ลูกอำมาตย์กุ่ยขอเฮ่อเซียว่า ถ้าเขาเกิดพลาดพลั้งในการทำสงครามและต้องการความช่วยเหลือของให้ลุงของตน (ญาติ)เป็นผู้นำกองหนุนไปช่วย เฮ่อเซียบอกโนพล๊อมแพลม

ก่อนออกไปรบ ลูกอำมาตย์หวังบอกลุงของตนเองอีกครั้งว่าให้ระวังเฮ่อเซียไว้ให้ดีและห้ามดื่มแอลกอฮอล์เด็ดขาว

ตกกลางคืน ผู้ชายชุดดำนำเหล้าผสมยานอนหลับมากรอกใส่ปากลุงของลูกอำมาตย์หวังที่เมาสลบอยู่ในที่พัก (ช่างเป็นลุงที่หูหนวกจริงๆ หลานเตือนละ) ....พอเช้าวันถัดมาทหารรีบกลับมาที่ค่ายและบอกเฮ่อเซียให้ช่วยส่งกองหนุนไปช่วยลูกชายอำมาตย์ ทหารรายงานว่าทัพแรกโอเคเราตีแตกแต่ทัพที่สองของต้าจิ้นที่ออกมารบนำทัพโดยม่อหร่าน พวกทหารต้าจิ้นได้รับการสนับสนุนเสบียงอาหารและขวัญกำลังใจทหารต้าจิ้นดีเยี่ยม ตอนนี้สถานการณ์แย่มาก

เฮ่อเซียเรียกตัวกุ่ย 2 มาแต่ก็ไม่มา ทหารที่ไปตามมารายงานว่าแม่ทัพกุ่ย 2 เมาหลับไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียงในที่พัก ทำให้แม่ทัพอื่นๆ และทหารจำนวนมากโกรธ เฮ่อเซียสั่งให้จับกุมกุ่ย 2 ...ต่อมามีทหารเข้ามารายงานว่าตอนนี้ทุกอย่างสายไปแล้ว ลูกชายอำมาตย์กุ่ยเสียชีวิตในสนามรบแล้ว.... 

เฮ่อเซียถามเหล่าทหารว่าทำพวกเราต้องแข็งแกร่ง ทำไมพวกเราต้องทำศึก มันเป็นเพราะว่าเราจะให้ใครมาดูถูกไป๋หลันไม่ได้อีกต่อไป เราต้องไม่หลบอยู่อย่างอับอายอีกต่อไป ข้าต้องการให้ทุกคนจดจำศึกในวันนี้ที่พ่ายต่อทัพต้าจิ้น ถ้ากองทัพเราอ่อนแอ นั่นหมายถึงประชาชนของเราอ่อนแอ เหล่าทหารรู้สึกกดดันและเจ็บปวดต่างตะโกนว่าจะร่วมมือกับแม่ทัพเฮ่อเซียต่อสู้ต้าจิ้นให้ถึงที่สุด..

เฮ่อเซียพูดไปเรื่อยๆ ..ยิ่งพูดยิ่งทำให้กุ่ย 2 รู้สึกละอายใจกับพฤติกรรม เฮ่อเซียอธิบายว่าถ้าเขาละเลยต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งนี้ กองทัพจะต้องแหลกแน่ๆ (ไร้ระเบียบวินัย) พวกเราควรจะทำอย่างไร เราจะเพิกเฉยต่อพฤติกรรมเช่นนี้ได้อย่างไร.....เอ็กตร้าตะโกนลั่น ไม่ได้ ยอมไม่ได้ ยอมไม่ได้...

เฮ่อเซียประกาศให้ทุกคนทราบตั้งแต่ยศสูงสุดยันต่ำสุดทุกคนต้องปฏิบัติตามกฏ มีทั้งให้รางวัลและการลงโทษ จากเหตุการณ์นี้ความผิดครั้งนี้ "ตัดหัว" เฮ่อเซียตัดหัวของกุ่ย 2 ฉับ...

มาที่เรือสำราญเหยียนวิลล่า แซ่บ 13 ออกมาเต้นรำ สวยงาม แล้วประกาศกับลูกค้าว่าของชิ้นสุดท้ายที่จะเปิดประมูลวันนี้ ขอบคุณทุกท่านที่เดินทางมา......ฉูเป๋ยเจียได้ยิน ก็งงว่าเอ๊ะ..ของที่จะต้องประมูลหมดแล้วนี่ มีอะไรอีก...

