Group Blog
All Blog
|
ยัย เจ้ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 12 หน้า 3 ปิ่นมณีลงจากรถแล้วเดินเข้าไปประตูไป รปภ ที่อยู่หน้าประตู เห็นเหตุการณ์ แล้วรีบเก็บข้อมูลเพื่อไปเล่าให้แม่บ้านฟัง “ฉันเห็นผู้ชายมาส่งคุณปิ่นด้วยล่ะ มีจุ๊บกันด้วย ถือกุหลาบดอกใหญ่ด้วย สวีทกันสุดๆ” “จริงเหรอตาปืด” “จริงสิ แม่มล มองไกลๆ ยังรู้เลยว่าหล่อ รถก็หรู คุณปิ่นนี้ยังซบอกเขาอย่างอาลัยอาวรณ์เลยนะ” รปภ ก็เพิ่มไข่ให้มีสีสรร “ตายแล้ว!!! ที่หายไป 3 อาทิตย์นี้ ไปกับผู้เหรอ ข่าวดังนะเนี่ย” “งั้นสิ” ข่าวนี้ข่าวใหญ่ข่าวดัง กระจายไปอย่างรวดเร็วในเวลาไม่ถึง 5 นาที เหล่าแกงส์ซุบซิบเจ้านายจับตัวกันในครัว “พวกแกเห็นไหม พอถูกรางวัลฉลาก ก็ได้ลาภสัตว์ 2 เท้าต่อ โชคจะดีอะไรขนาดนั้น” “เขาว่าหล่อมากเลยนะ รถก็หรูด้วย” “น่าจะสมกับคุณปิ่นนะ” “โอ้ย ฉันไม่อยากเชื่อเลย หายไปหลายวันไป สวีทกับผู้มานี่เอง โชคดีอะไรขนาดนี้” “ดูสิ ฉันเหี่ยวมาตั้งนาน หวยก็ไม่ถูก ผู้ก็ไม่มี” “ตายๆ คุณปิ่น ของคม ทำไมทำกับคมแบบนี้ เป็นทอมยังพอทำใจ แต่มีผู้ คมรับไม่ได้” คมโอดครวญอยู่คนเดียว “พวกเราต้องขอเคล็ดลับจากคุณปิ่นแล้ว” “ใช่ ฉันโสดมาหลายปีแล้ว ฉันก็อยากมีผู้เหมือนกัน” แก้ว เลขาข้างกายนายสาวเอ่ย “เรามาร่วมมือกัน มาพวกแก เขาต้องเก็บข้อมูลว่าคุณปิ่นไปเสริมดวงที่ไหนมา” สาวๆ กางมือประสานกัน “สู้ๆ” ร่วมพลังกันราวกับจะออกรบ “โธ่ คุณปิ่น...ทำกับคมได้” มีเพียงคมที่ฟูมฟายอยู่คนเดียว ปิ่นนั่งเหม่อลอยในห้องทำงาน เธอสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วง 3 สัปดาห์ที่เธอกับเป็นเอกอยู่ด้วยกัน นี่คือการสร้างภาพของเป็นเอกหรือไม่? เขาเพียงต้องการอยากสนุกกับผู้หญิง แล้วเธอก็เป็นเหยี่อแรกของเขา ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ เท่ากับว่าเธอถูกเป็นเอกหลอกลวงมาตลอด หลอกให้เชื่อใจ หลอกว่าเขาชอบเธอ หลอกเพื่อมีสัมพันธ์ด้วย หลอกเพื่อที่จะให้เธอมีลูกกับเขา “นั่นสิ ทำไมฉันโดนมันหลอกได้ล่ะเนี่ย ไอ้เกย์ แก...” ปิ่นจุกที่อก ความรู้สึกนี้ มันช่างแตกต่างจากครั้งก่อนนัก มันเสียบลึกเข้าไปข้างในลึกมากว่าครั้งที่เสียใจเพราะโดนเขาข่มขืน นี่เธอ ทำไมถูกหลอกง่ายขนาดนี้ แล้วยัง ยอมเขาทุกอย่าง แค่เขาจูบ เขากอด เธอก็อ่อนระทวยในอกเขาแล้ว ถึงมันจะหล่อขนาดไหน มันก็คนละเรื่องกัน.............................ปิ่น เธอด่าทอตัวเองในใจ หันไปมองแจกันที่เธอเอากุหลาบที่ได้มาเสียบข้างปฏิทิน ต่อจากนี้ไป ช่วงเวลาอันเลวร้าย เกี่ยวกับผู้ชายจะต้องหมดไปจากโลกของเธอ เธอจะไม่ขอมีความรักอีกแล้วในชาตินี้ แต่เขาก็ดีกับเธอทุกอย่าง เขาต้องการสร้างครอบครัว เขา ต้องการที่จะอยู่กับเธอ......................