|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
เคยมีวีรกรรมตื่นเต้นอะไรที่ต่างประเทศไหมครับ ทุกคนคงมีแหละครับ ไม่ใช่เรื่องตัวเองก็เพื่อนร่วมทริป > > จริงๆ วีรกรรมที่ต่างประเทศมีเยอะแยะมากครับ 55555 ผมเล่าไว้ในบล๊อกบ้างแล้ว
ทั้งเรื่อง คนในทริปลืมกระเป๋าบนรถไฟ <<< คลิก ทั้งเรื่อง อยู่ๆ ก็วาร์ปที่สถานีรถไฟใต้ดิน <<< คลิก ทั้งเรื่อง ขึ้นลานสกีผิดชีวิตเปลี่ยน <<< คลิก
ไม่แน่ใจว่า เล่าเรื่องจะคนถูกล้วงกระเป๋าตรงหน้า แล้วหรือยัง ถ้ายังไว้ผมจะเอามาเล่าเป็นช๊อตสั่นๆ ขั้นเวลาละครับ ส่วนเรื่องอื่นๆ มันมีแหละครับ แต่เป็นเรื่องสั้นๆ หมดเลย ก็มีเรื่องนี้แหละที่พอจะเล่าเป็นบล๊อกได้ซักเรื่อง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นตอนขากลับจากไปเที่ยวยุโรปประเทศหนึ่ง กับเพื่อนมัธยมเมื่อช่วงจบมหาลัยใหม่ๆ เลยครับ ไปกัน 4 คน ก็แก๊งประจำนั่นแหละครับ แต่ตอนนั้นประสบการณ์เดินทางต่างประเทศยังน้อย มีผมกับเทปที่จะไปต่างประเทศเองหลายครั้งหน่อย ส่วนอีก 2 คน คือเคยไปกับทัวร์ 1-2 ครั้ง และอีกคนนี่คือครั้งแรก การไปกับผมกับเทปก็เหมือนไปทัวร์ที่มีไอ่เทปเป็นหัวหน้าทัวร์แหละ > >
> > ก่อนไป ผมกับเทปก็ศึกษาสนามบินกันมาก่อน เพราะเราต้องไป Via ที่ดูไบครับ แล้วสนามบินดูไบมันใหญ่มากๆ แต่มีเวลางมละครับ เพราะเราต้องรอเครื่องราวๆ 3 หรือ 4 ชั่วโมง > >
> ขาไปก็สบายๆ เลยครับ กินแมคฯ ซื้อน้ำซื้อกาแฟกินสบายๆ กินเส็ดผมก็ไปนอนเก็บสแปร์เอาแรงไปเที่ยวต่อ ส่วนอีก3 คน เทปพาไปเดินเล่น กินขนม ซื้อของนั่นนี่ตามอัธยาศัย โดยมีเทปเป็นคนดูแลให้อีก 2 คนอยู่ในร่องในรอย แล้วกลับมาเจอกับผมอีกที ขาไปผ่านไปด้วยดี กินเที่ยวกันสนุกสนาน > > ตี 2-3 แล้วยังคนคึกคักอยู่แล้วครับ >
> > เรื่อง.....เรื่องงงงงงงงงง มันมาเกิดที่ขากลับนี่แหละครับ!!!!!! พอมาถึงสนามบินก็จะทำสูตรเดิมครับ มาที่อาคารที่เราจะต่อเครื่องก่อน แต่ขากลับระยะเวลารอเปลี่ยนเครื่องไม่มาครับประมาณ 2 ชั่วโมง ซึ่งกว่าจะมาถึงอาคารก็เหลือซัก 1 ชั่วโมง คุยกันว่าเราต้องผ่าน ตม ให้เส็ดก่อน เพราะเวลาน้อย
กาน....หนึ่งในสมาชิกทำท่าแปลกหันหน้าหันหลังหน้าทางเข้า ตม. ผมก็ถามว่า เมิงมีอะไร กานก็ยังเลิ่กลั่ก บอกว่า กุไปห้องน้ำก่อนได้ป่าววะ ทีแรกผมก็ว่า ได้นะ แต่อย่านาน ผมเลยถามเจ้าหน้าที่ว่า ห้องน้ำใกล้ที่สุดอยู่ไหน ได้ความว่า นู้นนนนนนนนนนนน ไกลชิบหาย!!!! แต่เจ้าหน้าที่บอกว่า ตรงนี้ไกลนะ แต่ผ่าน immigration ไปจะอยู่แค่ตรงนั้นเอง ผมเลยบอกไอ่กานว่า "ผ่าน ตม ก่อนค่อยเข้าห้องน้ำแล้วกันเค้าว่าใกล้ๆ" ไอ่กานก็บอกว่า งั้นเข้าเลยๆ ไวๆ ตามปกติเวลาผ่าน ตม ผ่านเครื่องสแกนเราจะต้องถอดรองเท้า ถอดแจ็คเก็ตถูกไหม
