ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่ 20 ท้าให้ลอง...(yaoi)

*** ///เรื่องนี้เป็นนิยายวายมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย/// บอกไว้ให้สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวนี้จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ แต่ถ้าใครสนใจ หรือชอบแนวนี้ ก็เชิญให้ลองอ่านและติดตามกันได้ตามอัธยาศัยค่า^^ เนื่องจากเรื่องนี้อาจมีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและลักษณะนิสัยของตัวละครแต่ละตัว เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบใจขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า คนแต่งขอขอบคุณแฟนๆไว้ก่อนล่วงหน้า (จุ๊บๆ รักครับผม)









เช้าตื่นมาก็ไม่เห็นไอ้เดย์ สงสัยมันกลับบ้านมันไปแล้วครับ
แต่จะเรียกว่าเช้าก็ได้ไม่เต็มปาก เพราะมองนาฬิกานี่มันบ่ายโมงแล้ว (แต่เป็นเช้าของผม)
ผมก็ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วลงไปหาข้าวกิน แม่จ๋าบ่นว่าโทรไปปลุกผมลงมากินข้าวตั้งแต่เช้าแล้วก็ไม่ยอมรับ ไม่ตื่น

ตักข้าวเปล่ามานั่งที่โต๊ะกินข้าวในครัว รู้สึกคอแห้งๆครับสงสัยที่กินเหล้าไปเมื่อวาน แล้วผมก็นึกไปถึงไอ้เดย์..
มันกินตั้งเยอะไม่รู้จะแฮงค์หนักมั้ย................

พรึ่บ!!! มะม่วงลูกใหญ่ๆทั้งนั้นเป็นถุงเบ้อเร่อ ถูกวางลงบนโต๊ะต่อหน้าผม ผมตาโตมองไล่ตามมือขาวๆขึ้นไป
เห็นหน้าเจ้าของถุงมะม่วงแล้วอย่างแปลกใจเลย ... คือเชี่ยเดย์อ่ะ
ผมคาบช้อนมองหน้ามันอยู่ก็ต้องดึงออกจากปาก “อ้าว ไรวะเนี่ย?” แล้วดูมันตอบ
“มะม่วงไง ยังเมาอยู่ป๊ะเนี่ยมึง!?” เดย์มันดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งท้าวแขนกับโต๊ะ มองหน้าผมยักคิ้วให้ ยิ้มกวนตีน

“รู้~~~! กูหมายถึงมึงอ่ะเดย์.. อะไรวะยังอยู่อีก ไม่อยู่บ้านตัวเองล่ะมาอยู่บ้านกูทำไมวะ”
ท่าทางมันก็ดูแฮงค์ๆอยู่นะ แต่ก็ยังเล่นหูเล่นตากวนบาทาผู้คนที่พบเห็นได้เหมือนเดิม

“กูกลับไปแล้วกลับมาใหม่นี่ไง แม่กูให้เอามะม่วงมาให้แม่มึงอ่ะ”
“โหเหรอ งั้นฝากขอบคุณแม่มึงด้วยนะ”
ผมกำลังเลือกเอาลูกที่ใกล้สุกที่สุดออกมา ว่าจะกินกับข้าวสักหน่อยเถอะ ไอ้เดย์มันแย่งไปครับ

“ แม่กูไม่ได้บอกว่าให้มึงนะ! เพราะงั้นไม่ต้องแดก!”
“เอ๊า! อะร๊ายยย!! ก็กูจะกินอ่ะ!”
“ก็ของจ๋าอ่ะ กูไม่ให้!!”
“ไอ่!!~ ไอ้บ้า! ให้แม่กูก็เหมือนให้กูนั่นแหละ เอามานี่!”
“อยากได้มากกกกกก!?”
“เชี่ยเด๊ย์~ เอามา อย่าลีลาดิวะ หิวนะกูยังไม่ได้กินอะไรเลยเนี่ย!”
“จะเอา!?”
“เอ้อ!! เอามา!”
“อยากกิน?”
“เอ้อ!”
“อยากเอา?”
“เอ้อ!!!”
“งั้นป่ะ! ขึ้นห้อง!!”
“เอ้อป่ะ! ห..ห๊ะ!? ////*//”
“เอ๊า! ตาโต หน้าแดงทำไมวะ55 55”
“มึงพูดเรื่องเชี่ยอะไรกันแน่เนี่ย!!”
“ก็เอามะม่วงไปกินบนห้องไง๊ มึงคิดว่าไรวะ555”
“สัด!////*// สาบานเหอะว่ามึงหมายถึงมะม่วงเนี่ย”
“ก็เอองะ ... มะม่วงกูอ่ะ! อย่างมัน! โคตรแซ่บ! รับรองลูกคิดมึงต้องซี๊ดดดดดด คิๆ คิๆ555”
“/////*// เชี่ยนี่! ห่าเด๊ย์~ปล่อยมือกูเลยไอ่สัด! กูจะฟ้องแม่กู!!!” ผมตีมือมันที่พยายามจะดึงมือผมไป
ไอ้บ้านี่มึงก็หื่นได้ทุกเวลานะสงสารหัวใจกูบ้าง มันเต้นแรงเหนื่อยนะเว้ย

แล้วหัวเราะไปๆมาๆไอ้เดย์ก็หาวขึ้นมาซะน้ำตาเล็ด
“มึงง่วงมึงก็กลับบ้านไปนอนไป๊เดย์ เดี๋ยวคืนนี้มึงต้องนอนดึกอีกนะเว้ย”
ผมพูดยิ้มๆ ขำมัน นึกภาพมันกลัวผีแล้วคงฮาดี