เสียงขัดแย้งดังแทรกเข้ามา “พออออออออ...พวกแกจะทะเลาะกันไป ถึงไหน ไอ้หมอเกย์ เรายังไม่รู้จักมันดีเลย ไปปลอยเนื้อปล่อยตัวกับมันทำไม” เสียงเธอบ่นให้ตัวเอง “เขาอาจจะจริงจังก็ได้. ปิ่น ทำไมเธอมองโลกในแง่ร้ายกับเขาจัง ทั้งที่เขาดีกับเธอทุกอย่าง” เธอแย้งตัวเอง “เฮ้อ พอกันที ไม่ต้องสรุปเอาเอง เรามาดูไปพร้อมๆ กัน มันจะเป็นคนดีหรือเลว” เธอบอกทั้งสองเสียงที่เหมือนจะทะเลาะกันไม่เลิก ...*...*.... เป็นเอกกลับไปบ้านเมื่อมารดาโทรหาเขาหลังจากที่นางกลับมาแล้ว “สวัสดีครับคุณแม่” เป็นเอกเข้าไปกอดอ้อนแม่เหมือนทุกครั้ง “ว่าไง ตัวแสบ ท่าทางแบบนี้เหมือนมีอะไรแน่เลย” เหมือนแม่จะรู้ทัน “คุณแม่รู้ใจผมจังเลยนะครับ” “ฉันแม่แกนิ” สตรีวัย 59 เอ่ยอย่างทันบุตรชายวัย 30 “มีเรื่องอะไรจะบอกแม่มา” “ผมไปชุมพรเลยได้ทราบว่าคุณแม่ให้คุณพ่อไปสร้างโรงแรมที่นั่น” “สร้างโรงแรม แม่ไม่รู้เรื่องนี้เลยนะ เล่าให้แม่ฟังหน่อยสิ” แม่ทำหน้าสงสัย “อ้าว ผมนึกว่าคุณแม่เป็นคนอนุมัติโครงการซะอีก โรงแรมเริ่มสร้างไปแล้วนะครับ เกือบจะ 50 เปอร์เซนส์แล้ว แล้วคุณพ่อยังให้พวกนักเลงไปคว้านซื้อที่หมู่บ้านชาวประมงอีกด้วย เอานักเลงไปข่มขู่ชาวบ้าน บีบชาวบ้านให้ขายที่” “พ่อแกทำขนาดนั้นเลยเหรอ” แม่ตาลุกเป็นไฟ “ใช่ครับ ช่วงนั้น ผมอยู่ที่นั่นพอดี พวกนักเลง ข่มขู่ชาวบ้าน หาทางบีบชาวบ้านให้ขายที่ นี่ยังรังแกเด็กด้วยนะครับ” “พ่อแกนี้ ไร้หัวจิตหัวใจ แม่ไม่คิดมาก่อนนะว่าเขาจะทำขนาดนี้” “ลุงๆ ป้าๆ ที่นั่น กลัวมาเลยนะครับ บางคนก็แก่แล้วไม่มีที่ไป ที่นั่นห่างไกลผู้คนมาก ไม่มีโรงพยาบาล ไม่มีหมอ ไม่มีเครื่องมือแพทย์ ไม่มีสาธารณสุข” เสียงหมอเอกเล่าให้แม่ฟัง น้ำเสียงของเขาราวคนเล่านิทาน มันทำให้แม่เคลิ้มไปกับเรื่องราวของเขาเสมอ “ญาติๆ เราที่นั่น ขวัญผวามากนะครับ ไม่รู้ว่าพวกนักเลงจะทำอะไรบ้าง จะเผาไล่ที่หรือเปล่าก็ไม่รู้” แม่ทำหน้าไม่พอใจ “พ่อแกเกินไปมากเลยนะ เห็นทีแม่ต้องจัดการ ญาติๆ ชาวประมง ถึงจะเป็นชาวบ้านตาดำๆ แต่ยายก็บอกแม่เสมอให้ดูแลพวกเขา อย่าทอดทิ้งกัน พ่อแกทำแบบนี้เท่ากับไม่ไว้หน้าแม่ ไม่เห็นแก่แม่ ไม่เอาญาติแม่แบบนี้ ใจร้ายใจดำเกินไป” คุณนายทำเสียงเข้ม “พาแม่ไปดูหน่อย ว่าพ่อแกทำอะไรไว้” “ครับ” “แม่ครับ ผมมีอีกเรื่องที่จะบอกแม่” เมื่อเห็นว่าตัวเองใส่ถ่านเติมเชื้อให้แม่เรียบร้อย “ผมกำลังจะมีหลานให้แม่เร็วๆ นี้” “ห๊า” คุณนายแทบช็อค เมื่อกี้ยังโมโหสามีอยู่ดีๆ เปลี่ยนเรื่องปุ๊ปปั๊ปกระทันหัน นางก็เริ่มแก่แล้ว หัวใจแทบวาย “ลูกพูดจริงเหรอ” นางรีบตั้งสติ “ครับ คุณแม่จะได้อุ้มหลานแล้ว ผมพาแฟนไปเที่ยวที่นั่น อยากให้เธอได้ไปเจอ ญาติๆ และที่บรรพบุรุษเราเกิด เธอชอบที่นั่นมาก ผมกะว่าจะชวนเขาไปอยู่ที่นั่น เราเปลี่ยนจากโรงแรมเป็นโรงพยาบาลดีไหมครับแม่” คุณนายปิ่นไหม