นักเขียนนามปากกา "จันทร์ทอแสง" เขียนนิยายแนว 20+ ทั้งโลกสวยและโลกไม่สวย

 
สิงหาคม 2558
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
13 สิงหาคม 2558
 

[นางร้าย] 1 : แฟนขี้หึง



โหมดบทนำที่เมพมาก่อนกันก่อนได้ค่ะ (ฟรี) รวมเรื่องสั้น ชุดเธอที่รัก



ตอนที่1

แฟนขี้หึง




“คืนนี้คุณทักษ์อยู่เป็นเพื่อนพุดนะคะ พุดคิดถึงคุณที่สุด” สาวสวยใบหน้าซีดเซียวพูดเสียงอ่อนกับหนุ่มร่างสูงดูภูมิฐานพร้อมคว้ามือเขามาแนบแก้ม

“แต่ผม” พิทักษ์แบ่งรับแบ่งสู้

“คุณกลัวมีปัญหากับคุณศจีหรือคะ” เธอถาม

“ครับ” เขารับคำสั้นๆ ศจีคือคนรักของเขา

“พุดเข้าใจแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้นคุณกลับเลยก็ได้นะคะ อย่ามาสนใจพุดเลย พุดสัญญาว่าต่อให้ป่วยหนักเดินไม่ไหวก็จะไม่โทรไปรบกวนคุณอีก” พราวพุดบอกเสียงสะอื้นเล็กน้อยและผลักมือเขาออก เธอพยายามจะลุกไปเปิดประตูให้เขา ขณะที่พิทักษ์จับตัวเธอไว้

“อย่าทำแบบนี้สิครับพุด คุณก็รู้ว่าผมเป็นห่วงคุณ นอนพักเถอะครับ เดี๋ยวผมจะอยู่กับคุณเอง” เขาบอกแล้วจับเธอมานอนบนเตียงเหมือนเดิม

“แน่ใจหรือคะ”

“ครับ”

“ขอบคุณค่ะ พุดรักคุณที่สุดเลย มาค่ะ มาให้พุดกอดหน่อย พุดคิดถึงคุณจะแย่แล้ว” เธอบอกเสียงดีใจ อาการอ่อนแรงเมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้ง แขนเรียวโอบกระชับรอบคอของเขาแล้วดึงมาใกล้แล้วมอบจุมพิตแสนหวานให้เป็นรางวัล ชายหนุ่มจูบตอบ

ปากต่อปากแนบประกบ ลิ้นต่อลิ้นพัวพันเกี่ยวกระหวัด มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่างบางเช่นเดียวกับมือของเธอที่ลูบไปทั่วแผ่นหลังของเขา ต่างคนต่างปลดเปลื้องเสื้อผ้าของกันและกัน ก่อนพิทักษ์จะผลักร่างเกือบเปลือยของสาวสวยลงนอน

กล้องตัวใหญ่ที่จับภาพของสองหนุ่มสาวเลื่อนไปที่กระจกเงา ภาพกอดรัดของพวกเขาเริ่มเลือนรางเรื่อยๆ

“คัท!” เสียงร้องสั่งดังมา ทำให้สองร่างที่กำลังนัวเนียพัวพันต้องหยุดลง หนุ่มหล่อถอนใจเฮือกด้วยสีหน้าเสียดายแกมโล่งใจ ขณะที่สาวสวยยิ้มนิดๆ เธอผลักเขาออกอย่างอ้อยอิ่งก่อนหยิบผ้าเช็ดตัวที่วางแอบอยู่ข้างเตียงมาพันกาย

“ภาพสวยมาก เล่นดีทั้งสองคนเลย” ปรเมศ ผู้กำกับหนุ่มผมยาวแต่งตัวเซอร์บอกมา
นักรบและอาทิตยายิ้มรับคำชม ก่อนเดินมาดูภาพบนจอมอนิเตอร์ ภาพที่ปรากฏเต็มไปด้วยความสวยงามระคนร้อนแรงชวนให้คิดเตลิด

