“คุณไม่อยากให้ผมไปทำแบบนี้กับคนอื่นอีกใช่ไหมลดานอกจากคุณเพียงคนเดียวล่ะสิ” ฝ่ามือใหญ่แตะกับคางเรียวของเธอและจับมันเงยขึ้นมาสบตาเขา หญิงสาวก็ตอบเหมือนไม่แคร์

“คุณจะไปถอดไปใส่ให้ใครก็ไม่เกี่ยวกับฉัน แล้วฉันก็ไม่รู้สึกอะไรด้วย” แต่วงหน้านวลกลับเบือนไปทางอื่นด้วยความรู้สึกไม่พอใจเท่าใดนัก อัคคีเห็นเธอหันไปทางอื่นก็รับรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกจริงอย่างที่พูดเขาจับวงหน้าหวานให้หันมามองตนเอง

“ถ้าบอกว่าไม่รู้สึกอะไรทำไมไม่หันมามองหน้ากันตรงๆ ล่ะแบบนี้แปลว่าโกหกนะลดาจ๋า”

“ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณจริงๆ ค่ะ” แก้วลดายืนยันซ้ำแต่ใบหน้าแสดงความบึ้งตึงอย่างมาก นี่น่ะเหรอที่บอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไร

“ผมให้สัญญาว่าจะไม่ไปแกะหรือถอดของใครอีกเด็ดขาดนอกจากของคุณคนเดียวเท่านั้น” ขณะพูดดวงตาก็เป็นประกายแพรวพราว หญิงสาวจึงใช้มือบิดไปยังเอวของเขาด้วยความเขินอายที่อีกฝ่ายพูดออกมาตรงๆ เช่นนี้พลางบอกให้เขาได้รับรู้อย่างชัดเจน

“ฉันไม่ยอมให้คุณแกะอีกหรอก” แต่คนแกะก็ตอบด้วยความมั่นใจเช่นกันในลักษณะคาดเดา

“เขาบอกว่ามีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สองแล้วก็ครั้งที่สามตามมา”

“ไม่มีทางหรอก” เธอรีบเถียงกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้

“แล้วก็มีอีกนะ เขาบอกว่า...” อัคคีแกล้งพูดค้างไว้ไม่ยอมเอ่ยต่อ แก้วลดาที่เห็นเขาหยุดอยู่แค่นั้นจึงซักไซ้ด้วยความอยากรู้ยิ่งนัก ซึ่งถ้าเธอรู้ล่วงหน้าว่าเขาจะพูดอะไรคงคิดว่ารู้อย่างนี้ยอมสงบปากเสียก็ดี

“บอกว่าอะไรคะ”

“บอกว่าถ้าถอดชิ้นแรกได้ ชิ้นต่อไปก็ไม่ยากแล้ว”

เพียงฟังคำว่าชิ้นต่อไปก็ไม่ยากแล้ว แก้วลดาก็รีบมองไปยังกายของตนเองพร้อมกับคิดว่าเธอยอมให้เขาถอดชิ้นไหนบ้าง มีเพียงปราการชิ้นบนเท่านั้นแล้วชิ้นต่อไปล่ะนัยน์ตารีบมองไปยังกายเบื้องล่างนั่นก็คือกระโปรงกับปราการตัวเล็ก เกิดความหวิวหวามแผ่ซ่านไปทั่วร่างนวลจนถึงแผ่นท้องเบื้องล่าง เธอหันไปบอกเขาด้วยการป้องกันตนเอง

“ชิ้นไหนฉันก็ไม่ให้คุณถอดทั้งนั้นต่อไปน่ะ”

“ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกันสุดที่รัก อย่ามายอมให้ผมถอดเองก็แล้วกัน” เพราะมัวแต่เถียงกับเขาก็เลยลืมดูไปว่าเสื้อตนเองยังไม่เรียบร้อย กายละมุนลุกขึ้นมาจากร่างกำยำและบอกให้เขาได้ฟัง

“ฉันต้องรีบไปทำงานละค่ะ”

“อย่าบอกนะจะไปทำงานในสภาพอย่างนี้น่ะสงสัยงานคุณคงตรึมแน่เลย คงมีคนมาติดต่องานเพียบ”

