ตอน 7 ไม่เคยลืม ธราธิปก็ได้พาหญิงสาวทั้งหมดเที่ยวจนดึก ก่อนจะพากันกลับมายังโรงแรม มุกดารู้สึกสนุกมากๆ ได้เห็นอะไรแปลกใหม่ ที่เธอชอบสุดก็คือกังหันลมอมยิ้มเกาหลี มีหลายสี หลายรสในอันเดียวกัน วัยรุ่นในเกาหลีที่เป็นสาวๆ มักจะเอามาเป็นพร็อพถ่ายรูป เธอตั้งใจจะซื้อไปฝากเด็กข้างบ้านสองอัน ระหว่างเดินกลับก็กดเล่นไปด้วยอย่างชื่นชอบ เพราะมันมีปุ่มกดสามารถหมุนได้ “น่ารักไหมสุ่น” “ก็น่ารักดี” อีกฝ่ายตอบให้ทราบ คืนนี้ทั้งสองได้กินขนมและอาหารของเกาหลีจนอืดท้องไปหมด หลังจากที่กินอาหารมื้อค่ำไปแล้ว มุกดาก็หันไปบอกกับเจ้านายหนุ่มด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย “ขอบคุณนะคะคุณซัน ที่พาเราสองคนเที่ยวมงดัง” “มงดังเหรอ” พอได้ยินธราธิปก็ทำสีหน้าแปลกใจพลางย้อนถามกลับไป เพราะไม่เคยได้ยินน่ะเอง หญิงสาวก็พยักหน้าตอบ “ค่ะ ฉันชอบมากๆ เลยค่ะ” “เขาเรียกเมียงดง ไม่ใช่มงดัง” ชายหนุ่มแก้คำผิดให้ “อ้าว เหรอคะ ฉันพูดผิดไปน่ะค่ะ เมียงดงค่ะ” รีบแก้คำพูดของตนเองโดยเร็ว “พรุ่งนี้รีบตื่นด้วยล่ะ ฉันจะนั่งรถไปหาเพื่อน” เขาเตือนอย่างกำชับ “ค่ะ คุณซัน” ทั้งสองสาวตอบรับพร้อมกัน ก่อนจะเดินเข้าไปในลิฟท์ มุกดาก็กดหมายเลขไปยังชั้นที่ตนเองพักนั่นก็คือชั้น 2 ก่อนจะหันมาสอบถามเขา “คุณซันพักชั้น 4 ใช่ไหมคะ” นั่นเพราะเห็นเขากดน่ะเอง แต่สอบถามดูเพื่อความแน่ใจ “ใช่” ชายหนุ่มพยักหน้าตอบกลับไป “คุณจอยพักชั้นไหนคะ ฉันจะได้ช่วยกดให้ค่ะ” หญิงสาวบอกอย่างมีน้ำใจ “ชั้น 3 ค่ะ” เพียงได้ยินมุกดาก็กดหมายเลขหลังจากนั้น ติ๊ง เสียงลิฟท์บอกให้รับรู้ว่าถึงชั้นที่มุกดากับสุนทรีพักแล้ว หญิงสาวก็หันไปเอ่ยอวยพรให้กับเขา ก่อนจะก้าวกลับไปที่ห้อง “ฝันดีนะคะคุณซัน” “ฝันดีเหมือนกัน” ชายหนุ่มตอบรับกลับไป เมื่อทั้งสองคนออกไปแล้วบานประตูลิฟท์แก้วก็ปิดลงหลังจากนั้น “เอ่อ คุณซันจะอยู่ที่นี่อีกกี่วันคะ” จีรภาสอบถามด้วยสีหน้าอยากรู้ในระหว่างที่ขึ้นลิฟท์ “ทำไมเหรอครับคุณจอย” ธราธิปย้อนถามกลับไปอย่างสงสัย “คือจอยอยากจะชวนคุณซันไปหาเหล้าเกาหลีดื่มด้วยกันน่ะค่ะ” “อ้อ อีกหลายวันน่ะครับ” “อุ๊ย จริงเหรอคะ อย่างนั้นถ้าคุณซันว่างเมื่อไรเราไปหาอะไรดื่มกันนะคะก่อนกลับไทย” พอได้ยินอีกฝ่ายก็ยิ้มอย่างยินดี “ถ้าอย่างนั้นไว้เจอกันอีกนะคะ ฝันดีนะคะคุณซัน” “ครับ คุณจอย” ธราธิปยิ้มตอบกลับไป ก่อนที่จะเดินออกไปจากลิฟท์เมื่อถึงชั้นที่ตนเองพักแล้ว ยามนี้จึงเหลือเพียงธราธิปคนเดียวเท่านั้น เมื่อกลับมาถึงห้องหญิงสาวก็ทิ้งกายลงไปนอนยังเตียงด้วยความเหนื่อยล้า แต่ก็สนุกสนานด้วยเพราะได้กินอะไรหลายอย่าง รวมทั้งดูของแปลกๆ ในตลาดด้วย ครู่หนึ่งก็ลุกขึ้นมา “ฉันไปอาบน้ำก่อนนะสุ่น” “ตามสบายเลย” อีกฝ่ายก็บอกอย่างตามใจ หญิงสาวจึงเดินเข้าไปจัดการอาบน้ำหลังจากนั้นเพื่อเตรียมตัวเข้านอน มุกดายืนคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ทั้งสองมาเกี่ยวข้องกันแบบไม่ตั้งใจ เธอไม่คิดว่าตนเองจะได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับเจ้านายหนุ่มเลย เหตุการณ์และเรื่องราวที่ผ่านมา ไม่ได้ลืมเลือนไปตามกาลเวลาที่ผันผ่านไปเลย จะลืมได้ยังไงกัน พอเห็นใบหน้าของลูกที่เหมือนเขาอย่างมากไม่ว่าจะเป็น ดวงตา จมูก และริมฝีปากได้รูป ก็ทำให้เธอเจ็บปวดหัวใจอย่างมาก เมื่อรักของตนเองไม่สมหวัง ถ้าเขาทำให้เธอมั่นใจสักหน่อยว่ารักตนเอง มุกดาก็คงจะยอมเชื่อใจอีกฝ่าย และเชื่อมั่นว่าเขาจะต้องปกป้องครอบครัวของตนเองได้ แต่จากสิ่งที่เห็นหญิงสาวหมดความเชื่อใจในตัวของอีกฝ่าย ชายหนุ่มผู้เป็นคนรักและคิดว่าเขารักตนเองด้วยความจริงใจ ไม่ได้หวังหลอกฟัน แต่สุดท้ายเธอก็รู้ว่าสิ่งที่คิดมันไม่ใช่เลย เขาก็แค่หวังสนุกกับตนเองเหมือนผู้หญิงง่ายๆ คนหนึ่ง เขาคงไม่อาลัยใยดีตนเองแล้วเป็นแน่ถึงได้ทำแบบนี้ โดยไม่แคร์เลยว่าหญิงสาวจะเจ็บปวดเสียใจมากเพียงใด ตบมือข้างเดียวไม่ดัง แต่เขากลับช่วยตบด้วยนี่สิ  ภาพที่เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นโอบกอดกันอย่างแนบชิด มันเป็นภาพที่เหมือนถูกมีดทิ่มแทงเรือนกายอย่างเจ็บปวดที่สุด น้ำตาหยาดไหลรินลงมายังวงหน้านวลอย่างไม่อาจที่จะกักกั้นไว้ได้ สุนทรีที่มองเห็นใบหน้าของเพื่อนเปื้อนหยาดน้ำตาในช่วงที่ยืนอยู่ ก็คาดการณ์ได้เลยว่าอีกฝ่ายนึกถึงเรื่องอะไร นั่นเพราะว่าหญิงสาวได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดของเพื่อนสนิทเป็นอย่างดีว่าเพื่อนรักเสียใจมากเพียงใดเกี่ยกวับเรื่องของเจ้านายหนุ่ม และใช่ว่าเธอจะรู้ถึงความเจ็บปวดของมุกดาฝ่ายเดียวเท่านั้น อีกฝ่ายก็รู้ถึงความเสียใจของตนเองเช่นกัน ผู้ชายที่เธอรักและพยายามที่จะทำดีกับอีกฝ่ายมากๆ เพื่อหวังให้เขารักตนเอง แม้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจะเป็นเพียงความผิดพลาดก็ตามเถอะ เขาไม่ได้รักเธอและเกลียดเธอมากๆ เสียด้วย ที่สุนทรีบังคับให้เขารับผิดชอบตนเองในฐานะของเมีย เธอเดินไปปลอบใจเพื่อน +++++++++++++++++++ หนูสุ่นก็มีเรื่องของตัวเองเหมือนกันนะคะ แต่เป็นภาคต่อเล่มหน้าค่ะ ตอนนี้เป็นเรื่องของเฮียซันกับหนูมุกก่อนค่ะ ทำไมทั้งสองคนถึงเลิกกันมาลุ้นกันค่ะ   Create Date : 05 ธันวาคม 2562 Last Update : 5 ธันวาคม 2562 9:53:02 น. 0 comments Counter : 2361 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณRananrin