ยังปล่อยให้เข็มแทงวันเดือนปีเกิด แม่อีก ทำไมไม่ดึงออกอะ?
ที่ห้องโถง ฉางเล่อให้ทุกคนดูว่าพบของลงคุณไสยในห้องเว่ยหยาง ฉางเล่อพูดประมาณว่าแม่ข้าดีกับเจ้าขนาดไหน ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเจ้ามันงูพิษ จ้องฆ่าแม่ของข้า ตอนนี้เจ้าจะได้ให้แม่ของเจ้าขึ้นมาเป็นภรรยาของพ่ออย่างถูกต้องการกฏหมาย (จักรพรรดิ์แต่งตั้ง) ทำให้ชีวิตของเจ้าสะดวกสบายมากยิ่งขึ้น...เว่ยหยางหัน ไปพูดกับท่านย่าว่าถึงแม้จะพบตุ๊กตาไม้ลงคุณไสยที่ห้องของข้า แต่มันน่าสงสัยมากมันเป็นการวางแผนของใครบางคนที่ต้องการใส่ร้ายข้า นอกจากนี้นี่ไม่ใช่ครั้งแรกมันเกิดขึ้นมาตลอด สองสามครั้งแล้ว ท่านย่ารีบสนับสนุน ใช่ๆ นี่เราต้องสอบสวนให้ดี (หันไปบอกหลีเสี่ยวหราน) อย่าได้ตัดสินอะไรรีบร้อนเกินไป
รีบพูดแย้ง แต่ตอนนี้เรามีหลักฐานที่หนาแน่นขนาดนี้ เว่ยหยางเจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร สำคัญขนาดไหนถึงจะมีแต่คนจ้องใส่ร้ายเจ้า? มันไม่คุ้มที่แม่ข้าจะทำร้ายตัวเองเพื่อใส่ร้ายเจ้า..แม่หมินเต๋อรีบพูดช่วยเว่ยหยางประมาณข้าไม่คิดว่าเว่ยหยางเป็นคนประเภทนั้น.....เว่ยหยางรีบบอกทุกคนว่าข้าขอเวลาซักหน่อยจะสืบและ
หาต้นเหตุ รวมทั้งคนที่ใส่ร้ายข้ามาให้ได้...หลีเสี่ยวหรานเลยสั่งคนให้กักบริเวณเว่ยหยาง ห้ามใครเข้าใกล้เด็ดขาด (อ้าวพ่องแล้วจะสืบหาตัวคนร้ายได้ไง คนดูงง) ..ไป๋จื่อกับจินเถาขออยู่กับเว่ยหยางด้วย หลีเสี่ยวหรานอนุญาต..หลีเสี่ยวหรานประกาศบอกทุกคนว่าถ้าใครพูดเรื่องนี้ (คุณไสย) คนคนนั้นเป็นอริกับตระกูล
หลีโทษคือตาย... เว่ยหยางขอให้อย่ากักบริเวณแม่ เพราะแม่เวยหยางไม่เกี่ยวอะไรด้วย แม่หมินเต๋อเลยบอกจะช่วยดูแลแม่เว่ยหยางให้ไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าความจริงปรากฏแล้วค่อยให้แม่กลับไปอยู่กับเวยหยาง........(แยกย้าย)
นางซุนหมิงนำทีมยามในบ้านมาเฝ้าหน้าประตูห้องเว่ยหยางและประกาศถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฮูหยินหลี ใครก็ตามห้ามเข้ามาทั้งนั้น.....เว่ยหยางนั่งหน้าเศร้าคิดถึงเกาหยางอยู่ และคิดว่าเมื่อไหร่ข้าจะมีโอกาสเผชิญหน้าท่านด้วยตัวจริงของข้าซักที (ข้าคือฉินเอ๋อร์ ไม่โกหก) ......