“ซันเล่นฉากนี้ดีมากเลยนะ เมื่อกี้ยังดูอ่อนแอน่าสงสารอยู่เลย แต่แป๊บๆ ก็กลับมาร้อนแรงซะแล้ว ไม่แปลกที่พระเอกเรื่องนี้จะหลงเสน่ห์ สมกับเป็นเล่ห์นารีตัวจริงเลย”

“ขอบคุณค่ะ เพื่องานที่สมบูรณ์ซันทุ่มให้สุดตัวอยู่แล้วค่ะ พี่เมศให้โอกาสซันเล่นทั้งที จะทำให้ผิดหวังได้ยังไงคะ” อาทิตย์บอก

“ดีมาก พี่เชื่อว่าเรื่องนี้ออกฉายเมื่อไหร่ ซันต้องได้รับทั้งคำชมและหนามทุเรียนแน่ๆ” ปรเมศคาด “นายก็เหมือนกันนะรบ รับรองว่าตำแหน่งดาวดวงใหม่ไม่ไกลมือนายแน่” เขาหันไปชมญาติหนุ่มของตัวเอง

“ขอบใจมาก ละครเรื่องนี้ฉลองครบรอบการต่อตั้งบริษัท ฉันไม่ทำให้ผิดหวังหรอก” นักรบบอก เขาเป็นพระเอกของเรื่อง ส่วนอาทิตยาคือนางร้ายที่สุดท้ายก็ต้องผิดหวังไปตามขนบละครไทย แต่บทของเธอก็โดดเด่นไม่แพ้นางเอกเลย

“วันนี้ไม่มีอะไรแล้ว เก็บของกันดีกว่า แล้วพรุ่งนี้เจอกันที่บ้านใหญ่ ถ่ายซีนปะทะของสองสาวกับหนึ่งหนุ่ม” ปรเมศบอกทีมงาน หลายคนขานรับแล้วแยกย้ายกันกลับ
อาทิตยาเดินออกจากห้องนอนเพื่อแต่งตัวโดยมีนักรบเดินตาม ทั้งสองมองหน้าและยิ้มให้กันก่อนเดินเข้าห้องแต่งตัวโดยไม่พูดอะไรกันสักคำ

แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็เข้าใจความหมายและความนัยที่ส่งถึงกัน





กองถ่ายละครเลิกไปได้เกือบชั่วโมงแล้ว ทีมงานบางส่วนกำลังเก็บสายไฟและอุปกรณ์ประกอบฉากอยู่ อาทิตยาเดินออกจากห้องแต่งตัวด้วยชุดเดรสกระโปรงสั้นแบบรัดรูปอวดหุ่นสวยและเรียวขาขาวๆ เธอเอ่ยลาทีมงานด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ซึ่งเธอก็ได้รับรอยยิ้มตอบกลับมา เธอเป็นที่รักของทุกคนเสมอ ผิดกับบทบาทในละครที่มีแต่คนเกลียด
คล้อยหลังอาทิตยาเล็กน้อย นักรบก็ออกจากห้องแต่งตัวฝ่ายชาย เขายิ้มทักทีมงานเหมือนกันแต่ไม่มีใครกล้าพูดเล่นกับเขา เพราะนักรบเป็นถึงหลานของประธานบริษัท ละครเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเขา ซึ่งเป็นการรับเล่นแบบสุดพิเศษ เพราะเป็นละครฉลองครบรอบยี่สิบปีของการก่อตั้งบริษัทของครอบครัว

ณ ลานจอดรถ อาทิตยานั่งอยู่ในรถของเธอ หญิงสาวออกมาได้สักพักแล้วแต่ยังไม่กลับ ไม่นาน นักรบก็เดินออกมา รถของทั้งสองคู่จอดอยู่ใกล้กัน และเมื่อเขาเดินมา อาทิตยาก็ลดกระจกลง

