ซึ่งเมื่อเขาเอ่ยเสร็จมือใหญ่ก็กระชากไม้กอล์ฟที่เธอกำไว้ไม่ปล่อยด้วยการออกแรงดึงมันอย่างแรง ทำให้ร่างนวลเซถลาไปยังพื้นโดยที่มณีไพรำไม่ทันตั้งตัว กายเล็กล้มลงไปนั่งที่พื้นโดยมือที่กำด้ามไม้กอล์ฟเมื่อครู่นี้ก็หลุดออกทำให้ไม้กอล์ฟกระเด้งไปอีกทางหนึ่ง 

เจเดนจึงเหวี่ยงไม้กอล์ฟออกไปไกลๆ ก่อนจะก้าวสามขุมเข้าไปหาหญิงสาวที่นั่งอยู่ยังพื้น มือใหญ่จะกระชากร่างนวลขึ้นมายังแขนทั้งสองข้างพลางบอกด้วยน้ำเสียงเข่นเขี้ยว

“รู้ไหมว่าไม่มีใครที่กล้าทำร้ายฉันมาก่อนเลย แล้วฉันก็เป็นพวกถ้าทำหนึ่งจะตอบแทนให้เป็นสิบ ตอนแรกฉันว่าจะอ่อนโยนกับเธอแต่คนอย่างเธอมันคงไม่เหมาะกับคำนี้หรอกมั้ง ในเมื่อชอบความรุนแรงนักฉันก็จะจัดให้”

ชายหนุ่มแบกร่างนวลพาดกับบ่าของตนเองก่อนจะโยนกายเล็กไปยังเตียงกว้างอย่างไม่ใยดี เล่นเอามณีไพรำรู้สึกจุกไปหมดแต่เธอก็พยายามที่จะลุกขี้นมานั่งและขยับหนีไปทั่วเตียงด้วยความหวาดกลัว พร้อมกับยกมือขึ้นมากำหมัดแน่นทำท่าตั้งการ์ด

“ถ้าแกทำอะไรฉันล่ะก็ ฉันสู้ตายจริงๆ ด้วย”

“เก็บแรงไว้มีความสุขกับฉันดีกว่าน่า อย่าเหนื่อยแรงแบบเปล่าประโยชน์เลย”

เจเดนพูดจบก็ทิ้งกายลงมายังเตียงกว้างและคว้าข้อเท้าเล็กของเธอไว้ก่อนจะดึงเข้ามาหาตนเองอย่างแรง ทำให้ร่างนวลไถลลงมานอนอยู่ใต้ร่างของชายหนุ่ม มณีไพรำก็ยกมือทุบไปยังร่างกำยำอย่างไม่ยอมแพ้  ชายหนุ่มจึงรวบข้อมือเรียวไว้ด้วยมือเดียว พร้อมกับนัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความโมโหมากขึ้น

“ฉันเตือนเธอแล้วนะแม่ตัวดีว่าอย่ายั่วโมโหฉันน่ะ เธอจะยิ่งเจ็บตัวกว่านี้”

“ฉันจะเกลียดแกไปตลอดชีวิต ไอ้เลว” มณีไพรำตะโกนออกมาให้เขาได้ยินอย่างชัดเจน เจเดนบอกอย่างไม่ยี่หระกับคำพูดของเธอแม้สักนิด

“แล้วฉันจะคอยดูว่าเธอจะทำได้อย่างที่ปากพูดรึเปล่า”

วงหน้าคมซุกซบลงไปยังร่างนวลบริเวณลำคอระหงทั้งสองด้าน ซบไซ้อย่างไม่หยุด เขารับรู้ได้ถึงกลิ่นละมุนที่กรุ่นออกมาจากเรือนกายสาว ช่างเป็นกลิ่นที่หอมและหวานอย่างมากทีเดียว ปากร้อนขบเม้มไปยังผิวนุ่มที่ละไมมือยิ่งนัก ประทับตราความเป็นเจ้าของประกาศสิทธิ์ของตนเอง

มณีไพรำก็เกร็งร่างพร้อมกับหยาดน้ำตารินไหลออกมาเป็นทางเมื่อรับรู้ว่าตนเองต้องเจอกับอะไร

“น้ำตาน่ะมันไม่ได้ทำให้ฉันใจอ่อนกับเธอหรอกนะแม่ตัวดี” เจเดนรับรู้ถึงหยาดน้ำที่ไหลลงมายังลำคอเล็ก

“แกมันเป็นผู้ชายที่น่ารังเกียจที่สุด ฉันไม่เคยเกลียดใครเท่าแกมาก่อน”

“ฉันเห็นผู้หญิงพูดแบบนี้ทั้งนั้น แต่อีกแป๊บเดียวก็เรียกหาแล้วก็กอดร่างผู้ชายแน่นทุกคน” บอกด้วยความมั่นใจกับความคิดของตนเอง

“ไม่มีวันที่ฉันจะทำแบบนั้นหรอก” เธอตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจยิ่งนักระคนกับแววตาที่ชิงชังอีกฝ่ายมาก

“มาลองดูกันไหมล่ะว่าฉันจะทำให้เธอครางได้ไหม”

ชายหนุ่มกดกายนุ่มลงกับเตียงโดยมือก็บีบข้อมือเล็กทั้งสองให้แนบที่นอนด้วยมือเดียว ขณะที่มณีไพรำก็ดิ้นรนไม่หยุดไม่ยอมให้เขาทำอะไรตนเองได้

“ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ”

เธอกรีดร้องเสียงดังแต่ตอนนี้ชายหนุ่มไม่รับรู้ต่อสิ่งใดสิ่งที่เขาต้องการทำก็คือแก้แค้นยายตัวแสบที่ทำในสิ่งซึ่งไม่เคยมีใครทำเช่นนี้มาก่อนปากร้อนซบไซ้กับกายนุ่มที่กรุ่นหอมด้วยกลิ่นเนื้อสาว มณีไพรำเกร็งร่างไว้เพื่อจะดิ้นให้หลุดพ้นพันธนาการดังกล่าว

แต่ดูเหมือนเธอจะไม่รู้ว่าการทำแบบนั้นจะยิ่งปลุกเร้าความเร้าร้อนให้เจเดนมากขึ้นเมื่อทรวงนุ่มบดเบียดกับแผ่นอกแกร่ง รวมไปถึงหน้าท้องแบนราบที่แนบสนิทกับแผ่นท้องแกร่งเช่นกัน และไล่เรื่อยไปถึงกลางใจเรือนกายที่ถูกกดทับด้วยความรุมร้อนภายใต้กางเกงสแล็กเนื้อดี

วงหน้าคมขยับลงไปชิดใกล้ผิวผ่องพรรณ กับลาดลำคอระหงทั้งสองข้างผิวละไมเป็นรอยแดงจากรอยเคราของเขา

“อื้อ อย่านะ” ปากห้ามปรามเขาพร้อมกับวงหน้านวลส่ายสะบัดไปมากับหมอนใบใหญ่ เจเดนดูจะสนุกกับการเย้าแหย่อีกฝ่ายเสียจริง

“อย่าช้ารึไงกันทูนหัว ไม่ต้องกลัวน่า ฉันไม่ทำให้เธอผิดหวังหรอก” หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็รู้สึกเกลียดเขามากขึ้น

“แก ไอ้เลว ถ้าฉันหลุดไปได้ฉันจะฆ่าแก” พลางเน้นประโยคสุดท้ายให้อีกฝ่ายได้ยินชัดเจน แต่ดูเหมือนว่าเจเดนจะไม่ใส่ใจเลยพลางเอ่ยอย่างหยอกล้ออีกด้วย

“ฉันยอมให้เธอฆ่าอยู่แล้ว แต่ต้องฆ่าด้วยบทพิศวาสบนเตียงนะ” อี๋ ช่างเป็นคำพูดที่เธอขยะแขยงเหลือเกิน

“ไอ้ชั่ว”

ดูเหมือนว่าเจเดนจะรำคาญกับคำด่าของเธอเหลือเกิน ปากร้อนจึงประกบไปยังเรียวปากนุ่มเพื่อปิดคำพูดหยาบคายของเธอไว้หลังจากนั้น หญิงสาวพยายามเบี่ยงวงหน้าหลบไม่ยอมให้เขาจูบ ซ้ำยังเม้มเรียวปากแน่นด้วยเป็นสิ่งที่เจเดนไม่เคยเจอการต่อต้านแบบนี้มาก่อนเลย

