นักเขียนนามปากกา "จันทร์ทอแสง" เขียนนิยายแนว 20+ ทั้งโลกสวยและโลกไม่สวย

<<
เมษายน 2559
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
19 เมษายน 2559
 

[ชุดลุ้นรัก] ลุ้นรักคุณชายแสนดี - 2 # คุณครูคนใหม่







ตอนที่ 2

คุณครูคนใหม่



“อ้าวสุ ไปไหนมา ทำไมหน้าบูดแบบนั้น ถ่ายไม่ออกหรือไง” สาวใหญ่ร่างอวบใบหน้าใจดีเอ่ยทัก

“ยิ่งกว่าถ่ายไม่ออกอีก จู่ๆ ก็เจอนางเอกเบี้ยวค่าโค้ก” สุหรือสุนิสาเอ่ยแล้วยกมือขึ้นเสยผมเร็วๆ ใบหน้าเรียวหวานขมวดยุ่ง

“อะไรนะ นางเอกเบี้ยวค่าโค้ก นางเอกที่ไหน”

“ก็นางเอกที่มาถ่ายละครอยู่ฝั่งโน่นไงป้า แองจี้ ดุจอัปสร นางเอกแสนดี แสนน่ารักของป้านั่นไง”

“จริงเหรอ ไหนวะไหน เมื่อไหร่ เอ็งได้ถ่ายรูปไว้หรือเปล่า เขาสวยเหมือนในทีวีไหม เริ่มถ่ายกันไปนานหรือยัง” ป้าป้อม เจ้าของร้านค้าที่สุนิสามาชวนขายทำเสียงตื่นเต้น แล้วชะเง้อคอมองออกไปด้านนอก

“เขากลับไปถ่ายละครแล้ว เงินค่าโค้กก็ไม่ได้ แถมยังโดนด่ามาด้วย” หญิงสาวยังไม่สบอารมณ์อยู่

“โค้กแค่กระป๋องเดียวจะอะไรนักหนา ต่อให้เขาอยากได้ยกลัง ข้าก็ให้เขาได้ แหม่! รู้งี้นั่งรออยู่ในร้านดีกว่า อุตส่าห์เดินไปดู แทนที่จะเห็นกลับไม่เห็นซะนี่” นางบ่น

“ป้า เขาด่าฉันด้วยนะ” สุนิสาฟ้อง

“เอ็งไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจล่ะ คนน่ารักนิสัยดีแบบนั้น ไม่มาด่าใครง่ายๆ หรอก เอ็งต้องไปทำเขาก่อน” ป้าป้อมฟันธง

“เข้าข้างกันจริงๆ เห็นเขาสวยหน่อยก็หน้ามืดตามัว หลานเขาน่ะ จู่ๆ ก็มาเอาน้ำไปฟรีๆ ไม่ยอมจ่ายเงิน พอฉันไปทวง เขาก็ทำตัวใหญ่คับโลกแล้วบอกว่าต่อให้ซื้อทั้งร้านเขาก็ซื้อได้ ฉันอุตส่าห์สอนหลานเขาดีๆ ว่าเอาของคนอื่นไปต้องจ่ายเงิน แต่เขากลับเอาใจเด็ก ทำแบบนี้เด็กจะเสียนิสัยได้นะป้า”

“โธ่เอ๊ย นังสุ” ป้าป้อมทำเสียงอ่อนใจ “ถึงเอ็งจะจบครู แต่เอ็งก็ไม่ใช่ครูที่จะไปสอนใครพร่ำเพรื่อนะโว้ย มันก็น่าโกรธอยู่หรอก จู่ๆ ไปสอนหลานเขาแบบนั้น เขาคงรู้สึกเหมือนถูกหักหน้า”

“ไม่จำเป็นต้องเป็นครูหรอกป้า ถ้าเราเห็นอะไรที่ไม่เหมาะไม่ควร เราก็ต้องบอก จะมาคิดว่าไม่ใช่เรื่องของเราไม่ได้” หญิงสาวเห็นต่าง

“ใช่ครับ ผมเห็นด้วย” น้ำเสียงทุ่มนุ่มดังมาจากหน้าร้าน ป้าป้อมหันไปมอง

“กรี๊ดดดด ไท ไทจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย อ๊ากกก หล่อมาก โอยยย หัวใจจะวาย” ป้าป้อมละล่ำละลักพูดด้วยอาการเนื้อเต้นก่อนก้าวออกจากร้าน

