นักเขียนนามปากกา "จันทร์ทอแสง" เขียนนิยายแนว 20+ ทั้งโลกสวยและโลกไม่สวย

<<
กันยายน 2558
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
18 กันยายน 2558
 

[แผนรักกำมะลอ] 5 : เลือดแลกจูบ


ตอนที่ 5

เลือดแลกจูบ



เช้าวันใหม่อันสดใส พัชฏะเดินลงบันไดมาด้วยท่าทางสดชื่นและเห็นนัทมนอยู่กับคุณพฤกษ์บนโต๊ะอาหาร เขาขยับข้อมือเพื่อดูเวลา ตอนนี้ใกล้เจ็ดโมงครึ่ง นานจนจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่เขาลงมาทันอาหารเช้าคือเมื่อไหร่

“คุณเพชรจะไปไหนหรือคะ ถึงได้ตื่นเช้าแบบนี้” ป้านาดเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

“เปล่าครับ ไม่ได้ไปไหน ผมจะตื่นเช้าบ้าง ไม่ได้หรือครับ” เขาตอบแล้วถามกลับ

“ได้สิคะ ป้าดีใจซะอีกที่คุณตื่นเช้า ออกมารับอากาศบริสุทธิ์ก็ทำให้สดชื่นไปอีกแบบนะคะ จะรับมื้อเช้ามั้ยคะ ป้ากำลังจะตั้งโต๊ะ” เธอถาม

“ครับ” เขารับคำแล้วเดินไปนั่งใกล้นัทมน โดยมีคุณปู่ของเขานั่งอยู่หัวโต๊ะ

“ตื่นเช้านะวันนี้” คุณพฤกษ์ทัก

“นัทเขาปลุกผมน่ะครับ กวนผมตั้งแต่ยังไม่ตื่นด้วยซ้ำ” เขาบอกยิ้มๆ แล้วโน้มตัวมาหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ ขณะที่นัทมนอ้าปากค้าง เธอไปปลุกเขา กวนเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เท่าที่จำได้ เธอเข้าไปนอนในห้องเขาแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้นและรีบอาบน้ำแต่งตัวด้วยความเร็วกว่าแสงเสียอีก

“คุณเพชร!” เธอเรียกแล้วผลักเขาออก

“ไม่เห็นต้องอายเลย เราคนกันเองทั้งนั้น คนรักกันก็ต้องแสดงออกกันสิครับ ทีเมื่อเช้าคุณยังอยากให้ผมบอกรักคุณซ้ำๆ เลย” เขากระซิบด้วยเสียงที่ดังแบบตั้งใจให้คุณพฤกษ์ได้ยิน

“คุณเพชร!”

“ไม่ต้องอายๆ” ผู้สูงวัยโบกมือแล้วยิ้มอย่างถูกใจ “ปู่ไม่ถือหรอกหนูนัท แสดงออกเยอะๆ เลย ปู่ชอบเห็นคนแสดงความรักต่อกัน แบบนี้เหลนของปู่คงใกล้มาแล้วสิ” ท่านพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ผมกำลังพยายามอยู่ครับ”

“คุณเพชร!” นัทมนทำได้เพียงเรียกชื่อเขาเท่านั้น

“ครับที่รัก คุณเรียกผมตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเมื่อเช้าแล้วนะครับ” เขาบอกแล้วหอมแก้มเธออีกฟอดแถมยังเอี่ยวตัวมากอดเธออีกด้วย

“ทาน...ทานข้าวกันก่อนดีกว่านะคะ หยุดเล่นได้แล้วค่ะคุณเพชร คุณปู่หิวแล้ว” เธอเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นอ่อนโยน เพราะรู้ว่าถ้ายิ่งพูดเสียงเขียวใส่ เขาก็จะยิ่งแกล้ง พร้อมกันนั้นก็จับแขนเขาไว้ก่อนจิกเล็บลงบนท่อนแขนแข็งแรง ทำเอาพัชฏะหน้าเบี้ยว

“คุณหิวแล้วใช่ไหมคะ ทานข้าวเถอะค่ะ” เธอบอกแล้วจับแขนเขาออกจากเอวของเธอและไม่วายฝากรอยเล็บไปที่เนื้อแขนของเขาด้วย โชคดีที่เกิดขึ้นใต้โต๊ะ ทำให้คุณพฤกษ์มองไม่เห็น