ทางด้านท่านย่าคุยกับลูกชาย (หลีเสี่ยวหราน) เกิดเรื่องต่างๆ มากมายไม่หยุดหย่อนเรื่องนั้นจบเรื่องนี้เริ่ม เมื่อไหร่ครอบครัวเราถึงจะสงบสุขเหมือนครอบครัวอื่นซักที เจ้าคิดจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้....หลีเสี่ยวหรานบอกประมาณ คือ ข้า ....คือข้าสงสัยอารั่ว แต่แล้วข้ามาคิดดูจากคำพูดของนาง (ฉิหยุนรั่ว)ข้าเห็นว่านางไม่ มีความจำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ (ทำร้ายตัวเองป่วยกระอักเลือด ทำคุณไสยตนเอง) ท่านย่าบอก อืมม ข้าก็ว่าอย่างนั้น แต่เว่ยหยางไม่มีทางจะทำอะไรเกินเลย และยิ่งใช้คุณไสยซึ่งผิดกฏหมายบ้านเมืองนางไม่ทำหรอก หลีเสี่ยวหรานแย้งว่าแต่ฉิหยุนรั่วทำร้ายเวยหยางหลายครั้ง เว่ยหยางคงผูกใจเจ็บและแก้แค้น นางจะภัยให้
อารั่วเหรอ? ใจคนยากแท้หยั่งถึง ยิ่งกว่านั้น หลักฐานยังแน่นหนาพบในห้องเว่ยหยางเราไม่มีทางเลือกเราต้องเชื่อว่าเว่ยหยางทำจริง ท่านย่าบอกอย่างไรก็ตามข้าหวังว่าเจ้าจะสืบสวนอย่างรอบคอบอย่าเข้าใจผิดเว่ยหยางอีก (อย่าทำผิดต่อเว่ยหยางอีก)...
ทางด้านฉางเล่อ ...ถามฉิหยุนรั่วว่าท่านแม่ท่านทำอย่างไรถึงเอาตุ๊กตาคุณไสยไปใส่ไว้ในห้องเว่ยหยางได้ ฉิหยุนรั่วบอกครั้งนี้ต้องขอบคุณหงส์ลั่วแล้วหงส์ลั่ว (ชุดแดงก็เดินเข้ามา) เจ้าทำดีมากหงส์ลั่ว หงส์ลั่วบอกข้าทำผิดพลาดครั้งที่แล้ว ครั้งนี้ข้าแก้ตัวใหม่ ไม่ถือว่าได้รับความดีความชอบหรอกข้าขอบคุณท่านฮูหยินที่
ให้โอกาสข้าอีกครั้ง..ข้ายังมีอีกเรื่องยังไม่ได้รายงาน ในห่อผ้าที่ข้าเอาห่อตุ๊กตาไม้ไว้นั่นปกติแล้วเป็นที่เก็บพัดผู้ชาย ข้าคิดว่าจะต้องเป็นพัดที่มีความหมายพิเศษกับนาง(เว่ยหยาง) ฉางเล่อรีบพูด เจ้ามีมันเหรอ หงส์ลั่วบอกวันที่ข้าเอาตุ๊กตาไม้ไปใส่ข้าไม่พบ และไม่มีเวลาหา....ฉิหยุนรั่วสงสัยว่าทำไมสาวโสดถึงมีพัดผู้ชาย
ไว้ข้างกายได้ มันต้องมีอะไร...........