เขาลุกขึ้นมาและจัดการดึงเสื้อกล้ามตัวเล็กลงมายังเอวระหงให้กับแก้วลดา ปกติผู้หญิงมักจะขอร้องให้เขาทำให้ซึ่งอัคคีก็ยอมตามใจทำให้ แต่ไม่เคยมีคนไหนที่เขาจะอยากทำให้โดยไม่ต้องขอ เพิ่งจะมีก็คือผู้หญิงที่เขารักโดยคนแรกอัคคีไม่มีวันกลับไปเกี่ยวข้องอีกเด็ดขาด นัยน์ตาของแก้วลดามองไปยังปลายนิ้วที่ดึงชายเสื้อให้ตนเองโดยเธอสลับมองกับวงหน้าคมที่อยู่ไม่ไกลด้วย

“ใครจะแต่งไปแบบนี้ล่ะค่ะ ไม่เอาหรอก”

“ดีแล้วอย่าโชว์มากเพราะผมหวง ผมมีสิทธิ์มองได้คนเดียวเท่านั้น” นี่เขาประกาศเป็นเจ้าของตัวเธอใช่ไหม อดรู้สึกดีใจไม่ได้

กระทั่งอัคคีแต่งตัวให้เธอเสร็จแล้วชายหนุ่มก็หอมแก้มของแก้วลดาและบอกอย่างขันรับอาสาอีก

“เดี๋ยวผมขับรถไปส่งคุณที่ทำงานเอง”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะเดี๋ยวฉันไปเองก็ได้” หญิงสาวปฏิเสธด้วยความเคยชินเพราะไม่อยากที่จะเป็นภาระของใครน่ะเอง

“ถึงไม่เป็นไรก็จะไปส่งจะไปดูด้วยว่ามีใครมาเกาะแกะกับคุณรึเปล่า” แสดงความหึงหวงอย่างไม่ปิดบังเลย โดยแก้วลดาก็จำต้องให้เขาไปส่งที่ทำงานของตนเอง

ซึ่งระหว่างที่ขับรถไปนั้นอัคคีก็ถามเธอด้วยความอยากรู้ ในเมื่อตอนนี้เธอเป็นคนพิเศษสำหรับตนเองแล้วอะไรที่เกี่ยวกับอีกฝ่ายชายหนุ่มก็อยากรู้ทุกอย่าง

“วันนี้คุณถ่ายโฆษณาอะไรเหรอลดา”

“วันนี้ฉันมีงานถ่ายโฆษณาเสปรย์ปรับอากาศน่ะค่ะ”

ชายหนุ่มพยักหน้าด้วยความเข้าใจก่อนจะใช้มือจับไปยังศีรษะที่ปล่อยเส้นผมนุ่มสลวยลงมายังบ่าให้เอนพิงไหล่ของตนเอง ซึ่งแก้วลดาก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างมาก ไม่เคยรู้สึกดีอะไรมากเท่านี้มาก่อนเลยที่ตนเองมีคนมาคอยดูแลเอาใจใส่ เป็นความห่วงใยที่เหมือนกับลุงวัช แต่ผู้ชายคนนี้สามารถทำหัวใจของเธอเต้นอย่างแรงโลดได้ แต่กับคุณลุงวัชระกลับรู้สึกเต็มตื้นและอบอุ่นแบบพ่อคอยดูแลลูก ไม่เหมือนเขาที่คล้ายเป็นคนรักของเธอ

นี่เธอมองเขาเป็นคนรักแล้วอย่างนั้นเหรอ ไม่อยากเชื่อว่าเวลาแค่ไม่กี่เดือนมันเปลี่ยนสถานะได้ถึงเพียงนี้ จากคนที่แปลกหน้า กลายเป็นเพื่อน แล้วก็มาเป็นคนรัก เธอเงยหน้าถามเขา

“คุณขับรถถนัดเหรอคะคุณอัคถ้าฉันนั่งพิงคุณแบบนี้น่ะค่ะ”

“ถนัดสิ” แก้วลดาจึงนั่งพิงไหล่เขาไปตามที่อีกฝ่ายบอกโดยวงหน้านวลก็เกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มแห่งความยินดี เพียงครู่ก็ถึงสถานที่ถ่ายทำแก้วลดาก็หันไปบอกเขาด้วยน้ำเสียงสดใส

“ขอบคุณนะคะคุณอัคที่มาส่งฉัน”

“เรียกตัวเองว่าลดากับผมไม่ได้เหรอสุดที่รัก หรือว่าจะเรียกผมว่าสุดที่รักก็ได้ จะได้เสมอกันไงล่ะลดาจ๋า” คำขอของเขาดูเป็นสิ่งที่ทำได้ยากนักอยู่ๆ ให้เรียกว่าสุดที่รักเนี่ยนะไม่เอาหรอกเขินแย่เลย