มื้อเช้าคือข้าวต้มหมูสับผ่านไปอย่างเรียบร้อย หลังจากนั้นคุณพฤกษ์กับหลานชายและนัทมนก็ย้ายไปยังห้องนั่งเล่นของครอบครัว โดยนัทมนได้อ่านหนังสือนิยายแนวสืบสวนที่ค้างไว้ให้คุณพฤกษ์ฟัง เธอเป็นนักเล่าที่ดี มีการใช้เสียงหนักเบาและเว้นวรรคถูกต้อง ทำให้คนฟังพลอยตื่นเต้นไปด้วยกับการสืบหาคนร้าย โดยการเล่าครั้งนี้มีพัชฏะนั่งฟังอยู่ด้วย

เขาจ้องนิ่งตาไม่กะพริบไปยังหญิงสาวใบหน้าหวานที่เล่าเรื่องราวในนิยายด้วยน้ำเสียงลุ้นระทึกไม่ติดขัด สีหน้าของเธออิ่มเอมมีความสุข พลอยทำให้เขายิ้มตามไปด้วย พร้อมกันนั้นก็ยังได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากกายสาวลอยมาเป็นระยะ จนเขาอดสูดหายใจเข้าไม่ได้ ขณะที่นัทมนก็ลอบมองเขาเป็นระยะพร้อมดวงตาหวานที่เขม็งมองอย่างไม่ชอบใจนัก ทำเอาพัชฏะนึกสนุกอยากแกล้งเธออีกแล้ว

หลานชายของคุณพฤกษ์ขยับเปลี่ยนที่นั่งจากฝั่งตรงข้ามย้ายไปนั่งติดกับนัทมนพร้อมทั้งใช้แขนข้างหนึ่งโอบไปทางด้านหลังแล้วกอดเธอไว้แบบหลวมๆ พร้อมกันนั้นก็โน้มตัวเอาคางมาวางไว้บนไหล่บอบบาง

“คุณเพชร” หญิงสาวเรียกแล้วเหลือบมอง ส่วนคุณพฤกษ์ยิ้มเอ็นดูกับความรักใคร่ของหลานชายกับคนรัก

“อ่านต่อไปสิอย่าให้ขาดตอน กำลังสนุกเลย” เขาบอกแล้วโอบกระชับกอดเธอแน่นขึ้น

“ปล่อยก่อนสิคะ ฉันอึดอัด”

“เมื่อคืนผมกอดแน่นกว่านี้อีก ไม่เห็นบอกว่าอึดอัดเลยแถมยังบอกให้ผมกอดให้แน่นอีก”

“คุณ!” เธอบอกแล้วถลึงตาใส่ “อายคุณปู่บ้างสิคะ พูดอะไรก็ไม่รู้” เธอยอมเล่นไปตามบทที่เขาอยากให้เป็น

“ไม่เป็นไรๆ ปู่บอกแล้วไงว่าชอบเห็นคนรักกัน หนูนัทอ่านต่อสิ” ท่านบอก

“พอก่อนดีกว่ามั้ยคะ คุณปู่นั่งนานแล้ว ออกไปเดินบ้างดีกว่านะคะ” เธอเสนอ ใจจริงคือไม่อยากนั่งเป็นเป้าให้พัชฏะกอดแบบนี้

“ก็ดีเหมือนกัน ไปดูต้นไม้กันดีกว่า” ท่านเห็นดีด้วย นัทมนดีใจรีบปิดหนังสือทันทีแล้วรีบลุกขึ้น ทำเอาพัชฏะที่วางคางบนไหล่ของเธอถึงกับหน้าคะมำ

เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวก่อน ทำเขาเจ็บตัวนับครั้งไม่ถ้วนแบบนี้ เขาจะทบต้นทบดอกรวบยอดเอาคืนทีเดียวเลย คอยดู!




