พฤศจิกายน 2563

1
3
4
5
6
8
10
11
12
13
15
16
17
19
20
22
24
25
26
28
29
 
 
All Blog
สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 11 หน้า 1
เช้าวันต่อมา เสียงประชุมสายเรียกเข้าทีมห้องแล็บ ทุกคนเปิดกล้อง


“สวัสดีทุกคน”

ก้องเป็นคนเรียกทุกคน


ตอนนี้คนที่ออนไลน์คือ ออม พิมพ์ โกวิทย์ ที่มาห้องแล็บแล้ว ส่วนต้นน้ำ ชมชิด อยู่ที่ห้อง

แมงมุมเข้าร่วมมาที่หลัง คนอื่นๆ ไม่ได้เปิดเข้ามา ตั้งแต่เมื่อวานในกลุ่มไม่มีใครส่งข้อมูลอะไรเนื่องจากยังขวัญเสีย


ออมทำหน้าไม่พอใจที่เห็นก้อง

“ต้องขอโทษทุกคนด้วย”

“เออ แล้วเนี่ยรู้ไหมพวกเราลำบากขนาดไหน? พวกเราต้องโดนกักตัว ครอบครัวก็ต้องมาถูกกักตัวด้วย

เดือนร้อนทุกย่อมหญ้า ต้องไปยืนตากแดดอยู่ 3 ชั่วโมง พ่นยาฆ่าเชื้อทั้งตึก งานก็เยอะ ตรวจก็ไม่ทันอยู่แล้ว เนี่ยภาพพจน์เราตอนนี้ ห้องแล็บเป็นแหล่งแพร่เชื้อ ท่านอธิการก็เดือดร้อนปิดข่าว”

ออมระเบิดก่อนเพื่อน


“ไม่เอาน่าออม”

แพรเตือนออม


“ผมขอโทษ”

ก้องทำท่าจะร้องไห้


“ผมอยากสารภาพผิด”


“ผมไม่อยากให้คนคิดว่าผมติดจากงานตรวจเชื้อ เพราะจะทำให้ชื่อเสียงห้องแล็บติดลบ”


“ที่ผมติดเชื้อ เพราะวันนั้น ผมไปดื่มกับเพื่อน ผมไม่รู้ว่ามันเพิ่งกลับมาจากสิงคโปร์”


“อีพี่ก้อง...นี่แกหลอกลวงพวกฉันปิดบังข้อมูลเหรอ”

ออมยังเดือดต่อความจริงที่ได้รู้จากก้อง



แมงมุมถอนหายใจ

“เฮ้อ ก้อง การที่เราให้ข้อมูลผิด มันทำให้เกิดผลกระทบเยอะมากเลยนะ ก้องต้องให้ข้อมูลที่ถูกต้อง มันถึงจะทำให้การสืบประวัติและกักกันเขตผู้ติดเชื้อได้ถูกต้อง”


“ครับ ผมขอโทษครับพี่”


“ก้องแจ้งเจ้าหน้าที่ที่โรงพยาบาลแล้วใช่ไหม เพื่อที่เขาจะได้เปิดไทม์ไลน์”

แมงมุมถาม


“ครับ”


“ผมขอโทษครับพี่..คุณอิง...คุณอิง ไม่อยู่ที่แล็บเหรอครับ”


ก้องถามอย่างสงสัย พยายามมองกล้องหน้า


“นี่ไอ้พี่ก้อง แกรู้ไหม เพราะแกคนเดียว เห็นแก่ดริงค์ ทำให้พวกฉันเดือนร้อน คุณอิงก็บอกแล้วห้ามไปมั่วสุม พวกฉันโดนกักตัวไม่พอนะ คุณอิงยังหายไปจากพวกเราอีก แกนี่มันเลว”

ออมทนไม่ไหวยังบูลลี่ก้องไม่เลิก จนแมงมุมต้องหันไปปราม


“พอเถอะออม”