ตัดมาที่ห้องเวยหยาง เว่ยหยางรู้สึกเอะใจว่าในกล่องไม่มีพัดอยู่ จึงหาไป๋จื่อพอได้ยินว่าเว่ยหยางหาพัด จึงไปนำพัดมาให้เว่ยหยาง แล้วบอกว่าข้ามาเก็บห้องเมื่อหลายวันก่อนเห็นพัดสกปรกเลยนำมาทำความสะอาด เว่ยหยางเลยโล่งอกเพราะถ้าอยู่ในกล่องคนร้ายต้องเอาไปและคงต้องใส่ความเวยหยางอีกเรื่องแน่ (แต่ยังไงก็ โดนนะ) ... แล้วเว่ยหยางก็ซ่อนพัดไว้ใต้หมอน (เว่ยหยางไม่มีสกิลในการเก็บของจริงๆ ซ่อนแบบนี้ไม่ฉลาดนะ ...เฮ้ออ)
ทางด้านฉิหยุนรั่วดื่มยาถอนพิษอยู่ ฉางเล่อเป็นห่วงถามแม่ว่าท่านแม่อาการท่านจะหายมั้ย ฉิหยุนรั่วบอกเด็กโง่หายซิแม่แค่กินหญ้าหางม้า ยานี้มีพิษทำให้ปอดบาดเจ็บ (กระอักเลือด) แต่นอกนั้นก็ไม่ได้ทำอันตรายอะไร ถ้าดื่มยาถอนพิษไปนานๆ ก็จะหายไปเอง ข้าระมัดระวังเป็นอย่างดี...ฉางเล่อบอกโถท่านแม่มันคุ้ม เหรอที่ใช้ชีวิตท่านแม่มาเสี่ยงกับหญ้าหางม้าเช่นนี้ ข้าเห็นท่านไอเป็นเลือดและยังต้องทนทรมานปวด(ตับ) ปอด...แล้วท่านแม่จะหายแน่ใช่มั้ยหลังจากใช้ยาถอนพิษนี้? ฉิหยุนรั่วบอกข้าไม่ยอมใช้ชีวิตของข้ามาเสี่ยงโดยไร้ผลหรอกข้าใช้หญ้าหางม้าในปริมาณที่ระมัดระวังมันไม่ทำร้ายแม่หรอก...
ฉางเล่อ---ทำไมเราไม่ให้หงส์ลั่วฆ่าเว่ยหยางเลย ซะหมดเรื่อง จากนั้นเราก็หาคนมาเป็นแพะรับบาบ ท่านแม่ก็ไม่ต้องมาทนเจ็บป่วย
ฉิหยุนรั่ว---เว่ยหยางสงสัยพวกเราอยู่แล้ว ระวังตัวตลอดอีกทั้งยังมีจินเถาข้างกาย มันทำให้หงส์ลั่วทำงานได้ยากไม่มีทางฆ่าได้ในตอนนี้ ..หากเว่ยหยางตายในตอนนี้โดยไม่มีสาเหตุ พวกเราคงไม่รอดเพราะพ่อเจ้าก็ไม่เชื่อเราง่ายๆ หรอก วิธีนี้เป็นวิธีเดียวที่จะฆ่านางได้อย่างสวยงามและเงียบที่สุด
ฉางเล่อ---แต่ตอนนี้ท่านพ่อจับเว่ยหยางกักบริเวณไว้แต่ในห้อง ท่านแม่จะฆ่านางอย่างเงียบๆ ได้อย่างไร (ฉางเล่อนางโง่ได้อย่างต่อเนื่อง..)
ฉิหยุนรั่ว--- ข้าเตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว ถึงได้ส่งหมินเต๋อออกไปนอกคฤหาสน์........
ทางด้านห้องเว่ยหยาง เว่ยหยางกับคนสนิทกำลังพูดถึงเรื่องที่อยู่ๆ มีตุ๊กตาไม้มาอยู่ที่ห้องได้อย่างไร ฉิหยุนรั่วใส่ความข้า ตอนนี้ข้าได้แต่รอดูว่านางจะทำอะไรกับข้า...ทางด้านฉิหยุนรั่วนั่งคุยกับหลีเสี่ยวหราน..
ฉิหยุนรั่ว---ท่านพี่ข้าไม่คิดจะเอาเรื่องอะไรละ เพียงแต่เว่ยหยาง..... ตอนนี้นางดันมาใช้คุณไสยซึ่งเป็นข้อห้ามเด็ดขาดขององค์จักรพรรดิ์....
