แต่ยังทำหน้าบึ้งใส่ผม “มึงร้องทำไม กูนี่สิต้องร้อง” ทำขมวดคิ้วยุ่งเหมือนยุงตีกัน ยังจะถาม
ถามมาได้ เล่นสัมผัสกันแบบนี้ไม่ร้องยังไงไหววะ “.............ฮึก ฮึก”
ใครจะไปคิดว่าตัวเองจะอ่อนแอขนาดนี้ มันยิ่งห้ามผมยิ่งร้องมากกว่าเดิมสิไม่ว่า

“ลูกคิด...........อย่าร้อง”
“ก็มึงโกรธกูหนักมากเลยอ่ะ ฮึกฮืออ กูขอโทษ”
“กูไม่ชอบเห็นมึงร้องไห้หรอกนะ เลิกร้อง”
“...........ฮึกฮึก กอดก่อน” ผมอ้าแขนเล็กน้อย
“ไม่อายคนแล้วเหรอ”
ผมส่ายหน้าอย่างเร็ว แต่ไอ้เดย์มันยังไม่ยอมกอดผม “สัญญามาก่อนต่อไปนี้มีอะไรต้องบอกกูเป็นคนแรก”
ผมรีบพยักหน้ารัวๆพูดสัญญาตั้งสามรอบ ไอ้เดย์มันท้าวเอวสองข้างมองผมแล้วถอนใจยังไม่ยอมกอดผม
“กูเชื่อมึงได้มั้ยเนี่ย”

“..............คงไม่ได้หรอกมั้ง! มึงมันไม่เคยเชื่อใจกูเลยนี่!!” นึกขึ้นมาแล้วมันน่าน้อยใจครับ
ผมสะบัดหน้าไม่รอไม่กงไม่กอดห่าไรละ เดินหนีแม่งเจ็บใจนัก ไอ้หมาเดย์มันร้องอ้าวอย่างดัง
“ลูกคิด! จะไปไหน!? อยู่ๆมาเดินหนีกันอย่างนี้ได้ไงวะ!” ไอ้เดย์เรียกตามหลังรีบเดินมาฉุดมือผม
กอดผมแน่นจากด้านหลัง เพียงแค่นี้ความตั้งใจที่ผมจะงอนมันกลับก็มลายหายไปเลย
ตอนนี้คนจะมองหรือเปล่าเราไม่ได้สนใจแล้ว ผมหันกลับไปกอดตอบมัน แล้วก็ได้รับการลูบหัวลูบหลัง
กอดอย่างอ่อนโยนจากเดย์ ไอ้เดย์กระซิบบอกผมว่าขอโทษที่ทิ้งผมไว้คนเดียว ถามผมว่ากลัวไหม
ผมส่ายหน้า “ไม่กลัวอ่ะ กูเก่ง” แล้วกอดมันแน่นๆบอกขอโทษมันอีกครั้งที่ทำให้เป็นห่วงขนาดนี้
ไอ้เดย์ขำเบาๆบอกว่าผมทำเป็นปากเก่ง โธ่แค่ร้องไห้ก็เสียฟอร์มจะแย่แล้ว ใครจะกล้าบอกว่ากลัวโดนผู้ชายฉุดอีกฟะ/////*//


“อย่าให้กูเจอพวกเชี่ยนั่นที่ไหนนะ กูจะใส่ไม่ยั้งเลย! มึงก็ไม่ต้องห้ามกูด้วย!”
พอเคลียร์กันเข้าใจผมกับเดย์ก็เดินเลียบริมหาดกลับไปหาไอ้ยู
“เดย์....อย่ามีเรื่องสิเรามาเที่ยวกันนะ”
“มึงก็รู้ว่ากูไม่เคยหาเรื่องใครก่อนอยู่แล้ว แต่กูก็ไม่มีทางยอมให้ใครมาหยามหน้ากูได้เหมือนกัน”
“งั้นกูว่าเรารีบกลับที่พักกันเถอะ ก่อนที่มึงจะเจอใครแล้วกระโดดกัดหูเขาขาดอ่ะ”
“ฮึ่ม! กัดหูมึงนี่สิ! (งั่ม!)” กอดคอกันเดินไปไอ้เดย์ก็ใช้ฟันขบเบาๆที่หูของผมสองสามทีจั๊กจี๋มาก
ผมหัวเราะคิกคักจนโดนไอ้ยูกับพี่บาสที่ยืนกอดอกรอยิ้มล้อ ยูมันส่ายหน้าบ่นเป็นชุด
“แหมๆๆ อะไรของพวกมึงวะเดี๋ยวโหดเดี๋ยวด่ากันทะเลาะตะคอกร้องไห้ เผลอแป๊บเดียวแทบจะจูบปากกัน
ไอ้พวกบ้า”

............
.........
.....

แล้วพวกผมก็กลับไปสมทบกับเพื่อน พวกมันย้ายไปรวมกลุ่มกันที่ร้านอาหารทะเลริมหาด ทุกคนลงมติว่า
กินอิ่มแล้วจะกลับไปดูคอนเสิร์ตกันต่อยาวๆไป
แต่ทันทีที่โผล่หน้าไปถึงร้าน ไอ้คิมมันก็ทักซะพวกผมโดนโห่ยกใหญ่
“อ้าวๆๆมากันแล้วโว้ยยยยย ค่อยยังชั่วหน่อยกูนึกว่าตายกลางทางไอ่สัดช้าฉิบ แล้วไหนวะของ
ไม่เห็นได้ซื้อห่าอะไรเลยไหนว่าพวกมึงไปเดินดูของฟากโน้นไง”
ครับ เดินดูอะไรกันไปเรื่อยเลยเผลอเดินไกลไปหน่อย ผมบอกมันไปแบบนี้ตอนที่โทรถามว่าอยู่ที่ไหน

เดย์มันรีบสวนทันที “โง่มั้ย ก็พวกกูบอกว่าเดินไปดูไม่ได้เดินไปซื้อทำไมกูต้องหิ้วอะไรกลับมาวะไอ่ฟาย”
“5555555” ใครๆก็ขำสมน้ำหน้าไอ้คิมโดนไอ้เดย์ด่ากลับ
ใครๆก็ขำยกเว้นไอ้ต้าร์...ดูหน้ามันเครียดมากๆ
ที่สำคัญผมยังเจอแอ๋มกับเพื่อนผู้ชายที่มาด้วยกันคนนั้นนั่งหัวเราะอยู่ในกลุ่มพวกเราที่ร้านนี้ อ้าวเฮ้ย?