รู้ไหมครับ พอกานมันเดินออกจากเครื่องสแกนได้ มันวิ่งไปทางนู้น ตามที่ว่าเลย บอกผมคำเดียวว่า ฝากที .....ใช่ครับ มันฝากให้หยิบเสื้อมันด้วย ผมก็หยิบมาพาดไหล่ไว้ แล้วยืนคุยกับเพื่อนๆ รอมันกลับมา
> > เวลาผ่านไป 20 นาที เสียงประกาศ Gate ที่เราจะต้องไปเปิดแล้ว กานก็ยังไม่มา พวกเราลงความเห็นว่า ไอ่กานขรี้แน่นอน แล้วห้องน้ำคงไกล เวลาผ่านไป....ตอนนี้เรามีเวลาเหลือน้อยกว่า 30 นาทีที่จะเดินไป gate ทุกคนกระวนกระวายมาก เริ่มคุยกันว่า โทรหามันดิ๊! พอโทร....ก็ต้องร้อง เชี้ย!!! ดังมาก เพราะ.....เสียงโทรศัพท์ มันดังอยู่ในเสื้อแจ็คเก็ต > > เจดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!! > > ไอ่เทปก็ประสาทรับประทาน ถามผมว่า มันมีอีกเครื่องป่าววะ ถึงมีแล้วเมิงมีเบอร์หรอวะ!!!! เทปเลยจะไปเดินหา ผมเลยบอกว่า อย่าไป ยิ่งไปเดียวยิ่งหาย เหลือเวลาอีกแค่ 20 นาที เมิงกับจิมไปgate เลย กุรอไอ่กานเอง > > เหลือเวลา 15 นาที.....ตอนนั้นยืนไม่ติดแล้วครับ ในใจคิดว่า หรือจะทิ้งแม่งไปGateดี แต่พอผมล้วงของออกจากเสื้อมัน ในนั้นมีมือถือ พร้อมพาสปอร์ต และboarding pass เจดแม่ม!!!!!!!!!!!! เฮียกาญ เฮียกาน!!!!!!!!!!!!!!! เดินเลยครับ ไปgate หรอ ป่าว!!! ไปที่ Tourist information จะประกาศตามหามัน ตอนนั้นในหัวผมคิดแล้วว่า ถ้าไม่ทันจริงๆ จะให้เทปกับจิมกลับไทยไป ผมต้องอยู่ตามหามันที่นี่ ทิ้งไม่ได้จริงๆ มันได้ขายตรูดอยู่ดูไบแน่นอน เอกสารอะไรก็ไม่มีเลย แล้วค่อยเสียเงินเปลี่ยน flight เอา
แต่ตอนเดินไป ก็ได้ยินเสียง “ปริ๊นซ์ ปริ๊นซ์ เมิงไปไหนน่ะ”
ไอ่กาน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
มันเดินเข้ามาหาผมด้วยท่าทางใจเย็นมากๆ แล้วถามหน้าเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พอเจอหน้ามันปั๊บ ผมนี่ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบบอกให้มันวิ่ง วิ่งยังไงก็ได้ให้เร็วที่สุดไป Gate เพราะ gate เราน่าจะไกลจากจุด immigration พอสมควร ได้ยินเสีย Final call แล้วครับ ไม่รู้เค้าประกาศตามหาเราด้วยไหม เพราะวิ่ง 4x100 ..... อันนี้ไม่ได้เว่อ...วิ่งเบอร์นั้นจริงๆ พอถึงGate.....ว่างเลยครับ เค้าไปกันหมดแล้ว เหลือแต่เจ้าหน้าที่ 2 คนกับ.......จิมกับเทป ที่ยืนอยู่ข้างๆ เจ้าหน้าที่ เทปนี่ทำท่าเหมือนกำลังโทรศัพท์อยู่ มารู้ว่ามันโทรมาผมแหละ แต่จังหวะนั่นไม่รู้สึก ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น 55555 พอสมาชิกครบ 4 คนก็ตาลีตาเหลือกรีบวิ่งผ่านงวงช้างไปเครื่อง ทุกคนมองหน้าเราแบบ....พวกเมิงมัวไปทำอะไรที่ไหนมา.... ต้องพูด sorry sorry ไปตลอดทางที่เดินไป seat > >
