นักเขียนนามปากกา "จันทร์ทอแสง" เขียนนิยายแนว 20+ ทั้งโลกสวยและโลกไม่สวย

<<
กันยายน 2558
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
11 กันยายน 2558
 

[แผนรักกำมะลอ] 3 : ละครตบตา



ตอนที่ 3

ละครตบตา



“ทำไมล่ะ หนูไม่อยากแต่งงานงั้นเหรอ หนูไม่รักตาเพชรเหรอ” คุณพฤกษ์ถามเสียงเศร้า ใบหน้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด

“ปู่อยากอุ้มเหลนก่อนตาย แต่ดูแล้วชาตินี้คงไม่มีหวัง น่าเสียดายนะ ปู่เตรียมของรับขวัญเหลนไว้แล้ว เงินสดสิบล้านก็คงไม่ได้ให้ แล้วไหนจะตลาดแถวฝั่งธนนั่นอีก” ท่านว่า “ส่วนรถคันใหม่ที่จะให้เป็นของขวัญก็คงต้องพับไว้”

“ดะ เดี๋ยวครับคุณปู่ อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจ” พัชฏะรีบพูด ความจริงเขาก็ยังหวงชีวิตหนุ่มโสดอยู่ แต่ข้าวของประดามีที่คุณพฤกษ์พูดมา มันช่างล่อตาล่อใจเขาเหลือเกิน โดยเฉพาะรถสปอร์ตที่เขาอยากได้

“หืม ทำไม ตกลงจะแต่งงานกันแล้วใช่ไหม” ท่านถาม

“เอ่ออ...คือ เรื่องแต่งงานต้องดูหลายๆ อย่างนะครับ ปีนี้ผมดูฤกษ์มาแล้ว ไม่มีวันดีเลยครับ กว่าจะมีฤกษ์ดีอีกครั้งก็อีกสองปีโน่นเลย ผมอยากแต่งครั้งเดียวนะครับ เลยอยากจะทำให้ออกมาดีที่สุด” เขาบอก

“งั้นก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันก่อน เพชรจะได้ไม่ต้องเทียวไปเทียวมา ปู่อยากให้เพชรนอนที่บ้านบ้าง บางอาทิตย์เพชรก็ไม่กลับบ้านเลย คงอยากอยู่กับหนูนัทใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นก็ให้หนูนัทย้ายมาอยู่ที่นี่ดีกว่า อยู่ที่ไหนก็ไม่มีความสุขเท่าบ้านของเราหรอก จริงไหม” ท่านแนะนำ แต่พัชฏะยังนิ่งเงียบ

“หรือเพชรไม่เห็นด้วย” ท่านถามมาอีก “แล้วแบบนี้เมื่อไหร่ปู่จะได้อุ้มเหลน ปู่เนี่ยเป็นคนอาภัพจริงๆ มีหลานก็แค่สองคน อยากจะมีเด็กเล็กๆ มาชื่นชมก็ยากลำบาก” ท่านพูดเสียงเศร้ามาอีกพร้อมไอแค่กๆ ก่อนจับหน้าอกตัวเองไว้ อาการเหมือนคนหายใจติดขัด ทำเอาลูกหลานถึงกับตกใจ

“คุณปู่ คุณปู่ใจเย็นๆ ครับ”

“คุณพ่ออย่าเพิ่งเครียดครับ ยังไงหนูนัทก็ต้องย้ายมาอยู่ที่นี่อยู่แล้ว ผมรับรองครับว่าภายในปีสองปีคุณพ่อต้องได้อุ้มเหลนแน่ๆ ครับ” พศินแสดงความเชื่อมั่น ส่วนคนฟังที่จะมาทำเหลนให้ถึงกับตาเหลือก เธอกำลังจะร้องโวยวายแต่พัชฏะจับต้นแขนปรามไว้

“คุณฟังอย่างเดียวนะครับที่รัก” เขาบอกเสียงอ่อนก่อนหันไปทางคุณพฤกษ์ “ตกลงครับคุณปู่ นัทจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ภายในอาทิตย์นี้ครับ” เขารับปาก ขณะที่คุณพฤกษ์หยุดไอ สีหน้าของเขาแสดงความดีใจ นำความโล่งใจมาให้ลูกหลาน มีเพียงนัทมนที่มีสีหน้าไม่สบายใจ




“ทำไมคุณพ่อของคุณถึงพูดแบบนั้นคะคุณเพชร” นัทมนถามทันทีเมื่ออยู่ตามลำพังยังริมสระน้ำร่มรื่น

หลังจากที่เคลียร์ปัญหาเรื่องการย้ายมาอยู่ในบ้านของนัทมนและอยู่พูดคุยกันแฟนสาวของหลานชายจนเป็นที่พอใจแล้ว คุณพฤกษ์ก็ขอตัวไปเอนหลังพักผ่อน

“ก็แค่ย้ายมาอยู่ที่นี่ ไม่ต้องกลัวหรอกว่าผมจะเอาเปรียบ ผมจ่ายให้คุณอย่างงามเลย ผมจ้างคุณหนึ่งเดือนแล้วกัน แค่มาอยู่ตบตาและเล่นเป็นคนรักของผมเพื่อให้คุณปู่สบายใจ” เขาเสนอ

“เท่าไหร่คะ” เธอถาม

“วันละห้าพันบาทเป็นไง”

“ทำไมน้อยลง” เธอเอ่ยเสียงเบา

“กับการมาอยู่เฉยๆ นี่นะน้อย รวมๆ แล้วมันเยอะกว่างานที่เก่าของคุณตั้งเยอะ แล้วที่นี่ก็กินฟรี อยู่ฟรี คุณไม่เสียอะไรเลย มีแต่ได้กับได้” เขาบอก