ต้นไม้ที่ทั้งสามออกไปดูในยามสายช่วงสิบโมงกว่าคือต้นกระบองเพชร อันเป็นต้นไม้โปรดของคุณพฤกษ์นั่นเอง โดยพัชฏะได้อาสาย้ายกระบองเพชรต้นใหญ่ไปใส่กระถางใบใหม่เพราะใบเดิมเริ่มคับไปทุกที ซึ่งคุณพฤกษ์ก็ไม่ขัดข้อง พร้อมกันนั้นก็เฝ้ามองอย่างใกล้ชิด เพราะกลัวหลานชายจะทำเสียหาย โดยมีนัทมนช่วยอีกแรง ซึ่งก็เข้าทางพัชฏะ เขากุมมือเธอแบบไม่ยอมปล่อย แม้จะถูกมองด้วยแววตาเคร่งๆ แต่ชายหนุ่มก็ทำเป็นมองไม่เห็น

และเมื่อย้ายต้นไม้เรียบร้อยแล้ว เธอก็ปลีกตัวออกมายืนข้างคุณพฤกษ์แล้วชักชวนเขาไปเดินเล่นยืนเส้นสายบ้าง ซึ่งคุณพฤกษ์ก็ไม่ขัดข้องอีกเช่นเคย ทั้งสามเดินรอบบ้านประมาณสองรอบ นัทมนก็ชวนท่านเข้าไปนั่งพักในบ้าน

“เหนื่อยมั้ยคะ” เธอถามชายสูงวัย

“ไม่หรอก”

“แต่คุณปู่หายใจเร็วกว่าปกติ น้ำขิงหน่อยนะคะ” เธอถามและไม่รอคำตอบ เธอก็เดินออกจากห้องนั่งเล่นตรงไปยังห้องครัว เพียงครู่ก็กลับมาพร้อมน้ำขิงร้อนๆ สองถ้วยที่วางอยู่บนถาด

“ทำไมไม่บอกป้านาดล่ะ ไม่เห็นต้องไปเอาเองเลย” พัชฏะบอก

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่นี้เอง นี่น้ำขิงของคุณค่ะ” เธอพูดยื่นถ้วยน้ำขิงไปให้เขา

“ขอบคุณครับ” พัชฏะเอ่ยแล้วมองเธอด้วยดวงตาเป็นประกาย จนนัทมนต้องหลบตา
ก้อนเนื้อตรงอกข้างซ้ายของเธอเต้นแปลกๆ พิกลเมื่อเห็นดวงตาคมเข้มจ้องมาแบบนั้น เธอพยายามไม่ใส่ใจ แต่ความรู้สึกมันห้ามกันยากจริงๆ

“มื้อเที่ยงนี้มีหล่นเนื้อปู หน่อไม้ฝรั่งผัดกุ้ง แกงจืดมะระยัดไส้ ไม่ทราบว่าคุณปู่จะรับอะไรเพิ่มอีกมั้ยคะ” เธอถาม

“ไม่แล้วล่ะ แค่นั้นก็พอแล้ว เราจะเอาอะไรเพิ่มอีกบ้างเพชร” คุณพฤกษ์หันไปถามหลานชาย

“ไม่ล่ะครับ...ขนมหวานมีอะไร ป้านาดได้บอกหรือเปล่า” พัชฏะถามนัทมน

“ถั่วเขียวต้มน้ำตาลค่ะ”

“ผมอยากกินเค้กเนยสด”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันไปบอกป้านาดให้” เธอรับคำแล้วลุกจากโซฟาแต่ถูกพัชฏะฉุดมือไว้ก่อน

“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมไปซื้อเอง คุณไปกับผมด้วยนะ” เขาบอก ขณะที่นัทมนเลิกคิ้วสูงเหมือนย้ำว่าเธอฟังไม่ผิด

“ผมอยากให้คุณไปด้วย”

“แต่..”