“โอยยย พ่อคุณ กินอะไรเข้าไปถึงได้หล่อแบบนี้ หล่อกว่าในทีวีอีกนะเนี่ย ป้า...ป้าดูละครทุกเรื่องเลยนะ หล่อ โอยยย หล่อจริงๆ”

“ขอบคุณครับ” วินธัยเอ่ยด้วยรอยยิ้มก่อนหันไปทางสุนิสา

“ผมขอโทษที่หลานเอาของคุณมา เขาคิดว่าร้านนี้เป็นร้านของกองถ่าย เลยมาขอกิน ยกโทษให้ออมสินด้วยนะครับ” เขาพูดเสียงอ่อน

“ฉันไม่ได้โกรธหลานคุณค่ะ แค่ไม่ชอบที่แฟนของคุณสอนหลานแบบนั้น”

“แองจี้ไม่ใช่แฟนผมครับ” เขารีบปฏิเสธ มีข่าวออกมาสักระยะแล้วว่าพระเอก นางเอกเรื่องนี้มีข่าวกุ๊กกิ๊กกัน แต่ก็แค่โปรโมต ละครไม่ใช่เรื่องจริง “ผมกับแองจี้สนิทกันแบบเพื่อนครับ ไม่มีอะไรต่อกันเลยจริงๆ”

“ช่างเถอะค่ะ จะเป็นหรือไม่เป็นก็เรื่องของคุณ” สุนิสาตัดบทก่อนแบมือ “ไหนคะ เงินค่าโค้ก สิบห้าบาทค่ะ” เธอทวง

“นังสุเนี่ย ทำไมเสียมารยาทแบบนี้” ป้าป้อมเอ็ดเสียงเขียวแล้วหันไปยิ้มหวานให้พระเอกหนุ่ม “โค้กกระป๋องเดียว ป้าไม่เอาหรอกจ้ะ ถือว่าให้หลานกิน ป้าเคยอ่านข่าว หลานคนนี้ไทรักมากเลยใช่ไหมจ๊ะ หน้าตาก็น่าเอ็นดูด้วย น่าเสียดายที่เมื่อกี้ป้าไม่อยู่ ไม่งั้นคงเอาขนมให้กินแล้ว”

“อย่าลำบากเลยครับ ของซื้อของขายทั้งนั้น” เขาเอ่ยแล้วยื่นธนบัตรสีแดงให้สุนิสา

“เมื่อกี้คุณบอกว่าไม่จำเป็นต้องเป็นครูก็สอนคนอื่นได้ ไม่ทราบว่าคุณจบครูมาหรือครับ”

“คิดจะดูถูกคนอื่นเหมือนแฟนคุณหรือไง ถึงฉันจะขายของแบบนี้ แต่ฉันก็มีความรู้และถึงฉันจะไม่ใช่ครูเต็มตัวแต่ฉันก็จบครูมา และนี่” เธอยกหนังสือเล่มหนา ทำให้วินธัยเห็นว่าเธออ่านหนังสือเกี่ยวกับวิทยาเด็ก “ฉันกำลังเตรียมตัวเพื่อรอให้ทางโรงเรียนเรียกสัมภาษณ์ ไปบอกแฟนคุณด้วยว่าอย่ามาดูถูกคนอื่นโดยที่ไม่รู้”

“ผมขอโทษแทนแองจี้ด้วยครับ” ชายหนุ่มก้มหัว ยิ่งทำให้ป้าป้อมปลื้มแล้วปลื้มอีกในความเป็นสุภาพบุรุษของเขา

“โธ่ พ่อคุณ น่าเอ็นดูจริงเชียว มีออกรับแทนคนอื่นด้วย” นางชมแล้วหยิบขนมใส่ถุงใบใหญ่ “เดี๋ยวเอาขนมไปกินนะ เอาไปให้หลานด้วย ป้าให้จ้ะ”

“ไม่เป็นไรครับ ของซื้อของขายทั้งนั้น” เขารีบปฏิเสธและไม่ยอมรับถุงที่ป้าป้อมพยายามยัดเยียด

“เถอะนะจ๊ะ ถือว่าเป็นน้ำใจของป้า ถ้าไทไม่เอา ป้าจะถือว่ารังเกียจนะ” นางยื่นไม้ตาย ทำให้วินธัยมีสีหน้าลำบากใจ