หลีเสี่ยวหราน---ข้ากำชับทุกคนละว่าห้ามพูดเรื่องนี้เด็ดขาด ถ้าใครพูดข้าจะไม่ปราณีแน่
ฉิหยุนรั่ว---เราควรจะส่งเว่ยหยางกลับไปยังบ้านนอกอีกครั้งมั้ย
หลีเสี่ยวหราน---เว่ยหยางได้รับแต่งตั้งจากองค์จักรพรรดิ์เป็นยอดหญิงแห่งอันผิงจากจักรพรรดิ์ ถ้าเราทำเช่นนั้นจะสร้างปัญหาได้
ฉิหยุนรั่ว-- อืมม ถึงแม้ว่าเราจะส่งเว่ยหยางกลับไปบ้านนอกได้มันก็ยังทำให้กังวลอยู่ดี (ทำคุณไสยต่อที่บ้านนอก) เราควรจะทำยังไงดี (น๊าา) ท่านพี่ต้องใจแข็งนะคราวนี้ ท่านต้องตัดสินใจ
หลีเสี่ยวหราน---ฮูหยินเจ้าควรปล่อยข่าวว่าเว่ยหยางป่วยกระทันหัน ห้ามคนเยี่ยม เจ้ามีเวลา สองสามวันจัดการเรื่องนี้ (อีพ่องนิ จะให้ฆ่าลูกเหรอ)
ฉิหยุนรั่ว--- ท่านทำเพื่อตระกูลหลี มันเป็นความผิดของเว่ยหยางเอง โทษท่านไม่ได้หรอก นางทำให้ท่านผิดหวัง ..ข้ารู้ว่าต้องทำอย่างไร...
ตกกลางคืน ฉางเล่อนำทีม(อันตพาลในบ้าน) บุกห้องเว่ยหยาง เข้ามาถึงก็พูดเสียงดังประมาณว่าเว่ยหยางทำผิดอย่างร้ายแรงต้องได้รับการลงโทษ และก็ถามว่าเอาพัดไว้ไหน ไม่บอกจะค้นห้อง เว่ยหยางสั่งจินเถาหากใครค้นห้องให้ขัดขวาง ฉางเล่อจึงเรียกยามผู้ชายเข้ามาจับตัวไป๋จื่อไว้ เว่ยหยางกับจินเถาจับต้องยอมให้
ฉางเล่อทำตามต้องการ คนสนิทฉางเล่อพบพัดที่ใต้หมอนเว่ยหยาง (เห็นมะว่าแล้ว...)
ฉางเล่อ--นี่เป็นพัดของใคร
เวยหยาง---พัดนี้ข้าซื้อมา
ฉางเล่อ---เจ้าคิดว่าข้าโง่ คิดว่าข้าเป็นเด็กสามขวบเหรอ เจ้านำพัดของผู้ชายมาซ่อนไว้บนเตียง บอกความจริงข้ามา
---ตัดมาที่ห้องท่านย่า แม่เว่ยหยางกำลังขอร้องท่านย่าให้ช่วย ท่านย่าบอกช่่วยไม่ได้จริงๆ เว่ยหยางทำผิดกฏมณเฑียรบาล มันมีผลกระทบกับคนตระกูลหลีทั้งหมด แม่หมินเต๋อบอกต้องมีคนตั้งใจใส่ร้ายเว่ยหยางแน่ๆ ท่านย่าบอกข้าก็ไม่ได้จะไม่เชื่อเว่ยหยางแต่หลักฐานหนาแน่นยากจะปฏิเสธ แล้วก็ร้องไห้ กังวลกัน...
ฉางเล่อ---เจ้าผู้ได้คำยกย่องจากคนทั้งเมือง ได้รับการแต่งตั้งเป็นยอดหญิงอันผิงจากจักรพรรดิ์ เจ้าเก็บซ่อนพัดของชายหนุ่มไว้น่าอายหนัก
เว่ยหยาง---ถ้าข้าบอกเจ้าว่าพัดนี้องค์ชายเกาหยางมอบให้ข้า สิ่งนี้ใช่มั้ยที่เจ้าอยากได้ยิน? (วอนซะละเว่ยหยาง)
ฉางเล่อ---องค์ชายเกาหยางกับข้าเราเคยเป็นคู่รักวัยเด็กหวานแหวว แต่พอเจ้าเข้ามาทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด องค์ชายผิดคำสัญญา...พัดนี้เป็นขององค์ชายจริงหรือ?..(เว่ยหยางไม่ยอมตอบ ฉางเล่อโกรธมาก) ..เอาเครื่องดัดนิ้วมา...มนุษย์ป้าคนที่มาด้วยเลยบอกฉางเล่อว่าขอให้ลองใช้เข็มเจาะ ดีสุดเพราะแผลเล็กนิด เดียวแต่เจ็บมาก...ฉางเล่อตกลง..ยายมนุษย์ป้าเอาเข็มมาเสียบเข้าไปตามนิ้วของเว่ยหยาง เว่ยหยางเจ็บปวดมาก..