“ไปกับเพชรสิหนูนัท เผื่อหนูอยากกินอะไรจะได้ซื้อมา”

“อย่าขัดใจคุณปู่” พัชฏะเตือนเมื่อเห็นเธอตั้งท่าจะปฏิเสธ นัทมนนิ่งไปครู่ก่อนพยักหน้ารับ

“ได้ค่ะ ดีเหมือนกัน นัทจะได้ไปดูว่ามีขนมอะไรน่ากินบ้าง” เธอเออออและเห็นด้วยเพื่อให้คุณพฤกษ์สบายใจ




ในรถคันหรูของพัชฏะ สารถีหนุ่มละสายตาจากถนนแล้วเหลือบมองหญิงสาวข้างตัวด้วยรอยยิ้ม ขณะที่อีกคนกลับมองตรงไปยังถนนเบื้องหน้าด้วยสายตาแน่วแน่

“คุณเป็นคนแปลกมาก” เขาเปรย

“แปลกยังไงคะ”

“คุณทำให้ผมขาดความมั่นใจ”

“ยังไงคะ ฉันไปทำแบบนั้นตอนไหน” เธอไม่เข้าใจ

“ตั้งแต่คุณเข้ามาอยู่ในบ้านของผม รู้มั้ยว่าเมื่อก่อนใครๆ ก็วิ่งเข้าหาผม โดยเฉพาะผู้หญิง จะมีก็แต่คุณที่คอยจะหนีผมท่าเดียว คุณทำให้ผมรู้สึกว่าเสน่ห์ของตัวเองลดลง”

“ฉันไม่รู้ว่าเสน่ห์ของคุณลดหรือเพิ่ม ที่ฉันรู้คือคุณเป็นคนหลงตัวเอง” เธอบอกเสียงเรียบ ส่วนคนโดนหลอกด่ากลับหัวเราะ

“นอกจากผมจะหลงตัวเองแล้ว ต่อไปผมจะทำให้คุณหลงผมให้ได้” เขาให้คำมั่น

“แล้วฉันจะคอยดู” เธอบอกแล้วยิ้มนิดๆ

“นับตั้งแต่คืนนี้ไป คุณจะต้องนอนกับผมที่ห้อง ไม่งั้นผมจะบอกคุณปู่ และคุณคงไม่อยากเห็นท่านไม่สบายใจใช่ไหม”

“ฉันไปนอนก็ได้ แต่คุณต้องรับปากก่อนว่าจะไม่ทำอะไรฉัน”

“ไม่ยักรู้ว่าคุณกลัว” เขาพูดล้อๆ

“ฉันไม่ได้กลัวแต่ไม่อยากให้เกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นภายหลัง ถ้าเกิดจู่ๆ ฉันทำร้ายคุณขึ้นมา คุณปู่ของคุณก็คงไม่พอใจฉันเหมือนกัน” เธอย้อน

“ถ้าผมรับปาก คุณมั่นใจแค่ไหนว่าจะเป็นจริง” เขาถาม

“ฉันเชื่อในคำพูดของลูกผู้ชายค่ะ และคนหล่อๆ ที่ผู้หญิงวิ่งเข้าหาอย่างคุณ คงไม่ทำอะไรผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ไม่ยินยอมหรอกใช่ไหมคะ ขืนใครรู้เข้าคงเสียชื่อแย่ และฉันก็เชื่อว่าคุณเป็นลูกผู้ชายพอ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงท้าทายอยู่ในที

“ใช่ ผมเป็นลูกผู้ชาย และคนอย่างผมก็ไม่เคยบังคับคนที่ไม่ยอมด้วย เรื่องแบบนี้มันต้องร่วมมือกันสองคนถึงจะสนุก และผมจะทำให้คุณร่วมมือกับผมด้วยความเต็มใจให้ได้” เขาบอกอย่างมาดมั่น

“แสดงว่าคุณรับปากว่าจะไม่ทำอะไรฉัน” เธอขอคำยืนยัน

“ครับ ผมจะไม่ทำอะไรคุณ จนกว่าคุณจะยอมผมเอง” เขาย้ำ




พัชริดาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟานุ่มในโถงรับแขกด้วยความขัดใจ เมื่อครู่ เธอเพิ่งไปเยี่ยมคุณพฤกษ์หลังจากที่กลับจากมหาวิทยาลัย และต้องเจอภาพความเอ็นดูที่คุณตาของเธอมีให้นัทมนอีกแล้ว ท่านรักและอาทรหญิงสาวคนนั้นมาก จนบางครั้งเธอก็รู้สึกว่าคุณตาลืมเธอไปชั่วขณะ ขนาดว่าเธอขอตัวกลับบ้าน คุณตายังไม่รั้งเธอไว้เลย ทั้งที่ปกติแล้ว ท่านจะรั้งเธอไว้เพื่ออยู่คุยด้วยกันนานๆ
ท่านลืมหลานสาวคนเดียวคนนี้ไปแล้ว เมื่อมีหลานสะใภ้ปลอมๆ คนนั้นเข้ามาอยู่ร่วมบ้าน