ไล่มัน นอกจากมันจะไม่กลับแล้วยังใช้ให้ผมปอกมะม่วงเผื่อมันกินด้วย โว๊ะไอ้นี่เอามาให้เขาแล้วยังจะกินอีก
ผมเลยต้องปอกมะม่วงแบ่งให้มันด้วย “....... ลูกคิด... ความยุติธรรมมึงอยู่ที่ไหนวะ มึงเอาเม็ดให้กูเนี่ยนะ”
เสียงไอ้บ้าเดย์บ่นง้องแง้งน่ารำคาญมากครับ ก็ผมคิดว่ามันอาจจะชอบแทะเนื้อที่ติดกับอยู่เม็ดมันนี่
เลยจำใจยื่นเนื้อมะม่วงให้ “.......... ลูกคิด... ทำไมมึงปอกเปลือกมะม่วงไม่หมดวะ ไอ้เงาะ(เด็กผู้หญิงสิบขวบ
ข้างบ้านไอ้เดย์ ถ้าจำกันได้) มันยังปอกเก่งกว่ามึงเลย” …ดูมันว่าผมดิ

“โอ๊ยอย่าเรื่องมากได้มั้ยวะ คนอื่นเขายังกินทั้งเปลือก แดกๆเข้าไปเหอะน่า เดย์มึงไม่ปอกเองล่ะปอกเผื่อกูด้วยก็ดี”
ผมคิดว่ามันคงทำไม่เป็นถึงได้ชอบใช้ผมจัง แต่แล้วไม่น่าเชื่อนะครับ ไอ้เดย์มันดึงจานมะม่วงตรงหน้าผมไป
แล้วมันก็หยิบมะม่วงลูกใหม่สามลูกในถุงไปล้าง แล้วก็มานั่งปอกใส่จานให้ผมจนเต็ม เชี่ยเดย์ทำโคตรคล่องเลย!
มะม่วงในจานที่ปอกเสร็จหั่นเป็นชิ้นๆอย่างสวยงาม บอกตรงๆผมงี้อายมันแม่งงงงง T T
สรุปที่ผ่านมาคือมึงแค่ขี้เกียจใช่มั้ยเดย์...

“หึหึ..อร่อยป่ะ” เดย์มันอมยิ้มท้าวคางนั่งมองผมกิน
“...//// ..อ...อื้ม..อร่อย..” มองหน้ากูทำไมนักหนาวะ
“แต่ถ้าได้ขึ้นไปกินบนห้อง อร่อยกว่านี้อีกนะ ลองป่ะ คึคึคึ////” กวนตีนแล้วไง
“กินตรงไหนก็เหมือนกันแหละ”
“อ้าวตรงนี้ก็ได้เหรอ!” ไอ่ห่านี่เขาทำท่าจะลุกมาคร่อมตัวผม ผมเลยรีบลุกหนีมัน “มึงอย่าเข้ามาน๊ะ!!////*//”
ผมยกจานมะม่วงวิ่งหนีมันไปหาแม่หน้าบ้านเลย

.................................
...................
........

ตกเย็น ไอ้เดย์มันกลับไปเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อกางเกงบอลที่บ้านมันมา ใส่รองเท้ากีฬามาด้วยนะ
แล้วก็มาชวนผมไปวิ่งกับไอ้คิม บอกนัดไอ้คิมไว้แล้ว อ้าวแล้วผมเกี่ยวอะไรด้วยวะเนี่ย
“กูไม่ไปเดย์”
“ไปกับกูหน่อย นะๆ นะๆ”
“มึงก็ไปวิ่งกับไอ้คิมไง กูกินข้าวกินขนมไปแล้วมันจะจุก”
“วิ่งเหยาะๆไม่จุกหรอก ไอ้ลูก~~ ป่ะ! ไปด้วยกัน เร็วดิ!”
“โหยเดย์~~! กูไม่อยากปายยยยยยยยยยยย”

อ่ะให้ทายว่าเหตุการณ์ต่อไปเป็นยังไง...ติ๊กต่อกๆๆๆๆๆๆ.......ผมว่าทุกคนน่าจะทายถูก99.99%นะ หรือจะ 100..

**************************

............................

...........
ผมยืนแหงนหน้ามองขึ้นไปบนต้นไม้สูงใหญ่ มองนกกำลังทำรัง.. ผมอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาว กางเกงบอล และ..
ใส่ถุงเท้ารองเท้าผ้าใบสำหรับวิ่ง.....ใช่ครับ ขณะนี้ผมกำลังยืนเหม่อรอไอ้คิมกับไอ้เดย์วอล์มร่างกายยืดแข้งยืดขา
พวกเรามากันที่สวนสาธารณะใกล้บ้านไอ้คิม

“ลูกคิด มาวอล์มเดี๋ยวปวดขา” ไอ้เดย์พยักหน้าเรียกผมครับ มันเห็นผมไม่ทำอะไรเอาแต่ยืนเฉย
“ก็กูไม่อยากวิ่งอ่ะ” ผมเหนื่อย(ยังไม่ทันวิ่ง) ผมเซ็ง ผมไม่ชอบออกกำลังกายยยยยย~~โฮ
ไอ้คิมหัวเราะผมแล้วหันไปถามไอ้เดย์ “เฮ้ยเดย์มึงหายแฮงค์แล้วเหรอวะ ถึงชวนกูมาวิ่งด้วยได้เนี่ย”
“ดูด้วยนี่ดิลวิลนะครับ” ไอ้เดย์ตอบยิ้มๆยักคิ้วกวนๆให้ไอ้คิมแล้วหันมาเร่งผม ผมก็ส่ายหน้า มันเลยเดินมาหาซะใกล้

“กูนั่งรอพวกมึงสองคนตรงนี้ไม่ได้เหรอ กูกำลังเอาใจช่วยนกตัวนั้นอยู่นะ” ผมชี้มือไปบนต้นไม้ ไอ้เดย์เงยมองตาม
แล้วแม่งก็ทำหน้าโหดใส่ผม “ไม่ได้! คืนนี้กูต้องพร้อมที่สุด! ถ้าเกิดถึงตอนที่ต้องวิ่งขึ้นมาแล้วมึงเกิดช้าอืดเป็นเต่า
หนีไปไหนกับเขาไม่ทันจะทำยังไงวะห๊า! ลูกคิดมึงเฉื่อยชาเกินไปแล้ว แดกม้าสักคอกมั้ย!?กระฉับกระเฉงหน่อย”