> > หลังจากนั่งหอบกันจนหายเหนื่อย ก็เริ่มด่าไอ่กานว่า "เมิงนั่นแหละไปไหนว่าไอ่สึด.....ไปขรี้แล้วหายไปเลย" ได้ความว่า กานมันไปขรี้ แล้วห้องน้ำมันไกลนิดนึง พอมันเส็ดธุระ แทนที่มันจะเดินกลับมาหาผมที่หน้า ตม. มันกลับเดินไปอีกฝั่ง เดินเล่นดูอะไรไปตามเรื่องแล้ว....ไป Gate > > ใช่ครับ....มันไปgate.... "เมิงไปทำเฮียอะไรที่เก๊ท!!!! พวกกุรอกันอยู่ที่เดิม" มันบอกว่าได้ยินมา Gate เปิดแล้ว แล้วมันจำ Gate ได้เลยเดินไป ไปถึงก็ไม่เจอใคร มันเลยเดินเล่น......เดินเล่น!!!!! ว่าซั่น...... เลยถามมันว่า "แล้วตัวเมิงไม่มีพาสปอร์ต ไม่มีboarding pass เมิงเดินเล่นได้ไงวะ" มันเลยบอกว่า.... "ก็...ยังไงพวกเมิงก็ต้องมาที่ Gate ไง กุก็เลยเดินรอ" > > > อห!!!!!!!!! ทั้งโอ้โห และ ไม่ใช่ โอ้โห ละครับ ยังจะมาเคลมว่ามันดู gate แล้วอี๊ก!!!!! > > > ตอนนั้นผมของขึ้นนั่งด่ามันแบบซีเรียสเลยนะ ว่า "เมิงทำงี้ไม่ได้ดิ แยกกันตรงไหนเมิงต้องกลับมาที่เดิม เมิงคนเดียวจะทำพวกกุตกเครื่อง ไม่ตลก เมิงต้องวอร์รี่ที่สุดเพราะเมิงไม่มีพาสปอร์ต ไม่ใช่ไปเดินชิลแล้วให้พวกกุลุ้นกันเยี่ยวเหนียวงี้ แล้วนี่ที่ดูไบ อาเฮีย!....ไม่ใช่ดอนเมือง ถ้าไปไหนแล้วเมิงหายอีกคราวหน้า ไม่ได้เห็นพวกกุแน่"
เรียกว่าด่ามันจนหน้าเสีย จนเทปต้องห้ามแล้วคุยกับมันดีๆ แทน ว่าคราวหน้าแยกตรงไหนเจอกันตรงนั้น แล้วถ้าหลงจริงๆ Gate เปิดเจอกันGate อย่างเดียว จะไม่มีใครออกไปรอ ออกไปตามหานะ ไม่งั้นจะยิ่งหลงหลายคน แล้วอยู่ต่างประเทศ ต่อให้เมิงเหลือแต่ กกน. ก็ต้องหนีบพาสปอร์ตไว้ด้วย เพราะมันคือสิ่งเดียวที่จะพาเมิงกลับบ้านได้
คือเทปใจเย็นมากกกกก ใช่สิ มันไม่ได้เป็นคนยืนฟังเสียง Final call แบบผมนี่ จริงๆ ควรเป็นเทปที่ยืนรอนะ เพราะมันถนัดวิ่ง....แค่นี้มันไม่เหนื่อยแน่นอน > >
> > ที่เทปพูดคือถูกต้องที่สุดครับ ผมก็รู้ว่าต้องเป็นแบบนั้นพาสปอร์ตคือต้องอยู่กับตัว อย่างที่เคยเล่าว่าผมนอนๆ อยู่ที่ยุโรปแล้วมีสัญญาณไฟไหม้ดังตอนตี 2 ตอนนั้นก็งงมากครับ ตั้งหลักไม่ถูกแต่ก็คว้าเอา มือถือ เป๋าตัง พาสปอร์ต ออกมาก่อน จนสุดท้ายกลับเข้าห้องพักไม่ได้เพราะไม่ได้เอาคีย์การ์ดออกมา 55555555 > > หลังจากทริปนี้ก็ทริปฮัลสตัทนั่นแหละครับที่มีกานไปด้วย แล้วมันก็ไปเที่ยวสวิซของมันเองอีก ตอนไปนี่เพื่อนสั่งแล้วสั่งอีก ว่าเมิงอย่าไปหายจากกรุ๊ปบนจุงเฟรานะเว้ย.....หายนะของจริงเลยนะ... > > > นี่แหละครับเรื่องของเพื่อนหายนะ ที่อ่านว่า หาย-ยะ-นะ แห่งดูไบ
Create Date : 15 กันยายน 2564 |
Last Update : 15 กันยายน 2564 15:03:42 น. |
|
36 comments
|
Counter : 1175 Pageviews. |
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณThe Kop Civil, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณmultiple, คุณทนายอ้วน, คุณzungzaa, คุณกะว่าก๋า, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณlovereason, คุณtoor36, คุณเริงฤดีนะ, คุณหอมกร, คุณkae+aoe, คุณอุ้มสี, คุณnonnoiGiwGiw, คุณดาวริมทะเล, คุณสองแผ่นดิน, คุณNoppamas Bee, คุณSweet_pills, คุณKavanich96, คุณtuk-tuk@korat, คุณตะลีกีปัส, คุณโอพีย์, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณSertPhoto, คุณnewyorknurse |