“เป็นอะไรไปอีก ไปหาคุณตามาไม่ใช่เหรอ” พัชรีถามลูกสาว

“ก็เพราะไปหาคุณตาน่ะสิคะ พลอยไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคุณตาถึงได้เอ็นดูผู้หญิงคนนั้นนัก เขามีอะไรดี” พัชริดาพูดอย่างไม่เข้าใจ

“ก็แม่บอกแล้วไงว่าเรากำลังจะกลายเป็นหมาหัวเน่า นัทน่ะเขากำลังจะเป็นหลานสะใภ้ กำลังจะมีเหลนให้คุณตา เราก็รู้ว่าคุณตาอยากอุ้มเหลนแค่ไหน”

“เขาเป็นแค่หลานสะใภ้ปลอมๆ เท่านั้นแหละค่ะ พี่เพชรไม่ได้จริงจังด้วยซะด้วย เดี๋ยวพอคุณตาเลิกเห่อ เขาก็จะไป”

“กว่าจะถึงตอนนั้นรักปลอมๆ ก็คงกลายเป็นรักจริงๆ ไปแล้ว หน้าตาเขาก็ใช่ว่าจะขี้ริ้วขี้เหล่ ออกจากสวยหวานน่ารัก สเปกของเพชรเขาเลย ไม่แน่ว่าเขาอาจกำลังทำให้พี่เพชรหลงอยู่ก็ได้ คนอยู่ด้วยกัน นอนห้องเดียวกัน อีกหน่อยก็คงได้กลายเป็นสะใภ้จริงๆ และเราก็คงกลายเป็นหมาหัวเน่าจริงๆ”

“พลอยไม่ยอม” ลูกสาวประกาศกร้าว

“ถ้าเราไม่ยอม ก็ต้องจัดการโดยเร็ว ไม่งั้นความรักของคุณตาก็จะถูกแย่งไป และสมบัติที่เราจะได้ก็ต้องมีคนมาร่วมใช้ด้วย”

“แล้วเราจะจัดการยังไงล่ะคะ”

“เราต้องเล่นงานที่จุดอ่อนของนัท” ผู้เป็นแม่บอกเสียงเบา “ระหว่างนี้พลอยคงต้องเข้าไปตีสนิทกับเขาหน่อยแล้วล่ะ จะได้รู้ว่าเราต้องจัดการยังไง”

“ได้ค่ะ” พัชริดารับคำอย่างเป็นมั่นเหมาะ



หลังจากที่ได้มาอยู่ในบ้านหลังใหญ่ของตระกูลธนาวันต์เป็นเวลาเกือบเดือน นัทมนก็ได้ฤกษ์ดีแสดงฝีมือในการทำอาหารเสียที โดยหญิงสาวได้บอกกับป้านาดว่าอยากทำอาหารให้คุณพฤกษ์และครอบครัวได้ลิ้มลองดูบ้าง ซึ่งแม่บ้านเก่าเก่าก็เห็นดีเห็นงามด้วย

โดยในวันนี้ หญิงสาวตั้งใจจะทำน้ำพริกกะปิ เต้าหูทรงเครื่อง ปลากะพงนึ่งบ๊วยและยำถั่วพู มีป้านาดและเด็กรับใช้สองคนเป็นลูกมือ ซึ่งหญิงสาวจะเป็นคนลงมือตำน้ำพริกเอง เตรียมเครื่องยำถั่วพูเอง ส่วนอีกสองรายการเธอให้เด็กรับใช้เป็นคนเตรียมและเธอจะเป็นคนปรุงด้วยตัวเอง

พัชฏะเข้าไปดูและป่วนเธอในครัวเช่นกัน เขายืนดูอยู่ห่างๆ เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนเพราะเกรงจะถูกไล่ออกมา จนเมื่อสาวใช้เตรียมข้าวของเรียบร้อยแล้ว เขาก็ให้ออกไปดูแลด้านนอกและบอกว่าจะขอเป็นลูกมือช่วยนัทมนเอง

