เบิ่งเชียงคาน
(2...ตอนจบ)


วันนี้เป้นวันสุดท้ายที่เราจะเที่ยวเชียงคาน เราตื่นเช้าเป็นพิเศษ เพราะมีนัดกันว่าจะไปใส่บาตรพระกัน ตั้งปลุกกันไว้ที่ 05.00 น. เผื่อเวลาอาบน้ำ และเดินทาง โดยวางแผนกันว่าใส่บาตรเสร็จก็ค่อยกลับไปอาบน้ำที่รีสอร์ท...และลาเชียงคาน เพื่อเดินทางต่อไปที่ท่าบ่อ โดบขับเลียบแม่น้ำโขงตามเส้นทางสาย 211

ปกติพระที่เชียงคานท่านจะออกบิณฑบาตรเวลาประมาณ 06.00 น ถึงประมาณ 07.00 น. ครับ ถ้าท่านพักที่อื่นควรจะเตรียมตัวให้ทัน แต่ถ้าพักในถนนชายโขง คงไม่มีปัญหา...

เรื่องข้าวเหนียวที่จะใส่บาตรก็เช่นกัน ท่านต้องเตรียมไว้ โดยสามารถสั่งที่บ้านที่ท่านพักได้ หรือไม่ก้ไปซื้อที่ตลาดเขาจะให้กระติ๊บใส่ข้าวมาด้วย แล้วค่อยเอาไปคืนเขาทีหลัง.... นี่ก็อีกอย่างที่คนที่นี่มีน้ำใจกับนักท่องเที่ยวครับ..






แม่น้ำโขงยามเช้าที่เชียงคาน









หกโมงเช้าที่ถนนชายโขง ยังเงียบสงบ มีเพียงผู้เฒ่าผู้แก่ออกมาเตรียมตัวใส่บาตรกัน.... ตอนนี้คงไม่แล้ว หลังจากมีนักท่องเที่ยวเข้ามามากขึ้น กิจกรรมหนึ่งคือใส่บาตรข้างเหนียว

วัดในตัวเมืองเชียงคานมีหลายวัด เข้าใจว่าจะหกวัดนะ ส่วนพระจะมากน้อยคงขึ้นอยู่กับช่วงเวลา







เตรียมใส่บาตรกัน ซ้ายสุดคือป้าศรีพรรณ


หลายบ้านเอาเสื่อมาปู (ซึ่งเหมือนกันกับที่หลวงพระบาง)...... วันนั้นเราไม่ได้สั่งข้าวเหนียวไว้เลยต้องไปซื้อที่ตลาด แต่เพราะไปสาย แม่ค้าบอกว่ากระติ๊บใส่ข้าวหมด เลยใส่ถุงพลาสติกให้

พอมาถึงที่จะใส่เจ้าของร้านซาลาเปาปุยฝ้าย (มีเกสเฮาส์ด้วย) เลยช่วยหากระติ๊บและขันเงินใส่ข้าวให้เรา ขอบคุณพี่เขามากครับ.....









ขณะรอพระ ก็เข้าไปทักทายกับคุณยายท่านนี้ ถามไถ่สารทุกข์กัน พร้อมกับเรื่องพระที่จะมารับบาตร ท่านบอกว่าแล้วแต่ช่วง อย่างในพรรษาพระท่านจะอยู่ตามวัดมาก ก็ออกมามาก...







พระท่านเริ่มมารับบาตรกันแล้ว







หลายคนก็รอหลวงพี่ท่านนี้


คุณพี่ร้านนิยมไทยบอกเราว่ามีพระนายแบบองค์หนึ่งมารับบาตรทุกเช้า.... ที่เรียกหลวงพี่ว่าพระนายแบบ คงเพราะว่าหน้าตาท่านกระมัง นักท่องเที่ยวก็ตั้งตารอ และแล้วท่านก็มากันสององค์..








