่องรถส่วนตัวที่เป็นแท็กซี่นี่สมัยพี่เด็กๆ ที่เพชรบุรีก็มีนะ


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 18 สิงหาคม 2558 เวลา:8:42:25 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องฟ้า

ผลิตภัณฑ์เห็ดแปรรูปที่น้องฟ้าชิม ดีจังค่ะที่อร่อย
น้องฟ้าบอกรสเหมือนเนื้อไก่ พี่ต๋ายังไม่เคยชิมเลยค่ะ
วันหลังได้ไปอีกจะส่องๆดูบ้างค่ะ

นั่นสิคะน้องฟ้า เป็นเราก็อาจเขินเนอะ มีคนมาจ้องมองตลอดเวลา อิอิ

นอนหลับฝันดีอีกคืนนะคะ
ขอบคุณน้องฟ้าสำหรับกำลังใจจ้ะ


โดย: Sweet_pills วันที่: 18 สิงหาคม 2558 เวลา:22:47:12 น.  

 
เจ้าเด็กเสื้อฟ้านั่นใช้ได้นะเนี่ย
โบกแท็กซี่ป้ายดำเหรอคะ ไปกันหลายคนก็คุ้มแหละนะ
แบคแพ็คมันได้รสชาติต่างจากซื้อทัวร์อย่างนี้เอง
เก่งน้อ..



โดย: ที่เห็นและเป็นมา วันที่: 18 สิงหาคม 2558 เวลา:23:13:36 น.  

 
ชาวต่างชาติ ที่มาเที่ยวบ้านเรา แบบพวกแบกเป้ใบโตๆ กัน เค้าก็มาซื้อทัวร์ล่องเรือ ทัวร์ดำน้ำ ฯลฯ น่าจะเหมือนกันมัง


บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ฟ้าใสวันใหม่ Food Blog ดู Blog
ที่เห็นและเป็นมา Home & Garden Blog ดู Blog
mastana Literature Blog ดู Blog
กาบริเอล Travel Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น


วงเวียนเจดีย์วัดสามปลื้ม ผ่านหลายรอบเลยจ้ะ วนไปวนมายังไงก็ต้องผ่านเส้นนี้แหละ


โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 19 สิงหาคม 2558 เวลา:19:43:55 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กาบริเอล
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 58 คน [?]




ชอบต้นไม้, แมว, หนังสือ
และออกเดินทางท่องเที่ยวบ้าง

ไม่ชอบพบปะผู้คนมากนัก
เป็นมนุษย์จำพวก introvert

การเขียนบล็อก
คืออีกพื้นที่บอกเล่าผ่านตัวอักษร
และตัวตนของเราก็อยู่ในสิ่งที่เขียนค่ะ

ขอบคุณ Bloggang
สำหรับพื้นที่แบ่งปันตรงนี้

....

เริ่มต้นลงบันทึกอย่างเป็นทางการ
ณ วันที่ 16 ม.ค. 2014


###ไม่สะดวกพูดคุยหลังไมค์นะคะ###

© ขอสงวนลิขสิทธิ์ ภาพถ่าย 
ห้ามนำไปใช้ ดัดแปลง แก้ไข 
โดยไม่แจ้งที่มา ก่อนได้รับอนุญาต


New Comments
Friends' blogs
[Add กาบริเอล's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.