ฉู่เฉียวกับอวี้เหวินเย่วยืนคุยกันที่ริมทะเลสาบ ฉู่เฉียวพูดกับอวี้เหวินเย่วประมาณว่าแต่ก่อนนี้ข้าคิดเสมอว่าเยียนเป่ยเป็นสิ่งที่มีค่าสุดสุดที่ข้าต้องสู้เพื่อรักษามันไว้ ข้าคิดมาเสมอว่าข้าทำได้ ข้าสามารถทำได้ทุกอย่างด้วยตัวเอง แต่ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าด้วยกำลังของข้าเพียงคนเดียวมันไม่พอ แทนที่จะรักษา ข้านี่แหละที่เป็นต้นเหตุทำให้มีการเสียเลือดเสียเนื้อมากมาย ข้าขอโทษอวี้เหวินเย่ว ท่านเป็นคนเดียวที่ข้าติดค้างท่านมากมายที่สุดในโลกนี้ (ฉู่เฉียวร้องไห้)...อวี้เหวินเย่วบอกเจ้าร้องไห้ออกมาเลย ร้องไห้ให้สุดสุดกับความเสียใจอัดอั้นตันใจที่มีหลังจากนี้เจ้าจะกลับมาเข้มแข็งได้อีก.......
จงหยู่มาหาฉู่เฉียวที่ห้องตอนเช้าเพื่อมาบอกลาฉู่เฉียว....จงหยู่ขอโทษฉู่เฉียวที่ไม่ได้ออกมาปกป้องกองทัพซุยลี่ เพราะจงหยู่ต้องปกป้องท่านอวี้ จงหยู่จึงไม่สามารถออกนอกหน้าได้ เยียนเป่ยไม่ใช่ที่ที่พวกข้า (จงหยู่และท่านอวี้) รู้จักดั่งแต่ก่อนแล้ว....ฉู่เฉียวบอกข้าไม่ได้เห็นด้วยกับเยียนสวินแต่ข้าเคารพการตัดสินใจของเขา ข้าก็ต้องการจะไปกับเจ้าด้วยเหมือนกันแต่ข้าจะยังไปไม่ได้ จงหยู่บอกข้าเข้าใจ ตอนนี้มีเพียงท่านเท่านั้นที่สามารถชี้แนะเยียนสวินได้ให้เดินในทางที่ถูกต้อง....ฉู่เฉียวตัดสินใจไปพบท่านอวี้ก่อนที่ท่านอวี้จะจากไป...(กว่าจะถึงวันนี้ เฮ้อออออออ)
ท่านอวี้เล่าเรื่องราวประวัติของฉู่เฉียวให้ฉู่เฉียวรับรู้ ฉู่เฉียวเป็นลูกสาวของลั่วเฮ่อ ผู้สืบทอดองค์กรเฟิ้งหยุนหลิง (แล้วภาพก็ตัดไปอดีต (ภาพเก่า เล่าใหม่) ) แม่ถ่ายทอดพลังยุทธ์ให้ฉู่เฉียวและยกตำแหน่งเจ้าองค์กรให้ฉู่เฉียว....หลังจากนั้นแม่ของฉู่เฉียวถูกจับ ฉู่เฉียวเดินทางไปช่วยแม่แต่ไม่สำเร็จ ท่านอวี้ส่งผู้ช่วยไป 2 คนเพื่อช่วยฉู่เฉียวออกมา แต่ผู้ช่วยสองคนก็ถูกอวี้เหวินฮ่าว (พ่อเหวินห่วย) ฆ่าตาย จากนั้นฉู่เฉียวฆ่าอวี้เหวินฮ่าวตายแล้วตัวเองก็พลัดตกลงไปในทะเลสาบและสูญเสียความทรงจำ พลังของท่านจะฟื้นคืนในสถานที่ที่เยือกเย็นสุดสุด....
องค์หญิงต้าเหลียงสติแตกหลังจากโดนอวี้เหวินเย่วแทงบาดเจ็บ หนีมาอยู่เงียบๆ คนเดียว คนสนิทตามมาพบเลยนั่งคุยกัน องค์หญิงบอกข้านึกไม่ถึงเลยว่าเพื่อนทางจดหมายของข้าจะเปลี่ยนกลายมาเป็นศัตรูของข้า อวี้เหวินเย่ว ข้าควรทำอย่างไรดี (รักชิมิ) ข้ารู้สึกสับสน คนสนิทเลยบอกว่างั้นก็ควรจะให้อวี้เหวินเย่วรู้เรื่องนี้ซะ จะได้อยู่ในสถานะการณ์เดียวกับท่านไง (คงกะว่าจะได้ลำบากใจเหมือนกันชิมิ) เราจะได้รู้ว่าอวี้เหวินเย่วจะว่ายังไงบ้าง....