“เอาไปเถอะคุณ ป้าฉันจะได้สบายใจ หรือถ้าคุณคิดมากก็ถือว่าเงินนี่เป็นค่าของแล้วกัน” สุนิสาช่วยหาทางออก

“อย่างนั้นก็ได้ ขอบคุณมากนะครับ แล้วผมจะให้ทีมงานมาอุดหนุนอีก ไปก่อนนะครับ” พระเอกหนุ่มกระพุ่มมือไหว้ด้วยท่าทางนบน้อม ทำเอาป้าป้อมยิ้มจนปากจะฉีก แม้วินธัยจะเดินจากไปแล้วแต่นางก็ยังส่งตาหวานตามไป

“พอแล้วป้า ทำอย่างกับตัวเองเป็นสาวๆ” สุนิสาขัดคอ ทำเอาป้าป้อมยิ้มค้าง

“ความสุขของข้า คนอะไรหล่อแบบนี้ เทพบุตรจริงๆ สมแล้วที่เขาตั้งให้เป็นคุณชายของวงการ เรียบร้อย นิสัยดี อย่างกับคุณชายตระกูลสูงไม่มีผิด นี่ถ้าบอกว่าเป็นลูกเจ้าลูกหม่อม ข้าก็เชื่อนะโว้ย”

“เขาอาจกำลังเล่นละครอยู่ก็ได้ คงติดมาจากบทที่ได้รับ” หญิงสาววิเคราะห์

“เอ๊ะ นังนี่ ทำไมชอบใส่ร้ายเขานัก อ่านหนังสือไปเลย อย่ามาขัดคอข้า” นางทำเสียงเขียวแล้วปั้นหน้ายักษ์ใส่ ขณะที่สุนิสาอมยิ้ม อารมณ์ของเธอดีขึ้นเมื่อได้ยั่วผู้สูงวัยให้โมโหได้




อีกฝั่งของสวนสาธารณะที่กองละครกำลังปักหลักถ่ายทำอยู่ มีการกั้นพื้นที่ไว้ เพื่อไม่ให้บรรดาแฟนคลับเข้าไปวุ่นวาย แต่ถ้าเป็นช่วงพักกอง ทีมงานก็ผ่อนปรนให้เข้าไปถ่ายรูปและพูดคุยได้แต่ต้องอยู่ในพื้นที่ที่ทีมงานจัดให้ เพื่อให้เป็นสัดส่วน ไม่กวนนักแสดงหรือทีมงานคนอื่นๆ

ดุจอัปสรหมดคิวการถ่ายแล้วและไม่มีงานต่อที่ไหนจึงอาสาดูออมสินให้วินธัยที่ยังมีคิวฉายอีกสองสามคิว แต่จะเรียกว่าดูก็คงไม่ถูกนัก เพราะเธอปล่อยให้เด็กชายเล่นตามสบาย ส่วนตัวเองนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือและคุยแชทกับเพื่อน

“อย่าไปเล่นไกลนะออมสิน” เธอเตือน

“คร้าบบบบ” เด็กชายขานรับ “อาแองจี้มาเล่นลูกบอลกับออมสินหน่อยสิครับ ออมสินเบื่อเล่นคนเดียวแล้ว”

“ไม่เอาหรอก เดี๋ยวมืออาเลอะ” เธอบอกโดยที่สายตาไม่ได้ละจากจอมือถือ เด็กชายทำหน้ามุ่ยก่อนโยนลูกบอลใส่ดุจอัปสรจนหญิงสาวตกใจ

“ว้ายยย ทำไมออมสินทำแบบนี้ ดูสิ ชุดอาเลอะหมดเลย” เธอถามเสียงเขียวไม่พอใจ

“ก็อาแองจี้ไม่สนใจออมสินนี่ครับ มาเล่นกัน มาเล่นกัน ออมสินอยากเล่นลูกบอล”

“ไม่เล่น!” เธอตวาดแล้วถลึงตาใส่ “ไปเล่นตรงโน่นเลยออมสิน แล้วอย่าโยนบอลใส่อาอีก ไม่งั้นโดนตีแน่”

“ใจร้าย อาแองจี้เป็นแม่มด ออมสินจะฟ้องอาไท”