ผมตัดสินใจถีบไอ้คิมไปไกลๆแล้วกวักมือเรียกไอ้ซีนให้เขยิบมานั่งใกล้ๆแทน
“เฮ้ยซีนๆ ไอ้ต้าร์มันยังไม่ได้คุยกับแอ๋มอีกเหรอ มัวทำอะไรอยู่วะ”
“มึงจะให้มันพูดตอนไหนวะ คนเยอะแยะ ที่สำคัญ...”
“อะไร?”
“มัน.........อาจจะไม่พูดแล้วก็ได้” เสียงไอ้ซีนอ่อยมาก “แอ๋มบอกว่า คนนั้น เป็นญาติกันว่ะ”
ความผิดหวังในน้ำเสียงมันนี่เกินสองร้อยเปอร์เซ็นต์นะผมว่า

ไอ้เดย์เสือกหน้าเข้ามาถามอย่างไวมันก็แปลกใจไม่แพ้ผม “หา?(ซุบซิบ) อ้าวมึงนั่นไม่ใช่แฟนใหม่แอ๋มเหรอวะ”

“ก็เอออ่ะดิ!”
“เชื่อได้เหรอวะ”
“ก็ไม่อยากเชื่อว่ะแต่....เป็นงี้ด้วยว่ะ”
ซีนมันพูดแปลกๆแล้วทำท่าตุ้งติ้งให้ผมเหวอ ห๊ะ!!! คนที่มากับแอ๋มอย่าบอกนะว่าเป็น!..
ผมค่อยๆลองหันไปมองทางเขาที่กำลังชวนคนอื่นคุยจ้อ....โหยจีบปากจีบคอกรีดนิ้วออกท่าออกทาง
โม้ออกรสชนิดที่เรียกว่าขุนแม่มาเองเลยครับงานนี้
“อุ่ย..กูว่าลักษณะนี้ไม่น่าใช่แฟนใหม่แอ๋มชัวร์ว่ะ น่าจะเป็นพี่สาวดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วมากกว่า”
ไอ้เดย์มันแซวขำๆแล้วหันไปถามซีน “แล้วไอ้ต้าร์มันเอาไงล่ะทีนี้มึง”
“กูจะไปรู้เรอะ ก็รอดูมันอยู่เนี่ย เอาแต่เงียบ...” ซีนมันบ่นทำหน้างอๆ

ผมเริ่มเข้าใจความเครียดเข้าเส้นประสาทของไอ้กีต้าร์แล้ว
เหล่ไปดูท่าทีมันก็ทำหน้าอมทุกข์ในขณะที่คนอื่นกำลังกินไปคุยไปสนุกปาก แอ๋มเองก็ชวนมันคุยนู่นนี่
แต่ผมก็เห็นแค่แอ๋มเท่านั้นที่พยายามหัวเราะ... ไอ้ต้าร์ไม่เห็นขำสักแอะ แอ๋มดูหน้าเจือนไปหลายรอบ
แต่ก็ชวนคุยไม่หยุด เธอคงอยากให้กีต้าร์มันอารมณ์ดีขึ้น
จู่ๆไอ้ยูก็ยื่นหน้าเข้ามาร่วมวงซุบซิบกับพวกเราด้วยอีกคน “มึงอยากให้มันเลิกรึคบกันต่อล่ะ”
แสดงว่ามันแอบฟังอยู่นานจนต่อมเผือกแตก

“กู..........ไม่รู้ว่ะ”

ซีน...

“มึงอย่าตอแหล กูรู้ว่ามึงอยากให้มันเลิกกัน”
ไอ้เดย์ครับไอ้ตัวมารร้ายมันพูดตรง เล่นเอาไอ้ซีนหันหน้าหนี ไม่อยากซุบซิบกับมันต่อ

“ต้าร์..อาหารไม่อร่อยเหรอ ทำไมกินน้อยจัง” ผมเหล่มองตอนที่แอ๋มถามกีต้าร์ ไอ้บ้านี่กว่าจะตอบได้
แอ๋มต้องถามแล้วถามอีก “เรา....ไดเอ็ตน่ะ” ดู๊คำตอบไอ้ห่าต้าร์ทำให้ผมมองบนซะตาจะเหล่
มึงกินข้าวไม่ค่อยได้ เพราะตอนนี้กำลังกลืนไม่เข้าคายไม่ออกกับความสัมพันธ์ของพวกมึงก็บอกม๊า

“ต้าร์ไม่เห็นจะอ้วนเลย กินเข้าไปเยอะๆพักนี้ต้าร์ดูผอมลงเยอะแล้ว ยังไงแฟนแอ๋มก็หล่อที่สุดแหละ คิกๆ”
แอ๋มขนตักกับข้าวใส่จานให้ กีต้าร์มันยิ้มแหยๆอย่างเสียไม่ได้ก่อนตักอาหารเข้าปากแล้วเคี้ยวช้าๆ
เหมือนควายเคี้ยวหญ้านั่นแหละครับ
“รู้มั้ยแอ๋มอยากไถ่โทษที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ต้าร์มากเลยนะ หลังปีใหม่นี้เราจะอยู่ด้วยกันเยอะๆเลยเนอะ^^ ”
“..........แล้ว แอ๋มทำไมถึงไม่ค่อยมีเวลาให้เราล่ะ บางทีแค่โทรหายังไม่รับสายเลย”
“ก็แหมแอ๋มเรียนหนักนี่นาแอ๋มขอแม่เรียนพิเศษเพิ่มอีก ต้าร์ก็รู้นี่ว่าแอ๋มอยากเข้ามหาวิทยาลัยนั้นให้ได้
ไหนจะทำกิจกรรมกับรุ่นน้องที่รร.อีกล่ะ ต้าร์เองก็ไม่ค่อยว่างเหมือนกันนั่นแหละ”

“ก็เพราะไม่ค่อยว่าง พอมีเวลาว่างตรงกัน เราก็ควรมาเจอกันมั้ย แต่ที่ผ่านมา....แอ๋มไปไหน?”
“...........” แอ๋มอมยิ้มครับ มันเหนือความคาดหมายของผมมาก ผมว่าคนอื่นที่แอบเมียงมอง
รวมถึงตัวไอ้กีต้าร์เองก็คงแปลกใจไม่แพ้กันกับท่าอมยิ้มหวานของแฟนมัน