องค์หญิงต้าเหลียงเห็นด้วยเลยทำตามแผนนัดอวี้เหวินเย่ว ในข้อความบอกให้ออกมาพบกับเพื่อนทางจดหมาย พออวี้เหวินเย่วมาถึงก็รู้ว่าจริงๆ แล้วเพื่อนทางจดหมายที่ตนเองเชื่อใจนั้นก็คือศัตรูของแคว้นเว่ยนั้นเอง อวี้เหวินเย่วบอกข้าจะทำลายนกไม้ซะและตัดความสัมพันธ์ ต่อไปนี้ไม่มีติดต่อกันอีก ........องค์หญิงต้าเหลียงอึ้งไปเลย...อวี้เหวินเย่วต้องการจะไปล่ะ พอเดินได้หน่อยก็ล้มลงเพราะพิษจากควัน องค์หญิงต้าเหลียงดึงดาบตนเองออกมาแต่ก็ไม่ได้แทงอวี้เหวินเย่ว บอกข้าไม่ต้องการทำลายความทรงจำดีดีของข้าที่มีต่อท่าน....อวี้เหวินเย่วขอบคุณแต่ต่อไปไม่ต้องนะจัดเต็มมาเลย....องค์หญิงก็ถามไปประมาณว่าแล้วทาสน้อยของท่านล่ะ นางก็เป็นศัตรูท่าน นางอยู่ข้างเยียนสวิน นางเป็นลูกของลั่วเฮ่อ หัวหน้าองค์กรเฟิงหยุนหลิง.........อวี้เหวินเย่วเงียบไม่ตอบ เดินออกไปเลย...แยกย้าย
องค์หญิงซุนเอ๋อร์ เดินทางมาหาพี่ชาย (หยวนซง) หยวนซงถามน้องว่าเจ้าตัดเรื่องความแค้นได้หรือยัง ซุนเอ๋อร์บอกจะแค้นหรือไม่แค้นมันไม่มีความหมายอะไรกับข้าแล้ว ตอนนี้ข้าตัวคนเดียว แล้วซุนเอ๋อร์ก็รีบเปลี่ยนเรื่อง พูดเรื่องอื่น ท่านพี่ข้าหิวแล้ว หยวนซงบอกงั้นข้าจะทำกับข้าวให้เจ้ากินนะ.....แต่พอทำอาหารเสร็จยกออกมาก็พบว่าซุนเอ๋อร์หายไปแล้ว...
ภาพตัดมาที่ค่ายทหารของเยียนสวิน เยียนสวินมีอาการเครียดปวดหัว คนสนิทเลยจัดหาหมอเก่งๆ มารักษาให้เยียนสวิน........ทหารตะโกนเข้ามาว่าท่านหมอมาถึงแล้ว เยียนสวินก็บอกอนุญาตให้เข้ามาได้ .....หมอที่เข้ามาเป็นหมอผู้หญิงมีหมวกผ้าคลุมหน้ามามิด เยียนสวินถามประมาณว่าทำไมต้องปิดหน้าด้วย หมอตอบว่าตอนเด็กๆ ประสบอุบัติเหตุที่บ้านไฟไหม้ทำให้หน้าตาน่าเกลียด เยียนสวินถามต่อแล้วเสียงของเจ้าล่ะเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เกิดหรือเพราะจากอุบัติเหตุเช่นกัน หมอตอบเพราะอุบัติเหตุเช่นกัน...หมอบอกสามารถรักษาอาการปวดศรีษะของเยียนสวินได้ด้วยการใช้เข็ม เยียนสวินบอกโอเคแต่ตอนนี้มานวดศรีษะข้าก่อน...พอนวดไปซักพักหมอบอกมาเริ่มรักษากันเลยเถอะ...หมอหยิบมีดออกมากำลังจะแทงเยียนสวินแต่เยียนสวินดันเห็นซะก่อน เลยดึงดาบมาฟันหมวกผ้าคลุมขาดออก เห็นเป็นองค์หญิงซุนเอ๋อร์นั่นเอง....เยียนสวินสั่งทหารห้ามทำร้ายนาง ปล่อยนางไป ก่อนซุนเอ๋อร์จะเดินออกไป...เยียนสวินบอก "ข้าขอโทษ" ซุนเอ๋อร์หันหน้าออกและเดินจากไป...