คำขู่ของเด็กน้อยทำให้นางเอกสาวรู้สึกตัว เธอยิ้มหวานเอาใจ “โอ๋ๆ ออมสินจ๋า อาแค่พูดเล่นเอง อย่าเพิ่งน้อยใจสิ ตอนนี้อากำลังคุยงานอยู่ ออมสินเล่นคนเดียวก่อนได้ไหมจ๊ะ เดี๋ยวอาคุยงานเสร็จแล้วจะไปเล่นด้วย นะจ๊ะออมสินสุดหล่อ”

“ก็ได้ครับ” เมื่อมีคนชม เด็กชายก็โอนอ่อน

“เล่นแถวๆ นี้นะจ๊ะ อย่าไปเล่นไกล เดี๋ยวอาหาไม่เจอ” เธอสั่งแล้วก้มหน้ามองมือถือต่อ ออมสินหยิบลูกบอลไปเล่นตามลำพังแถวๆ บึงน้ำ

เด็กชายไม่ใช่เด็กเรื่องมาก เมื่อไม่มีใครเล่นด้วย เขาก็เล่นคนเดียวได้เพราะปกติเวลาอยู่บ้านก็เล่นคนเดียอยู่แล้วและวินธัยก็บอกแล้วว่าหากทำตัวดี อยู่ในโอวาท จะพาไปเดินเล่นห้างและกินไอศกรีม

เด็กน้อยหวังผลจึงต้องเชื่อฟัง...

ลูกบอลในมือถูกโยนไปมา มันกระดอนลุ่นๆ ไปตามทางก่อนตกลงน้ำ ออมสินวิ่งตามไปแล้วแต่ก็ไม่ทัน ทำได้แค่ยืนมองลูกบอลสีสดลอยเอื่อยๆ ห่างฝั่งไปเรื่อยๆ

“ไม่ได้ ลอยไปไม่ได้ เดี๋ยวอาไทต้องว่าแน่ที่เราไม่รักษาของ” เขาบอกตัวเองก่อนมองหาอุปกรณ์ช่วย ใกล้ๆ กันนั้นมีเศษกิ่งไม้ เด็กชายรีบหยิบมาดูก่อนนำไปเขี่ยลูกบอล เขาเคยเห็นโฆษณาทำแบบนี้

วิธีนี้ได้ผล ลูกบอลค่อยๆ กลับมา เด็กน้อยนั่งคุกเข่าข้างสระแล้วเอื้อมมือไปหยิบ แต่ลูกบอลอยู่สุดปลายมือ เขาโน้มตัวไปใกล้ แต่แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

ตู้ม!!

“อากก ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยออมสินด้วย” เด็กน้อยตะเกียกตะกายอยู่กลางน้ำ

“กรี๊ดดด เด็กตกน้ำ! ช่วยหน่อย เด็ก เด็กตกน้ำ” เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งร้องขึ้น ดุจอัปสรตัวแข็งเมื่อได้ยิน ใจภาวนาขอให้เด็กคนนั้นไม่ใช่ออมสิน เธอกวาดตามองไปทั่วและรีบวิ่งไปยังที่เกิดเหตุ

“ออมสิน!!” นางเอกสาวเรียกสุดเสียง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ เด็กที่กำลังผลุบโผล่อยู่นั่นคือหลานของวินธัยแน่ ไม่ผิดตัว!

ท่ามกลางความตกใจของผู้เห็นเหตุการณ์และห้วงนาทีชีวิตของเด็กชาย ร่างหนึ่งตัดสินใจพุ่งลงน้ำแล้วตรงเข้าคว้าตัวของออมสินไว้ ก่อนที่เด็กชายจะจมลง

“ช่วยหน่อย ช่วยรับเด็กไว้หน่อย” สุนิสาบอกเสียงกระหืดกระหอบ ไทยมุงที่อยู่แถวนั้นรีบดึงร่างไร้สติของออมสินขึ้นมา ดุจอัปสรถลาเข้าไปเขย่าตัว

“ออมสิน ตื่น ตื่นสิ อย่าทำให้อาใจเสียแบบนี้ ออมสินอย่าตายนะ”

“นี่คุณ ทำไมพูดแบบนี้” สุนิสาตวาดและมองนางเอกสาวอย่างไม่พอใจ ก่อนหันไปจับชีพจรที่ต้นคอของเด็กน้อย ท้องของออมสินโตกว่าปกติ หญิงสาวลองกดดู มีน้ำออกมาจากปากของออมสิน