“ยิ้มแบบนี้หมายความว่ายังไง เรารู้นะเวลาโทรถามว่าแอ๋มอยู่ที่ไหน แอ๋มโกหกเราตลอดเลยใช่มั้ย”
“555ไม่ตลอดสักหน่อยก็แค่ส่วนใหญ่จ้ะ5555”
“เราไม่ขำนะแอ๋ม”
“โอ้ยต้าร์อย่าทำหน้าเครียดสิ เดี๋ยวไม่หล่อน๊า” แอ๋มทำเสียงอ้อนๆ แล้วเอื้อมมือไปหยิบถุงด้านหลังตัวเอง
“……อ..อะไร” กีต้าร์มองถุงที่แอ๋มยื่นให้ตรงหน้าสีหน้ามันงงสุดๆ
“ของขวัญรวบยอดทั้งคริสต์มาสปีใหม่แล้วก็วันเกิดต้าร์ไง เปิดดูเลยสิ//////ชอบมั้ย”
กีต้าร์หยิบของที่อยู่ในถุงของขวัญขึ้นมาดู หน้ามันโคตรเหรอหราเลยครับ “.....เสื้อ.......ขอบ....ขอบคุณ”
มันคือเสื้อถักของผู้ชายเป็นสีน้ำเงินลายขาวพาดขวาง โห ผมว่าสวยเลยแหละ
“ต้าร์ว่าไง ชอบมั้ย”
“อื้ม..ชอบสิ...เอ่อ...สวยดี ท่าจะแพง ความจริงแอ๋มไม่ต้องลำบากซื้อให้เราก็ได้นะ”
“บ้าสิ ใครว่าแอ๋มซื้อให้ต้าร์”
“อ้าว? ก็ไหนว่า..”
“แอ๋มถักให้ต้าร์เองจ้า~!ถักกับมือเลย เก่งมั้ย///////”
“ ก..เก่ง เก่งจัง ทำเองเหรอเนี่ยไหนเคยบอกว่าทำอะไรแบบนี้ไม่เป็นไง”
“ก็เพราะอย่างนี้แอ๋มเลยต้องมีอาจารย์ไงจ๊ะ นี่! คุณพี่หมอกก็คืออาจารย์สอนถักเสื้อสวยๆตัวนี้ของแอ๋มเอง”

แอ๋มผายมือไปทางลูกพี่ลูกน้องที่ติดสอยห้อยตามมาในวันนี้ด้วย ทั้งคู่แปะมือกันชอบใจ
“แหมแต่กว่าจะได้ขั้นนี้ แอ๋มฝึกอยู่ตั้งนานนะ พอคล่องก็ตั้งใจถักจริงจังมากเลยต้องใช้สมาธิมากๆ
ขอโทษนะที่หลอกต้าร์ไว้เยอะอ่ะ ก็แอ๋มอยากเซอร์ไพรส์ต้าร์นี่นา ตอนไปถักเสื้อบ้านพี่หมอก
เลยไม่ยอมให้ต้าร์รู้555แอ๋มเอาเวลาว่างทั้งหมดมาทำเสื้อตัวนี้ให้ต้าร์หมดเลยนะ
ยิ่งใกล้วันแอ๋มก็เร่งมือถักให้ไม่ได้หลับได้นอนเลย แต่แค่เห็นต้าร์ชอบมันแอ๋มก็ดีใจละ”

อึ้งแดกเลยสิครับชนชาติ..... เพื่อนๆพากันแซวสนุกปากพอเห็นแอ๋มให้เสื้อกีต้าร์แถมยังถักเองกับมืออีก
แต่ผม ไอ้เดย์ ไอ้ยู มองหน้ากันเลิ่กลั่ก คดีพลิกว่ะ||||||||| อย่างแอ๋มเนี่ยนะนั่งถักเสื้อให้ไอ้ต้าร์!

ผมหันไปมองไอ้ซีน ไอ้หอกนี่นั่งก้มหน้าเลยครับ....
ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเราเคยคิดกันไว้เลยสักนิด แบบนี้ก็ไม่มีเหตุผล
ที่กีต้าร์จะต้องเลิกกับผู้หญิงที่รักมันขนาดนี้อีกแล้ว เผลอๆต่อจากนี้อาจรักกันหวานขึ้นกว่าเดิม
เพราะนิสัยชอบเอาแต่ใจของแอ๋มดูอ่อนลงไปมากเลยทีเดียวครับ ตอนนี้ทุกคนพากันอิจฉาไอ้ต้าร์
ที่ได้แฟนน่ารักมากๆ …..

“มึงมองเขาทำไมนักหนาวะลูกคิด ทำไม อยากได้แบบนั้นบ้างรึไง เดี๋ยวกูไปตัดใบตองให้มึงใส่บ้างเอามั้ย”
“เชี่ยเดย์! กูคนนะไม่ใช่ขนมสอดไส้จะได้อยู่ในใบตองอ่ะเชี่ย!/////*//”
“กูไม่เคยมองมึงเป็นขนมสอดไส้เลยนะลูกคิด”
“มึงจะเอาใบตองห่อกูอ่ะ”
“ก็มึงเหมือนหมูยอ”
“ควาย!////*//”
“เคี้ยกๆๆๆๆ”

แล้วไอ้ยูก็โผล่หน้ามาครับ “เฮ้ยๆๆพวกมึงแม่งเอาแต่จีบกันอยู่ได้ โน่นดูๆไอ้ต้าร์มันพาแอ๋มไปไหนไม่รู้มึง”
ผมหันไปมองพร้อมไอ้เดย์ ไอ้ซีนที่นั่งก้มมองพื้นก็เงยหน้าขึ้นมองเหมือนกัน
พวกเราเห็นกีต้าร์จูงมือแอ๋มเดินออกไปนอกร้านครับ ไปกันสองคน
ผมหันไปเห็นแววตาไอ้ซีนแล้วก็อดสงสารมันไม่ได้

“ซีน มึง..กินข้าวเหอะ” ผมสะกิดแขนมันให้สนใจอาหารตรงหน้าบ้าง แต่สิ่งที่มันทำคือ
ก้มหน้ามองจานข้าวแล้วก็เอาแต่เขี่ยข้าวไปมาอยู่อย่างนั้นไม่ตักเข้าปากสักที ผมเลยแกะกุ้งให้
แล้วพยายามชวนมันกิน ไอ้เดย์มันเห็นเพื่อนซึมก็สงสารเลยช่วยตักข้าวในจานไอ้ซีนมาใส่จานมันซะเอง
ก่อนจะเอากุ้งที่ผมแกะไว้ไปกินอย่างเอร็ดอร่อย... มึงช่วยเพื่อนได้มากเลยจริงๆเดย์...ไอ้ตลกแดกกก -*-