“ก็ไม่เห็นต้องทำไง... ทิ้งกูไว้เลย กูจะนอนตรงนั้นแหละ” ผมตอบเสียงเบาก่อนมองหน้าไอ้บ้าเดย์
หูย..หน้าหงิกกว่าเดิม แล้วมันก็จับแขนผม “กูไม่มีวันทิ้งมึง” เดย์ทำหน้าจริงจังมากจนผมไม่กล้าเล่นต่อ
ไอ้บ้าเดย์ลากแขนผมที่พยายามจะหันไปเกาะต้นไม้ให้ออกไปยืดตัวกับมัน ผมก็ทำตามมันกับไอ้คิมเงอะๆงะๆไป
สงสัยเดย์มันจะรำคาญ เห็นมันมองผมที่ทำอย่างเสียไม่ได้แล้วส่ายหน้า

“มานี่!” อยู่ๆไอ้ห่าเดย์ก็เล่นบทโหด “อ๊ากกก||||||||” มันจับผมดัดตัวเฉยเลย เจ็บอ่ะ ฮือ...

................................ ต่อมา ......เราต้องรีบหนีเลยนะครับเดี๋ยวโดนต่อต่อย...(อูยยยยย! ไม่เล่นก็ได้ แหะ..)
พวกเราวิ่งเหยาะๆกันไปเรื่อยครับ ไม่ต้องห่วงเรื่องสาวๆตามรายทาง ใครเจอไอ้บ้าเดย์นี่มองจนเหลียวหลังทุกคน
มันใส่ชุดบอลสีดำยิ่งดูโคตรหล่อขาวโคตรเด่นเลย ยิ่งวิ่งคู่กับไอ้คิมที่ผิวคล้ำแต่ดันใส่ชุดบอลสีขาว
ไอ้สองคนนี้ผมว่าตลกดีเหมือนม้าลาย วิ่งตามหลังมันสองคนไปก็ขำไป

แล้วไอ้เดย์ก็หันหลังมามองผมครับ ผมรีบหุบยิ้มที่ขำค้าง มันชะลอฝีเท้าแล้วลงมาวิ่งคู่กับผม
ปล่อยให้ไอ้คิมวิ่งนำเราเล็กน้อย “มึงทำไมต้วมเตี้ยมๆเหมือนเต่าอย่างนี้วะลูกคิด นี่วิ่งอย่างช้าแล้วนะ
มึงยังวิ่งตามพวกกูไม่ทันอีกเหรอ!?” ผมเหล่มองหน้ามันเคืองๆ แล้วก็ฮึดรีบวิ่งให้ไวกว่าเดิม
สปีดหนีขึ้นไปวิ่งคู่กับไอ้คิม แล้วหันหลังไปขยับปากด่ามันแบบไม่ออกเสียงว่า เชี่ย!
ไอ้เดย์ก็ขำ แล้วก็วิ่งตามหลังผมมาเรื่อย แบบมันจะแซงก็ไม่แซงนะ แบบมันวิ่งอยู่ข้างหลังผมเลยเหมือนไล่จี้
ให้วิ่งนำมันไปตลอด โอย~~~~ เหนื่อยสิครับ ผมรู้สึกจุกท้องจนต้องหยุดวิ่งเลย..

ไอ้เดย์กับไอ้คิมหยุดดูผม เห็นผมเอามือกุมท้องหน้าซีดๆ “เมนมาเหรอวะลูก?” ดูไอ่เชี่ยเดย์มันถามอาการผมสิครับ
ผมนั่งยองๆตัวงออยู่ก็เงยหน้ามองตาขวางใส่มัน ไอ้ดำคิมเอาแต่ขำผมเลยด่ามันทางสายตาด้วยอีกคน
ไอ้คิมเลยเดินหนีไปซื้อน้ำเย็นที่ร้านข้างทางเป็นซุ้มเล็กๆ

“โอ๊ะ” ผมตกใจนิดหน่อยที่โดนไอ้เดย์มันดึงตัวขึ้น ไอ้บ้านี่ทำอะไรเบาๆก็เป็นแฮะ มันประคองผมให้ค่อยๆเดิน
ไปนั่งที่ม้านั่งยาวข้างทาง พอนั่งลงมันก็เอาผ้าขนหนูเช็ดหน้าที่คล้องคอมันอยู่ออกมาไล่ซับเหงื่อที่หน้าผากให้ผม
“ขอโทษที่แกล้งมึงอ่ะ”
“......////” ผมหลบตามันไม่รู้จะพูดอะไรเลย ก็พอมันไม่เล่น ไม่ทำหน้ากวนตีน ไม่บ้าบอแล้วมันเลยดูหล่อโคตรๆ
มันแปลกๆนี่ครับ พอมันเห็นว่าผมไม่ตอบ มันก็ถามว่าผมโกรธมันเหรอ ผมส่ายหน้า มันก็ยิ้มออกแล้วนั่งกอดคอผม
ไอ้คิมเดินมายื่นน้ำเย็นให้ไอ้เดย์หนึ่งขวด คิมมันดื่มไปแล้วเล็กน้อย เดินออกไปทำท่ายืดแข้งยืดขาตรงหน้าพวกผม
ไอ้เดย์เปิดขวดน้ำแล้วส่งให้ผมก่อน ผมดื่มไปนิดเดียวกลัวยิ่งจุกแล้วคืนให้มัน มันก็ดื่มแค่สองอึกแล้วปิดฝา

ไอ้เดย์เอามือลูบท้ายทอยผมเล่น แล้วพูดกับไอ้คิมที่อยู่ข้างหน้า “เฮ้ยคิม ลูกคิดเหมือนจะไม่ค่อยสบายเลยว่ะ กูว่า..
คืนนี้กูกับไอ้ลูกไม่ไปแล้วดีกว่า มึงไปขอหวยเผื่อกูด้วยได้ป่าววะ” อ้าว อยู่ๆไอ้เดย์หาเรื่องไม่ไปเอาผมมาอ้างซะงั้น
แต่ไอ้คิมนี่ทำหน้าตกใจหันมาห้ามอย่างไวเลยครับ “ไม่ได้นะเว้ย ถ้าขาดมึงไปจะทำไงวะ
ทุกคนเขาก็เตรียมการกันอย่างดีแล้ว!”

