ฟ้าสางเมื่อใกล้ค่ำ
เสฐียรพงษ์ วรรณปก

สมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่โรงบูชาไฟของภารทวาชพราหมณ์ ใกล้นิคาของชากุรุ ในกุรุรัฐ ได้ทรงสนทนากับมาคัณฑิยปริพาชก เกี่ยวกับเรื่อง "โทษของกาม" เป็นอเนกประการ ดังข้อความตอนหนึ่งว่า

"มาคัณฑิยะ เปรียบเหมือนบุรุษเป็นโรคผิวหนังร้ายแรง มีตัวเป็นแผลมีตัวสุก มีหมู่กิมิชาติชอนไช เกาปากแผลด้วยเล็บ ย่างกายให้ร้อนด้วยไฟ ปากแผลของเขาสกปรกขึ้น มีกลิ่นและเน่าขึ้น เขาพึงมีความเอร็ดอร่อย ความพอใจสักหน่อยหนึ่ง เพราะการเกาปากแผลนั้นเป็นเหตุ ฉันใด

สัตว์ทั้งหลายก็ฉันนั้น ยังไม่ปราศจากความกำหนัดในกาม ถูกกาม ตัณหาเคี้ยวกินอยู่ ถูกความเร่าร้อนเพราะความปรารถนากามแผดเผาอยู่ ยังเสพกามอยู่ สัตว์เหล่านั้นจะพึงมีความเอร็ดอร่อย ความพอใจอยู่บ้างสักหน่อยหนึ่งเพราะอาศัยกามคุณทั้งห้าประการนั้น"


ข้อความนี้มาจาก มาคัณฑิยสูตร คำแปลของท่านอาจฟังยาก ใจความก็คือ คนเป็นโรคผิวหนัง (ในพระสูตรท่านว่าเป็นโรคเรื้อน) เอาแค่โรคหิด โรคกลากก็ได้ มักจะคันยิบๆ ไปทั้งตัว อดที่จะเกาไม่ได้ ขณะเกาก็รู้สึกสบายดี ยิ่งเกาก็ ยิ่งมัน

ความสุขของคนเป็นหิดเป็นกลาก ก็คือสุขจากการเกา ไม่ต่างกับปุถุชนคนมีกิเลส ยังเห็นว่ากามคุณห้า(รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส) เป็นของน่าใคร่ น่าปรารถนา น่าพอใจ ต่างก็แสวงหามาบำรุงบำเรอตน ยิ่งเสพยิ่งบริโภคก็ยิ่งมีความรู้สึกว่ามันหวานมันเสียนี่กระไร

ครั้นพระท่านบอกว่ากามคุณทั้งหลายมีสัมผัสร้อน มีทุกข์มาก มีความพอใจน้อย ก็นึกเถียงอยู่ในใจ ยิ่งท่านว่าความสุขจากกาม ไม่ต่างอะไรกับความสุขจากการเกาหิดเกากลากก็นึกถึงอีก "ถึงยังไงมันก็มันดี"

ต่อเมื่อเกาจนมันเป็นแผลนั่นแหละ จึงจะรู้ว่ามันปวดแสบปวดร้อนอย่างไร

หน้า 27

ขอบคุณ ข่าวสดออนไลน์

ฟ้าสางเมื่อใกล้ค่ำ
ศ.เสฐียรพงษ์ วรรณปก

สวัสดิ์สิริชีววารค่ะ     

Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2558
Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2558 10:12:50 น.		0 comments
Counter : 558 Pageviews.
Share Tweet