ตงฟางจิ๊บอกองค์ชายเซียงว่าข้อความบนจดหมาย (ที่องค์หญิงต้าเหลียงดักฆ่าคนส่งสารของอวี้เหวินเย่วแล้วเปลี่ยนจดหมาย) เป็นจดหมายปลอม แต่องค์ชายเซียงบอกลายมือมันเหมือนกันลายมือของอวี้เหวินเย่วมากๆ (ลังเล) ตงฟางจิ๊พยายามยุให้องค์ชายนำทัพไปบุกเยียนเป่ย ยึดให้ได้ ตอนนี้เยียนเป่ยกำลังอ่อนแอมากๆ ........องค์ชายเซียงในท้ายที่สุดก็เห็นด้วย สั่งให้ทหารจัดเตรียมกองทัพเพื่อเคลื่อนพลไปบุกเยียนเป่ย...
ทางด้านเยียนเป่ย อวี้เหวินเย่วได้รับรายงานจากคนสนิทว่าลูกสาวลูกชายของบ้านที่เป็นสายลับในเยียนเป่ยให้อวี้เหวินเย่ว (จำชื่อไมได้ล่ะ) ถูกฆ่าตายทั้งบ้านเหลือแค่เด็กสองคนนี้ อวี้เหวินเย่วบอกข้าต้องไปช่วยพวกเขาด้วยตัวเอง ทั้งหมดก็มารวมตัวกันอยู่ที่วัด (ฉากก่อนหน้านี้น่าจะถูกตัดไปเยอะอยู่ อยู่ๆ ก็มาโผล่วัดเลย งงๆ อยู่) และบังเอิญมากที่ฉู่เฉียวก็ออกมาเดินเล่น?? ในป่าตอนฝนตก........อวี้เหวินเย่วให้ทหารพาเด็กๆ ลงไปรอที่เชิงเขาด้านนอกก่อน (ทุกคนเลยงดฮ๊อตพ็อตเยียนเป่ยเลย) ฉู่เฉียวนั่งลงคุยกันกับอวี้เหวินเย่ว ระหว่างการสนทนา ฉู่เฉียวอยากรู้ว่าอวี้เหวินเย่วรู้ชาติกำเนิดของฉู่เฉียวหรือยัง ส่วนทางอวี้เหวินเย่วเองก็อยากจะรู้ว่าฉู่เฉียวรู้หรือยังว่าตนเองเป็นใคร.....สรุปต่างคนต่างรู้ล่ะ.......อวี้เหวินเย่วบอกข้ายังรู้อีกข่าวหนึ่งด้วย เยียนสวินจะแต่งงานกับเจ้าต่อไปข้าต้องเรียกเจ้าว่าราชินีเยียนเป่ยเร็วๆ นี้ล่ะ.......(ตาอวี้เหวินเย่วเศร้ามาก) อวี้เหวินเย่วมองหน้าฉู่เฉียวแล้วบอกว่าเรื่องประวัติเจ้าไม่ได้ทำให้ข้าเจ็บปวด แต่สิ่งเดียวที่ทำให้ข้าเจ็บปวดที่สุดคือเจ้าจะไม่ใช่ของข้าอีกแล้ว....... (หวานมากกกกกกกกกกกกกก อาฉู่นางเป็นธาตุเฉื่อยกว่าจะรู้เรื่องก็นะ ......)...อวี้เหวินเย่วเดินออกมา ฉู่เฉียวพูดตามหลังอวี้เหวินเย่วประมาณว่า ต่อไปหากพบกันในสนามรบ อย่าออมมือ...อวี้เหวินเย่วถาม "เจ้าสามารถฆ่าข้าได้เมื่อถึงเวลานั้้นใช่มั้ย???" ฉู่เฉียวบอกข้าไม่ฆ่าท่าน แต่ข้าจะสู้กับท่านอย่างสุดความสามารถเพื่อช่วยเยียนสวิน..........อวี้เหวินเย่วพูดขึ้น "แต่ข้าทำไม่ได้" แล้วก็เดินจากไป (คอตก โดนเท อีกแล้วท่านเย่ว)...