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 15 กันยายน 2564 เวลา:17:01:44 น. |
|
|
|
โดย: multiple วันที่: 15 กันยายน 2564 เวลา:19:58:51 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 15 กันยายน 2564 เวลา:20:24:59 น. |
|
|
|
โดย: zungzaa วันที่: 15 กันยายน 2564 เวลา:20:52:27 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 กันยายน 2564 เวลา:21:06:58 น. |
|
|
|
โดย: lovereason วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:0:09:26 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:0:32:47 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:6:49:02 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:7:17:17 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:7:52:54 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:9:15:56 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:9:50:13 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:12:20:28 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:15:35:46 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:17:28:47 น. |
|
|
|
โดย: lovereason วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:19:00:51 น. |
|
|
|
โดย: ดาวริมทะเล วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:19:01:47 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 17 กันยายน 2564 เวลา:0:54:33 น. |
|
|
|
โดย: Kavanich96 วันที่: 17 กันยายน 2564 เวลา:3:40:42 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 กันยายน 2564 เวลา:6:41:43 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 17 กันยายน 2564 เวลา:17:00:03 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 กันยายน 2564 เวลา:19:27:12 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 กันยายน 2564 เวลา:7:00:23 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 18 กันยายน 2564 เวลา:19:15:27 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 18 กันยายน 2564 เวลา:20:42:58 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 19 กันยายน 2564 เวลา:0:11:07 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
น่าจะเปลี่ยนชื่อหัวเรื่องเป็น "เกือบตกเครื่อง เพราะขรี้เป็นเหตุ"
เรื่องข้าศึกบุกประตูหลัง (ขรี้แตก) ตอนอยู่บนทางด่วน
เราก็เคยเจอ แหม่ อย่าให้พูดเลย 555