สุนิสาจัดการผายปอด ดึงน้ำออกจากท้องของเด็กชายโดยเร็ว เธอกดที่กระบังลมแล้วเป่าลมเข้าปากของเขา ทำซ้ำๆ กันหลายครั้งจนออมสินบ้วนน้ำออกมาอึกใหญ่ เขาสำลักและเริ่มรู้สึกตัว สุนิสาประคองเด็กน้อยขึ้นนั่ง

“เป็นยังไงบ้างครับ ดีขึ้นมั้ยครับ” หญิงสาวถาม

“ออมสินหายใจไม่ออก ออมสิน โอยย ออมสินเหนื่อย ออมสินกำลังจะจมน้ำ”

“หนูปลอดภัยแล้วครับ ไม่เป็นอะไรแล้ว” เธอปลอบ ขณะที่เด็กชายปล่อยโฮเสียงดังลั่นด้วยอาการขวัญหาย

“หลีกหน่อยครับ ขอทางหน่อยครับ ออมสินอยู่ไหน ขอทางหน่อย” เสียงร้อนรนดังมาจากด้านหลังพร้อมร่างสูงที่แหวกผู้คนเข้ามา มีเสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นแต่วินธัยไม่สนใจ สิ่งเดียวที่เขาจดจ่อคือความปลอดภัยของหลานชาย ดุจอัปสรเห็นพระเอกหนุ่มตรงเข้ามา เธอก็รีบเข้าไปหาออมสินทันที

“โธ่ๆๆๆ ออมสิน เป็นยังไงบ้างจ๊ะ อาเป็นห่วงแทบแย่ หนูไม่เป็นอะไรแล้วนะ ขวัญเอ๋ยขวัญมา” นางเอกสาวดึงร่างป้อมมาจะกอดปลอบแต่ออมสินขืนตัวไว้แล้วร้องไห้จ้า สร้างความไม่พอใจให้สุนิสามาก

“ปล่อยเด็กเดี๋ยวนี้นะคุณ คุณกำลังทำให้แกตกใจ ปล่อย!” หญิงสาวขึ้นเสียงแล้วอุ้มร่างป้อมขึ้นมาพร้อมหันไปทางวินธัย “คุณต้องพาแกไปโรงพยาบาล ฉันช่วยปฐมพยาบาลเบื้องต้นแล้ว แต่ก็ต้องหาหมออีกครั้ง รถอยู่ไหน ฉันจะอุ้มหลานคุณไปเอง” เธอสั่งเร็วๆ วินธัยรีบทำตาม ปล่อยให้ดุจอัปสรยืนทำอะไรไม่ถูกอยู่ที่เดิม




ณ โรงพยาบาลไม่ไกลจากสวนสาธารณะแห่งนั้น ออมสินถูกส่งให้แพทย์ดูอาการโดยด่วน ทุกคนอำนวยความสะดวกให้อย่างเต็มที่เมื่อรู้ว่าเด็กชายตัวน้อยคือหลายชายของวินธัย พระเอกดังแห่งยุค

อาการของเด็กน้อยไม่มีอะไรน่าห่วง เพราะได้รับการปฐมพยาบาลที่ถูกวิธีมาแล้ว อาการตอนนี้มีแค่ตกใจและอ่อนเพลียเท่านั้น

“ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยหลานผมไว้ ตอนที่ทีมงานไปบอก ผมตกใจแทบแย่” วินธัยพูดอย่างโล่งใจกับสุนิสา ตอนนี้ออมสินถูกย้ายมาพักยังห้องรับรองแล้ว หญิงสาวยังไม่กลับเพราะอยากให้แน่ใจก่อนว่าเด็กน้อยปลอดภัยจริงๆ

“ฉันไม่อยากต่อว่านะคะ แต่คุณควรดูแลหลานให้ดีกว่านี้ คุณก็น่าจะรู้ว่าเด็กวัยนี้ซุกซน อยากรู้อยากเห็น คลาดสายตานิดเดียวก็เกิดเรื่องแล้ว”

“ผมขอโทษ ผมผิดเองที่ไม่ใส่ใจเขา ผมจะไม่อ้างเรื่องงานหรอกนะครับ เพราะมันคงเป็นข้ออ้างที่ไร้สาระ แต่นั่นก็คือเหตุผลของผม” วินธัยเอ่ยเสียงเบาแบบรู้สึกผิด

