Group Blog
All Blog
|
เชื้อมันร้าย เชื้อมันรัก ตอนที่ 4 หน้า 3 หลังจากกลับจากแลบวันนั้น เชิญขวัญโทรปรึกษาอาจารย์นก กับเรื่องที่กรกรรณแพ้วัคซีน ชิโนเวค อาจารย์นก “มีคนโทรมาปรึกษาอาจารย์เยอะเลยค่ะ” เชิญขวัญ “อาจารย์มันเป็นเชื้อตายนะคะ” อาจารย์นก “ใช่ค่ะ แต่อาการเหมือนกันเลยค่ะ” เชิญขวัญ “ทำต้องทำไงคะ รางจืดแก้ได้ไหมคะ?” อาจารย์นก “ได้ค่ะ ให้ดื่มน้ำเยอะๆ ก่อนนะคะ แล้วทานรางจืด วันละครั้ง ติดต่อกัน 3 วัน” เชิญขวัญ “แค่ 3 วันพอใช่ไหมคะ? อาจารย์คะ เราใช้แบบผงชงได้ใช่ไหมคะ” อาจารย์นก “ได้ค่ะ ถ้าไม่มีสดก็เอาแบบผงได้ค่ะ ทานเหมือนกัน วันละครั้งก่อนอาหาร” เชิญขวัญ “แล้วย่านางล่ะคะอาจารย์ ทานด้วยกันได้ไหมคะ ล้างพิษเหมือนกัน” อาจารย์นก “ใด้ค่ะ ถ้ามีย่านางก็ 2 ตัวได้นะคะ ยิ่งรากย่านางแดงยิ่งดีค่ะ ที่สำคัญดื่มน้ำเยอะๆ นะคะ” เชิญขวัญ “ของคุณค่ะ อาจารย์” หลังจากปรึกษาอาจาย์นกเรียบร้อยแล้ว เชิญขวัญนั่งคิดว่าจะไปหารางจืดที่ไหนดี รางจืดสดถึงจะดีสำหรับการใช้ล้างพิษ พลันข้อความจากอาจารย์เจี๊ยบส่งมา ตอบเธอหลังจากที่เธอถามเรื่องน้ำมันไปว่าได้ลองใช้หรือยัง อาจารย์เจี๊ยบ “เชิญขวัญคะ ครูลองน้ำมันแล้วนะคะ ครูจะให้หนูมาช่วยทำน้ำมันนะคะ ดึงเข้ากลุ่มวัตถุดิบ” เชิญขวัญ “ได้ค่ะอาจารย์” แม้จะงงๆ ว่า เธอกำลังข้ามขั้นตอนการศึกษาของนักเรียนแพทย์แผนโบราณเทอมหนึ่งไปหรือไม่ แต่ก็เอาเถอะโอกาสมาแล้วนินา จะไม่รีบช่วยเพื่อนมนุษย์ตอนนี้จะไปช่วยตอนไหน เมื่ออาจารย์เจี๊ยบดึงเธอเข้ากลุ่มวัตถุดิบ พร้อมด้วยรายชื่อที่เธอคุ้นเคยดีในรุ่น อาจารย์เจี๊ยบ “นักศึกษาเชิญขวัญ จะเข้ามาช่วยในส่วนกลุ่มทำน้ำมันนะคะ ส่วนแดนเทพ จะช่วยประชาสัมพันธ์ หาวัตถุดิบค่ะ” อาจารย์บอกเพื่อนๆ ในกลุ่ม ซึ่งเชิญขวัญดูแล้ว ก็มีเพียง 5-6 คน จิล “พี่ขวัญ อยู่ทุกกลุ่มเลยค่ะ” เชิญขวัญ “ยังไม่ทุกกลุ่มนะคะ คุณจิล พี่ยังเรียนไม่จบหมอเลย” อาจารย์ “ถ้ามีตัวยาตัวไหนขาดเหลือ ก็จะแจ้งกันในกลุ่มนี้นะคะ รายการน้ำมันที่ครูจะให้ทำ ตามรายการนี้นะคะ เชิญขวัญ น้ำมันสำหรับทา ผู้ป่วยติดเตียงค่ะ” อาจารย์ส่งรายการของน้ำมันมาให้ ผิวมะกรูด, ลูกจันทร์, ดอกจันทร์, กานพลู, หอมแดง, พิมเสน, แมนทอล อาจารย์เจี๊ยบ “เราต้องรีบทำนะคะ” เชิญขวัญ “อาจารย์ค่ะ หนูเห็นอาจารย์จะซื้อเครื่องอัดแคปซูล ของเพื่อนหนูเขาไม่ใช้ ยืมมาใช้ด้วยอีกเครื่องดีไหมคะ เครื่องก็แพ้งแพง แบบนี้ค่ะ” เชิญขวัญส่งคลิปที่ถ่ายไว้ให้อาจารย์ดู อาจารย์เจี๊ยบ “หนูถ่ายคลิปเองใช่ไหม?” เชิญขวัญ “ค่ะ” อาจารย์เจี๊ยบ “เครื่องมันใช้ได้ใช่ไหม?” เชิญขวัญ “น่าจะได้นะคะ หนูก็ไม่เห็นว่ามีงานเขาอัดแคปซูลค่ะ อยู่เฝ้าห้องแลบเปล่าๆ เฉยๆ” อาจารย์เจี๊ยบ “ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” ...... เชิญขวัญรีบโทรหากรทันทีหลังจากที่คุยไลน์กับอาจารย์ เชิญขวัญ “ กร....” เสียงอ่อนเสียงหวานแบบนี้ มีความน่าสงสัย กรกรรณ “ว่า” เชิญขวัญ “ตอนนี้โรงเรียนทำจิตอาสา ช่วยเหลือผู้ป่วยโควิดนะ ฉันจะไปช่วยเขาคัดกรอง” กรกรรณ “ก็ดีนิ ช่วยๆ เขาไป คนติดเยอะแยะ ได้บุญได้กุศล” ความมีจิตใจดีงามเสมอ เชิญขวัญ” กร....