“วันนี้คุณรบเล่นดีมากเลยนะคะ เทคเดียวก็ผ่านแล้ว” หญิงสาวชวนคุย

“ขอบคุณครับ ความจริงผมก็อยากเล่นเสียบ้างจะได้ถ่ายใหม่อีกรอบ แต่คิดไปคิดมา รีบๆ ถ่ายให้เสร็จเร็วๆ ดีกว่า จะได้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นต่อ และน่าเสียดายที่เมศสั่งคัทเร็วไปหน่อย เขาน่าจะเก็บภาพให้นานกว่านี้หน่อยนะครับ ผมรู้สึกยังไม่เต็มที่เลย”

“อยากเต็มที่มากกว่านี้มั้ยคะ” หญิงสาวถามเสียงยิ้มๆ แววตาท้าทาย นักรบยิ้มแล้วโน้มตัวลง

“คุณสะดวกมั้ยล่ะครับ พรุ่งนี้นัดบ่าย เราน่าจะมีเวลา” เขาถามและจ้องเธอนิ่ง

“ถ้าไม่สะดวก ซันคงไม่รอคุณแบบนี้หรอกค่ะ ติดที่คุณจะพร้อมหรือเปล่า เผื่อว่ามีนัดกับใครแล้ว อาจไม่ว่างกับซันก็ได้”

“ผมพร้อมเสมอครับ บอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ผมเต็มที่ ยิ่งบทเข้าพระเข้านาง ผมยิ่งไม่อยากให้พลาด และยินดีซ้อมบททุกเมื่อ ถ้าคุณต้องการ”

“ซันก็พร้อมจะซ้อมบทกับคุณเหมือนกันค่ะ” เธอบอกเสียงเบาพร่าก่อนคว้ามือเขามากุม และเมื่อเลื่อนมือออก ในมือของนักรบก็มีกระดาษแผ่นหนึ่ง ชายหนุ่มพลิกดู มันคือเวลาและสถานที่นัดหมาย ซึ่งก็คือที่คอนโดของเธอเอง เขายิ้มแล้วเก็บกระดาษใส่กระเป๋ากางเกง

“เจอกันคืนนี้นะคะ หวังว่าซันจะไม่รอเก้อ”

“ครับ ผมไม่มีทางปล่อยให้คุณรอเก้อ” เขาบอกแล้วโน้มตัวลงมาหอมแก้มเธอเร็วๆ เพราะมั่นใจว่าแถวนั้นไม่มีใครอยู่จึงกล้าทำ อาทิตยายิ้มก่อนปิดกระจกและขับรถออกไป นักรบมองตามจนสุดตาก่อนกลับขึ้นประจำตำแหน่งคนขับและเคลื่อนรถตามไป แต่เลี้ยวไปอีกทาง

ไกลออกไปตรงมุมเสา มีใครคนหนึ่งแอบมองคนทั้งสองอยู่ สีหน้าของเธอมีแววมาดมั่นก่อนหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรรายงานใครบางคน





ณ บ้านหลังใหญ่ที่ใช้เป็นฉากบ้านของพระเอกในเรื่อง วันนี้มีการถ่ายซีนสำคัญคือการพบกันของสองสาวที่มาเจอกันโดยบังเอิญในบ้านของพระเอก ซึ่งบทของอาทิตยาต้องใช้อารมณ์มากกว่าเพราะเธอเป็นคนเปิดเผย รู้สึกอย่างไรก็แสดงออกไปแบบนั้น ตรงข้ามกับบทของกฤตยา นางเอกของเรื่องที่มีความเป็นผู้ดีมากกว่า เก็บอารมณ์เก่งกว่า และแม้จะรักพระเอกของเรื่องมากแค่ไหน เธอก็ไม่เคยเสนอตัวเหมือนนางร้ายของเรื่อง

ซีนนี้ถือเป็นการเปิดตาของพระเอกที่หลงมัวเมากับรูปโฉมของสาวสวย และได้เห็นว่าอะไรคือเพชรและอะไรคือกรวด และยังเป็นจุดเปลี่ยนของเรื่อง คือนางร้ายเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา ซึ่งนำไปสู่ความพ่ายแพ้ของตัวเธอเอง