และเมื่อทุกคนออกไปจนหมดเหลือเพียงแค่เขากับเธอ ชายหนุ่มก็ยิ้มอย่างมีแผนการ เขาเดินเข้าไปใกล้นัทมนที่กำลังยกปลากะพงใส่ในหม้อนึ่ง หลังจากนั้นเธอก็หันไปเตรียมเครื่องราดเต้าหูทรงเครื่อง

“มีอะไรให้ผมทำบ้าง”

“แค่คุณอยู่เฉยๆ ก็ช่วยฉันได้เยอะแล้วค่ะ” เธอบอกโดยที่สายตาไม่ได้ละจากเครื่องปรุงตรงหน้า

“เถอะหน่า ผมบอกแล้วไงว่าจะช่วย ไหนๆ ขอผมหั่นผักให้คุณได้มั้ย ผมอยากลองทำดู” เขาอาสาพร้อมแย่งมีดที่นัทมนกำลังหั่นแครอทมาถือไว้

“คุณเพชร! อย่าเล่นแบบนี้ มันอันตรายนะคะ” เธอรีบบอกแล้วดึงมีดกลับ “คุณไม่เคยทำเดี๋ยวมีดก็บาดพอดี คุณไปจัดผักแล้วกันค่ะ อยู่ในตะกร้าตรงนั้นเอาขึ้นมาจัดใส่ถาดให้สวย” หญิงสาวบอกแล้วบุ้ยหน้าไปยังอ่างล้างจาน

“ไม่ ผมอยากหั่นแครอทกับข้าวโพดอ่อน อาหารในวันนี้ต้องเป็นฝีมือของผมด้วยส่วนหนึ่ง ไม่งั้นผมไม่ยอม” เขาบอกด้วยน้ำเสียงดื้อๆ แล้วดึงมีดจากมือเธอมาอีก ขณะที่นัทมนก็ไม่ยอมเหมือนกัน เพราะกลัวเขาทำของเสียหาย

“ฉันบอกให้คุณอยู่เฉยๆ ยังไงล่ะ ไม่งั้นฉันจะไล่คุณออกจากห้องครัวนะคะ”

“คิดว่าผมกลัวหรือไง” เขาว่าแล้วโน้มใบหน้ามาใกล้ก่อนกดริมฝีปากลงบนแก้มเนียนของเธอ

“คุณเพชร!”

“ผมยอมให้คุณหั่นผักพวกนี้ไปก็ได้ แต่คุณต้องยอมสละแก้มสองข้างให้ผม”

“นั้นคุณก็เชิญหั่นผักที่คุณอยากได้ไปเถอะค่ะ ฉันให้คุณทำ”

“แต่เมื่อกี้ผมหอมคุณไปแล้ว คุณจะหอมผมคืนมั้ย” เขาถามยิ้มๆ เหมือนให้เท่าเทียบ

“ไม่!” นัทมนปฏิเสธเสียงแข็ง “คุณหั่นผักของคุณไปเถอะ ฉันจะทำอาหารกินตอนเที่ยงไม่ใช่ตอนเย็น รีบๆ เข้า”

“ผมทำไม่เป็น คุณสอนผมหน่อยสิ” พัชฏะร้องขอ เรียกเสียงจิ๊จ๊ะจากหญิงสาวให้ดังขึ้น เมื่อกี้เขาดื้อแพ่งจะทำให้ได้ พอให้ทำแล้ว กลับบอกว่าทำไม่เป็นอีก
นี่เขาจะกวนเธอไปถึงไหนกัน!

“ถ้าคุณไม่สอน ผมก็จะให้คุณหั่น แต่คุณต้องยื่นแก้มอีกข้างให้ผม”

“เรื่องอะไรล่ะ มา ฉันจะสอนคุณเอง” เธอรีบบอกแล้วขยับไปใกล้ พร้อมกันนั้นก็หยิบมีดมาหั่นข้าวโพดอ่อนเป็นท่อนเล็กๆ อย่างช้าๆ เพื่อให้เขาดูเป็นตัวอย่าง เมื่อเรียบร้อยไปหนึ่งอัน เธอก็ยื่นมีดให้เขา