“เตรียมการเชี่ยอะไรวะ?” ไอ้เดย์ทำหน้างง หันมามองหน้าผม ผมก็งง มองหน้าไอ้คิมมันดู...มีพิรุธแปลกๆนาผมว่า
“อุ้ย....|||||||| เอ่อ....ป่าววว ก็เตรียมตัวไปบ้านร้างนั่นแหละ เพื่อนกันนะเว้ย สัญญาแล้วห้ามเบี้ยวต้องไปให้ครบ”

ไอ้คิมพูดบอกให้ไอ้เดย์ไปให้ได้ ไอ้เดย์หันมาถามผมจะไปมั้ย ไหวรึเปล่า... คือผมแค่จุกนะไม่ได้โดนตัดขา
กลับบ้านไปก็หายแล้วป่ะครับ ไอ้คุณดิลวิลเลยจำใจรับปากบอกไอ้คิมว่าจะไปพร้อมผมเหมือนเดิม
ไอ้คิมยิ้มหน้าดำเอ๊ย! หน้าบาน แล้วชวนไอ้เดย์ให้วิ่งต่อ บอกทิ้งผมให้นั่งรอตรงนี้แหละ แต่ไอ้เดย์ส่ายหน้าขอนั่งพัก
ไอ้คิมก็บ่นว่าพวกผมอู้ ก่อนที่มันจะตาลุกวาว ปาดน้ำลายแล้วระรี้วิ่งตามตูดสาวผมยาวหุ่นเซี๊ยะ
ที่วิ่งเขย่าหน้าอกหน้าใจผ่านมาไปอย่างร่าเริงไม่สนใจเพื่อนมันอีก..

ผมแหงนหน้ามองท้องฟ้าสีครามช่วงเย็นใกล้มืดแต่เพราะเป็นหน้าร้อนละมั้ง ถึงสว่างตาขนาดนี้
แสงจากพระอาทิตย์ตอนเย็นสะท้อนใบไม้ยอดไม้สวยดีครับ
ไอ้เดย์แหงนหน้ามองตามผมด้วย แล้วมันก็ทำหน้างงถาม “มึงมองอะไรวะ?” ผมหัวเราะบอก “ก็มองท้องฟ้า”
มันก็ยังถาม “มองทำไม กูเห็นมึงชอบมองไปข้างบนเรื่อย” ผมอยากกวนตีนมันเลยบอก “เรื่องของกูป่ะ”
แต่ไอ้เดย์กวนตีนกว่านะครับ “เขินเหรอ?” ผมขมวดคิ้วงงเลยครับ “เขินเชี่ยไรวะ?”
“ก็เขินไม่กล้ามองกู เพราะกูนั่งข้างมึงทีไร มึงก็คอยมองไปที่อื่นเรื่อย กูหล่อ กูเข้าใจ”
“55555555 ไอ้บ้า ทำไมกูต้องเขินมึงด้วยอ่ะ”
“งั้นกล้ามองหน้ากูนานๆมั้ย มึงไม่กล้าหรอก”
“กล้าเหอะ เรื่องแค่นี้มึงบ้ารึเปล่า ทำไมกูต้องเขินมึงวะ”
“งั้นลองดิ๊” มันยิ้มเจ้าเล่ห์ว่ะ ผมคิดไปคิดมาก็หลบตามันส่ายหน้า “ไม่เอาอ่ะ ทำก็กลัวมึงดิ”
“หึหึ มึงไม่กล้าหรอกลูกคิด มึงกลัวอดใจไม่ไหวกูรู้555”
“เออ กูกลัวอดใจตัวเองไม่ไหว เพราะคงอยากกระทืบมึงมาก”
“555 มึงไม่กล้าหร๊อก เพราะก่อนที่มึงจะกระทืบกู กูจะทำให้มึงไม่มีแรงยกขาก่อนเลย”
“มึงจะทำเชี่ยไร!?/////*//” ผมสะดุ้งถามมัน แล้วก็ต้องสะดุ้งอีกเพราะมันยื่นหน้ามายิ้มใกล้หน้าผมมาก
แม่งมันไม่ตอบเอาแต่หัวเราะ แล้วก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักผมเฉย ขำชอบใจอยู่อย่างนั้น ผมดันหัวมันให้ลุกขึ้น
มันก็ไม่ยอมลุก มาจับมือผมไปปิดตามันไว้ มีตายายคู่นึงวิ่งผ่านมา เห็นเขาชี้ชวนให้ดูพวกผมกันแล้วยิ้มๆ
อายเขามั้ยเนี่ย

นานพอดูที่ไอ้เดย์นอนหลับตาแต่ปากมันยิ้ม
.......เอาความจริงเลยนะ ขนาดมันหลับตาผมยังไม่กล้ามองหน้ามันนานๆเลย
เขินแม่งงงงงง////
ไม่รู้เป็นยังไง หลังจากลองแอบจูบมันแล้ว ดูเหมือนใจผมจะเต้นแรงง่ายกว่าเดิมอีกครับ


.............. พอกลับไปที่รถ (เอารถมอเตอร์ไซค์ไอ้เดย์มาครับ) ไอ้เดย์กำลังสตาร์ทเครื่อง
ไอ้คิมก็สะกิดแขนผมที่ยืนรอห่างๆ แอบกระซิบบอกผมว่าถ้าเกิดไอ้เดย์มันจะเบี้ยวไม่ไปขึ้นมา ยังไงคืนนี้
ผมต้องหาทางชวนมันไปให้ได้นะ ตอนผมนั่งซ้อนไอ้เดย์แล้วไอ้เดย์มันไม่ได้หันมามอง
ไอ้เวรคิมยังกระซิบบอกทิ้งท้าย “เดี๋ยวกูโทรหา” แล้วขยิบตาข้างนึงให้ผมที่ขมวดคิ้วมองหน้ามันแบบงงๆ