………………………………….
…………………..
…………
….....
…

กีต้าร์ แอ๋ม และพี่หมอกญาติแอ๋ม ขอแยกจากกลุ่มไป ไอ้ต้าร์กับแอ๋มไม่ได้กลับเข้ามาในร้านอีกครับ
แต่โทรตามพี่หมอกให้ออกไปแทนเอากระเป๋ากับของๆแอ๋มออกไปด้วย
อาจจะดีแล้วก็ได้ที่กีต้าร์มันตัดสินใจแยกไปกับแอ๋ม แทนที่จะอยู่ที่นี่กับแอ๋มต่อหน้าไอ้ซีนอีก
แค่ที่ผ่านมาผมว่าไอ้ซีนมันก็ทนมามากพอแล้ว มันต้องตัดใจ.............ซะที

หลังกินอาหารกันเสร็จ ผมกับเพื่อนๆพี่ๆไปลุยคอนเสิร์ตต่อ รู้สึกดีที่ไม่ต้องเจอไอ้พวกบ้าๆที่ไหนอีก
ผมเลยสนุกมาก ขาเดินกลับบ้านพักผมอยากโทรหาแม่จ๋า แต่ไอ้เดย์ห้ามไว้บอกว่าดึกมากแล้ว
แม่จ๋าเขาหลับไปนานแล้วโทรไปปลุกเปล่าๆ ผมเลยเก็บโทรศัพท์
“สนุกอ่ะ รู้สึกดี อากาศก็ดีนะ ลมเย็นดีถึงจะหนาวไปหน่อย อยากกอดพุงแม่จ๋าจัง”
“กอดกูก็ได้ กูก็มี..”
“55ไหนพุงมึง”
เดย์มันจับมือผมซุกเข้าไปในเสื้อให้ลูบหน้าท้องที่เป็นลอนซิคแพ็คของมัน เล่นเอาผมสะดุ้งรีบชักมือออก
ใจเต้นหมดไอ้บ้า!////*// มันจะดึงมือผมให้ลูบลงต่ำน่ะสิครับ เพื่อนเยอะแยะไอ้หอกนี่หน้าด้านจริงๆเลย
เดย์มันมากระแซะแล้วกระซิบกระซาบ “คืนนี้ขอกอดนะๆๆ////”
ผมอมยิ้มก่อนแลบลิ้นใส่มัน “เรื่องดิ พุงก็ไม่มีจะอุ่นได้ไง”
“ไม่มีพุง แต่เอวดีนะ”
“..........นี่กูต้องนอนกุมของมึงไว้ทั้งคืนไม่ให้ทิ่มเรี่ยราดมั้ยไอ้หื่น”
“ถ้าจะกรุณารูดให้ด้วยก็ดีครับ”
“เชี่ยเดย์//////*//”
ไอ้พวกเพื่อนบ้าแม่งก็ตาดี หันมาเห็นผมเขินผลักไอ้เดย์จนเซก็พากันแซวหัวเราะเสียงดังไปตลอดทาง


………………..
…………….

กลับมาถึงบ้านพักที่เช่าไว้พวกเราก็ต้องตกใจกันครับ เพราะเจอไอ้ต้าร์นั่งหลับอยู่ที่ชุดโต๊ะหินอ่อน
หน้าประตูบ้าน แค่คนเดียว

“อ้าว มึงไม่ได้กลับไปกับแอ๋มเหรอเฮ้ยไอ้ต้าร์ ตื่น ตื่น ตื่น” พี่อ๊อฟเข้าไปปลุกกีต้าร์
บอกเลยว่าทุกคนเห็นมันยังอยู่ที่นี่ก็แปลกใจ “ตอนแรกก็ตั้งใจว่าอย่างนั้นครับพี่ แต่...ผมอยู่ที่นี่ดีกว่า”
“แล้วอย่างนี้แฟนมึงจะไม่งอนเหรอวะ ถ้ามึงยังไม่อยากกลับก็ชวนแฟนมึงค้างซะด้วยกันก็ได้นี่หว่า”
“พี่ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก รีบเข้าบ้านกันดีกว่า ผมอยากอาบน้ำจะแย่แล้วพี่”

กีต้าร์ตัดบทพี่อ๊อฟแล้วเดินดันพี่อ๊อฟเข้าบ้านไป ผมเห็นไอ้ซีนยืนมองอยู่นิ่งๆ ตั้งแต่แอ๋มมาจนกลับไป
จนถึงตอนนี้ไอ้ซีนมันเงียบเหมือนเป็นใบ้ เอ๋อแดกไปเลยครับไม่กวนตีนใครเลย อาการหนัก


……คืนนี้พระจันทร์สวยนะครับถึงจะมองจากพัทยา แต่ผมว่าถึงมองจากที่บ้านก็คงสวยเหมือนกัน
อาบน้ำเสร็จแล้วผมใส่เสื้อยืดสีฟ้าอ่อนกางเกงบอลสีดำสบายๆเดินออกมารับลมเย็นๆหน้าบ้านพัก

..แต่ขาผมชะงักอยู่ที่หน้าประตูบ้านเพราะเห็นพี่กานต์นั่งคนเดียวที่โต๊ะหินอ่อนเหม่อมองท้องฟ้าดูเหงาๆ
ผมยืนมองห่างๆอยู่นานก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปคุยด้วย
“พี่กานต์ผมนั่งด้วยได้มั้ยครับ”
“อ้าวยังไม่นอนอีกเหรอลูกคิด”
“ยังอ่ะครับพี่ พี่กานต์ล่ะครับ....รอพี่โจวมี่เหรอครับ ผมว่ารายนั้นอาจไม่นอนก็ได้นะครับ แหะๆ”
ผมเหล่ตาไปมองข้างในบ้านพี่กานต์ก็ขำเบาๆแล้วว่านั่นสินะก่อนจะถามถึงเดย์

ถ้าถามถึงไอ้ลูกติดผมน่ะเหรอครับ มันกำลังอาบน้ำอยู่ ผมบอกมันว่าจะไปอาบน้ำนอนแล้ว
มันก็ทะลึ่งตามไปขออาบน้ำด้วย ยอมก็บ้าแล้วครับเพื่อนคนไหนรู้เข้าโดนล้อตาย ก็เลยต่อรองบอกมันว่า
แยกกันอาบแต่จะให้นอนกอด(นอนให้เฉยนะมึง) >///<

คืนนี้คนที่ใช้ห้องนอนคงมีไม่กี่คนหรอกครับพวกที่เหลือกะไม่นอนกันอยู่แล้ว
พวกผู้หญิงก็แยกไปนอนห้องอื่นแล้ว ถ้าปิดไฟในห้องมืดๆแล้วนอนกอดกันใต้ผ้าห่ม
คงไม่มีใครเห็นหรอกเนอะ///// คึคึคึ