เสียงดุดังมา


ก้องหน้าชาน้ำตาไหล

“เอาล่ะก้อง หายไวๆ ก็แล้วกัน ตอนนี้แล็บขาดคน รีบๆ กลับมาช่วยเรา”

แมงมุมบอกเขา ก่อนจะหยุดประชุมสาย เพราะดูออมท่าจะไม่หยุดด่าก้อง


“มันไปกินเหล้าทำไมวะ พูดแล้วโมโห”

สาวร่างอวบเดินฟัดเหวี่ยงไปมา พิมพ์กับโกวิทย์หันไปทำงานต่อ


ส่วนก้องได้แต่นั่งร้องได้อยู่ที่เตียงคนไข้ วันนั้น

วันที่เขารู้สึกเสียอกเสียใจและผิดหวังจากการที่เห็นอิฐหอบช่อดอกไม้ช่อใหญ่มาเซอร์ไพส์อิงดาว

ทำให้เขารู้สึกอกหัก พอเพื่อนโทรมาชวนไปนั่งคุยเขาก็ตอบตกลงไปโดยไม่คำนึงถึงการเตือนของอิงดาวก่อนหน้านี้

3-4 วัน หลังจากนั้นเขาเริ่มมีอาการ ปวดหัว ปวดเมี่อยตัว เจ็บคอราวกับมีเข็มไปแทงนับพัน

โลกมึนๆ ไปหมด พอเขาล้มลงต่อหน้าเพื่อนๆ ทุกคนแตกตื่นตกใจ กลับมีอิงดาวที่วิ่งเข้ามาประคองเขาไว้ ยิ่งเจ็บปวดร้าวใจไปหมด หากว่าอิงดาวเป็นอะไรเพราะเขา เขาจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย


 
“นี่เห็นข่าววันนี้ไหม มีลุงตายบนรถไฟ ไปใต้น่ะ ตายที่ประจวบ ขึ้นรถที่บ้างซื่อ ในวิดีโอ เหมือนเขาตั้งใจไอใส่เด็กวัยรุ่นมากเลยนะ”

ออมบอกแพร


“แต่เห็นว่าเขา เพราะเขาขาไม่ดี เขาเลยทรงตัวไม่ได้หรือเปล่าคะ”

พิมพ์พยายามแก้ข่าว


“น่ากลัวนะ เห็นบอกเพิ่งมาจากปากีฯ ผ่านด่านมาได้ไงไม่รู้ คิดดูสิ เห็นออกข่าวจังว่ามีด่านตรวจๆ เอาเข้าจริงๆ คนป่วยทะลักเข้าเมืองโดยผ่านด่านตรวจได้

แล้วแบบนี้เราคนที่อยู่ในประเทศจะหาความปลอดภัยได้ที่ไหน” ออมยังคงบ่นต่อไม่หยุด


“แล้วจริงไหมที่มีข่าวหมอออกมาบอกว่ารัฐไม่ช่วยอะไรเลย”

โกวิทย์


“หนูก็เห็นดาราออกมาต่อว่า ที่รัฐบาลขอบริจาคชุด PPE บอกว่าหาซื้อไม่ได้ แต่ให้ดาราซื้อให้นะคะ”


“เรื่องแบบนี้นะ มันก็พูดยาก เอาเข้าจริงๆ พอเดือดร้อนมา ประชาชนกลับสามัคคี ช่วยเหลือกัน บริจากแมส บริจาคชุด PPE ทำอาหารแจก

ขณะเดียวกัน เราไม่เห็นรัฐบาลออกมาแจกสิ่งเหล่านี้เลย แถมออกไปจับคนแจกข้าวหาว่าทำให้ประชาชนออกมาชุมนุมอีก”

โกวิทย์บอก 2 สาว


“ทุกยุคทุกสมัย มีแต่ประชาชนที่ต้องดิ้นรนเพื่อให้เรารอด”


“คิดถึงพ่อหลวงจังเลยนะคะ”