*********************************

ไอ้เดย์ขี่รถไม่เร็วนักตามคำขอของผม แต่ไอ้ไม่เร็วของมันสำหรับผมก็ยังเร็วอยู่ดี แต่ก็ยังดีกว่าตอนมันซิ่งเยอะ
เดย์มันมาส่งผมที่บ้านแล้วก็ช่วยขอแม่จ๋าให้ผมไปนอนค้างบ้านมัน จ๋าจะได้ไม่รู้ว่าผมกับมันคิดจะทำอะไรแผลงๆ
ยามวิกาลด้วยกันคืนนี้ (ไปบ้านร้างๆไงครับ) น่าแปลกนะ ไม่รู้มันเล่นของอะไร แม่ผมไม่เคยด่ามันเลยให้ไปง่ายๆ
แล้วพอจ๋าไม่ว่า ไอ้เดย์ก็ดีใจบอกให้ผมรีบไปอาบน้ำ มันจะรอรับผมไปบ้านมันเลย มันนั่งคุยกับแม่จ๋าเล่นอยู่ข้างล่าง
ผมก็ขึ้นห้องไปเตรียมตัวอาบน้ำ แต่ไอ้คิมโทรเข้ามาก่อนผมรีบรับเพราะอยากรู้

“คืนนี้! พวกกูวางแผนกันแกล้งหลอกผีไอ้เดย์เว้ย!555”
“เฮ้ยยย จริงดิเชี่ย!!?” ตายห่าล่ะ ไอ้เดย์ตายแน่ๆ||||||| ไอ้พวกบ้านี่อุตริแล้วไง
“ รู้กันหมดแล้วยกเว้นมึง ไอ้ซีนมันบอกให้มึงรู้เป็นคนสุดท้ายเพราะเดี๋ยวมึงจะหลุด มึงอยู่กับไอ้เดย์บ่อยสุด
เดี๋ยวเกิดคุยกันแล้วมึงทำพิรุธไอ้เดย์จับได้มันไม่ยอมไปซวยกันหมดอดสนุกเลย55 แต่ยังไงก็ต้องเตี๊ยมกับมึงก่อน
เพราะไอ้เดย์มันติดมึงที่สุด ยังไงมึงเดินไปทางไหนแม่งก็ต้องตามต้อยๆเหมือนทุกที คิคิคิคิ”

ไอ้คิมร่ายแผนการแกล้งไอ้เดย์ให้ผมฟังครับ บอกให้ผมร่วมมือด้วย ผมก็รับปากเออออไปกับมัน..........
แต่พอวางสายจากไอ้คิมแล้วผมไม่รู้สึกสนุกหรือขำด้วยเลย.. สงสารไอ้เดย์อ่ะ
มันกลัวผีมากนะ ไปแกล้งมันเดี๋ยวก็จับไข้หัวโก๋รนจริงๆหรอก



........................... ผมคิดไม่ตกจนไปถึงบ้านไอ้เดย์ อยู่ในห้องมันไม่มีสมาธิเล่นเกมส์เลย รู้สึกไม่สบายใจ
ไอ้เดย์อาบน้ำอยู่ ผมนั่งคิดชั่งใจจะบอกมันดีมั้ยว่าเพื่อนจะแกล้งอำมัน เขารู้กันหมดทุกคน ผมกลัวมันจะโกรธ..

เห็นไอ้เดย์เดินใส่บ็อกเซอร์เช็ดตัวเช็ดหัวออกมาจากห้องน้ำ ผมก็มองตามกำลังจะอ้าปากพูด มันเห็นก็แซวผม
“มองอะไรครับ น้ำลายไหลเหรอครับ ไม่เคยเห็นผู้ชายหุ่นดีเหรอครับ คึคึ” แม่งเบ่งกล้ามอวดกูอีกน่าถีบจริงๆ
แต่ก็ขอยอมรับล่ะครับว่า ตาผมไม่ละไปจากซิคแพ็คพี่เขาเลยจริงๆ ขึ้นเป็นลอนสวยมาก ผมอยากมีบ้างอ่ะ..

“มึงทำยังไง เล่นยังไงวะ” ผมถามมองซิคแพ็คมองกล้ามสลับกับหน้าเจ้าของมัน ไอ้บ้านี่เห็นผมสนใจ
ก็เดินปรี่เข้ามายืนให้จ้องใกล้ๆต่อหน้าไม่ยอมใส่เสื้อเลยครับ

“แตะดูดิ” คำเชิญชวนจากไอ้เดย์ครับ

ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าโต๊ะคอม เงยหน้ามองมันที่ยืนท้าวเอวสองข้างก้มหน้ามองผม
เชี่ย........เห็นธรรมดายังไม่เท่าไหร่ ผมก็เคยเห็นบ่อย แต่มันเล่นเกร็งหน้าท้องซะกล้ามขึ้นเป็นลูกๆขนาดนี้
คนมีแต่ก้างอย่างผมจะอดใจไหวเหรอครับ ก็ลองแตะดู “อุ้ย!” สะดุ้งผงะมือออกเล็กน้อยครับ
ไอ่เชี่ยเดย์แกล้งกระตุกกล้ามท้อง มันขำ คิคิคิ กวนตีนมาก ผมเลยตีหน้าท้องมัน แนะ! แม่งมีเกร็งสู้... เลยลองลูบ ...
ลูบแม่งให้ทั่วเลย อยากมีแบบนี้บ้างอ่ะครับ แล้วจู่ๆเชี่ยเดย์ก็แขม่วท้องแล้วถอยหนีมือผมซะงั้น