เรื่องราวในละครเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดผิดกับบรรยากาศในการถ่ายทำที่เต็มไปด้วยความเป็นกันเอง เพราะทีมงานและนักแสดงคลุกคลีกันมาเป็นระยะเวลากว่าสามเดือนแล้ว ทำให้มีความสนิทสนมกัน โดยเฉพาะนางเอกกับนางร้ายของเรื่อง แม้ในจอทั้งสองจะฟาดฟันกัน แต่นอกจอพวกเธอคือเพื่อนที่สนิทกันมาก เพราะร่วมงานกันมาหลายเรื่องแล้ว

แต่...บรรยากาศเป็นกันเองของกองถ่ายก็เปลี่ยนไปเมื่อมีสาวสวยหุ่นดีท่าทางมั่นใจเข้ามาดูการถ่ายทำ เธอคือชนิตา คนรักของนักรบ

“หวังว่านิหน่าจะไม่ทำให้งานของพี่เมศเสียนะคะ” หญิงสาวออกตัวกับผู้กำกับ ทั้งสองรู้จักกันดีอยู่แล้วเพราะเคยพบหน้ากันมาบ้าง

“ไม่หรอกครับ คนที่จะเสียคือนายรบมากกว่า นิหน่าอย่าไปกวนเวลาเขาแล้วกัน ซีนวันนี้ต้องใช้อารมณ์เยอะ และต้องถ่ายกันหลายฉากด้วย พี่ไม่อยากให้เสียเวลา”

“ได้ค่ะ นิหน่าจะนั่งให้กำลังใจพี่รบเฉยๆ และถ้าพี่รบอยากซ้อมบท เดี๋ยวนิหน่าจะช่วยค่ะ” เธออาสาและหันไปยิ้มหวานให้คนรัก นักรบยิ้มตอบ

“ขอบคุณครับ แต่พี่ว่านิหน่าคงซ้อมไม่ได้ เพราะวันนี้มีแต่ฉากปะทะกันทั้งนั้น เดี๋ยวนิหน่าจะเจ็บตัวเปล่าๆ”

“แหม แสดงว่าวันนี้นิหน่ามาผิดวันใช่ไหมคะ สงสัยคงต้องขอคิวการถ่ายกับพี่เมศแล้วค่ะ นิหน่าจะได้เลือกมาวันถูก ขอเป็นวันที่พี่เมศต้องถ่ายฉากเลิฟซีนนะคะ เห็นข่าวลงว่าเรื่องนี้มีเยอะพอสมควร มีทั้งกับนางเอกและนางร้ายของเรื่อง” ชนิตาบอกแล้วเปรยตามองกฤตยาที่ยืนอยู่ไกล จนนางเอกหน้าหวานต้องหลบตาและท่องบทของเธอต่อ สายตาของชนิตามองเลยไปยังนางร้ายของเรื่อง อาทิตยาจ้องกลับด้วยรอยยิ้มนิดๆ แบบท้าทาย ทำเอาชนิตาเกิดอาการไม่พอใจ

ผู้หญิงคนนั้นกล้าดียังไงถึงได้มาจ้องเธอแบบท้าทายแบบนี้ ไหนจะรอยยิ้มแบบหยันๆ นั่นอีก สัญชาติญาณของผู้หญิงส่งสัญญาณบางอย่าง
ผู้หญิงคนนั้นไม่น่าไว้ใจ

“ซัน มาต่อบทกับฉันหน่อย” กฤตยาเรียกและดึงเพื่อนไปอีกทาง อาทิตยายอมตามไปโดยที่สายตาไม่ได้ผละจากชนิตาเลย

“เธอไปจ้องแฟนคุณรบแบบนั้นทำไม” นางเอกสาวกระซิบถามเพื่อน ขณะที่อาทิตยายกไหล่เล็กน้อย

“เขาจ้องฉันก่อน จะให้ฉันหลบได้ยังไง ฉันไม่ใช่นางเอกขี้กลัวแบบเธอนี่” หญิงสาวว่า

“สายตาเขาน่ากลัวจะตาย ฉันเห็นแล้วอดใจสั่นไม่ได้ สงสัยที่มานี่คงหึงคุณรบแน่เลย เมื่อวานเธอเพิ่งถ่ายฉากเลิฟซีนกับเขานี่ เห็นทีมงานบอกว่าร้อนฉ่าน่าดู มีภาพลงเว็บไซต์บันเทิงด้วย สงสัยเขาคงเห็นมั้งเลยตามมาคุม”