แซ่บ 13 ต้องการจะเปิดประมูลตัวเอง ข้าก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ข้าก็อยากจะได้คนที่เหมาะสมกับข้า....... การประมูลเริ่มขึ้น ........เป๋ยเจียให้คนลงมาประมูลด้วยทอง แสนตำลัง เพื่อหยุดการกระทำโง่ๆ ของแซ่บ 13 (เค้าสรุปใส่อารมณ์นิดหน่อย )...แซ่บ 13 ยิ้มดีใจ แล้วก็ลงอ่าง ขัดสีฉวีวรรณเตรียมตัวไปพบเป๋ยเจีย ..เป๋ยเจียบอกแซ่บ 13 ประมาณว่าเจ้าเล่นใหญ่เกินไปละ มันจะเป็นเรื่องซีเรียสสำหรับนางในอนาคต แซ่บ 13 บอกข้าไม่แคร์ ถ้าท่านมีใครบางคนอยู่ในใจข้าก็ไม่สนใจ ข้าก็จะไม่ถามอะไรกับท่าน

ฉูเป๋ยเจียบอก ระหว่างข้ากับเจ้ามันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น....แซ่บ 13 อกหักหัวใจสลาย นางมาอาละวาดอยู่ห้องอาหารด้านล่าง ดื่มเหล้าจนเมาแล้วก็ซ้อมแขก 

เป๋ยเจียมาห้ามไว้ได้ทันและพาแซ่บ 13 ไปส่งที่ห้อง....

..หลังจากเป๋ยเจียออกมาจากห้องแซ่บ 13 ก็ลงมาที่ห้องจัดเลี้ยงด้านล่าง ยกเหล้าดื่ม .......ก็รู้สึกว่ารสชาดมันคุ้นเคยมาก...ฉูเป๋ยเจียถามคนงานว่าได้เหล้ามาจากไหน คนงานอธิบายว่า 2 ปีก่อนมีคนมาตั้งรกรากปลูกพลัมแล้วนำมาหมักเป็นเหล้ารสชาดพิเศษโด่งดังไปทั่ว

ฉูเป๋ยเจียยกเหล้าไปไหหนึ่งแล้วเข้าไปยังห้องลับ เอารสชาดของเหล้ามาเปรียบเทียบกัน (มีที่ผิงถิงหมักเก็บไว้ด้วย ) ...เป๋ยเจียนึกถึงภาพในอดีตที่ม่อหรานขุดเอาเหล้า 2 ไหออกมาจากใต้ดินเพื่อนำมาดื่มฉลองในวันเกิดเป๋ยเจีย ...เป๋ยเจียมองภาพของผิงถิงและแล้วแววตาก็ประกาย...ภรรยาข้ายังอยู่ ยังมีชีวิตอยู่แน่เลย (พูดแทนเฮีย)

ฉูเป๋ยเจียรีบวิ่งไปขึ้นม้า ทะยานไปตามหาผิงถิงที่แหล่งผลิตเหล้า........ทางด้านผิงถิงกำลังทำงานนับไหเหล้าอยู่ เซ่อยี่กับคนสนิทออกไปเก็บเงินลูกค้า และลูกๆ ออกไปวิ่งเล่นข้างนอก หยางเฟิ้งถามผิงถิงว่าพวกเราต้องย้ายจากที่นี่ไปจริงๆ เหรอ...ผิงถิงบอกหยางเฟิ้ง เพราะพวกเราเป็นแม่คน ฉางเสี่ยวคือทุกสิ่งทุกอย่างของข้า เขาคือชีวิต้าข้าไม่สามารถให้เขาตกอยู่ในอันตรายได้ หยางเฟิ้งบอกข้าเข้าใจ ข้าก็คิดเช่นเดียวกับเจ้าข้าก็ต้องการให้ลูกของข้าปลอดภัย....พรุ่งนี้พวกเราจะจากไปหลังจากที่เซ่อยี่เก็บเงินงวดสุดท้ายจากลูกค้ามาแล้ว....

มีชายแก่เดินผ่านมาและล้มลง  ผิงถิงรีบเข้าไปช่วยแล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น คนแก่บอกว่าข้าล้มไม่ใช่เพราะป่วยแต่เพราะการกระทำของคน พวกทหารไป๋หลันช่างไร้ความปราณี...พวกทหารไป๋หลันบุกหมู่บ้านและเผาหมู่บ้านเรียบ ..ผิงถิงหันไปเห็นกลุ่มผู้อพยพ ก็สงสารไม่สามารถจะทิ้งพวกเขาได้ (นางเอกจริงๆ ) ผิงถิงบอกพวกเราก็กำลังจะจากไป งั้นพวกเราก็เดินทางไปด้วยกันละกันนะ