เห็นเธอเม้มปากเขาเลยไม่สนใจนั่นเพราะว่ามีที่อื่นที่น่าใส่ใจมากยิ่งกว่า

นั่นก็คือทรวงอกนุ่มที่สะท้านขึ้นลงตามแรงทอดถอนลมหายใจอย่างเป็นจังหวะ มือใหญ่ฟอนเฟ้นไปยังทรวงอกสล้างด้วยความชื่นชอบ โดยมณีไพรำบิดกายเร่าไปบนเตียงนุ่ม ร่างกายซึ่งใม่เคยให้ใครได้แตะต้องแต่กลับถูกผู้ชายแปลกหน้าย่ำยี แม้ร้องไห้ยังไงอีกฝ่ายไม่มีคำว่าเห็นใจมอบให้กับตนเองเลยช่างเป็นผู้ชายที่เลือดเย็นอย่างมาก

เธอพยายามดิ้นรนต่อต้านแต่ดูเหมือนว่ามันจะเปล่าประโยชน์สิ้นดี จนยามนี้เรี่ยวแรงของมณีไพรำเริ่มอ่อนลงเรื่อยๆ และจำต้องยอมให้เขาย่ำยีอย่างช่วยเหลือตนเองไม่ได้ขณะที่ปากร้อนก็จูบพรมไปทั่วลาดลำคอระหงทั้งซ้ายและขวาขบเม้มกับผิวนุ่มด้วยความหนักหน่วงราวกับประทับตราความเป็นเจ้าของไปยังร่างเล็กซึ่งอยู่ในอ้อมแขนของตนเอง

โดยฝ่ามือใหญ่ก็คลึงเคล้าไปทั่วร่างกลมกลึงที่แม้ภายนอกจะมองดูว่าเป็นผู้หญิงตัวเล็ก หากทว่าเมื่อได้สัมผัสก็รับรู้ว่าช่างกลมกลึงไปทั่วร่าง ผิวก็เรียบเนียนราวผ้าแพรเนื้อนุ่มด้วย ดูเหมือนว่าการคลึงเคล้าภายนอกจะไม่เพียงพอต่อความต้องการของเจเดนเสียแล้ว

มือใหญ่ลากไล้จากทรวงอกด้านบนโลมไล้ลงมายังด้านล่างยังเอวระหงและแตะต้องกับชายเสื้อลูกไม้ตัวเล็กสีขาวที่พอดีกับเรือนกายระหงก่อนจะเลิกชายเสื้อขึ้นมายังแผ่นท้องนวลเนียนเผยให้เห็นเอวระหงที่เล็กคอด โดยเนื้อผ้านุ่มก็กองอยู่เหนือทรวงอกละมุน เผยให้เห็นความเนียนละไม ผุดผ่อง

ไม่อยากเชื่อว่ายายตัวแสบจะผิวสวยมากถึงเพียงนี้ เห็นแล้วทำให้เขาอดใจไม่ไหว ที่จะซบไซ้วงหน้าคมลงไปยังผิวขาวนวล มณีไพรำบิดกายเร่าและเกร็งตัวหนีไม่อยากให้เขาได้แตะต้องตนเอง แต่หารู้ไม่ว่าการทำเยี่ยงนั้นจะยิ่งทำให้เกิดผลร้ายมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อเจเดนได้สัมผัสกับร่างกลมกลึงอย่างเต็มที่

รับรู้ได้ถึงความอวบหยุ่นของทรวงคู่งามที่อวดความสวยงามกับขอบลูกไม้แสนหวานที่แนบสนิทกับอกอิ่ม ริมฝีปากขบเม้มกับขอบลูกไม้อย่างแผ่วเบาทั้งแผ่วเบาทั้งสองด้าน โดยบางส่วนของปากร้อนและลิ้นอันเชี่ยวประสบการณ์ก็แตะต้องกับเนินอกสล้างด้วย จมูกสูดกลิ่นโคโคญจ์แสนหวานเข้าไปอย่างเต็มที่

กลิ่นราวกับช็อกโกแล็ตที่น่าลิ้มลอง ซึ่งเป็นของโปรดของชายหนุ่มอย่างมาก และถ้าได้ชิมดูเหมือนว่าแค่แท่งเดียวจะไม่พอจะต้องต่อซ้ำอีกหนึ่งแท่งหรือมากกว่านั้นด้วยความติดพัน ไม่รู้ว่าแม่ตัวแสบที่มีกลิ่นช็อกโกแล็ตอันหอมละมุนจะทำให้เขาเกิดความรู้สึกดังได้กินขนมแสนเอร็ดอร่อยอย่างชื่นชอบรึเปล่ากัน

