ประชากรที่มารอชมอาทิตย์อัสดงหนาแน่นมาก แทบไม่มีที่จะยืน แดดยามเย็น.....มันก็ร้อนแบบเผากันชัดๆ "กรุมาทำอัลไลบนนี้ มาทำม่ายยย" จิตตกหลังขึ้นมาเห็นสภาพที่แออัดยังกะปลากระป๋องรอเปิดฝา จะได้ไปนอนในจาน เหนื่อย...ล้า...ร้อน...คนเยอะ.....สรุป ไม่ฟิน ไม่มีอารมณ์เดินดูด้วย....ขอพื้นที่เล็กๆให้ต่างด้าว 3 คนได้นั่งมั้งจะได้ไหมมม น้ำตาไหลพรากกกก

           และก็ถึงคราวสะเทือนอารมณ์....พี่หาที่นั่งหย่อนก้นกันได้สักแปร๊บ มนุษย์ป้าท่านหนึ่ง จากการคาดคะเนทางสายตา ท่านอิมพอร์ทมาจากจีนแผ่นดินใหญ่ชัวร์! ไม่ต้องสืบ! นางเดินมาและหยุดยืนตรงที่เดี้ยนนั่ง ไม่อยากจะบอกว่า "คุณป้าคะ...คือจะเอาสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า ชี้หน้าหนูอีกนานไหมคะ...."   "ลมอย่าพัดแรงนะตอนนี้ เพราะฉันใจคอไม่ดี..." ฮัมเพลงบัว ชมพู ฟอร์ด กันเบาๆ พี่ยังไม่อยากได้กลิ่น สเมลเวลคัม...กว่านางจะรู้ตัว พี่ก็ลุ้นแทบแย่ เกรงว่าแกจะเอาสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้ากระแทรกหน้าพี่แล้วเดินผ่านไป...เชดดดดดด กรุย้ายที่แระ

             เพลิดเพลินนั่งชมฝูงประชากร รออาทิตย์อัสดัง สักพักเจ้าหน้าที่จะมาเว้นคืนที่นั่งกันเบาๆ No...No...No Can not sit here!... Don't touch!...Don't stand in this area! โอ้ยยยย พ่อคุณ เยอะไปไหน ประชากรกี่ร้อยคน พื้นที่เท่าติ่งมดยืน ถ้าพี่จะห้ามขนาดนี้ พี่ควรจำกัดการขึ้นชมต่อวันนะ คือพี่ไล่ที่กันแบบนี้กะให้ขี่คอซ้อนสาม ยืนชมอาทิตย์ตกดินกันเลยรึไง?? ต่างด้าวฟอร์มไทยแลนด์อย่างเราก็ ทำตามเค้าบอก ยืนได้ก็ยืน เค้าไม่ให้ยืนก็ย้ายที่ แต่......มนุษย์ทำมึนก็มีเยอะบอกเลย แกล้งไม่สนใจแมร่ง...ก็กรุจะนั่ง...ทำเป็นฟังไม่เข้าใจก็มี โอ้วววเยอะ เจ้าหน้าที่บอกห้ามขึ้นไปยืน กลัวที่ไหน ขึ้นไปยืนพร้อมโพสท่าถ่ายรูปจร้า เอาเข้าไป....เวียนเศียรกันเลยทีเดียว

           นั่งไปนั่งมา เหลือบไปเห็น เอ๊ะๆ นั้นแฟชั่นอัลไล.....อ่อ ขแมร์บอยสไตล์นี้เอง เมื่อเช้าเพิ่งดูทีวีเขมรมา โอ้ววว เค้ากำลังฮิตกางเกงยีนส์กับรองเท้ากันนิน่า แต่แม่น้องนางคนนั้น....คืออะไร ถุงเท้า...เสื้อกันหนาว...เสื้อยีนส์....ผ้าพันคอไหมพรหม อยากจะเดินเข้าไปถามว่า "ไม่ร้อนเหรอคะ" แค่เห็นก็จักกะแร้เปียกแล้วอ่ะ พอๆ อย่าเผือกเรื่องชาวบ้านให้มันมากนัก....เด๋วจบไม่สวย

          สุดท้ายเหมือนคนทนพิษฝูงชนไม่ไหว ขอล่าถอยไปกินข้าวก่อนอาทิตย์อัสดง ไม่ดงไม่ดูมันแล้ว ไม่ตกซักที ประเด็นหลักคือ ไม่ว่าจะมุมไหน ก็ไม่สามารถหาภาพถ่ายที่สวยงามไม่ติดฝูงประชากรลิงได้ นอกจากพี่จะยกกล้องชี้ฟ้า รับรองไม่มีคนติดมาแน่ๆ ถะ...ถะ...ถุยยยย เมิงก็กล้าคิดเนอะ  พอเถอะ....หมดแรงพยายามที่จะหามุม หนีไป Night Market ดีฟ่า บะบายปราสาทพนมบาแค็ง..............