ท่านชื่อหลวงพี่โจ้ครับ..... ท่านออกมาจากวัดถึงเราเกือบ 7 โมงแล้ว ขณะที่ญาติโยมรวมทั้งเราด้วย ยังปักหลักรอ.... ดูเองที่ภาพครับ

ปกติพระองค์อื่นรับบาตรแล้วก็ไปเลย แต่หลวงพี่โจ้จะให้พรเหมือนทางภาคกลาง (เดี๋ยวนี้ก็ทำกันแทบทุกภาคแล้ว)







แล้วก็ผ่านเราไป










ไปนั่งรอใส่บาตรกันแถวๆนี้ แถวๆร้านนิยมไทย และหน้าศรีพรรณโฮมสเตย์ครับ เพราะซอย 13 นี้ค่อนข้าดังของเมืองเชียงคาน และอยู่ระหว่าวัดศรีคูณเมืองด้วย

ร้านนิยมไทยจะทำผ้านวมที่ทำใส้จากฝ้ายเมืองเลย และเป็นร้านเก่าแก่ที่นี่ เราเลยถือโอกาสซื้อติดรถไปด้วยผืนหนึ่ง เผื่อกางเต้นท์ก็จะเอาไปใช้ได้ทั้งเป็นที่นอนหรือผ้าห่ม..







สงสัยตั้งใจเขียนแบบนั้นนะ






แล้วจะไปไหนดี







ไปไหว้พระที่วัด ศรีคูณเมืองดีกว่า



วัดศรีคูณเมือง ตั้งอยู่ที่บ้านเชียงคาน ตำบลเชียงคาน อำเภอเชียงคาน สร้างเมื่อปี พ.ศ.๒๑๙๙ โดยมีหัวครูบุตรดี เป็นประธานฝ่ายสงฆ์ ร่วมกับพระยาอนุพินบาท เป็นประธานฝ่ายฆราวาส นำชาวบ้านสร้างวัดนี้ขึ้น พร้อมกับการตั้งบ้านเมือง จึงเป็นวัดเก่าแก่ ชาวบ้านเรียกว่า วัดใหญ่ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อปี พ.ศ.๒๒๒๐

อาคารเสนาสนะ ประกอบด้วย อุโบสถ เป็นอาคารก่ออิฐถือปูน สร้างเมื่อปี พ.ศ.๒๓๙๐ ศาลาการเปรียญเป็นอาคารไม้ สร้างเมื่อปี พ.ศ.๒๕๑๗ ศาลาเอนกประสงค์เป็นอาคารไม้ สร้างเมื่อปี พ.ศ.๒๕๐๓

หน้าบันอุโบสถ เป็นลวดลายไม้ สวยงาม ฝาผนังอุโบสถ์มีจิตรกรรมฝาผนังเขียนด้วยช่าง สมัยโบราณเป็นศิลปะลาว....








สถาปัตยกรรมคล้ายกับที่ฝั่งลาวมาก







พระพุทธรูปในโบสถ์ (สิม)








ภาพเขียนที่หน้าสิม







เจดีย์ในวัด








บ้าน โคโรเนี่ยลสไตล์ แบบนี้ก็มี








ดูใกล้ๆ









มาทานข้าวปุ้นน้ำแจ่วที่ซอย 16


มาเชียงคานทั้งที ถ้าไม่ทานข้าวปุ้น (ขนมจีน) น้ำแจ่ว ก็หมายความว่ามาไม่ถึงเมืองเยงคานเลยล่ะ..... เช้าๆหลังจากใส่บาตรเสร็จก็ตระเวนตามเชีบงคานอีกรอบ พอดีผ่านซอย 16 เห็นผู้คนกำลังนั่งทานอาหารอยู่ที่เพลิงหน้าบ้านไม้ และดูท่าทางน่าจะเป้นนักท่องเที่ยว

หลังจากที่กลับออกมาจากที่พักเราก็ตรงมาร้านนี้เลย พอมาถึงเกือบหมดแล้ว ถามไถ่คนที่เข้ามาทาน และป้าเจ้าของร้านก็ได้ความว่า เขาขายตั้งแต่เช้าพอซัก 11 โมงก้หมดแล้ว...