+++++++++++++
ค้างๆๆๆๆๆๆ อารมณ์นี้กันรึเปล่าเอ่ย ฮุ ฮุ แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ อาจจะฟินหรือค้างกว่าเดิมนะ ลุ้นๆ ค่ะ

ข้าวมีปัญหาเรื่องปั่นบทเลิฟ บทจูบ มากเลยค่ะ แบบว่าหลังจากบทแรกแล้ว ยายข้าวยังไม่ได้ปั่นบทต่อไปเลยค่ะ ไม่เชื่ือจะให้ดูค่ะ เอิีก เว้นไว้กี่บท

“นั่นเขาไม่เรียกจูบหรอกถ้าจูบน่ะมันต้องแบบนี้ต่างหากล่ะ” เจเดนรั้งกายละมุนเข้ามาเบียดชิดกับแผงอกกว้างและประกบปากจูบเธออย่างดูดดื่ม ขี้เกียจเขียน... 

“โทษตัวเองละกันนะเข็มปัณต์ที่เธอมายุ่งกับผู้ชายเลวๆ อย่างฉันน่ะ เตือนแล้วว่าอย่ามายุ่งกับฉันแต่เธอก็ไม่ยอมฟัง มันก็ต้องเจอแบบนี้ล่ะ”

“ฉันมันผิดเองที่มายุ่งกับคุณ” ขี้เกียจเขียน...

“ฉันไม่แคร์หรอกว่าเธอจะรังเกียจมากแค่ไหน เพราะฉันเองก็ไม่ได้ต้องการความรักอะไรจากเธออยู่แล้ว แค่ใช้เธอเป็นที่บำบัดความใคร่เพียงอย่างเดียวเท่านั้นล่ะ” เจ็บนักเมื่อได้ยินในสิ่งที่เขาพูดทำราวกับว่าเขามองหญิงสาวเป็นดังโสเภณีซึ่งมีหน้าที่บำเรอความสุขบนเตียงให้เขาเพียงอย่างเดียวเท่านั้น  ขี้เกียจเขียน...

เธอยอมให้เขาจูบอย่างไม่ขัดขืนเพราะหมดเรี่ยวแรงที่จะต้านทาน ขี้เกียจเขียน... 

นัยน์ตาของเจเดนมองไปยังเรือนร่างเล็กอย่างไม่วางตา แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นสาวตัวเล็กแต่เรือนกายนุ่มกลับมีสิ่งที่น่ามองอย่างมากนั่นก็คือหน้าอกอวบอิ่มและเอวเล็กทคอดระหงซึ่งรับกับสะโพกเต็มตึง ขี้เกียจเขียน

และขยุ้มไปยังเนื้อผ้านุ่มเสื้อเชิ้ตของอีกฝ่าย ให้ตายปากบอกว่าเกลียดเขาแต่ดันปล่อยให้เขาจูบแล้วยังเบียดร่างเข้าหาเขาอีกต่างหาก ขี้เกียจเขียน...

โดยเพียงครู่กายระหงก็อ่อนล้าลงนั่นเพราะรับรู้แล้วว่าไม่อาจที่จะสู้กับแรงของอีกฝ่ายได้เลยน่ะเอง ขี้เกียจเขียน...

“แล้วก็อยากอาบน้ำกับเธอด้วย” เขาดึงเธอเข้ามายังใต้ฝักบัวด้วยกัน พร้อมกับที่รั้งกายนุ่มเข้ามาหาอย่างใกล้ชิด ขี้เกียจเขียน...

ปกติข้าวจะเขียนจบก่อนค่อยแปะค่ะ แต่พอดีคนอ่านที่น่ารักบอกให้แปะไปปั่นไป มันเลยออกมาแบบนี้ค่ะ ToT ถ้าข้าวหายไปหลายวันแปลว่าปั่นบทนี้อยู่นะคะ เอิ๊ก คนอื่นเป็นเหมือนเราไหมเนี่ย ขี้เกียจเขียนบทพวกนี้มากกกกก จะบอกคนอ่านเขียนย่อๆ ได้ไหม แล้วเต็มๆ ไปอ่านในหนังสือ 555 

แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ ^ ^

Create Date : 29 ตุลาคม 2557
Last Update : 29 ตุลาคม 2557 8:56:40 น.		0 comments
Counter : 1043 Pageviews.
Share Tweet