“โห่///////~~~ สาดดดดด เสียวนะเว้ย!”
“ฮึก..ไอ้บ้า////” พูดอย่างนี้ผมทำหน้าไม่ถูกเลยสิน่า
“หึหึ.. มึงสนใจ...อยากมีอย่างกูป่าวล่ะ เดี๋ยวกูสอนให้เอามั้ย มันมีท่าอยู่นะ ง่ายๆ”
ถึงผมจะรู้สึกว่าไอ้คนพูดมันทำหน้าเจ้าเล่ห์ไม่ค่อยน่าไว้ใจ แต่ผมก็ทนลูกอยากรู้อยากลองของตัวเองไม่ได้

“มึงพูดจริงเหรอวะเดย์! จะสอนให้กูจริงอ่ะ!”
“เอ้อ เออดิ สนรึเปล่าละ55”
“สนดิๆๆ!!!///// ทำไงวะ เฮ้ยกล้ามกูขึ้นแน่นะ!?”
“แน่ดิ ถ้ามึงทำทุกวัน”
“ต้องทำยังไงอ่ะ!?”
“ง่ายๆเลยซิทอัพ!”
“แค่เนี๊ยะ!?”
“แค่นี้เหรอ หึหึหึ มึงซิทอัพให้ขึ้นก่อนเหอะไอ้ลูก!”
“อย่าดูถูกกู แค่ซิทอัพกูก็ทำได้!”
“มึงทำได้กี่ที”
“อึก........ไม่รู้..............แต่กูทำได้แล้วกัน แล้วมันต้องทำกี่ที”
“สิบที มึงทำให้ได้ก่อนเหอะลูก แล้วค่อยเพิ่ม........... ไหน...หนายยยย ทำให้กูดูหน่อยดิ๊”

ไอ้บ้าเดย์ลากผมให้ลุกยืนแล้วเอามือล้วงเข้าจากชายเสื้อยืดผม เริกขึ้นไปจนถึงราวนมโชว์หน้าท้องแบนราบ
แต่ไร้กล้ามท้องโดยสิ้นเชิงของผม อยู่ดีๆมันก็มาเปิดเสื้อผม ผมสะดุ้งดึงเสื้อตัวเองลงปิดแล้วด่ามัน
“ไอ่เชี่ย!////*//ทะลึ่ง”
“ทะลึ่งบ้าไรวะ มานี่เลยไอ้ลูก มึงถอดเสื้อมึงออกเลย แล้วมานอนบนเตียง”
“ห๊า!!!/////*// มึงจะบร๊าเร๊อะ!!!”
รีแอ็คชั่นผมนี่แบบกอดตัวเองขนลุก ถีบเท้าถอยรัวๆหนีไปจนหลังชนกำแพงห้องเลยครับ

“อะไร? ก็จะให้มึงลองมาซิทอัพบนเตียงให้กูดูนี่ไง มาเร็วดิดูซิจะได้กี่ที เดี๋ยวกูกดขาให้มาสิลูกคิด!”
“อ้าว”
“อ้าวอะไรวะ?”
“เปล๊า!”
“......จะมาไม่มาวะ ตกลงนี่จะให้กูสอนแน่รึเปล่า”
“ก็ถ้ามันแค่ซิทอัพ เดี๋ยวกูไปทำคนเดียวที่บ้านก็ได้นี่” ผมอ้อมแอ้มตอบมันตอนที่ค่อยๆเดินเข้าหา
แต่ไอ้เดย์ไม่พูดพร่ำทำเพลงแม่งลากผมไปนอนแอ้งแม้งบนเตียงแล้วจับถอดเสื้อเลยครับ
มือไวเกินมนุษย์ละสัด!////*//

“อ่ะ จับนี่ไว้ชูขึ้นเหนือหัวให้ตลอดนะ อย่าให้มันร่วงทับหน้าตัวเองล่ะ จับแน่นๆดิลูกคิด”
เดย์มันเดินไปหยิบดัมเบลเล็กหนักสักโลได้ มาให้ผมถือด้วยสองมือครับ
“เออ กำแน่นๆนะลูกคิด แล้วทีนี้มึงก็ลองเกร็งท้องลุกขึ้นมานั่งให้ได้ พอนั่งได้ก็โน้มมากอดกูให้ได้”
ไอ้เวรเดย์มันเล่นขึ้นคร่อมนั่งทับหน้าขาผมไว้เลยครับ กอดอกพูดยิ้มกริ่ม “ดูซิมึงจะทำได้มั้ย”

“////ทำไมกูต้องลุกขึ้นไปกอดมึงด้วยวะ!?” ผมเถียงมันมันก็ว่า
“ก็ถ้าเรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้? จะเอามั้ยซิคแพ็ค ไอ้ลูก!”
“อึก........ก็ได้ๆๆๆ ก็ได้เว้ย!”
เอ่อคือ...ท่าและสภาพล่อแหลมมากครับตอนนี้ เปลือยท่อนบนทั้งคู่ นั่งทับกันอี๊ก~

“ฮึบ! หนึ่ง!” ผมลุกขึ้นมากอดมันได้สำเร็จครับ ดีใจทำอีก “ฮึบ! ส..สะ..สอง!!” โห~~~ ผมขึ้นมานั่งกอดมันได้อีก!
ดีใจเว่อร์เลยครับรู้สึกตัวเองก็เก่งไม่เบา รีบทำรอบที่สาม “ฮึบบบบบบบบบบบ! ส๊าม..ม...มมม|||||||||”
คราวนี้ขึ้นมาแล้วเชี่ยเดย์กอดตอบผมด้วยครับ มันมองหน้าผมยิ้มเหมือนจะหยัน (เอ๊ะหรือผมจะคิดไปเอง)
“พอแล้วลูกคิด มึงมาได้แค่นี้แหล่ะ คึคึ”
“ฮึ่มมม!!! กูจะทำอีก! ปล่อยกูนะ!”
ผมหยิกนมมันสองข้างแม่งเลย กอดกูดีนัก เชี่ยเดย์ร้องโอยแต่ยิ้มคือไร!? ห่านี่////