ฉูเป๋ยเจียมาถึงกังหันปั่นน้ำแล้วเห็นเด็กชายสองคนเล่นกัน ฉางเสี่ยวมือลื่นจับพลาดกำลังจะตกลงมา ฉูเป๋ยเจียเข้ามาจับตัวไว้ทันพอดี พร้อมบอกฉางเสี่ยวว่ามันอันตรายมากอย่าไปเล่นบนนั้น.......โอ้วป๊ะป๋า ...ขนลุกอะคนดูทรมานใจ  ...ลูกหยางเฟิ้งถามฉูเป๋ยเจียว่าท่านเป็นไม่ดีหรือเปล่า ฉางเสี่ยวบอกฉูเป๋ยเจียว่ากังหันวิดน้ำนี้แม่ข้าเป็นคนสร้างนะ ลูกหยางเฟ้ิงรีบบอก ไม่ใช่ๆ แม่เจ้าออกแบบแม่เจ้าคิดแต่พ่อข้าทำ....ฉูเป๋ยเจียบอกอืมม คนที่คิดสร้างกังหันวิดน้ำต้องเป็นคนที่ฉลาดมาก ฉางเสี่ยวรีบบอกแม่ข้าเก่งและฉลาดมาก ข้าไปหาแม่ข้าละ แล้วสองคนก็วิ่งจากไป... ฉางเสี่ยววิ่งกลับมาพร้อมกับมอบลูกพลัมให้เป๋ยเจีย ..นี่เป็นของขวัญให้ท่าน แม่ข้าสอนว่าถ้าคนอื่นดีกับเราเราต้องตอบแทนน้ำใจเขา....... 

เป๋ยเจียถามอาฮั่นขอพบเจ้าของสวนพลัมหน่อย อาฮั่นบอกข้านี่แหละเจ้าของ เป๋ยเจียบอกงั้นข้าขอพบคนทำเหล้าหน่อย อาฮั่นบอกข้ากับภรรยาข้าก็ทำเหล้าเหมือนกัน...(เฮียก็ยังไม่ยอมแพ้) ---ข้าต้องการซื้อเหล้าทั้งหมดที่มี อาฮั่นเริ่มโกรธแล้วจะทำร้ายเป๋ยเจีย ประตูบ้านเปิดฮูหยินอาฮั่นจูงเด็กสองคนออกมาหน้าบ้าน เป๋ยเจียรีบขอโทษ เข้าใจผิด และขอตัวกลับ....ฮูหยินถามอาฮั่นว่าผู้ชายคนนี้เป็นไม่ดีเหรอ อาฮั่นบอกไม่ต้องสนใจว่าจะดีหรือไม่ดี เราต้องเตือนเด็กๆ ว่าอย่าไปพบหรือพูดคุยกับคนคนนี้อีก

อาฮั่นบอกผิงถิงถึงเรื่องที่มีชายแปลกหน้ามาถามหาเจ้าของสวนพลัม จากคำอธิบายของอาฮั่น หยางเฟิ้งคิดว่าเป็นเฮ่อเซีย (โอ้วววววววววววว แม่เจ้า..... เรามีฟาร์ม...สลบดีกว่า)

เผื่อความระมัดระวังผิงถิงจึงใส่หมวกแล้วออกไปตามเด็กๆ กลับบ้าน (ใส่หมวก เกลียดหมวก )... แล้วก็นะ คลาดแคล้วต่อกัน........   

ไป๋หลัน คนรับใช้ของจวนท่านอำมาตย์กุ่ยรีบเก็บข้าวเก็บของ...พ่อบ้านของอำมาตย์คุยกับอำมาตย์กุ่ยประมาณว่า เหตุการณ์ในครั้งนี้ต้องฝีมือเฮ่อเซียที่ต้องการกำจัดท่านอำมาตย์แน่นอน ข้าเป็นห่วงความปลอดภัยของท่านข้าขอร้องให้ท่านรีบหนีไปเถิด.

..อำมาตย์กุ่ยบอกข้าเป็นห่วงองค์หญิง หากข้าไปแล้วองค์หญิงจะลำบากตกเป็นเครื่องมือของเฮ่อเซีย ข้ารักองค์หญิงดั่งลูกสาวแท้ๆ ข้ายังจำตอนที่นางเป็นเด็กได้ นางมักจะมาหาข้าเสมอเมื่อนางมีความกลัว...........เฮ่อเซียมาพร้อมทหารเต็มจวนของอำมาตย์กุ่ยแล้วตะโกนว่าไม่มีใครจะหนีได้ทั้งนั้น........