“ก็แค่ภาพโปรโมตละคร ก็ต้องสร้างกระแสหน่อย ละครฟอร์มยักษ์ของค่ายนี่นา” อาทิตยาบอก

“แล้วร้อนแรงเหมือนที่เขาพูดๆ กันหรือเปล่า ฉันรู้ว่าเธอทุ่มสุดตัวขนาดไหน” กฤตยาพูดพลางหลิ่วตาให้เพื่อน

“ฉันทุ่มทุกงานอยู่แล้ว” เธอดักคอเพื่อน

“แต่เรื่องนี้ทุ่มเป็นพิเศษใช่ไหมล่ะ แล้วถ่ายเสร็จแล้วเป็นไงต่อ ฉันว่าเขาคงไม่ได้กลับไปหาแฟนเขาหรอก ไม่งั้นคงไม่เหวี่ยงถึงขนาดนี้” กฤตยากระซิบถาม

ความสัมพันธ์ระหว่างพระเอกกับนางร้ายของเรื่อง นางเอกอย่างเธอรู้อยู่แล้ว และเธอก็รู้ใจอาทิตยาด้วย พระเอก พระรองที่ว่าหล่อๆ ส่วนใหญ่เสร็จนางร้ายหุ่นดีหน้าสวยคนนี้แล้วทั้งสิ้น

และเธอก็เชื่อว่าหนุ่มหล่อไฮโซอย่างนักรบก็ไม่เหลือเหมือนกัน

“เธอคิดยังไงล่ะ”

“เล่นนอกบทอีกล่ะสิ” นางเอกสาวรู้ทัน ขณะที่อาทิตยาไม่ตอบ แต่รอยยิ้มแบบเจ้าเล่ห์นั้นก็ทำให้กฤตยารู้ได้ไม่ยาก “จะทำอะไรก็ระวังๆ หน่อยนะซัน อย่าให้ประเจิดประเจ่อมาก นี่ถึงขนาดมาตามเฝ้าที่กอง คงต้องรู้อะไรมาแน่ๆ เลย เธอได้ถ่ายรูป ถ่ายคลิปอะไรเก็บไว้หรือเปล่า”

“บ้าเหรอ ฉันทำอะไรเซฟตัวเองเสมอ และคุณรบก็ไม่ใช่คนเก็บหลักฐานด้วย เธอไม่ต้องห่วงหรอก” อาทิตยาบอก

“งั้นก็แล้วไป ท่าทางแฟนเขาไม่ใช่เล่นๆ เลยนะ ท่าทางจะหวงมาก แต่มันก็แน่อยู่แล้วละ หนุ่มหล่อไฮโซแบบนั้น เป็นใครก็ต้องหวง ยิ่งต้องมาเล่นบทแบบนี้ด้วยแล้ว ยิ่งต้องระวังเป็นพิเศษ”

“แล้วนี่พี่ไทด์ไม่หวงเธอบ้างเหรอที่ต้องมาเล่นฉากเลิฟซีนกับคุณรบ” อาทิตยาถามเพื่อน

“บทของฉันไม่มีอะไรมากนี่ อย่างมากก็แค่กอดกับหอมแก้ม ไม่มีฉากถึงเนื้อถึงตัว พี่ไทด์เขาเข้าใจ แต่ก็มีเตือนๆ มาบ้างว่าให้ใช้มุมกล้องช่วย บทหนักอยู่ที่เธอมากกว่า คนของเธอไม่ว่าเอาเหรอ...แล้วนี่คบกับใครอยู่ ดูข่าวของเธอเงียบๆ ไปนะ” กฤตยาถาม ขณะที่อาทิตยายกไหล่อีกตามเคย