เว่ยหยาง---มีเท่านี้เหรอที่เจ้าทำได้ ...
ฉางเล่อ---นิ้วของเจ้าที่ใช้เชิดสิงโต ที่ใช้นวดให้ท่านย่า ...(พูดไปก็เสียบเข็มเข้าไปที่นิ้วเว่ยหยาง จิต)... ถ้าเจ้าไม่ยอมบอกว่าพัดนี้เจ้าได้มาอย่างไร คนรับใช้เจ้าตายแน่
--ไป๋จื่อพยายามขัดขวางแต่ก็โดนมัดไว้และโดนซ้อม (สงสารไป๋จื่อ)--เว่ยหยางบอกข้ายอมบอกว่าพัดเป็นของใคร ฉางเล่อเลยสั่งให้คนหยุดซ้อมไป๋จื่อ..
เว่ยหยาง---พัดนี้เพื่อนข้าที่ชนบทให้มา หลีฉางเล่อ เจ้าเป็นลูกสาวเสนาบดีใหญ่เจ้าดูไม่ออกเลยเหรอ วัสดุที่ใช้ทำพัดธรรมดามาก ลายวาดใช้หมึกและฝีมือธรรมดา หากเป็นขององค์ชายเกาหยาง ด้วยความสามารถของเกาหยางทุกอย่างต้องราคาแพงและภาพวาดต้องวิจิตรบรรจงมากกว่านี้ร้อ้ยเท่าพันเท่า..(ประมาณนี้)
ฉางเล่อ--- เพื่อนที่ชนบท? คนรักของเจ้าละซิ ต้องใช่แน่ เจ้ากล้าดียังไงมีคนรักอยู่แล้วยังมาให้ท่าองค์ชายเกาหยางอีก..
เว่ยหยาง---เจ้าอย่าเอาสิ่งที่เจ้าทำมาคิดว่าข้าจะทำเหมือนเจ้า (ผวั๊ะะะ โดนเลย ฉางเล่อตบ)
ฉางเล่อ---เจ้าทำตัวว่าบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้วเจ้ามีชายคนรักแล้วเรียบร้อย อะห้าาา ถ้าองค์ชายเกาหยางรู้ละ .....(แล้วฉางเล่อก็เดินออกไปอย่างดีใจ)
ฉางรู่มาหาเว่ยหยางแต่เข้าไม่ได้ เว่ยหยางให้ฉางรู่รีบไปเพราะจะมีเรื่องไม่ดีกับฉางรู่และครอบครัวถ้าฉิหยุนรั่วรู้ ฉางรู่เลยจำต้องออกไป...พอกลับมาถึงห้องฉางรู่ก็คิดว่าจะทำยังไงถึงจะช่วยเว่ยหยางได้ เพราะตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่เว่ยหยางจะตาย (น่านน คิดงี้) "นางต้องไม่ตายตอนนี้" ข้าจะให้ใครมาช่วยนางได้ดีนะ ข้านึกออก
เว่ยหยางดูแลไป๋จื่ออย่างยากลำบากเพราะเจ็บนิ้วที่โดนเข็มแทง อาการไป๋จื่อแย่มากต้องการหมอ เว่ยหยางพยายามร้องให้คนมาช่วยตามหมอ แต่ไม่มีใครยอมทำ ซุนหมิงไม่อนุญาตให้คนไปตามหมอ เว่ยหยางบอกว่าไป๋จื่อป่วยหนักถ้าไม่รักษาอาจตายได้ ซุนหมิงบอก งั้นรอให้ตายก่อนค่อยมาว่ากัน ...เว่ยหยางอาฆาตซุน หมิงบอกให้จำวันนี้ไว้ให้ดีดี...ซุนหมิงบอกดีข้าจะรอดูว่าเจ้าจะทำอะไรได้...