ข้างในบ้านตอนนี้แบ่งเป็นสามพวกครับ
คือหนึ่งพวกบ้าแหกปากร้องเพลงดีดกีต้าร์ที่อุตส่าห์แบกมาถึงนี่ แกล้มเหล้าเบียร์ครึกครื้นปาจิงโกะไม่ยอมจบง่ายๆ

กะว่าเอาให้โต้รุ่งคืนนี้ยาวไปยาวไปครับ ไอ้กลุ่มนี้สมาชิคเพียบก็มีพี่อ๊อฟ พี่สร พี่โจวมี่ ไอ้มาร์ค
ไอ้น็อต พี่บาส ไอ้คิม ไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีน (ไอ้สองตัวหลังนี่เน้นดื่มครับวันนี้มันไม่ฮาเล้ย)

พวกที่สองก็พวกที่นั่งเม้าท์มอยอยู่ข้างๆไอ้พวกกลุ่มแรก แต่ความจริงแล้วก็มีเป้าหมายเหมือนมานั่งเฝ้า
นั่นแหละครับ ก็มีไอ้ยู(เฝ้าพี่บาสแน่นอน) ดุ๊กดิ๊ก(จะมีคร๊ายน่าจะเฝ้าไอ้หมาคิมอยู่แล้วครับ)
พี่นุ่ม(พยายามจะลากพี่สรไปนอนหลายรอบแล้วแต่พี่สรแกยังติดลม) แมวเหมียว(ยัยนี่นั่งเฝ้าอปป้า
ในจอมือถือมันครับ) ส่วนแจ๋วแหว๋วมันหลับอยู่ข้างๆแมวเหมียวนั่นแหละครับรายนี้เฝ้าพระอินทร์ไปแล้ว

และพวกที่สาม คือพวกปลีกวิเวกครับ มีไอซ์กับโฟร์ที่ไปนั่งคุยกันเงียบๆข้างหลังบ้าน 

ผมเดินไปเจอก็ไม่อยากจะเข้าไปขัดจังหวะการปรับความเข้าใจของสาวๆเขา เลยเดินย้อนกลับมาผ่านไอ้พวกกเฬวระ

ออกมาทางหน้าบ้านแทน พี่กานต์เองก็อยู่ในพวกที่สาม นึกว่านั่งถ่ายมิวสิควีดีโอเถอะครับ

“พี่กานต์ครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ พี่อย่าโกรธผมนะครับ”
“หือ? ไม่ต้องทำหน้าซีเรียสก็ได้ลูกคิด55 ถามมาสิ”
“คือ...ผมอยากรู้ว่าพี่กานต์รู้สึกยังไงเหรอครับ ที่เรื่องของพี่กับพี่โจวมี่ต้องเก็บเป็นความลับ บอกใครก็ไม่ได้
แม้แต่เพื่อนสนิทหรือว่าพ่อแม่ญาติพี่น้อง พี่อึดอัดมั้ยครับ พี่อยากบอกทุกคนมั้ยครับ เผื่อว่าพี่โจวมี่
จะได้เลิกเจ้าชู้ซะที”
“5555 ตลกแล้วลูกคิด มันไม่เกี่ยวหรอก ต่อให้ทุกคนรู้เรื่องถ้าไอ้หมามี่มันไม่เลิกสันดานเลวด้วยตัวมันเอง
ยังไงก็ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนมันได้หรอก แล้วถ้าถามว่าไม่มีใครรู้พี่อึดอัดมั้ย...มันก็แหงอยู่แล้ว เป็นใครก็ต้อง
อึดอัดที่ต้องทำเหมือนกำลังโกหกทุกคนอยู่ตลอดเวลา จะทำไงได้ล่ะจริงมั้ย”
“โห...พี่ตอบได้แบบ..”
“คมล่ะสิ”
“ยาวดีจังครับ”
“หะ..?”
“5555แหม ก็ปกติพี่ไม่พูดอะไรยาวๆแบบนี้นี่ครับ 55555”
“โธ่ลูกคิด5555555”
“จริงสิพี่ คืนนั้นที่พวกเราตกลงว่าจะมาเที่ยวที่นี่กันพี่จำได้มั้ยครับ ที่พี่ทะเลาะกับพี่โจวมี่หนีไปบ้านพี่อ๊อฟ”
“อื้ม ทำไมเหรอ”
“ผมก็แค่งง เอ่อ..แหะๆ แล้วก็สงสัยมากๆเลย ว่าเพราะอะไรทั้งที่พี่โกรธพี่โจวมี่จนดื่มหนักขนาดนั้น
ไหงพอพี่โจวมี่มาตาม แค่พูดกับพี่นิดเดียว พี่ก็ยอมกลับไปด้วยง่ายๆอย่างนั้นเลยอ่ะครับ”
พี่กานต์ฟังผมถามแล้วทำหน้านึก

“.............อ๋อคืนนั้นน่ะเหรอ....555555ก็มันเล่นพูดอย่างนั้นจะไม่กลับได้ไง”
“พี่โจวมี่พูดอะไรกับพี่เหรอครับ”
“5555มันบอกว่า ถ้าพี่ไม่ยอมกลับดีๆมันจะจูบพี่ตรงนั้น แล้วบอกไอ้อ๊อฟกับไอ้สรว่ามันมีเมียแล้ว
ต่อไปไม่ต้องมาชวนมันไปเหล่สาวที่ไหนอีก”
“เฮ้ยยยยยยยยย แล้วทำไมพี่กานต์ไม่ปล่อยให้พี่โจวมี่เขาทำแบบนั้นไปซะเลยล่ะครับ จะได้ไม่ต้องปิดใคร”
“..............................เฮ้อ นั่นสิเนอะ”
“อ้าวววววว พี่กานต์???” ผมล่ะงงกับท่าทีของพี่เขาจริงๆครับ

“บางที ..อาจจะเป็นพี่เองนี่แหละ ที่ยังไม่พร้อมไม่ใช่ไอ้มี่หรอก”
“แต่พี่อ๊อฟ พี่สร พี่นุ่ม พวกเขาไม่มีทางรังเกียจพวกพี่หรอกครับ เรื่องผมกับไอ้เดย์พวกพี่เขายังรับได้เลย”
“ก็จริง......พี่ยอมรับว่าพี่กังวลมาก มากกว่าไอ้มี่ด้วยซ้ำ ทั้งเรื่องเพื่อน แล้วก็เรื่องพ่อแม่ด้วย”
พี่กานต์ถอนใจแล้วหมอบนอนกับโต๊ะ ยิ้มบางๆให้ผม.....