น้ำซุ๊ปกระดูกหมูร้อนๆ


ข้าวปุ้นน้ำแจ่ว ก็จะมีขนมจีนเติมด้วยน้ำซุปกระดูกหมูหั่นเอาเนื้อหมู และเลือกหมูใส่ไปด้วย (คือสั่งได้ ว่า เอา หรือไม่เอา) ..... ตอนจะทานก็มีเครื่องปรุงพวกพริกสดตำละเอียด พริกป่น น้ำตาล น้ำปลา มะนาวสดหั่นเป็นชิ้นๆ ... ปรุงคล้ายๆก๋วยเตี๋ยว

ป้าบอกว่าแถมข้าวเหนียวฟรี คือคนที่นี่จะทานพร้อมข้าวเหนียวสมือนว่าเป็นกลับชนิดหนึ่ง รสชาดอร่อยดีครับ.... มีขายหลายร้าน แล้วแต่ชอบครับ แต่จะขายตามบ้านแบบนี้







แถมข้าวเหนียวให้ฟรีๆ







ดูใกล้ๆ เหมือนก๋วยเตี๋ยวไหม








มาต่อกันที่ส้มตำด๊องแด๊ง


เราแวะร้านส้มตำ "จิตส้มตำ" หน้าโรงเรียเชียงคานวิจิตรวิทยา ทางออกไปแก่งคุดคู้ เพื่อลองอีกเมนูหนึ่งของเชียงคาน "ส้มตำด๊องแด๊ง"ว่ากันว่ามาเชียงคานต้องลองให้ได้

ซึ่งส่วนประกอบก็คล้ายๆส้มตำทั่วไป เช่น แต่ใส่พวกผัก และขนมจีนที่บีบออกมาเป็นเส้นใหญ่ๆ สั้นๆเหมือนตัวหนอน (เห็นขาวๆในจาน) ส่วนความเผ็ด ก็บอกได้ว่าเผ็ดแค่ไหน วันนั้นเราลองแบบไม่เผ็ด รสชาดเลยออกมาเหมือนตำไทยธรรมดา....







ไปไหว้พระต่อที่วัดท่าแขก


วัดท่าแขก เป็นวัดเก่าแก่อยู่ริมฝั่งแม่น้ำโขง ห่างจากอำเภอเชียงคาน 2 กิโลเมตร ก่อนถึงหมู่บ้านน้อยและแก่งคุดคู้ ภายในโบสถ์มีพระพุทธรูป 3 องค์สกัดจากหินทรายทั้งก้อน เป็นพระพุทธรูปเก่าแก่และศักดิ์สิทธิ์ มีอายุประมาณ 300 กว่าปี







กราบหลวงปู่ชอบในโบถส์







ด้านหลังพระประธาน มีพระพุทธรูปเก่าแก่สามองค์









หลังคาสิม (โบสถ์) ทำเหมือนวัดเชียงทอง หลวงพระบางมาก สังเกตุดูช่อฟ้าที่อยู่กลางหลังคาด้านบน ทำคล้ายกันมาก.... เมื่อสร้างเสร็จคงออกมาสวยงามน่าดู (อ่านเรื่องช่อฟ้า หรือ โหง่)









แวะซื้อมะพร้าวแก้วที่ทางไปแก่งคุดคู้ ที่นี่จะเป็นแหล่งของฝากขนาดใหญ่เลยล่ะ ตั้งเรียงรายกันอยู่หลายร้าน เลือกซื้อได้ตามใจชอบครับ















จากเชียงคานด้วยภาพริมโขงยามเย็น นี้ครับ


สาม-สี่เมืองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีเอกลักษณ์ของตัวเองที่โดดเด่นเป็นของตัวเอง และเป็นปลายทางของนักท่องเที่ยว ซึ่งได้แก่ ปาย...ที่แม่ฮ่องสอน วังเวียง....ที่ลาว ซาปา....ที่เวียดนาม และอีกแห่งที่กำลังเกิดขึ้นคือ เชียงคาน...เลย

สองที่แรก (ปาย และ วังเวียง) โดนกระแสตะวันตกไหลบ่าเข้าท่วมไปแล้ว ยังเหลือซาบายังโดนน้อยหน่อย ส่วนเชียงคานนี้เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์...