“ฮฮฮ...อ...อึก...|||||||||||| เฮือกกกก ฮ เฮือกกๆๆ ...ฮ้า.......ฮ๊า......ฮืบบบบบบ!!! สะสะสะสะสะ..สะ..”
พยายามกี่ครั้งก็ตามแต่.. ไม่ขึ้นแม่ง ผมนอนแผ่เศร้าเลยครับ เวรแท้ๆ ทำได้สามทีจบ.............T T
ผมเกลียดเรื่องใช้แรงเยอะๆนี่ครับทำไงได้ เหมือนพลังอุลตร้ามันหมดอ่ะ

“555555555555555”
“เชี่ยเดย์ มึงขำเสียงดังไปมั้ย!” ผมหงุดหงิดตะคอก ค้อนใส่มันซะเลย ไอ้เดย์ดันล้มตัวลงมานอนทับผมไว้อีก
“อื้อ~~ กูหนักสัดเด๊ย์~~ ออกๆ ออกไปๆๆๆ/////*//”
แล้วไอ้เดย์ก็ยิ้ม ยันศอกขึ้นมาท้าวที่นอน โดยคร่อมหน้าผมไว้... หน้ามันกับหน้าผมอยู่ใกล้กันโคตรๆ...

ดูมันนะ......มันยิ้มหล่อให้ผม.......................ผมก็ใจเต้นแรงไม่หยุดเลยสิครับ...

ตรึ้งงงงงง!!
เสียงแชทเข้าครับ .....ผมกับไอ้เดย์หันไปมองทางต้นเสียงพร้อมกัน เป็นมือถือไอ้เดย์ที่อยู่ไม่ไกลมือ
ไอ้เดย์ยังไม่ยอมลุกครับ มันยังนอนทับผมอยู่แต่เอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มากดดู ผมเห็นแว็บๆ...เป็นผู้หญิงนี่หว่า..

ไม่รู้เพราะอะไรครับ ผมรู้สึกฉุนขึ้นทันที ผลักมันออกจากตัวตอนที่มันเผลอ มันก็ร้องเหวอ แล้วตกไปจากตัวผม
ผมหนีไปใส่เสื้อแล้วหันหลังให้มัน ไม่สนใจแม่งแล้วนั่งเล่นเกมส์คนเดียวก็ได้!

ไอ้หมาเดย์มันตามมาเกาะหลังผมครับ ผมกำลังจะหันไปด่า มันก็อ้อมมือเอาโทรศัพท์มาให้ผมดู
ตอนนี้เหมือนผมโดนมันกอดจากด้านหลังเลยครับ “..........เอ๊ะ คนนี้...เพื่อนแอ๋มนี่”
คนชื่อกั้งที่ดูจะคลั่งไข่ไข้ไข๊มันมาก กั้งน่ารักมากผมก็ชอบเขาแต่เขาไม่สนใจผมเลย ถึงวันนั้นที่เจอกัน
เขาจะชมว่าผมยิ้มน่ารัก แต่ตานี่ก็คอยมองแต่ไอ้บ้าเดย์ เห๊อะ! ร้ายกาจเว้ย ไอ้ห่าเดย์ทำไม่สนใจแต่ความจริงมันก็สน

ผมเม้มปากตัวเองแล้วคิดในใจนะ... ทำไมมันยังคุยกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ล่ะ?
ทั้งที่คิดว่ามันน่าจะชอบผมไม่ใช่เหรอ?.......... ผมนั่งมองมือถือไอ้เดย์นิ่งๆจนไอ้เดย์กระซิบข้างหู

“อย่างอนเดย์นะ เขามาขอเป็นเพื่อนเฟสแล้วทักมาเรื่อยเลย แต่ เดย์ไม่ค่อยได้คุยหรอก ลูกคร้าบ
ลูกคิดไม่โกรธน๊า นะนะ ดีกัน” มันชูนิ้วก้อยมาแทบแหย่เข้ารูจมูกผมแน่ะ
เชี่ยเดย์มาอ้อนผมขนานใหญ่ ตาผมจ้องเกมส์เขม็งแต่มือไม่ได้แตะแป้นอะไรเลย ผมกำลังนั่งกัดปากตัวเองไปมา
แล้วก็ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้อ้าปากพูดอะไร ไอ้เดย์ก็เข้ามาช้อนตัวผมขึ้น แม่งอุ้มผมท่าเจ้าหญิงซะผมตัวลอยวืดไปเลย!!!

“เหวอออออ~~~/////*// เชี่ยเดย์! ปล่อยกูลงนะโว้ยยยย เล่นอะไรของมึงเนี่ย!!” ผมแหกปากโวยวายและดิ้นๆๆครับ
ไอ้บ้าเดย์หัวเราะชอบใจเหมือนโจรป่า มันอุ้มผมเหมือนผมตัวเบามาก ลอยละลิ่วไปนอนบนเตียงเช่นเดิมครับ
แล้วมันก็นอนทับตัวผมไว้ไม่ยอมให้ผมหนีอีก มันจับหน้าผมให้มองหน้ามันด้วย
“ไม่งอนดิ” ไอ้เดย์พูดย้ำทำผมโมโห
“ฮึ่ม! งอนเชี่ยไรมึง! ห๊า!! เป็นอะไรกัน ทำไมกูต้องงอนอะไรมึง!? กูผู้ชายแมนๆไม่งอนเว้ย!!!”
“อ่ะงั้นแล้วทำท่าเหมือนทำไมอ่ะ”
“กูจะเล่นเกมส์ ปล่อย!”
“ไม่ปล่อยอ่ะ......อย่าทิ้งกูนะ กูจะไม่ทิ้งมึง มึงอย่าทิ้งกูนะ อยู่กับกูนะคืนนี้” ไอ้เดย์ฟุบหน้าลงซุกซอกคอผม
มันหายใจรดอยู่อย่างนั้น จั๊กเดียมเป็นบ้า////