“คุณเอาอีกมือจับข้าวโพดอ่อนไว้ด้วย มันจะได้ไม่เลื่อน มือหนึ่งจับ อีกมือก็หั่นไปด้วย เอาบางๆ นะคะ ถ้าหนาเกินเดี๋ยวมันไม่สุก ใช้อีกมือกะความหนาไว้ก็ได้ค่ะ เข้ามือเข้าไปใกล้ๆ อีกค่ะ” เธอกำกับทุกขั้นตอน

“ถ้าเอามือไปใกล้แล้วมีดบาดมือผมจะทำยังไง คุณจะรับผิดชอบหรือเปล่า” เขาถาม

“มือก็มือของคุณ มีดคุณก็ถือไว้อยู่ ถ้าคุณยังปล่อยให้มันบาดมือได้ ฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วค่ะ” เธอบอก

“แต่คุณเป็นคนบอกให้ผมเอามือเข้าไปใกล้มีดเพื่อกะความหนา มีดนี้มันคมนะคุณ” เขาบอกแต่ก็ยอมขยับเข้าไปใกล้มีดเพื่อกะระยะของความหนาพร้อมกันนั้นก็หั่นข้าวโพดอ่อนแบบใบมีดแทบติดเล็บ

“ไม่ต้องใกล้ขนาดนั้นก็ได้ค่ะ คุณไม่ใช่ป้านาด”

“โอ๊ยยย!”

เตือนยังไม่ทันขาดคำ เสียงร้องของพัชฏะก็ดังกลบขึ้น เขารีบวางมีดแล้วกุมมือข้างที่จับข้าวโพดไว้ “มีดบาดมือผม” เขาบอก

“ไหนคะ ของฉันดูหน่อย รีบไปล้างมือค่ะ เลือดออกเยอะหรือเปล่าคะ” นัทมนร้องอย่างตกใจรีบคว้ามือเขามาดูแล้วดึงไปที่อ่างน้ำ ขณะที่พัชฏะยังกำมือของเขาไว้แน่นไม่ยอมให้ดู

“คุณทำให้ผมเจ็บตัว ผมบอกแล้วว่าใกล้มากมันจะบาด”

“แต่ฉันก็เตือนให้คุณระวังแล้ว คุณเอามือเข้าไปใกล้มีดเกินไปเองต่างหาก” เธอบอกแล้วดึงมือเขาเพื่อตรวจดูแผล

“คุณทำให้มีดบาดมือผม คุณต้องถูกลงโทษ” เขาบอกและจัดการทำโทษโดยไม่รอฟังคำอุทธรณ์สักนิด ส่วนนัทมนมัวแต่เป็นห่วงที่เขาโดนมีดบาดจึงไม่ทันสนใจว่าตัวเองกำลังจะเจออะไรบ้าง เพราะทันทีที่พัชฏะพูดจบ เขาก็เอื้อมมือข้างที่ปกติไปโอบรอบเอวแล้วดึงเธอเข้าหาตัว หญิงสาวตกใจรีบยกมือขึ้นกั้นระหว่างอกแล้วอ้าปากจะต่อว่า แต่ก็ช้าไปแล้ว

เพราะทันทีที่อ้าปาก ริมฝีปากของพัชฏะก็โฉบลงมาปิดทันที ปากต่อปากแนบสนิทเป็นเนื้อเดียวกัน ทำเอานัทมนถึงกับเบิกตาด้วยความตกใจ ได้แต่ยืนแข็งทำอะไรไม่ถูก ปล่อยให้ลิ้นร้อนของเขารุกล้ำเข้าไปในอุ้งปากของเธออย่างอำเภอใจ

ชายหนุ่มกวาดต้อนลิ้มรสหวานที่เคยติดใจ เขาขบริมฝีปากล่างของเธอเบาๆ แล้วไล่เกลี่ยไปตามซีกฟันพร้อมกันนั้นก็ต้อนลิ้นเล็กของเธอไปทั่วแล้วดูดกลืนให้ลิ้นของเธอเข้าไปในโพรงปากของเขาบ้าง ทำเอานัทมนถึงกับเข่าอ่อนเพราะไม่เคยเจออะไรแบบนี้ โดยมีแขนแข็งแรงของพัชฏะคอยโอบกอดช่วยพยุงไว้