ณ โมเมนต์นั้น ในมโนของหมินเต๋อ... (เมาทำไมจำได้ล่ะ)
ทางด้านหมินเต๋อคุยกับคนสนิทระหว่างทางกลับบ้านว่าดีนะที่หาทางให้องค์ชาย 8 แปดกลับวังไปได้ ไม่อย่างนั้นระหว่างทางหากเกิดอันตรายขึ้นมาคงแย่แน่ คนสนิทถามปมินเต๋อว่าทำไมท่านต้องรังเกียจองค์ชายด้วย องค์ชายทำอะไรให้ท่านเหรอ หมินเต๋อนึกถึงตอนเมาแล้วล้มไปจุ๊บกับองค์ชาย 8 ....พอได้สติก็ขนลุกบ อกยี้องค์ชายรักชายแน่ๆ (หมินเต๋อน่ารัก) ..แต่พูดกับคนสนิทว่า องค์ชาย8 เอาแต่ใจตนเองจะทำอะไรต้องทำให้ได้ดั่งใจ....แล้วหมินเต๋อก็จับที่หางตาขวา บอกข้าเป็นอะไรไม่รู้หลายวันมานี้ตาขวาข้าขยิบตลอดมีเรื่องเกิดขึ้นที่บ้านหรือเปล่านะ....หรือเว่ยหยางเกิดเรื่อง.....คนสนิทปลอบว่าตอนนี้เว่ยหยางได้แต่งตั้งเป็น
ยอดหญิงอันผิงไม่มีใครกล้าทำอะไรนางหรอก ท่านกังวลมากเกินไปแล้ว.....หมินเต๋อรีบบอกงั้นเรารีบเดินทางกลับกันเถอะจะได้ถึงบ้านเร็วๆ.....
ฉางเล่อเข้ามาหาพระมเหสี (แม่เกาหยาง)ในวัง เพราะแม่เกาหยางให้เชิญมาถามอาการของฉิหยุนรั่ว ฉางเล่อรายงานมเหสีเรื่องแม่ว่าดีขึ้นแล้วขออย่าได้กังวล แม่เกาหยางบอกงั้นถ้าแม่ฉางเล่อหายแล้วให้มาคุยเป็นเพื่อนตนบ้าง ฉางเล่อรับปาก...มเหสีให้คนสนิทพาฉางเล่อไปเดินชมสวน (คงรู้ว่าเกาหยางอยู่ในสวน) ฉาง เล่อมาพบเกาหยางยืนอยู่จึงบอกคนรับใช้ว่าจะเข้าไปทักทายองค์ชายเกาหยาง...
ฉางเล่อ--ครั้งที่แล้วข้าต้องขออภัยองค์ชาย ข้าพูดและปฏิบัติไม่ดี ไม่มีมารยาท โปรดอภัยให้ข้า
เกาหยาง---ถ้าเป็นเรื่องนั้นข้าก็ผิดเช่นกัน แต่อย่างไรก็ตามข้าหวังว่าท่านจะข้ามผ่านเรื่องนั้นไป (อดีตคู่รักตอนเด็ก) เจ้ามาทำอะไรที่นี่ละ
ฉางเล่อ---พระมเหสีได้ข่าวว่าแม่ข้าป่วย เลยเรียกข้ามาไถ่ถามอาการท่านแม่...