“ฉันจะแทนตัวเองว่าลดากับคุณละกันนะคะ”

“ตกลงไม่เรียกผมว่าสุดที่รักเหรอลดา” เขาเอ่ยอย่างเรียกร้อง หญิงสาวก็ยิ้มอย่างเขินอาย

“ฉันยังไม่คุ้นน่ะค่ะถ้าต้องเรียกคุณอย่างนั้น” อัคคีจึงนำเสนอออกมา

“เอาอย่างนี้ก็ได้เรียกผมว่าสุดที่รักเวลาเราอยู่ด้วยกันสองคนแต่เวลาอยู่ข้างนอกคุณเรียกผมเหมือนปกติ แล้วผมก็จะเรียกคุณว่าสุดที่รักกับลดาจ๋าเวลาที่เราอยู่กันตามลำพังตกลงไหม” เธอรีบพยักหน้าตอบรับโดยเร็ว พร้อมกับคิดนี่ฉันโดนมนต์อะไรของเขากันถึงได้ยอมทำตามที่เขาบอกทุกอย่าง

“ตกลงค่ะฉันจะเรียกคุณว่าสุดที่รักเวลาที่เราอยู่ด้วยกันสองคน ฉันไปทำงานก่อนนะคะคุณอัค”

“ตอนนี้เราอยู่กันแค่สองคนคุณลองเรียกผมว่าสุดที่รักให้ได้ชื่นใจหน่อยสิ แล้วก็แทนตัวเองว่าลดากับผมด้วย” โดยหญิงสาวก็ยอมทำตามที่เขาบอกด้วยดีพร้อมกับรอยยิ้มหวาน

“ลดาไปทำงานก่อนนะคะสุดที่รัก” หลังจากบอกเสร็จก็เตรียมที่จะเปิดประตูก้าวลงไป อัคคีรั้งร่างนวลไว้ยังแขนเล็กและบอกอย่างเรียกร้องต่อ

“ลาผมที่แก้มด้วยสิลดาจ๋า” เขาใช้ปลายนิ้วจิ้มไปยังแก้มของตนเองและทำท่าเอียงแก้มอย่างน่ารักให้กับแก้วลดาเสียด้วย เธอยื่นใบหน้านวลเข้าไปใกล้และหอมแก้มของเขา พอเสร็จอัคคีก็ดูจะโลภมากไม่หยุดพลางเรียกร้องต่อ “ข้างนี้ด้วยสิ” แก้วลดาก็ทำตามอย่างไม่โต้แย้ง อะไรกันทำไมไปตามใจเขาอย่างนี้นะ

“พอไหมคะ”

“ที่หน้าผากด้วยสิ”

เรียกร้องอย่างไม่เพียงพอ ดูเหมือนอัคคีจะติดกับของร่างนุ่มจนแทบไม่อยากให้หญิงสาวห่างตนเองเลย ถ้าเป็นไปได้อยากจะพาไปนั่งที่บริษัทเลยด้วยซ้ำ อาการทุกอย่างของเขาช่างเหมือนชายหนุ่มที่กำลังตกหลุมรักอย่างมาก แก้วลดาก็ยอมทำตามที่เขาบอกอย่างไม่เรื่องมาก นี่เธอเป็นอะไรไปแล้วกันทำไมยอมตามใจเขาอย่างนี้นะ

“พอแล้วค่ะเดี๋ยวฉันไปทำงานช้า” หลังจากที่จุมพิตยังหน้าผากของอีกฝ่ายแล้วอัคคีก็จุมพิตที่แก้มนุ่มของเธอทั้งสองด้านและบรรจบกับเรียวปากนุ่มของแก้วลดาอย่างเบาๆ ก่อนจะถามเธอกลับ

“เลิกงานกี่โมงน่ะสุดที่รัก” ไม่เคยมีใครที่เรียกตนเองด้วยสรรพนามนี้มาก่อนเลยฟังแล้วรู้สึกดีเหลือเกินครั้นได้ยินคำถามจากเขาเธอก็ทำอาการส่ายหน้าไปมา

“ยังไม่รู้เลยค่ะถ้าเสร็จเร็วก็คงกลับเร็วแต่ถ้าเสร็จช้าก็คงกลับช้าค่ะ”

“ถ้ากลับดึกมากโทรหาผมนะผมจะมารับกลับเอง” เขาบอกด้วยความห่วงใยทำให้หญิงสาวรู้สึกประทับใจอีกฝ่ายมากขึ้นกว่าเดิม