“ตอนนี้โสดจ้ะ เลยเล่นได้เต็มพิกัดไม่ต้องอารมณ์เสียกับเสียงเตือนของใคร นี่ฉันก็รอซีนไปเที่ยวทะเลไม่ไหวแล้วนะ อยากจะเล่นน้ำกับคุณรบจะแย่แล้ว” นางร้ายในจอกระซิบบอกเพื่อนเสียงใส

“อย่าทำเป็นเล่นนะซัน เกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ฉันว่าคุณรบเขาก็ต้องเลือกแฟนเขาอยู่แล้ว”

“เถอะน่ากุ๊ก อย่าตีตัวไปก่อนไข้เลย ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจริงๆ พี่เมศก็ต้องช่วยฉันอยู่แล้ว ข่าวไม่ดีเขาไม่ให้เอาลงหรอก กระแสละครตกกันพอดี แล้วนี่ตอนที่ไป ฉันจะบอกเขาว่าให้ไปได้เฉพาะทีมงาน ห้ามนักแสดงพาแฟนไปด้วยเด็ดขาด เธอคงอดสวีทกับพี่ไทด์ท่ามกลางทะเลสวยๆ แล้วล่ะ”

“บ้าเหรอ” กฤตยาหน้าแดง เธอกับคนรักหนุ่มคบกันมาหลายปีแล้ว แต่ไม่เป็นที่เปิดเผย เพราะเธอเป็นนางเอกดัง ข่าวเรื่องคนรัก ไม่เป็นผลดีต่อความนิยมนัก แต่ก็ใช่ว่าเรื่องของเธอจะเป็นความลับ เพราะบางครั้งก็ยังมีข่าวซุบซิบว่าเธอไปกินข้าวกับหนุ่มปริศนาและเธอก็ยอมรับว่ากำลังคุยกันอยู่แต่ความสัมพันธ์ก็ยังเป็นแค่เพื่อนสนิท ทั้งที่ในความจริง เธอกับแฟนหนุ่มมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งเกินกว่าคำว่าเพื่อนไปหลายเท่าแล้ว

“เดี๋ยวเธอต้องเข้าฉากกับคุณรบ คนที่ต้องระวังตัวคงเป็นเธอมากว่า รู้สึกว่าจะเป็นซีนที่คุณรบต้องง้อเธอด้วยนี่ ฉันอ่านบทแล้ว มีทั้งกอดทั้งหอมเลย เล่นดีๆ แล้วกัน ระวังแฟนเขาจะคิดจริงจังขึ้นมาล่ะ”

“เธออย่าขู่ฉันสิซัน แบบนี้ฉันก็เล่นไม่ออกพอดี” นางเอกสาวร้องแล้วทำหน้าตูม

“ฉันพูดเรื่องจริงไม่ได้ขู่ ระวังสายตาของแฟนเขาไว้เถอะ เล่นๆ อยู่อาจมีนางร้ายที่ไม่ใช่ฉันเข้าไปกระชากแขนพระเอกและตบนางเอกเพื่อสั่งสอนก็ได้นะ”

“ซันน่ะ” กฤตยาปราม “ท่าทางเขาดูเป็นผู้ดีขนาดนี้คงไม่ทำนิสัยแบบนั้นหรอก เสียยี่ห้อพอดี และไฮโซแบบนี้นี่ เหมาะที่จะเป็นนางเอกนะ สวย หยิ่ง สง่า วางท่า”

“งั้นเธอก็คงเป็นนางร้าย” อาทิตยาบอก

“เธอต่างหากที่เป็นนางร้าย” เพื่อนว่ากลับ ทั้งสองมักแซวกันแรงๆ เสมอ “คอยคิดที่จะแย่งพระเอกมา แต่สุดท้าย เขาก็ต้องกลับไปหานางเอกอยู่ดี”

“ในละครฉันอาจผิดหวัง แต่ถ้าเป็นชีวิตจริง ฉันไม่ยอมผิดหวังหรอก เธอคอยดูแล้วกัน นางร้ายแบบฉันนี่แหละ จะทำให้พระเอกยอมสยบแทบเท้าให้ได้” อาทิตยาบอกอย่างมาดมั่นด้วยสีหน้าจริงจัง