“ไอ้มี่มันชอบน้อยใจพี่เรื่องนี้บ่อยเลย เวลาทะเลาะกันมันชอบประชดไปจีบคนอื่น แต่มันไม่ดีกับฝ่ายไหน
ทั้งนั้น ถ้ามันเกิดจริงจังกับใครนอกจากพี่ขึ้นมาพี่ก็แย่เลยสิ55 มันประชดให้พี่จับได้มันอยากรู้ว่าพี่รักมันมั้ย
แรกๆพี่ก็เครียดหนักมากนะที่มันเป็นแบบนี้ แต่หลังๆมาเริ่มจับไต๋มันได้แล้วก็เลยแกล้งโกรธมันบ้าง
จะได้เอาคืน55555มันน่ะบ้า.. 555ปวดหัวกับมันเพราะแบบนี้แหละ”

“อ้าววว งั้นวันนั้นทำไมพี่ถึงโกรธพี่โจวมีขนาดนั้นล่ะครับถ้ารู้ว่าเขาแกล้ง”
“อันนั้นโกรธจริงเพราะคนนั้นมันไม่รู้เรื่อง แถมผู้หญิงคนนั้นทำให้พี่โมโห”
“ฟังแบบนี้ทั้งพี่แล้วก็พี่โจวมี่เลยกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจยังไงก็ไม่รู้นะครับ555”
ผมอดขำไม่ได้พี่กานต์แอบแสบเหมือนกันนะครับเนี่ย
พี่กานต์ยังหัวเราะ “แล้วมันโตกันซะที่ไหนล่ะ555 ลูกคิดล่ะเด็กเอาแต่ใจมากมั้ย 55”
“โหยยยยยย เด็กผมน่ะเหรอพี่ นั่นไม่ใช่เด็กธรรมดานะครับ เด็ก3ขวบยังอายแม่งเอาแต่ใจสุดๆเลยพี่”
“55ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ก็มีปัญหาไม่ต่างจากของพี่นักหรอกครับ ทางบ้านเดย์อ่ะเขารู้เรื่องผมหมดแล้ว แล้วก็ดีกับผมมาก แต่..
ทางผมนี่สิ เฮ้อ ดีที่ไอ้เดย์มันไม่เคยประชดไปจีบใครเลย ใครเข้ามามันก็แทบจะเตะส่ง555”
“ดีจังเนอะ”
“แหะ...ครับ///////”
พี่กานต์เอื้อมมือมาขยี้หัวผมด้วย ผมถามพี่กานต์ว่ามานั่งตรงนี้นานๆไม่หนาวเหรอ
“นั่นสินะ เริ่มหนาวแล้วเหมือนกัน รู้สึกผิวเย็นๆชอบกล”
“งั้นนน...เรา เข้าบ้านกันดีมั้ยครับ”
“อื้มก็ดีนะ”
วันนี้ผมได้คุยกับพี่กานต์เยอะสุดเป็นประวัติการณ์เลยครับ

ผมกับพี่กานต์กลับเข้ามาในบ้าน เรานั่งที่โซฟามองไอ้พวกบ้าร้องรำทำเพลงทายมุกสัปดนทะลึ่งตึงตัง
นั่งไปนั่งมาสายตาผมเหลือบไปเห็นไอ้เดย์เดินตัวหอมฟุ้งประแป้งเสยผมเกรียนทำหล่อมาแต่ไกล
มันจ้องมาที่ผมกัดปากยั่วเหมือนจะหมั่นเขี้ยวตรงเข้ามาหา ทำให้ผมกลั้นขำไม่ได้กับชุดท่อนบนเสื้อกล้าม
ท่อนล่างผ้าขนหนูของมัน
“เชี่ยกางเกงก็ไม่ใส่5555 อะไรของมึงเนี่ยไอ้เดย์แล้วดูประแป้งมึงเล่นสงกรานต์เหรอ”
เห็นผมถามยังมาทำยักคิ้วหลิ่วตาใส่แถมยืดหดคอเล่นเป็นเต้นเพลงอินเดียเลย ไม่ให้ผมขำยังไงไหวล่ะครับ
ก็มันทำเป็นส่งซิกอยากจะชวนผมขึ้นห้องแบบโคตรประเจิดประเจ้อขนาดนี้

“กูหากางเกงนอนไม่เจอ ไปหาให้กูหน่อย~นะ” เสียงโคตรอ้อนเลยครับแถมทำหน้าเหมือนเด็กชายดิลวิลอีก
ทันทีที่มันอ้อนผมพวกเพื่อนๆก็พากันโห่แซวมัน ด่าว่าทำเป็นอ้อนเมีย แต่เป็นผมเองที่เขินจนผลักหัวไอ้คิม
ไอ้ตัวนำที่นั่งใกล้มือไปแทน
“เดย์ นั่งดีๆเดี๋ยวไข่ก็โผล่หรอกห่า ดีนะที่อิแจ๋วแหว๋วมันตายเอ๊ยหลับไปก่อนแล้ว555ไม่อย่างนั้น
มึงโดนมันตะปบแน่555” ผมหัวเราะแล้วตีขามันให้นั่งหุบขาหน่อย ไอ้เดย์เหล่มองไปทางแจ๋วแหว๋ว
เห็นหลับปุ๋ยก็ทำหน้าโล่งอกยิ่งดูตลกเข้าไปใหญ่

ไอ้ต้าร์ไม่ค่อยคุยดื่มเอาๆแข่งกับไอ้ซีน พวกเพื่อนๆกับพี่ๆก็พากันเชียร์ให้แข่งกันพวกมันก็ซัดใหญ่
ผมสะกิดให้ไอ้เดย์ดู
“(กระซิบ) เดย์...มึงว่าไอ้ต้าร์มันแปลกๆป่าววะ”
“(พูดเบา) ก็มันอยากเมาก็ช่างมันดิ เพื่อนอยู่เยอะแยะกลัวอะไรวะ มันไม่ได้เมาแล้ววิ่งลงน้ำซะหน่อยนิ”
“(กระซิบ) มึงนี่ก็! กูหมายถึงทำไมมันดูไม่มีความสุขล่ะ ในเมื่อมันก็เข้าใจดีกับแอ๋มแล้ว”
“อืมมมมมมมมมมมมม เอาไว้พรุ่งนี้เราค่อยถามมันก็ได้ ตอนนี้ไปนอนกันเถอะ ป่ะ/////”
“ดะดะดะเดี๋ยวเดี๋ยวเดี๊ยวววว//////มึงไหงเปลี่ยนเรื่องเร็วจังวะ ไปเลยเหรอทำไมวันนี้มึงง่วงไวจัง”
“ไวอะไรเล่านี่มันตีสองแล้วเหอะมึง ป่ะๆๆๆ คึคึคึ ”
ไอ้บ้าเดย์ระรี้ระริกไม่สนคำเพื่อนด่าว่าหนีไปนอนก่อนได้ไงจูงมือผมไปเลยครับ ผมหันไปบอกพี่กานต์
ว่าไปนอนก่อนนะพี่ พี่เขาก็อมยิ้มพยักหน้า ทำไมพี่แกทำแค่นี้ผมต้องเขินเหมือนโดนแซวด้วยนะเฮื่อยยย

