ท่ามกลางความมืดมิดแห่งท้องทะเล

เสียงฟ้าร้องดังกัมปนาท สายฟ้าฟาดตรงกลางฟ้า 

เป็นแสงแวบวับน่าสะพรึงกลัว..

แล้วคลื่นทะเลนั้นเล่า เหมือนช่างจะรุนแรงกว่าหลายค่ำคืนที่ผ่านมา

หลายระลอกคลื่นที่กระทบซัดด้านข้างของเรือก่าบาง

ทำให้เรือลำนั้นโคลงเคลงเอียงไปมาอยู่หลายหน

เหมือนฝนกำลังจะตก เหมือนพายุกำลังจะมา

แต่เหมือนสองชีวิตที่อยู่ในเรือจะนิ่งเฉย เหมือนคือความคุ้นเคย

เหมือนคือธรรมชาติแห่งวิถีชีวิต ของเหล่ายิปซีแห่งท้องทะเล

“พี่ซายอ เราแวะไปพักเรือตรงเกาะข้างหน้าก่อนดีไหม”

เสียงของเด็กสาววัยดรุณผิวคล้ำผมหยิกบางดังขึ้น

เมื่อเดินออกมาพ้นนอกหลังคาเรือ

ชายหนุ่มวัยฉกรรจ์ที่ท่อนบนเปลือยเปล่า

สวมใส่กางเกงชาวชาวเลสีดำเข้ม  

หันมามองเด็กสาวเจ้าของคำถาม “ดูก่อน..”

“เรากลับไปเกาะใหญ่ไม่ทันหรอก ละว่าพายุจะลงมาก่อนนะพี่”

คำของเด็กสาวเหมือนอยากจะไปหยุดพักที่เกาะตรงหน้า

..มากกว่าเดินทางต่อ

“แต่แม่ใหญ่รอยาจากเราอยู่”

หุบเขาแสงจันทร์

ปฐมบท.. ทะเลแห่งชีวิต

ตรีวิทย์ นฤดม / สำนักพิมพ์บ้านทะเลล้อม