นักรบเดินเข้ามาในร้านอาหารแห่งหนึ่งโดยมีชนิตาจับมือควงแขนไม่ปล่อย สีหน้าของเธอยิ้มแย้มมีความสุขเพราะสามารถเกลี้ยกล่อมให้เขามากินข้าวมื้อค่ำเป็นเพื่อนเธอได้ ขณะที่นักรบมีสีหน้าเรียบเฉย ทั้งสองตรงไปยังโต๊ะมุมหนึ่งที่ได้ทำการจองไว้ตั้งแต่ช่วงเย็น

“ดูพี่รบสนิทกับทุกคนในกองเลยนะคะ” ชนิตาชวนคุยระหว่างที่เปิดเมนูอาหาร

“ครับ เราทำงานด้วยกันเกือบทุกวันเป็นเวลากว่าสามเดือนแล้ว ถ้าไม่สนิทกันคงแปลกครับ”

“แล้วงานแสดงเป็นยังไงบ้างคะ นิหน่าเห็นพี่รบตั้งใจเชียว”

“ละครสำคัญนี่ครับ ขืนพี่ไม่ตั้งใจ มีหวังนายเมศมันเล่นงานแย่ นักแสดงแต่ละคนก็เก่งๆ กันทั้งนั้น พี่ไม่อยากให้งานช้าเพราะพี่”

“แล้วกับนักแสดงสาวๆ ในเรื่องล่ะคะ พี่รบรู้สึกยังไง” เธอถามอีก ซึ่งนักรบรู้ดีว่า ทุกคำถามที่ผ่านมาเป็นแค่การเกริ่นนำเท่านั้น นี่ต่างหากคือคำถามจริงๆ ของเธอ

“ก็ดีครับ ทุกคนเป็นนักแสดงมืออาชีพ พี่เล่นด้วยแล้วทำให้มีความตั้งใจมากขึ้นและพี่ก็รู้สึกชอบการแสดงครับ”

“ชอบเพราะได้เล่นเลิฟซีนหรือเปล่าคะ อย่าคิดว่านิหน่าไม่รู้นะคะว่าตอนอยู่ในกองพี่รบเป็นยังไง” น้ำเสียงของชนิตาดูขึงโกรธไม่พอใจ ขณะที่นักรบยกไหล่เล็กน้อย ไม่สะท้านกับน้ำเสียงของเธอ

“อย่าลืมว่าพี่รบมีนิหน่าอยู่แล้วและเราก็กำลังจะหมั้นกันเร็วๆ นี้ ที่นิหน่าไม่ไปที่กองก็เพื่อให้พี่รบทำงานได้อย่างสบายใจ แต่ถ้ายังมีภาพเหมือนที่ลงในเว็บไซต์แบบวันนี้อีก นิหน่าจะไปเฝ้าที่กองนะคะ”

“ข่าวก็คือข่าว พี่บอกนิหน่าไปแล้วไงว่านายเมศมันต้องสร้างกระแสให้ละคร และนักข่าวก็ชอบเขียนข่าวประเภทนี้ให้เกินจริง” นักรบอธิบาย แต่สีหน้าของชนิตายังคงไม่พอใจอยู่

“พี่ว่าเราสั่งอาหารเถอะ เข้ามานั่งตั้งนานแล้ว” เขาตัดบทและก้มมองรายการอาหาร ชนิตาฮึดฮัดเล็กน้อยเพราะรู้ว่าเขากำลังเลี่ยงการตอบคำถามของเธอ หญิงสาวอ้าปากจะสอบสวนเพื่อให้ได้ความ แต่แล้วเสียงหนึ่งก็หยุดเธอไว้

“นิหน่า โหลๆ นิหน่าจริงๆ ด้วย บังเอิญจังเลย” เสียงทักอย่างดีใจดังขึ้นพร้อมสาวๆ กลุ่มใหญ่ที่ตรงเข้ามา