“เซียนมวย เซียนไก่ ปิด 15 วัน แต่เซียนหวย 30 วัน แย่เลย”

เสียงออมตบท้ายบทสนทนา


แมงมุมอยู่ช่วยพวกทั้ง 3 ทำงานพักใหญ่ ก็ออกมากจากห้องเพื่อมาตรวจผลการวิเคราะห์ที่โต๊ะ


ชุด PPE ที่ใช้แล้วแต่ละครั้งจะถอดใส่เครื่องฆ่าเชื้อทันที เครื่องทำงานอัตโนมัติ ซักและฆ่าเชื้อ และอบแห้งพร้อมใช้ใหม่ตลอดเวลา


“ว่าแล้วนะ ฉันอยากจะด่าไอ้พี่ก้องต่อ เมื่อกี้พี่แมงมุมอยู่ด้วย ไม่อยาก...”

พูดแล้วก็เปิดโทรศัพย์กดไลน์ขึ้นมาว่าจะด่าต่ออย่างที่ปากว่า
แต่พอเห็นข้อความหนึ่งเธอก็อ่านแล้ววางลงตามเดิม


ต้นน้ำอัดคลิ๊ปของก้องไว้แล้วส่งเข้ากลุ่มเพื่อให้คนอื่นๆ ที่เข้าดูร่วมวีดีโอคอลไม่ทันได้ดู


มีข้อความหนึ่งส่งมาเมื่อดูคลิ๊ปเสร็จแล้ว


“คุณก้องคะ ไม่ต้องโทษตัวเองนะคะ ทุกคนจะต้องปลอดภัย พวกเราทำดีที่สุดแล้ว เราเป็นคนของประชาชน ทำทุกอย่างเพื่อประชาชน เราต้องปลอดภัยเพื่อประชาชนทุกคน

คุณก้องเป็นกำลังสำคัญของพวกเราทุกคน รีบหายไวๆ นะคะ แล้วมาช่วยน้องๆ เราทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกัน เราไม่อยากเห็นพี่ชายเราป่วย เราไม่อยากเห็นพี่สาวเราป่วย

เราไม่อยากเห็นน้องเราป่วย ข้อให้ทุกคนรักษากฏระเบียบให้เคร่งครัด ขอให้ทุกคนรักษาวินัยของตัวเอง เพื่อชีวิตเราเอง เมื่อเราดูแลตัวเองได้ดีแล้ว เราก็จะสามารถปกป้องคนรอบกายเราได้ รีบกลับมาช่วยพวกเรานะคะ”....อิงดาว

 

แล้วตามด้วยสติ๊กเกอร์ของก้องที่ร้องไห้เป็นสายยาว


มีน้องๆ หลายคนที่เข้ามาปลอบและให้กำลังใจก้อง


ทำให้อารมณ์ของออมเย็นลง หันมามองพิมพ์กับโกวิทย์ที่ก้มหน้าส่องสไลด์ ก่อนจะส่งสติ๊กเกอร์ รูปหัวใจ แล้ว หันมาทำงานตัวเองต่อ
 

แมงมุมอ่านข้อความของอิงดาวแล้วถอนหายใจ


“คุณก็กลับมาเร็วๆ นะ พวกเรารอคุณเช่นกัน”......แมงมุม

 



Create Date : 14 พฤศจิกายน 2563
Last Update : 14 พฤศจิกายน 2563 8:15:49 น.
Counter : 722 Pageviews.

3 comments

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณหอมกร, คุณhaiku, คุณnewyorknurse

  
unitan Literature Blog ดู Blog
แหมๆ ดราม่าเยอะเลยนะคะ

โดย: หอมกร วันที่: 14 พฤศจิกายน 2563 เวลา:9:19:08 น.
  
เรื่องนี้ดราม่าค่ะ
โดย: unitan วันที่: 14 พฤศจิกายน 2563 เวลา:14:49:10 น.
  
โดย: สมาชิกหมายเลข 6049959 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2563 เวลา:17:02:22 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

unitan
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]