“ด...เดย์!////มึงพูดอะไรเนี่ย” โหย.........หัวใจผมเต้นแรงเป็นบ้า
“ก็ที่ต้องไปบ้านยายทิชาไง ห้ามไปไหนไกลกูด้วย.......”
“อ๋อ.........โธ่เอ๊ยนึกว่า..”
“นึกว่าอะไรวะ?”
“เปล่า ไม่มีอะไรเลย!” นึกว่าหมายถึงเรื่องที่เราต้องนอนด้วยกันอ่ะดิไอ้บ้า/////
“ชักไม่อยากไปแล้วดิ.........มีผีจริงแหงๆ||||||||||” มันกอดผมแน่นเลย ผมไล่มันไปใส่เสื้อมันก็ส่ายหน้า

เฮ้อ.......ผมได้แต่ถอนใจ สงสารมันอ่ะครับ ยังไม่ทันโดนเขาแกล้ง มันก็กลัวด้วยตัวเองไปไกลแล้วไอ้ห่านี่

“เดย์............. ถ้าเกิดว่า....คือ..”
“อะไร”
“ถ้าบ้านร้างที่เราจะไปกันมันไม่มีผีจริง มีแต่....ผีปลอม...มึงจะกลัวมั้ย”

ไอ้เดย์ขมวดคิ้วเข้ม จ้องหน้าผมเหมือนมีคำถามมากมายอยู่ในหัว ….มันมองตาผม ผมก็มองตามัน..

“บอกแล้วไง กูไม่เคยกลัวอะไรนอกจากกลัวตัวเอง..” ไอ้มุกเสี่ยวๆควายๆของมันนี่น๊า
“หนัก... /// ลุกออกไปซะทีเซ่” ผมขมวดคิ้วว่ามัน หลบสายตายิ้มๆยั่วๆให้น่าเอานิ้วจิ้มตาแหกนั่นซะ
พอมันขยับลงไปนอนตะแคงข้างตัวผม ผมก็รีบลุกจากเตียง แต่ก็โดนตามดึงจนล้มมานั่งอยู่ในวงแขนมันอีก
ไอ้บ้านี่ตามกอดผมไว้ไม่ปล่อย มันกระซิบ “ สารภาพมาซะดีๆ... มีอะไร..หื้ม?”

ผมอึกอักไม่กล้าหันไปมองหน้ามัน จะลุกหนีมันก็จับข้อมือผมทั้งสองข้างดึงยึดให้อยู่กับมันแล้วก็กระซิบพูดอีก
“ถ้าไม่ยอมบอก เดี๋ยวมึงจะโดนนะลูกคิด”
ผมกลืนน้ำลายลงคอแล้วรู้สึกได้ถึงสัมผัสจากปลายจมูกของคนข้างหลัง มันเลื่อนผ่านวนไล้ไปมาที่ต้นคอด้านหลัง
“อึก////ด..โดนอะไร?”
“จุ๊บ” ได้ยินเสียงพร้อมๆกับที่รู้สึกสะดุ้งแถวๆหลังคอ มันร้อนผ่าวเพราะลมหายใจของเดย์

นี่เหรอวิธีขู่ของมัน ถ้าผมไม่ยอมบอก มันจะทำอะไรผมอีกกันแน่
“ไอ้บ้าเดย์////*//พ่อแม่ พี่มึงก็อยู่นะเว้ย!! คอยดูนะถ้ามึงทำอะไรบ้าๆกูจะร้องให้ลั่นบ้านมึงเลย! ปล่อย!!”
“แล้วไงวะ” มันพูดแบบไม่แคร์อะไรเลยครับ แล้วก็เอามือมาปิดปากผมไว้แน่น “อุ้บ! อื้อออ~~”
ผมดิ้นๆๆจะแกะมือมันออก นอกจากมันจะไม่ยอมเปิดปากให้แล้วมันยังล้วงมือเข้าไปกอดเอวผมข้างในเสื้อ
เสียวท้องวูบเลยครับ “ลองมั้ยล่ะ ว่ากูจะทำอะไรมึงได้บ้าง” เสียงไอ้บ้าเดย์ที่กระซิบขู่อยู่ข้างหูทำผมอึ้งไปเลยจริงๆ








tsktonight…

*** สารภาพว่าหลับ กระเสือกกระสนแต่งจนได้มาเท่านี้ ฮือT T รอตอนต่อไปของเค้านะ

คุณ อาณาจักรแห่งเรา /// ทำไมมีแต่คนว่าเดย์แกล้งหลับ5555 แต่อิคนแต่งนี่หลับจริงค่า555

smilesmiletem /// ฟินมั้ยไม่รู้ ตอนหน้าจะพยายามต่อไป แง~~~


ปลลลล.... รักทุกคนนะครับผม






Create Date : 09 มิถุนายน 2558
Last Update : 9 มิถุนายน 2558 19:24:13 น. 4 comments
Counter : 989 Pageviews.

 
นั่นแหละจึงเป็นเหตุผลที่ลูกคิดจะได้รู้แผนการหลอกเดคนสุดท้าย เพราะสุดท้ายลูกคิดคงคายบอกเดแน่ ๆ


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 10 มิถุนายน 2558 เวลา:11:14:52 น.  

 
ชอบมากเรื่องนี้


โดย: eiei IP: 125.26.135.247 วันที่: 10 มิถุนายน 2558 เวลา:18:37:20 น.  

 
สงสารเดย์ โถ่ๆๆ. พ่อพระเอกของช้านนน. โดนหลอกผี
ลูกคิดหึง5555555555+


โดย: SmileSmileTem IP: 223.207.194.170 วันที่: 14 มิถุนายน 2558 เวลา:1:24:24 น.  

 
รออั๊บอยู่นะจ๊ะ


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 14 มิถุนายน 2558 เวลา:23:44:46 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2558
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
9 มิถุนายน 2558
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.