“อ้าว จู๊บแจง หนิง พราว ไปยังไงมายังไง” ชนิตาทักกลับ

“แวะมากินข้าวน่ะ เธอล่ะเป็นยังไงบ้าง ช่วงนี้ไม่ค่อยไปปาร์ตี้กันเลยนะ” สาวหุ่นดีคนหนึ่งทักพร้อมส่งยิ้มหวานไปให้นักรบ เธอรู้ว่าเขาเป็นคนรักของเพื่อนสนิทแต่ไม่ค่อยเจอกันเพราะนักรบไม่ค่อยออกงานสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนของชนิตา

“ยุ่งเรื่องงานนิดหน่อยน่ะ แต่วันนี้พอมีเวลาว่างเลยชวนพี่รบมากินข้าว”

“เพิ่งมาเหรอ ให้พวกเรานั่งด้วยสิ” เพื่อนอีกคนเอ่ยขอและมองนักรบยิ้มๆ เธอเพิ่งเคยเจอนักรบเป็นครั้งแรกและต้องยอมรับว่าเขาหล่อและเท่กว่าในโฆษณาเป็นไหนๆ รอยยิ้มของเพื่อนทำให้ชนิตาเริ่มไม่พอใจ

“มีเก้าอี้ว่างแค่สองตัว คงไม่สะดวกที่จะให้พวกเธอนั่งร่วมโต๊ะด้วยและฉันก็มีเรื่องจะคุยกับพี่รบแบบสองต่อสอง ไว้โอกาสหน้าค่อยร่วมโต๊ะกันดีกว่านะ” ชนิตาบอกแบบตรงไปตรงมา ทำเอาคนเอ่ยขอหน้าเสียเล็กน้อย

“แหม เธอหวงแฟนก็บอกมาเถอะน่า” อีกคนเอ่ยแซวเพื่อให้บรรยากาศดีขึ้น

“ใช่ ฉันหวง พวกเธอก็รู้อยู่แล้วนี่ว่าฉันไม่ชอบให้ใครมาเกาะแกะพี่รบ ตอนนี้เป็นเวลาส่วนตัวของฉันกับพี่รบ เอาไว้เราค่อยคุยกันใหม่นะ”

“งั้นพวกเราไปก่อนนะนิหน่า แล้วฉันจะโทรนัดเธอสังสรรค์อีกที”

“ได้” ชนิตารับคำและมองเพื่อนตาเขม็งทำให้สามสาวจำต้องจากไปโดยไม่ลืมทิ้งรอยยิ้มหวานหยดให้นักรบ

“นิหน่าพูดกับเพื่อนตรงเกินไปหรือเปล่าครับ” นักรบทักเมื่อเพื่อนๆ ของชนิตาจากไปแล้ว

“ยายพวกนี้ต้องพูดตรงๆ ค่ะไม่งั้นไม่เข้าใจ นี่ขนาดนิหน่าบอกตรงๆ ไปแล้วนะคะยังอ้อยอิ่งอยู่ตั้งนาน ถ้าไม่พูดตรงๆ มีหวังได้นั่งร่วมโต๊ะกันแน่ๆ”

“นั่งด้วยกันก็ไม่เห็นแปลกนี่ครับ”

“ไม่ได้หรอกค่ะ นิหน่าบอกแล้วไงคะว่านิหน่าหวงพี่รบ นิ หน่าพูดจริงๆ นะคะ ไม่ได้พูดเล่นกับเพื่อน” น้ำเสียงของเธอจริงจัง คล้ายจะย้ำกับเขาว่าอย่าทำให้เธอระแวง

“สั่งอาหารดีกว่าครับ” นักรบตัดบทอีกครั้งพร้อมยกมือเรียกบริกร



.............................................

พบกันเร็วๆ นี้ ในรูปแบบอีบุ๊กค่ะ




Create Date : 13 สิงหาคม 2558
Last Update : 13 สิงหาคม 2558 13:59:52 น. 0 comments
Counter : 923 Pageviews.  
 
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

นักเขียนสีเทา
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]








ผลงานที่เว็บอีบุ๊กส์ :






. . . . . . . . . . . .


ผลงานทั้งหมดที่เว็บเมพ :



[Add นักเขียนสีเทา's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com