เชียงคานยามนี้ ยังคงเงียบสงบ รอผู้มาเยือนจากทั่วสารทิศ แต่เชียงคานจะทนการยั่วยวนของอารยะธรรมสมัยใหม่ได้ไหมหนอ ? วิถีชีวิตของผู้คนที่เคยอยู่อย่างสงบ และเรียบง่าย จะโดนท้าทายด้วยเทคโนโลยีหรือไม่ อันนี้คนเชียงคาน และรัฐบาลเราคงจะต้องแสวงหาคำตอบ และทางออกที่ลงตัวสำหรับที่นี่

โดยส่วนตัวแล้ว อยากให้เชียงคาน โดยเฉพาะตั้งแต่ซอย 5 ถึงซอย 20 บนถนนชายโขง ได้รับการอนุรักษ์เพื่อคงความเป็นเชียงคานที่มีเสน่ห์ แบบนี้ตลอดไป.

เราลาเชียงคานเมื่อตะวันสาย ขับออกไปตามเส้นทางสาย 211 เพื่อชมพระบาทภูควายเงิน และเรื่อยไปที่อำเภอสังคม จังหวัดหนองคาย..... แต่ภาพที่ได้สัมผัสเชียงคานในเกือบสองวันเต็ม รวมทั้งอัธยาศัยที่ดีเยี่ยมของผู้คนที่นี่ยังคงตรึงใจเราจนวันนี้..... ขอเพียงวันหน้าที่เรามาเยือนเชียงคานอีกครั้ง ความสงบ สวยงาม และความมีน้ำใจ แบบวันนี้จะยังรอเราอยู่.....ลาทีเชียงคาน แต่มิใช่ลาก่อน.... แล้วเราจะกลับมาเยือนเธออีก..



การเดินทาง

รถยนต์
จากกรุงเทพฯ ใช้ทางหลวงหมายเลข 1(พหลโยธิน) ผ่านตัวเมืองสระบุรี ตรงเข้าทางหลวงหมายเลข 21 ผ่านจังหวัดเพชรบูรณ์ ตรงเข้าทางหลวงหมายเลข 203 ผ่านอำเภอหล่มสัก หล่มเก่า เข้าเขตจังหวัดเลย ที่อำเภอด่านซ้าย อำเภอภูเรือ ถึงตัวจังหวัดเลยใช้เวลาเดินทางประมาณ 7-8 ชั่วโมง

หรือจะใช้เส้นทาง จากสระบุรี ใช้ทางหลวงหมายเลข 2 มิตรภาพ ผ่านจังหวัดนครราชสีมา ถึงจังหวัดขอนแก่น แล้วเลี้ยว ซ้ายเข้าทางหลวงหมายเลข 12 ผ่านอำเภอชุมแพ แล้วใช้เส้นทางหมายเลข 201 เข้าเขตจังหวัดเลย ที่อำเภอภูกระดึง อำเภอวังสะพุง ถึงตัวจังหวัดเลยได้เช่นเดียวกัน

รถโดยสารประจำทาง
บริษัท ขนส่ง จำกัด มีรถโดยสารประจำทางวิ่งระหว่างกรุงเทพฯ-เลย ทุกวัน ทั้งรถธรรมดาและรถปรับอากาศ ใช้เวลาประมาณ 10 ชั่วโมง รายละเอียดสอบถามที่สถานีขนส่งสายอีสาน ถนนกำแพงเพชร 2 (หมอชิต 2) โทร. (02) 936-0667, 936-0657


(อ่านตอนแรก)


_________ END _________

Create Date : 20 ตุลาคม 2552
Last Update : 25 สิงหาคม 2556 22:12:11 น.		28 comments
Counter : 5891 Pageviews.
Share Tweet