“เด็กวัยนี้ต้องการความรักและเอาใจใส่ ยิ่งแกมีคุณเป็นญาติเพียงคนเดียว คุณก็ต้องรู้จักแบ่งเวลาบ้างนะคะ” เธอสอน

เรื่องราวของเด็กชายออมสิน คนรับรู้กันทั่วประเทศว่าเขาเป็นเด็กกำพร้า พ่อและแม่จากไปด้วยอุบัติเหตุเมื่อเกือบสองปีก่อน ทำให้วินธัย พระเอกคนดัง ซึ่งเป็นน้องชายของพ่อต้องรับเด็กชายมาดูแล ตอนนั้นญาติๆ ฝ่ายแม่ ซึ่งเป็นคนต่างชาติ อยากได้หลานไปเลี้ยง แต่ออมสินไม่ยอมไป ทำให้ทั้งสองฝ่ายต้องตกลงกันหลายรอบกว่าจะได้ข้อสรุป โดยสุดท้ายออมสินก็ได้อยู่ที่เมืองไทยต่อ โดยมีวินธัยเป็นผู้ปกครอง

ตอนที่เกิดแหตุใหม่ๆ ข่าวคราวของออมสินมีให้เห็นบนหน้าจอช่วงข่าวบันเทิงไม่เว้นแต่ละวัน นิตยสารต่างรุมจีบวินธัยและหลานชายกันยกใหญ่ แรกๆ เขาก็พาหลานวัยออกงานบ้าง จนเมื่อเห็นว่าเริ่มรบกวนเวลาส่วนตัวและไม่อยากให้หลานหลงแสงสีมากเกินไป จึงตัดสินใจจ้างครูมาสอนพิเศษที่บ้าน มีนานๆ ครั้งที่จะพาไปเที่ยวต่างจังหวัด

“ผมจะพยายามแบ่งเวลาให้ดีกว่านี้” เขายอมรับผิดโดยไม่โต้เถียง ทำให้สุนิสาไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ระหว่างนั้น ออมสินก็รู้สึกตัวขึ้น

“อาไท อาไท” น้ำเสียงแหบห้างของเด็กน้อยดังมา วินธัยรีบเข้าไปดูอาการ

“อาไทอยู่นี่ครับออมสิน เป็นยังไงบ้างครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”

“ไม่มีครับ แต่ออมสินกลัว ออมสินกลัวจมน้ำ” เด็กชายพูดสะอื้นแล้วทำท่าจะร้องไห้อีก วินธัยลูบศีรษะหลานแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

“ออมสินไม่จมน้ำแล้วครับ มีคนช่วยไว้แล้ว จำพี่เขาได้มั้ยครับ” ชายหนุ่มถาม ออมสินหันไปมองแล้วทำหน้านึกๆ

“จำได้ครับ เขาขายน้ำโค้กที่สวนสาธารณะ”

“เก่งมากครับ พี่เขาเป็นคนช่วยออมสินไว้ ขอบคุณพี่เขาหรือยังครับ” คุณอาทัก เด็กชายจึงยกมือไหว้

“ขอบคุณมากครับที่ช่วยออมสิน และออมสินขอโทษที่ไปเอาน้ำโค้ก ออมสินไม่รู้ว่าต้องจ่ายเงิน”

“ไม่เป็นไรครับ” สุนิสาไม่ติดใจ และยังนึกชมที่เขายังจำได้

“ออมสิน ออมสินจ๋า เป็นยังไงบ้างจ๊ะ” ดุจอัปสรเปิดประตูเข้ามาในห้องพักแล้วเอ่ยทักเสียงใสก่อนเข้ามายืนข้างเตียง

“ฟื้นแล้วหรือจ๊ะหลานรัก รู้ไหมว่าอาแองจี้ตกใจแทบแย่ นี่ถ้าออมสินเป็นอะไรไป อาคงเสียใจน่าดู”

“ออมสินปลอดภัยแล้วครับ” วินธัยเป็นคนตอบ น้ำเสียงของเขาเฉยชาจนนางเอกสาวรู้สึกได้ เธอหน้าเจื่อนไปเล็กน้อย ดูจากสีหน้าและฟังจากน้ำเสียง เธอก็พอเดาได้ว่าเขากำลังไม่พอใจอยู่