“เดี๋ยวฉันกลับพร้อมดาวก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณอัคคี ฉันไปทำงานก่อนนะคะ” แล้วแก้วลดาก็ก้าวลงไปจากรถพร้อมกับยกมือโบกให้กับชายหนุ่มด้วย ซึ่งขวัญดาวที่มองเห็นเพื่อนก้าวลงมาจากรถคันหรูจึงถามด้วยความสงสัยอยากรู้

“ใครมาส่งน่ะลดา”

“คุณอัคคีมาส่งฉันน่ะ” แก้วลดาบอกให้เพื่อนสนิทได้ทราบด้วยวงหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้ม

“คุณอัคคีไปรับเธอที่บ้านเหรอลดา”

“เปล่าหรอกเมื่อคืนคุณอัคคีนอนที่บ้านของฉันน่ะ” เพียงได้ยินนัยน์ตาของขวัญดาวก็เบิกกว้างด้วยความตกใจพลางย้อนถามกลับมาราวไม่เชื่อหู

“ว่ายังไงนะคุณอัคคีนอนที่บ้านของเธออย่างนั้นเหรอลดา” หญิงสาวพยักหน้าตอบรับด้วยการยืนยัน

“ใช่เมื่อคืนไฟมันดับน่ะคุณอัคคีก็เลยอยู่เป็นเพื่อนฉัน แต่ว่าไม่ได้มีอะไรเกินเลยนะดาว คุณอัคคีเขาเป็นสุภาพบุรุษมากเลย” แม้ว่ามันจะเลยเถิดไปบ้างแต่สุดท้ายเขาก็หยุด เพียงฟังจบขวัญดาวก็ยิ้มอย่างโล่งอก

“อย่างนั้นก็แล้วไปที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไปทำงานกันเถอะ” โดยทั้งคู่ก็เดินเข้าไปยังด้านในเพื่อเตรียมแต่งตัว

++++++++++++++++

Talk ค่ะ

มาแถมให้คนอ่านอีกนิดค่ะ จะได้ฟินกับความหวานของป๋าอัคคี กับ หนูลดา
เห็นตัวละครคู่ใหม่กันยังคะ ที่ต่อจากชุดนี้ Touch Heart
จะเป็นคู่ของพี่น้อง ไรท์  เซอร์ เกรท ค่ะ  ดิษถ์ กับ เดือนประภา 
ที่จะมาสร้างความหวานให้ทุกคนในเร็วๆ นี้ค่ะ 
แต่ว่าจะเป็นผู้หญิงจ้างผู้ชายบ้างนะคะ

ไรท์เตอร์อยากรู้น่ะค่ะว่าถ้าผู้ชายถูกจ้างบ้างจะมีความรู้สึกยังไง 5555 
แบบว่าขี้เกียจคิดพล็อตน่ะค่ะ เล่นง่ายนะยายข้าว
ตอนนี้ข้าวอยู่ที่ระยองค่ะ กลับมาพักสักสองสามวัน
ก่อนจะกลับไปปั่นคำสั่งปรารถนาค่ะ แล้วต่อด้วยสิเน่หาจอมยากูซ่า
กับ ภรรยารักสายลับค่ะ อ๊าก งานเยอะมากๆ 

ฝากเป็นกำลังใจให้ข้าวด้วยนะคะ ทุกคน 
ถ้าเม้นท์มากๆ จะเอามาแปะให้อ่านต่อแถมไปเรื่อยๆ ค่ะ แต่ถ้าไม่เม้นท์
ข้าวก็คงไม่แถมละค่ะ จะเอาเรื่องใหม่มาแปะให้อ่านต่อค่ะ
ฝนตกอากาศสบายๆ กับนิยายว้าน หวานนะคะ 
อ่านไปจิกหมอนไป แต่ถ้าอยากได้นิยายชุดนี้ไปนอนกอดเร็วๆ
สั่งกับสนพ. ข้าวได้เลยค่ะ ที่นี่นะคะ 
//www.rattamabooks.com/?cid=1921837

ตอนนี้ขอไรท์เตอร์ฟินกะการกินก่อนค่ะ
งานไม่ทำ พักก่อนค่ะ เหนื่อยมาก

Create Date : 18 มิถุนายน 2557
Last Update : 18 มิถุนายน 2557 9:12:39 น.		0 comments
Counter : 1225 Pageviews.
Share Tweet