เกาหยาง---อ๋อ....(ต่างคนต่างอึ้งไม่มีไรจะพูด ฉางเล่อแกล้งทำพัดตกพื้น เกาหยางเห็นจึงขอดู)
ฉางเล่อ--- ข้าไม่รู้ว่าควรบอกท่านดีมั้ย มันเป็นเรื่องขายหน้าของครอบครัว แต่อย่างไรก็ตามองค์ชายถามข้าข้าก็ไม่กล้าจะโกหกท่าน (อร๊ายยยย หมั่นไส้จุง) (เกาหยางเปิดพัดดูจำได้ว่าเป็นพัดตัวเอง) นี่เป็นของขวัญพิเศษที่เว่ยหยางรักที่สุด
เกาหยาง---เจ้าพูดว่านี่เป็นของที่เว่ยหยางรักที่สุดเหรอ
ฉางเล่อ---เพตะ คนรักนางที่ชนบทให้นางไว้เป็นของขวัญ นางเก็บซ่อนไว้อย่างดี แต่สุดท้ายมีคนพบ (เกาหยางยิ้มดีใจ) ท่านแม่ข้าได้มาแต่ข้าแอบขโมยท่านแม่จะเอาไปคืนเว่ยหยางแต่พอดีไม่ทันได้ไปคืน มาวังก่อน โปรดประทานอภัย----- ฉางเล่อคิดในใจประมาณว่า หึองค์ชายรู้ว่าเว่ยหยางมีคนรักปิดบังไว้ องค์ชาย
ต้องโกรธเกลียดเวยหยางแน่นอน...
เกาหยาง---(ยิ้มดีใจ)
น่ารักอะตั้วบาจู ....คนรักที่บ้านนอก
ทางด้านพระมเหสี คนสนิทก็มารายงานว่าฉางเล่อพูดคุยกับองค์ชายเกาหยางนานมาก มีความสุขทั้งคู่ แม่เกาหยางก็เข้าใจว่าทั้งคู่รักกันและเป็นประโยชน์ต่อเกาหยาง มีสิทธิ์อย่างสูงที่จะได้เป็นรัชทายาท ข้าต้องให้ทั้งสองแต่งงานกัน...ทางด้านเกาหยาง ยืนจ้องพัดของตนเอง แล้วก็เฝ้าคิดว่าเว่ยหยางเก็บไว้ทำไม (น่ารัก
ดี) ..เว่ยหยางผลักไสข้าไม่ใยดี แต่เก็บพัดข้าไว้แถมบอกคนอื่นว่าเป็นของที่นางรักมากที่สุด....คนรักที่ชนบทของนางให้มา..อะฮ้าาา เจ้ารักข้า..คอยดูนะถ้าข้าเอาพัดไปถามเจ้าต่อหน้า เจ้ายังจะปฏิเสธข้าได้มั้ย....แต่..ทำไมพัดมาอยู่ในมือฉางเล่อละ หรือเว่ยหยางเกิดเรื่อง......จากนั้นคนสนิทรีบวิ่งเข้ามารายได้ว่าได้รับ
จดหมายลับจากคนใช้ตระกูลหลีนำมาให้...เกาหยางรีบเปิดดู ข้อความเขียนว่า เว่ยหยางต้องการความช่วยเหลือ...
พอเขียนบล๊อกหัวข้อใหม่ หัวข้อเก่าๆ หายอีกแล้ว หวานเลยตัดสินใจว่าจะรีวิวให้จบเรื่ององค์หญิงเว่ยหยาง แล้วจะย้ายบล๊อกละ คือทำไปข้อมูลหายไปมันก็ไม่เวิร์คเน้อะ ไม่ดีต่อใจ หัวข้อที่หายไป หวานจะไปรวมไว้ใน blog ของหวานอีกที่หนึ่งนะคะ ไว้จะแจ้งข่าวน๊า พอจบเรื่ององค์หญิงเว่ยหยาง เราไปต่อกันที่องค์หญิงของหลานหลิงหวาง คิดว่ายังไงที่จีนเรื่ององค์หญิงเว่ยหยางลาจอก่อนองค์หญิงของหลานหลิงหวางแน่ (ฉายมาราธอนขนาดนี้)
ไปต่อกันที่ Ep.16-17 The Princess Wei Young
//www.bloggang.com/viewblog.php?id=waan&date=29-11-2016&group=6&gblog=1
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 149 คน [