แน่ละ รับอาสาจะดูหลานให้ แล้วจู่ๆ ก็เกือบทำหลานเขาจมน้ำ ใครบ้างจะพอใจ

“แองจี้ขอโทษนะคะที่ดูแลออมสินไม่ดี” ดุจอัปสรเอ่ยด้วยสีหน้ารู้สึกผิด “เดี๋ยวแองจี้จะขอไถ่โทษด้วยการอยู่เฝ้าออมสินนะคะ”

“ไม่เอา ออมสินเป็นผู้ชายจะให้อาแองจี้มานอนเฝ้าได้ยังไง อาไทอยู่กับออมสินนะครับ พี่ขายน้ำอีกคน อยู่เป็นเพื่อนออมสินนะครับ” เด็กชายหันไปร้องขอ แม้จะอยู่ในอาการแปลกใจ แต่สุนิสาก็อดขำไม่ได้

“พี่ชื่อพี่สุจ้ะ”

“ครับพี่สุ อยู่กับออมสินนะครับ”

“ได้ยังไงกันจ๊ะออมสิน พี่เขาก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ถ้าออมสินให้เขาอยู่ อาแองจี้ก็ต้องอยู่ได้สิจ๊ะ”

“แต่พี่เขาช่วยออมสินไว้ พี่เขาอยู่ได้แต่อาแองจี้อยู่ไม่ได้” เด็กชายประกาศ เห็นเพียงแค่นี้สุนิสาก็พอจะเดาได้แล้วว่าถ้าอาการยังดีๆ เด็กคนนี้ต้องฤทธิ์เยอะแน่ๆ

“เอ๊ะ!”

“พี่เขากับอาแองจี้จะไม่อยู่ที่นี่ครับ เดี๋ยวอาจะอยู่เป็นเพื่อนออมสินเอง ตอนนี้ออมสินนอนพักก่อนดีกว่านะครับ จะได้หายเร็วๆ เราสัญญาว่าจะไปเดินห้างและกินไอศกรีมด้วยกัน จำได้ไหมครับ”

“จำได้ครับ ให้พี่สุไปด้วยนะครับ”

“ไม่...ไม่ดีกว่าค่ะ” สุนิสารีบปฏิเสธ

“ไปนะครับ ออมสินอยากให้พี่ไปด้วย และอยู่เป็นเพื่อนออมสินนะครับ นะครับ” เด็กชายเริ่มโวยวาย

“ออมสิน พี่เขาต้องกลับบ้านนะครับ อย่าดื้อ ไม่งั้นอาไม่พาไปกินไอติมนะ”

“แต่ออมสินอยากให้พี่สุอยู่ด้วย”

“พรุ่งนี้แล้วกันนะครับ เดี๋ยวพี่จะมาอยู่เป็นเพื่อนออมสินตั้งแต่เช้าเลย ออมสินอยู่ที่นี่ นอนพักให้เยอะๆ จะได้หายเร็วๆ เราจะได้ไปเที่ยวกัน ดีมั้ยครับ” สุนิสาต่อรอง

“ก็ได้ครับ” เด็กชายรับคำเสียงอ่อน สร้างความแปลกใจให้วินธัยที่หลานเชื่อฟังคนแปลกหน้าแบบนี้

เขาเริ่มมองเห็นคุณครูคนใหม่ของหลานชายรำไรแล้ว



.............................................


ตอนนี้สามารถโหลดเรื่องเต็มของ "ลุ้นรักคุณชายแสนดี" ได้ที่เมพนะคะ




Create Date : 19 เมษายน 2559
Last Update : 19 เมษายน 2559 12:07:53 น. 2 comments
Counter : 622 Pageviews.  
 
 
 
 
มาอัพเร็วๆนะค่ะ อยากอ่านต่อค่ะ
 
 

โดย: ดอกฝิ่น IP: 119.63.78.248 วันที่: 19 เมษายน 2559 เวลา:14:44:11 น.  

 
 
 
ดีจ้า มาทักทายนะจ้ะ sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค Hyaluronic คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้ว 3 มิติ
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ
 
 

โดย: สมาชิกหมายเลข 4061181 วันที่: 25 สิงหาคม 2560 เวลา:15:47:04 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

นักเขียนสีเทา
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]








ผลงานที่เว็บอีบุ๊กส์ :






. . . . . . . . . . . .


ผลงานทั้งหมดที่เว็บเมพ :



[Add นักเขียนสีเทา's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com