ในเวลาเดียวกันแม่ทัพเฉินบอกเยียนสวินว่า สายมารายงานว่าเห็นอวี้เหวินเย่่วอยู่ในเยียนเป่ยและกล้ามาหาแม่นางฉู่...แม่ทัพเฉินยุใหญ่ บอกว่านี่เป็นโอกาสอันดีที่เราจะฆ่าอวี้เหวินเย่วได้ แม่ทัพเฉินบอกแผนการกับเยียนสวิน เยียนสวินเห็นด้วยกับแผนของแม่ทัพเฉิน...
ข่าวการเคลื่อนทัพขององค์ชายเซียงมาเยียนเป่ยมาเข้าหูของหยวนซง และเยียนสวิน...หยวนซงตัดสินใจไปขัดขวางทัพของพี่ชายไม่ให้เข้าเมือง แต่องค์ชายเซียงไม่ยอม .........หยวนซงพยายามอธิบายว่าหากทัพท่านเข้าเมืองนั่นหมายถึงจะต้องเกิดสงครามขึ้นระหว่างเว่ยกับเยียนเป่ย และคนที่ได้รับความทุกข์ยากที่สุดคือประชาชน.....................ภาพตัดมาที่เยียนสวินจัดเตรียมทหารเพื่อไปตามฆ่าอวี้เหวินเย่ว...โดยแม่ทัพเฉินส่งทหาร(แต่งตัวแบบทัพซุยลี่) มาพบอวี้เหวินเย่วแล้วบอกอวี้เหวินเย่วว่า แม่ทัพฉู่เฉียวได้รับคำสั่งจากเยียนสวินให้ฆ่าท่าน แต่แม่ทัพฉู่ปฏิเสธ ทหารพยายามบอกให้อวี้เหวินเย่วกับพวกรีบหนีออกจากเยียนเป่ยไป มีนัยยะตลอดประมาณว่าข้ากลัวว่าท่านแม่ทัพฉู่จะมีอันตรายที่ปฏิเสธภาระกิจ....พอพูดจบทหารก็ฆ่าตัวเองตาย ( ทุ่มเทมาก )....อวี้เหวินเย่วก็ไม่ได้เชื่อถ้อยคำของทหารหรอก แต่อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับความปลอดภัยของฉู่เฉียว อวี้เหวินเย่วไม่ต้องการเสี่ยง....เลยสั่่งทหารว่าจะเข้าเยียนเป่ยไปดูว่าฉู่เฉียวอยู่ปลอดภัยมั้ย......
ฉู่เฉียวรู้เรื่องที่เยียนสวินวางแผนจะฆ่าอวี้เหวินเย่วในเยียนเป่ย ฉู่เฉียวรีบเดินทางไปหยุดเยียนสวิน ฉู่เฉียวถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับอวีเหวินเย่ว เยียนสวินบอกข้าฆ่าอวี้เหวินเย่วแล้ว ข้าทำเพื่อปกป้องเจ้า แล้วก็ถามฉู่เฉียวว่า "เจ้าเคยรักข้าบ้างมั้ย" ฉู่เฉียวบอกข้าไม่รู้ว่าความรู้สึกของข้าที่มีต่อท่านมันเรียกว่ารักหรือเปล่า ข้าห่วงใยท่าน ข้าอยากทำให้ฝันของท่านเป็นจริง ข้ารักบ้านเกิดของท่านดุจดังบ้านเกิดของข้าเอง แต่พอข้ามาถึงเยียนเป่ยเรียบร้อยแล้ว ข้ารู้สึกว่าสิ่งที่ข้าตัดสินใจมันถูกหรือเปล่า ข้าเหมือนกับไม่รู้จักท่านมาก่อนเลย ท่านไม่เชื่อใจข้า ท่านใช้ข้าเป็นเครื่องมือทำร้ายอวี้เหวินเย่ว..ข้าไม่ว่าท่านหากท่านจะฆ่าอวี้เหวินเย่วในสนามรบ (เฮ้ยยยยยยยยย ไรแว๊อาฉู่ ฮอร์โมนสับสนปะ) แต่ท่านใช้ความรู้สึกของอวี้เหวินเย่วที่มีต่อข้าฆ่าเขา.....ตามแต่ใจท่าน ข้าจะไปตามหาอวี้เหวินเย่วเดี๋ยวนี้ ฉู่เฉียวบอก ถ้าอวี้เหวินเย่วตายในเยียนเป่ย ตนจะไม่มีวันให้อภัยเยียนสวินตลอดชีวิต.............(ขนลุก)