****************

เข้ามาในห้องนอนที่กว้างและมีสองเตียงใหญ่ เตียงหนึ่งผู้ชายตัวโตๆก็สามารถนอนได้สามคนแบบไม่เบียด
บ้านพักมีสามห้องนอนครับ ถึงคนจะเยอะ แต่ผมว่าที่นอนน่าจะเหลือเพราะต้องมีพวกที่กลิ้งอยู่ตามโซฟา
ห้องน้ำห้องครัวแน่ๆครับคืนนี้555

ห้องของผมกับเดย์ เราแชร์เตียงกับไอ้คิม ส่วนอีกเตียงของไอ้น็อต ไอ้มาร์ค ไอ้กีต้าร์ครับ
และตอนนี้ในห้องมีแค่ผมกับเดย์ เข้ามาถึงผมก็เดินไปเปิดกระเป๋าเป้ไอ้เดย์ก่อนเลย
“มึงหาอะไรอ่ะลูก”
“ก็บ็อกเซ่อร์มึงไง มึงจะใส่กางเกงข้างนอกด้วยมั้ย หรือเอาแค่เกงบอล?”
“........แหมๆๆๆ เมียที่ดี จุ๊บ”
“อี๋ไอ้บ้า น้ำลายมึงติดหน้าผากกูแล้วเนี่ย//////*// ยังมาทำลอยหน้ารึมึงจะนอนไม่ใส่กางเกงห๊ะ”
“แบบนี้ก็เย็นดี อยากดูของดีมั้ยจ๊ะที่รัก 555555หนึ่ง สอง ซ่ำ!!! แฮร่!!!!!”
“ว๊ากกกกกกกกกกไอ้บ้า เชี่ยๆๆๆๆ!!!!!! ไอ้หอกตกใจหมดมึงใส่บ็อกเซ่อร์แล้วก็ไม่บอก!”
ใจหายใจคว่ำหมดครับจู่ๆไอ้เดย์ก็มาถลกผ้าให้ผมดูเฉย โธ่เอ๊ย ไม่เห็น....

“ปิดไฟนอนเหอะเดย์ เริ่มง่วงละ”
“ปิดไฟกูก็มองไม่เห็นดิ!”
“มึงจะมองอะไร!? นอน!”
“ขี้โกงอ่ะ!!!”
“โกงอะไรวะ!?”
“ก็ไหนจะให้กูกอด”
“ก็กอดสิ กูสัญญาจะนอนเฉยๆให้มึงกอดจนหลับเลยเอ้า”
“ไม่เอา ไม่เฉยดิ ขยับด้วย”
“มึงจะบ้าเหรอ ถ้าขยับแล้วจะหลับได้ไงวะ///////*//”
“อ้าววววว”

“อ้าวววววววววววววววววววว”
................................ไอ้เสียงหลังนี่ไม่ใช่ทั้งของผมและของไอ้เดย์นี่ครับ........

ผมกับไอ้เดย์มองหน้ากันงงๆก่อนจะฉุกคิดได้ ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูห้อง และทันใดนั้น
ก็มีฝูงเปรตล้มครืนกันลงมาเป็นแถว ไอ้หอกพวกนี้มันมาแอบฟังพวกผมตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย//////*//
ไอ้พวกเพื่อนเลวมันขำก๊ากแล้วพากันวิ่งหนีผมกับไอ้เดย์ที่ไล่เตะพวกมันแทบไม่ทัน

“มึงเห็นมั้ย ขืนทำอะไรบ้าๆเดี๋ยวพวกมันก็มาแอบดูหรอก นอนๆๆ” ผมเดินไปปิดไฟแล้วเดินไปที่เตียง
ไม่สนไอ้เดย์ที่ยืนทำปากยื่นขัดใจในความมืด… สักพักมันก็ตามขึ้นเตียงมุดผ้าห่มมานอนประกบผมเองครับ
ตอนแรกยังแอบลุ้นว่ามันจะหนีออกไปกินเบียร์กินเหล้ารึเปล่า แต่พอมันเข้ามานอนกอดจากด้านหลังแบบนี้
บอกเลยว่าผมต้องแอบอมยิ้มเขินจะแย่แล้วครับ////////

“เดย์~~~~///// ขอโทษนะ”
“เรื่อง~~~~?”
“เรื่องไอ้ไลค์ไง”
“อุ๊......”
“หือ? อะไรเนี่ยหรือว่ามึงยังงอนกูอยู่อีกเหรอ”
“ง้อกูเลย”
“ไหนว่าดีกันแล้วไงวะ”
“ก็มึงพูดชื่อมันทำไมวะ”
“แล้วจะให้ทำยังไงอ่ะ”
“จูบกูเลย//////”
“555ง่ายเงี๊ยะ?”
“อื้อ (ทำปากจู๋)”
“คิกๆๆๆ”

จั๊กจี๋ครับ ไอ้เดย์เล่นผีผ้าห่มมันยกผ้าห่มมาคลุมตัวเราไว้ บอกว่าทำแบบนี้ใครก็มาแอบดูไม่ได้
แล้วบอกให้ผมจูบมันแต่พอผมยื่นปากไปจุ๊บแค่นั้นไอ้ตัวไวแสงมันก็ใช้ลิ้นสอดเข้ามาแถมจับหน้าผมไว้
ไม่ให้หันหนี ผมขืนไม่ได้ก็เลยโดนจูบซะหอบเลย ทั้งจมูกทั้งปากไอ้เดย์เลื้อยไปทั่วตัวผมพอๆกับมือมัน
ไม่ปล่อยให้ผมได้นอนเฉยๆเลยครับ ผมก็จั๊กจี๋ดิ้นไปดิ้นมา โดนไอ้เดย์ฟัดจนรู้สึกขึ้นมาแล้วสิ
แต่ไอ้บ้านี่ก็ยังขำคิกคักแกล้งผมอยู่ได้ ผมเลยลองคว้าของมันดู โอ้โหพ่อเอ๊ย!......ยังอลังการไม่เปลี่ยน

“ฮึก ฮึก ฮึก ฮืออออออออออออออ ฮืออ ฮืออ ฮึก ฮึก..”