แขนข้างหนึ่งโอบกอดเธอไว้ ส่วนอีกข้างกำลังลูบไปตามหัวไหล่บอบบางก่อนมาหยุดเหนือก้อนเนื้ออวบอูมใต้เสื้อยืดของเธอ เขาใช้ฝ่ามือบีบก้อนเนื้อนั้นเบาๆ แต่ก็ทำให้นัทมนถึงกับตัวสั่น สติของเธอเริ่มกลับคืนสู่ตัว

หญิงสาวออกแรงที่มีอยู่น้อยนิดผลักเขาออกพร้อมสะบัดหน้าไล่ความมึนงงที่เขาฝากไว้

“ปล่อยฉันค่ะคุณเพชร” เธอบอกเสียงแหบแห้ง ใบหน้าร้อนผะผ่าวด้วยความรู้สึกหลากหลาย ก่อนเธอจะขมวดคิ้วด้วยความสงสัยเมื่อเห็นว่ามือที่เอื้อมมาจับหน้าอกเธอนั้น คือมือที่เขาบอกว่าโดนมีดบาด

“เอ๊ะ!” เธออุทานแล้วรีบคว้ามือข้างนั้นมาดู และเห็นว่าไม่มีบาดแผลสักนิด

“นี่คุณหลอกฉันหรอกคุณเพชร” เธอถามเสียงเอาเรื่อง

“เปล๊า!” เขาทำเสียงสูงแล้วยกไหล่เล็กน้อย “ผมก็แค่ซ่อมเท่านั้น อยากรู้ว่าถ้ามีดบาดผมจริงๆ คุณจะทำยังไง”

“คุณเพชร!” นัทมนเรียกเขาเสียงดัง เนื้อตัวสั่นนิดๆ ด้วยความโกรธแทบควันออกหู

“คุณจะจูบผมกลับก็ได้นะ ผมยินดี” เขาบอกหน้าซื่อตาใส

“ฉันจะนับถึงสาม ถ้าคุณยังไม่ออกจากห้องครัว คุณได้เลือดออกจริงๆ แน่” หญิงสาวข่มเสียงบอก

“ถ้าเสียเลือดแล้วได้จูบคุณ ผมก็ว่ามันคุ้ม” เขาโน้มตัวมาพูดเบาๆ ด้วยดวงตาเป็นประกาย ขณะที่นัทมนง้างกำปั้นแต่ก็โดนเขาจับไว้

“ถ้าคุณทำผมเลือดออกจริงๆ ผมรับรองว่าคุณไม่ได้เสียแค่จูบแน่นอน” เขาบอกเสียงนิ่ม “แต่ก็เอาเถอะ นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว ผมไม่กวนคุณดีกว่า เพราะแค่นี้ก็คุ้มกับที่เข้ามาในครัวแล้ว ไว้เจอกันใหม่นะครับ” เขาบอกอย่างอารมณ์ดีก่อนเดินออกจากห้องครัว

“คุณเพชร ไอ้คนบ้ากาม บ้าที่สุด”นัทมนตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธเคือง ก่อนเธอจะแตะที่ริมฝีปากตัวเอง ใบหน้าหวานร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง



................................


ติดตามควาน่ารักเจ้าเล่ห์ของคุณเพชรแบบเต็มๆ ได้ที่เมพค่ะ หรือจะโหลดแบบเป็น SET ก็ได้ คู่กับเรื่อง แผนรักเสน่ห์ร้าย รับรองแซ่บ&ฟิน!


 




โหลด -->> SET แผนรัก




Create Date : 18 กันยายน 2558
Last Update : 18 กันยายน 2558 19:34:47 น. 1 comments
Counter : 742 Pageviews.  
 
 
 
 
ดีจ้า มาทักทายนะจ้ะ sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค Hyaluronic คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้ว 3 มิติ
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ
 
 

โดย: สมาชิกหมายเลข 4061181 วันที่: 25 สิงหาคม 2560 เวลา:18:18:59 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

นักเขียนสีเทา
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]








ผลงานที่เว็บอีบุ๊กส์ :






. . . . . . . . . . . .


ผลงานทั้งหมดที่เว็บเมพ :



[Add นักเขียนสีเทา's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com