เครื่องอัด แคปซูล แกไม่ได้ใช้ ยืมไปให้อาจารย์ใช้ก่อนนะ แกดูสิ เขาอัด Manual มันไม่ทัน” กรกรรณ “ก็มาเอาไปสิ เอาไปช่วยเหลือคน ส่วน Manual แกก็หาให้เขาด้วย แค่ เสริซ ชื่อกับรุ่นเครื่องในกูเกิ้ล” แล้วนี่มันเครื่องของฉันเหรอ ทำไมต้องหา Manual เอง??? เชิญขวัญ “ขอบใจมากเลยจ้า น่ารักสุดๆ เลย” กรกรรณ ฟังเสียงเชิญขวัญแล้วอมยิ้ม กรกรรณ “พรุ่งนี้บอกให้เขามาเอานะ” เชิญขวัญ “ได้ ฉันจะเอาเบอร์แกให้อาจารย์นะ” กรกรรณ “ได้สิ ถึงบ้านแล้วใช่ไหม” เชิญขวัญ “ใช่ แค่นี้นะ ฉันอบตัวก่อน” วางสายจากเชิญขวัญเสร็จ กรกรรณ ก็ได้แต่ยิ้ม ตั้งแต่เชิญขวัญโทรหาเขาขอคำปรึกษา อยากซื้อเครื่องสกัดสารเพื่อที่เธอจะทำผลิตภัณฑ์น้ำตบ มาร์คหน้าของเธอ ก็เป็นเขาเองที่เชื้อเชิญเธอมาใช้ห้องแลบเขาเพื่อทดลองใช้งาน เครื่อง หากเธอสนใจ ค่อยซื้อเครื่องมาใช้ เพื่อน.....ที่ไม่ได้พบเจอกันมานานนับ 15 ปี เพียงแค่ติดต่อทางโทรศัพย์และไลน์บ้างครั้ง เพื่อน.....ที่บางครั้งก็ห่างหายกันไปนานไร้การติดต่อ แต่เขาก็ยังจดจำเสียงของเธอได้เสมอ เพื่อน....ที่จะผ่านไปนานนับ 15 ปี แล้ว แต่ก็ยังไปวนเวียนมาพบกันอีกคน เพื่อน....ที่ห่วงใย มีใจถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกัน และแวะเวียนมาหายามที่เข้าเจ็บไข้ แม้มีบางเรื่องที่เขาไม่เคยเอ่ยบอกเธอไป แต่ก็ไม่ทำให้ความสัมพันธ์ลดลงไปเลยสักนิดเดียว ไม่เหมือนเพื่อนหลายๆ คนที่เข้ามาก็จากไป อย่างถาวร ยกเว้นเวลามีปัญหาต้องการความช่วยเหลือ แต่จะว่าไป เขาโดนเพื่อนๆ ต่อว่า ที่ไม่สามารถติดต่อได้ โทรหาก็ไม่เคยรับสาย ไม่เคยโทรกลับ จะมีได้คุยก็ต่อเมื่อเขามีงาน เท่านั้น พอคุยงานไว้ ก็เงียบหายเข้ากลีบเมฆไปอย่างไร้ร่องรอย มันก็คงจริง ชีวิต เขามีอยู่เพียงปัจจุบัน ไม่ได้ยิดติดกับอะไรและใคร งานของเขาประจำที่ห้องแลบ เขามาที่แลบทุกวัน ไม่มีวันหยุด พร้อมด้วย เพื่อนอาจารย์หมอบางครั้ง พี่อรรถ และ พี่เล็ก ตลอดเวลา 1 เดือนที่เชิญขวัญมาพบเขาทุกวันอาทิตย์ ทำให้เขารู้สึกนึกย้อนไปเหมือนว่ายังเป็นนักศึกษาปี 1มีความสนุก สนาน ร่าเริง ทะเล้น ต่อปากต่อคำ และความออดอ้อน ที่ยัยขวัญชอบทำเหมือนตอนสมัยเป็นเด็ก ทำเอาหัวใจเขายิ้มแม้จะมีเรื่องแสนเครียด
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ
โดย: **mp5**
  วันที่: 20 มิถุนายน 2565 เวลา:15:30:17 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
| ||||||||||||||
