เมื่อวาน(14 กุมภาพันธ์ 2016) เป็นวันที่ดีสำหรับฉััน เป็นวันเริ่มต้นที่จริงจังแท้จริง ในการเป็นลูกของพระองค์ ฉันเริ่มเรียนรู้เรื่องราวต่างๆของพระองค์และศาสนจักรโดยผู้สอนศาสนา ผู้สอนของฉันเป็นอเมริกันทั้ง 2 คน คนตัวโตเป็นอเมริกันแท้ๆๆ ชื่อเอ็ลเดอร์กรีนวูด  อีกคนคนน้อง(เขียว) เอ็ลเดอร์แบรด  แบรดเป็นลูกครึ่งอเมริกัน ไต้หวัน แต่พูดจีนไต้หวันไม่ได้ 555 ฉันได้พบกับผู้สอนและศาสนจักรโดยการตามลูกสาวน้อง FIRST ไปเรียน555จริงๆๆคือไม่เฝ้าลูก เลยได้เรียนด้วยกัน เราเริ่มเรียนกันตอนประมาณต้นเดือนธันวาคม 2015 

   กับการเรียนในครั้งแรกก็ยัง งง ๆ บ้าง ยังไม่เข้าใจ ครั้งที่ 2 เริ่มคิดละ "ก็ดีนะ เริ่มสนใจละ

   ครั้งที่ 3 เริ่มหยิบ หนังสือเล่มเล็กๆๆของลูกมาอ่าน เริ่มมองชำเลืองมองดู "พระคัมภีร์มอรมอน"  และในที่สุดก็เริ่มอ่านพระคัมภีร์ คะ

   ก่อนที่จะเริ่มเรียนกับผู้สอนศาสนาในช่วง 2-3 เดือนก่อนหน้าเป็นช่วงที่ฉันดื่มกาแฟจัดมาก "มอค่าเย็น" "เอสเปรสโซ่ เพิ่มซ๊อต" ต้องดื่มทุกวันไม่รู้เป็อะไร แบบว่าชวนลูกด้วยนะ จนน้องเฟริส์ติดกาแฟ "มอคค่าเย็นปั่น" รู้ว่าไม่ดีแต่ไม่รู้ทำมั้ย 

   แต่เชื่อมั้ยว่า นับจากวันที่เริ่มเรียนกับผู้สอนศาสนาอยู่ดีๆๆก็หยุดกันเองทั้งแม่และลูก โดยที่ไม่รุ้ตัว(เราแม่ลูกมาคุยกันตอนหลัง) ไม่ได้ฝืน ไม่ต้องใช้ความอดทน ผ่านร้านเบเกอรี่ร้านกาแฟ  ก็เฉยๆๆ ไม่รุ้สึกอะไร เราเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองแบบไม่รู้สึกตัว และมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เราเปลี่ยน เราทำในสิ่งที่เราคิดว่าเราจะไม่ทำ แต่เราทำ หลายสิ่งที่จะไม่คิดเราคิด เรานั่งนึกย้อนกลับไปทบทวนถึงความเปลี่ยนแปลงแบบไม่รุ้สึกตัวว่านี้คืออะไร ฉันไม่มีสิ่งอัศจรรย์ ไม่มีปาฎิหาร แต่ในมุมหนึ่งของความรู้สึกในใจที่แอบซ่อนอยู่คือ "ความมั่นใจ" ที่เพิ่มพูนขึ้นวันละเล็กละน้อยว่าคืออะไร 

   และในที่สุดก็ตอบตัวเองได้ว่า "ความมั่นใจ" นั้นคืออะไร คือ