ที่กำลังดีใจจนเนื้อเต้น “ดีๆ ลูก แม่จะยกที่เกาะให้ลูกไปสร้างโรงพยาบาลนะ แต่ว่า หลานก็ต้องให้แม่เลี้ยงนะ” ดูเหมือนว่าคุณนายจะเห่อหลานคนแรกอยู่มิใช่น้อย “ได้ครับ คุณแม่ ไปหาพวกเราได้ตลอดเลยครับ” “ดีล่ะ แม่จะพาแกไปโอนรับที่ แม่จะไปจัดการพ่อแก แล้วลูกจะทำอะไรก็ตามสบายเลย ที่นั่นเป็นของลูกแล้ว” เป็นเอกยิ้ม กราบลงที่ตักแม่แล้วกอดนางไว้ รอยยิ้มอย่างมีชัยปรากฏทั่วหน้า เป็นเอกพาแม่ไปดูที่โรงแรมกำลังก่อสร้าง เห็นชื่อโรงแรมและชื่อวิศวกรก่อสร้าง วันกำหนดเสร็จแล้วก็หัวเสีย เป็นเอกพาแม่ไปที่หมู่บ้านชาวประมง “ลุงๆ ป้าๆ น้าๆ พี่ๆ ทั้งหลาย ไม่ต้องขายนะ ที่น่ะ ฉันไม่ได้ต้องการมาไล่ที่พวกลุงๆ ป้าๆ เรื่องนั้นสามีฉันไม่ได้ปรึกษาฉันมาก่อน ต้องขอโทษด้วยนะ ฉันจะเปลี่ยนตรงนั้นให้ลูกชายฉันมาสร้างโรงพยาบาล” “อ้าว หมอเอกเป็นลูกชายคุณนายเหรอเนี่ย” ทุกคนต่างตกใจที่รู้ความจริง “ครับ แม่บอกให้ผมมาช่วยดูแล ลุงๆ ป้าๆ น้าๆ อาๆ ที่นี่ครับ” ทุกคนต่างพูดกันไปต่างๆ นานา ถึงเรื่องที่คาดไม่ถึง แต่ก็เต็มไปด้วยความชื่นชมยินดี “ฉันไม่อยากให้ที่นี่มีนักท่องเที่ยวมากหรอก มันจะทำลายสิ่งแวดล้อม และที่ๆ สวยงามของเรา เวลาฉันกลับมาไหว้ บรรพบุรุษ ฉันอยากให้ลูกๆ ฉัน ได้รู้ว่า ทวดเขา ปู่เขา เกิดและเติบโตที่นี่ ฉันจะให้ลูกมาเปิดโรงพยาบาล เพื่อให้ทุกคนได้รักษาฟรี” “โอ้ววว คุณนาย ประเสริฐจริงๆ” ยายเมินร้องแล้วกราบลง “ยายอย่ากราบฉันแบบนี้” แม่รีบเข้าไปประคองยายเมิน “คุณนาย พวกเราต้องขอบคุณคุณนายด้วย พวกเราไม่เคยมีหมอ ไม่เคยมีโรงพยาบาลเลย ขอบคุณจริงๆ” ทุกคนต่างไหว้ขอบคุณคุณนายกันหมด “ฉันก็อยากจะรักษาแผ่นดินนี้ไว้ ให้ลูกหลาน ฉันก็อยากให้ญาติๆ ของฉัน ยังอยู่ และมีที่อยู่ ไม่ถูกทอดทิ้ง” “พวกเราจะไม่ขายที่และไม่ไปไหนทั้งนั้นล่ะ นะ พวกเรา” “ใช่ๆๆๆ” ทุกเสียงตอบรับกัน เป็นเอกยิ้มอย่างดีใจ เป็นเอกกับแม่ไปโอนที่กันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทั้งสองกลับมากรุงเทพ “พาแฟนมาหาแม่ด้วยนะ นี่ท้องก่อนแต่งแบบนี้ พ่อแม่ผู้หญิง เขาโวยเราแน่ แบบนี้ต้องเตรียมสินสอดไว้เยอะๆ แล้วนี่ กี่เดือนแล้ว จะแต่งก่อนหรือแต่ทีหลัง แต่จะแต่งเมื่อไหร่ก็ได้นะ แม่พร้อมเสมอ เออ เดี๋ยววันนี้เราไปหาพ่อแกก่อน แล้วแม่จะเลยไปหาพระอาจารย์หาฤกษ์แต่งให้” นางจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย “ครับ น่าจะ เดือนหนึ่งแล้ว” เป็นเอกรับคำ “เออ เดี๋ยวพาแม่ไปหา พ่อแก ที มีเรื่องสะสางมันต้องจบ” “ครับ”
เสียดายจังใกล้จบอีกแล้วนะคะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 10 พฤษภาคม 2564 เวลา:8:42:12 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
| ||||||||||||||