          ล่าถอยลงดอยด้วยความไวแสง เพราะเสียงกระเพาะบีบตัว กลับโรงแรมด่วนนนน ขออาบน้ำก่อนเลยดอกแรก ไม่ไหวจะเคลียร์กลิ่นจุกกุแร้เปียกเนี้ย ก็อาศัยบักฮอมน้อยอีกเช่นเคย แต่เมื่อมันนอกเหนือเวลา ก็ต้องจ่ายค่ารถกันไป ประมาณ 1.5 เหรียญ จากที่พักไปไนท์มาร์เก็ต แอบแพงเบาๆ เพราะมันไม่ได้ไกลเลย ขากลับเลย เดินกลับกันซะเลย ชิวๆเดินชมเมือง กลับบ้านหลังเป็นตาย

          สำหรับเมืองเสียมราฐ ถือว่าเป็นเมืองท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม นักท่องเที่ยวทั่วบ้านทั่วเมือง จึงไม่มีปัญหาที่จะใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร แต่สิ่งที่เรียนรู้ได้จากเมืองนี้คือ ทุกครั้งที่เรียกเก็บค่าอาหาร ต้องตรวจเช็ครายการสินค้าให้ดี อยู่มา 3 วันโดน ทุกมื้อ ย้ำว่าทุกมื้อ คือพี่จะเนียนเมนูอื่นมาใส่...คิดราคาผิด (บวกเลขผิด) หรือแม้แต่น้ำเปล่า ขวดตั้งกันทนโท่ พี่มองเป็นขวดเบียร์.....คืออัลไล เพลียจิต

          สุดท้าย และท้ายสุดของวันนี้ ว่าด้วยเรื่องของอาหาร คือ ไม่ค่อยถูกปากสักเท่าไร ทั้งรสชาติและวัตถุดิบ แต่เข้าใจว่าเป็นแนวบ้านเค้า เค้าว่าอร่อยก็ต้องอร่อย เพราะเราไม่รู้ว่าอร่อยของเค้า คือ แบบไหน....ทำใจ ซึ่งเมนูปลาอะไรสักอย่าง เหมือนปลานึ่งมะนาวบ้านเรา รสชาติไปทางหวาน ไม่แซ่บ ไม่เผ็ด ไม่เปรี้ยว ไม่เค็ม แต่หวานเต็ม (คือปากต่างด้าวนิก็ไทยจ๋าเหลือเกิน) พี่เลยขอตัวช่วยคือ "น้ำปลา" แท่น..แท๊น..แท๊นนนน กรุเกือบไตวาย ดีนะไม่เมา เห็นฝาขวดซะก่อน สาบานนี้คือฝาน้ำปลาที่เขมร.......

         สำหรับไนท์มาร์เก็ตก็รวมทุกอย่าง ร้านอาหาร ผับ บาร์ ร้านไอติม ร้านชา กาแฟ มีทุกอย่าง เรียกว่าใจกลางเสียมราฐยามค่ำคืนเลยดีกว่า ร้านขายของก็เหมือนไนท์บาร์ซ่าร์บ้านเรา คือ ขายมันเหมือนๆกันทุกร้าน หรือเว้นช่วงสลับร้านกันไป โดยร่วมก็เฉยๆสำหรับร้านขายของ กระเป๋าหลุยส์ก็อปก็เกลื่อนกลาด คือไม่ค่อยต่างจากเชียงรายสักเท่าไรเลยเฉยๆกับของแบรนด์เนมก็อป แต่ก็มีกระเป๋า deuter made in Cambodia แอบถูกกว่าที่ช็อปไทยซะอีก.....

        ก่อนกลับไปนอน พี่ขอนอนนวดชิวๆกันจักหน่อย ร้านนวดแซ่บจริงอะไรจริง ขแมร์บอยใส่เสื้อกล้ามกะกางเกงเลย์ ซี๊ดซ๊าดน้ำลายไหล 555+ 

แซ่บทั้งคนนวด และคนถูกนวด.....