ฉู่เฉียวรีบมาตามหาอวี้เหวินเย่ว เห็นเย่วฉีกำลังสุ้กับแม่ทัพเฉิน และอวี้เหวินเย่วกำลังถูกล้อมด้วยทหารของเยียนสวิน...แม่ทัพเฉินแทงเย่วฉีบาดเจ็บสาหัส ฉู่เฉียวเลยรีบเข้าไปช่วยแยกแม่ทัพเฉินออกมาต่อสู้กันดุเดือด ฉู่เฉียวจัดการแม่ทัพเฉินด้วยเท้าด้วยมือและด้วยมีดจนตาย แต่พอหันไปมองเย่วฉี อืมมมมม จะบอกว่าไงดี สภาพเหมือนตายมากอะ แต่ในนิยายเย่วฉีไม่ตายนะ...... (ขอไม่ใช่คำว่าตายกับเย่วฉี ) เย่วฉีบอกฉู่เฉียวว่ารีบไปช่วยท่านเย่วที ท่านเย่วอยู่ตรงลานน้ำแข็งทะเลสาบแล้วเย่วฉีก็หมดสติไป..........ฉู่เฉียวรีบวิ่งสู้ฟัดไปช่วยอวี้เหวินเย่ว แต่สภาพอวี้เหวินเย่วตอนนี้ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้ว...เยียนสวินยืนมองภาพอยู่บนเนินเขา แล้วก็ยิงธนูมาเสียบทะลุหัวใจของอวี้เหวินเย่ว (โอ้วว มายก๊อด ยิงแม่นเว่อร์)...
ฉู่เฉียวรีบวิ่งมาประคองอวี้เหวินเย่วบอกอวี้เหวินเย่วให้รอก่อน ห้ามตาย ...อวี้เหวินเย่วบอกฉู่เฉียวให้รีบไปจากที่นี่ลานน้ำแข็งกำลังจะแตก ฉู่เฉียวบอกข้าไม่ไปไหนทั้งนั้น ข้าจะไม่จากท่านไปไหนอีกแล้ว (อืมมม พูดตอนที่ 58 นะนู๋ฉู่ )....ภาพตัดมาที่เยียนสวิน (คิดในใจ) อาฉู่นี่แหละคือข้าที่แท้จริงและนี่ข้ากำลังแสดงให้เจ้าเห็นว่าข้ามุ่งมั่นเพื่อทำฝันของเราให้เป็นจริง....เยียนสวินกำและบีบเครื่องประดับที่ทำ(ทั้งคืน)ให้ฉู่เฉียว จนเลือดหยด เพราะเห็นฉู่เฉียวจูบหน้าผากอวี้เหวินเย่ว.....เยียนสวินสั่งทหารบุกต่อเข้าไป แต่ถูกฉู่เฉียวฆ่าตายหมด (อย่างเท่ห์) หลังจากฉู่เฉียวฆ่าทหารตายหมดแล้ว ก็เห็นว่าอวี้เหวินเย่วกำลังจะจมลงน้ำไป ฉู่เฉียวรีบกระโดดน้ำตามอวี้เหวินเย่วลงไป....
ฉู่เฉียวตามไปถึงตัวของอวี้เหวินเย่วใต้น้ำ แต่(คนดูได้ยิน) อวี้เหวินเย่วพูดในใจ? ว่าเจ้าจงมีชีวิตอยู่ต่อไป ....ฉู่เฉียวพูดในใจบ้าง ประมาณข้าไม่ไปข้าจะไม่จากท่านไปอีกแล้วเราจะอยู่ด้วยกัน... (คือจะได้ยินกันมั้ยอะ งง) ...(น่าจะมีฉากตรงนี้ถูกตัดออกไปนะเพราะมันดูไม่เนียน...ฉากกอดใต้น้ำมั้ย? ก่อนผลัก) .......... อวี้เหวินเย่วผลักฉู่เฉียวให้โผล่ขึ้นน้ำส่วนตนเองกำลังจมดิ่งลงไปใต้ทะเลสาบ ....ลากสักดอกไม้ของฉู่เฉียวปรากฏขึ้น พลังกลับคืนมา ฉู่เฉียวลืมตาขึ้นมา....
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 149 คน [