“เดี๋ยวนะ ชู่ว์!ๆๆ เฮ้ยดะเดย์...เดย์มึงได้ยินเสียงอะไรมั้ยอ่ะ|||||||||”
ไอ้เดย์มันหยุดหัวเราะแล้วเงี่ยหูฟัง......... “อออ ฮืออ ฮืออ ฮึก ฮึก..”

ฉิบหายละครับ เสียงร้องไห้นี่!!! แถมแม่งเสียงเหมือนอยู่ข้างๆเตียงเลยครับ ระยะเผาขนเลยมึง

“มะมะมาจากไหนวะ!!?||||||||| เชี่ยแล๊ววววว กูว่าแล๊ววววววว มานอนต่างที่แม่งเจอจนได้ แล่วๆๆๆๆ||||||||||”
ไอ้เดย์ตาเหลือกผวากอดผมแน่นท่องพุทธโธๆหลับตาปี๋ปากมันก็บ่นว่าหดหมดห่านเอ๊ย
มาละครับโรคกลัวผีขึ้นสมองของไอ้เดย์สั่นเป็นเจ้าเข้าเลย แต่คราวนี้ได้ยินชัดกับหูขนาดนี้
ผมเองก็สั่นไม่แพ้ไอ้เดย์หรอกครับ T T

เสียงร้องไห้ใกล้ๆนั้นยังไม่หายไป แต่เราสองคนไม่กล้าโผล่หน้าออกจากผ้าห่มไปดูเลย
“ฮึก ฮึก ฮึก ช่วยด้วยยย...ยย~ ~ ~ ~ย ฮืออ ฮืออ ฮึก ฮึก ฮืออออออช่วยกูที~ ~ ~ ~ ~”
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย||||||||||||||||||||||| ผมอยากจะร้องไห้ครับ โหยหวนน่ากลัวโคตร ฮือออออออ

“เราจะรอดมั้ยเนี่ยเดย์ ฮืออ” ผมพนมมือแล้วครับ
“กูไม่รู๊!!! เชี่ยเอ๊ย โฮ!!!!!!!! ทำไมต้องมาหลอกกู๊! ข้างนอกมีเป็นสิบมึงไม่ไปหลอกวะไอ่ผีเชี่ยยย!!!”
ผมเห็นเดย์มันโวยวายดิ้นถีบขาออกไปรัวๆแล้วก็ได้ยินเสียง “ผลั่ก!” ตามด้วยเสียง “โอ๊ย!!!”
..........ดูเหมือนว่าผีจะโดนไอ้เดย์ถีบนะ

“มึง! สงสัยผีจะจุกว่ะ ไม่ร้องไห้แล้วมึง” ผมรีบบอกไอ้เดย์อย่างดีใจคิดว่าเดี๋ยวมันก็คงไป
ไอ้เดย์ก็ดูตื่นเต้นดีใจรีบถามผมว่าตามไปซ้ำแม่งดีมั้ย แต่แล้วผมกับไอ้เดย์ก็ต้องชะงัก
เพราะเสียงผีที่ร้องไห้ขึ้นมาอีกรอบ
“โอ้ยยยยยยย ฮือออ มึงถีบกูทำไมเชี่ยยยยยยย~~~~~~||||||||||||*||”

“เฮ้ยจะว่าไปแม่งเสียงคุ้นจังวะ” ไอ้เดย์มองผมเหมือนจะถาม เราต่างคนต่างทำหน้างง
“กูว่า ไม่น่าใช่ผีแล้วว่ะ|||||||||” ผมบอกมันแล้วรีบเปิดผ้าห่มที่คลุมตัวพวกเราไว้มิดออกเพื่อดูหน้าผี

พอสายตาพวกเราชินกับความมืดแล้วเห็นตัวผีชัดๆ
“เชี่ยต้าร์!!! -*- ” ไอ้เดย์อารมณ์เสียครับ
“โธ่เอ๊ย!” ผมถอนใจโล่งอกไอ้หอกต้าร์มาซะตกอกตกใจหมด เอ๊ะ.........แต่มันกำลังร้องไห้นี่ครับ

ผมกับไอ้เดย์มองไอ้ต้าร์ที่นอนอยู่บนพื้นข้างเตียงกำลังสั่นเทิ้มเพราะการสะอื้น...ไอ้นี่เมาน่าดู
เป็นประเภทเมาแล้วร้องไห้เหรอวะ -_-

“มึง ฮืออออ กูไม่รู้ว่ากูจะทำยังไงอ่ะ กูไม่รู้อ่ะ กูไม่รู้ ฮือออ”
กีต้าร์มันพูดซ้ำๆเสียงอ้อแอ้ ก็คนเมานี่ครับ มันเอาแต่ร้องไปพูดไปซ้ำๆพวกเราก็ไม่เข้าใจหรอก
ว่ามันกำลังหมายถึงเรื่องอะไร ผมกับเดย์ช่วยกันลากมันขึ้นไปนอนบนเตียงข้างๆ
“มึงกลุ้มใจเรื่องอะไรวะ” ไอ้เดย์ถามไอ้ต้าร์ที่พูดไม่รู้เรื่อง ผมก็พยายามฟังทุกคำที่กีต้าร์พูด
อาการมันเริ่มพูดเบาลงเรื่อยๆเหมือนคนกำลังจะหลับ

“กู............กู เลิก....ก...... เลิกกับแอ๋ม..”
ได้ยินเท่านั้นผมกับไอ้เดย์นี่ตาโตมองหน้ากันเหวอเลยครับ

“ห๊ะ!!? เมื่อกี้มึงว่าไงนะ!!?” ไอ้เดย์เขย่าตัวเรียกถามกีต้าร์ที่กำลังจะหลับ
แต่คำที่หลุดจากปากไอ้คนเมาออกมาก็มีอีกแค่คำเดียว ที่เปล่งออกมาได้เพียงเบาๆ สั้นๆ ว่า...

“...แล้ว....”






tsktonight…

***คิดถึงมากๆค่ะ T T

ตอนหน้ามาดูว่ากีต้าร์จะทำยังไงต่อไปมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
แล้วจะเกิดเรื่องวุ่นๆอะไรอีกในวันเกิดเดย์นะจ๊ะ