“ใครบอกว่าฉันจะมากินฟรีอยู่ฟรี ฉันจะมาเป็นแม่บ้านให้และจะดูแลคุณปู่ของคุณให้ เพื่อให้ท่านสบายใจ”

“ก็ดี” พัชฏะพยักหน้าอย่างพอใจ และนึกชมในใจว่าเธอไม่เอาเปรียบคนอื่นดี

“ส่วนเรื่องงานกับนายกันต์ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวผมจะไปคุยกับเขาเอง พอหมดงานทางนี้แล้ว คุณจะเข้าไปทำงานกับเขาต่อ”

“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ” หญิงสาวพยักหน้ารับคำ

“หรือถ้าคุณติดใจที่นี่แล้วอยากอยู่ตลอดไป ผมก็เต็มใจนะครับ และยินดีจ่ายให้ครอบครัวของคุณอย่างงามด้วย ไม่ทำให้พ่อกับแม่ของคุณต้องอายแน่ๆ” เขาบอกเสียงกรุ้มกริ่ม ขณะที่นัทมนหน้าร้อนผ่าว เงินที่จ่ายให้เธออย่างงามนั้นเรียกอีกอย่างว่าค่าสินสอดหรือเปล่า

“นี่ก็เย็นแล้ว คุณจะไปส่งฉันได้หรือยัง” หญิงสาวตัดบทแล้วรีบเดินออกไป ปล่อยให้พัชฏะยิ้มกริ่ม ก่อนเขาจะเดินตามไป




เมื่อกลับมาถึงบ้าน นัทมนก็บอกแม่ของเธอทันทีว่ามีงานเสริมต้องทำ ค่าจ้างอย่างงาม แต่ติดที่เธอต้องย้ายไปอยู่ที่บ้านของเจ้านาย

“งานอะไรหรือนัท ทำนานหรือเปล่า แล้วงานที่โชว์รูมล่ะ เพิ่งจะทำไม่ถึงเดือนเลย จะออกแล้วเหรอ”

“ไม่ถึงกับออกหรอกแม่ นัทจะไปทำงานที่บ้านญาติของคุณกันต์น่ะ ดูแลคนแก่น่ะจ้ะ นัทบอกเขาว่าพอจะมีความรู้เรื่องนวดบ้างนิดหน่อย เขาเลยสนใจและงานดูแลคนแก่แบบนี้ก็ไม่ค่อยมีใครรับ เขามาถามนัท นัทก็สนใจ ค่าจ้างดีมากเลยนะแม่ อาทิตย์ละสามหมื่นเชียวแน่ะ”

“อะไรนะสามหมื่นเชียวเหรอ เดือนละเป็นแสนเลยน่ะสิ” นารีตาโตพร้อมนับนิ้วเป็นการใหญ่

“ใช่แม่ เขาจ้างนัทหนึ่งเดือน เพราะลูกๆ เขาจะไปเที่ยวเมืองนอก ไม่มีคนดูแลน่ะ” เธอขยายความ

“ดีๆ ดูแลเขาให้เต็มที่เลยนะ เผื่อเขาชอบจะได้จ้างต่อ” ผู้เป็นแม่สนับสนุน

“จ้ะ แล้ววันหยุด นัทจะกลับมาหาแม่นะ”

“อ้าว แล้ววันหยุดใครดูแลให้ล่ะ”

“ก็...ก็...ก็ลูกๆ คนอื่นเขาน่ะแม่ พอดีว่าเขาทำงานวันจันทร์ถึงศุกร์ แต่วันหยุดเขาว่างก็จะมาดูแลคุณยายเอง”

“อ๋อ ดีแล้วล่ะ ตั้งใจทำงานให้ดีนะลูก” นารีบอกอย่างสบายใจเมื่อผู้สูงวัยที่ลูกต้องไปดูแลเป็นผู้หญิง

“จ้ะแม่”





หลายวันต่อมา นัทมนก็หิ้วกระเป๋าเดินทางใบย่อมเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ของคุณพฤกษ์ โดยได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากเจ้าของบ้าน พร้อมกันนี้เธอยังได้เจอลูกสาวอีกคนของคนพฤกษ์อีกด้วย

ท่าทางของพัชรีดูไม่ยินดียินร้ายต่อการมาของหลานสะใภ้กำมะลอนัก เธอคาดว่าพัชฏะหรือไม่ก็พศินคงบอกเล่าเรื่องราวให้ทราบล่วงหน้าแล้ว และแม้พัชรีจะมีท่าทางเฉยๆ แต่นัทมนก็ดูออกว่า อาสาวของพัชฏะดูจะไม่ค่อยชอบเธอนัก ก่อนเธอจะสะบัดหน้าไล่ความคิดนั้นออกไป ไม่มีเหตุผลที่จะคิดแบบนั้น

“เอากระเป๋าขึ้นไปเก็บก่อนแล้วกันหนูนัท แล้วค่อยลงมาคุยกัน” คุณพฤกษ์บอกแล้วบุ้ยหน้าไปยังบันได “ให้ตาเพชรพาขึ้นไป”

“ให้ป้านาดก็ได้มั้งคะ” หญิงสาวบอกด้วยน้ำเสียงเกรงใจ

“ให้ตาเพชรนั่นแหละ เขาจะได้แนะนำหนูด้วย นาดเขาไม่รู้อะไรหรอก” ท่านว่า ทำเอานัทมนขมวดคิ้ว แม่บ้านเก่าแก่นี่นะ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับห้องหับของบ้านหลังนี้
แต่เพราะไม่อยากเรื่องมาก เธอจึงไม่ขัดและยอมเดินตามพัชฏะไปยังชั้นบน เมื่อถึงชั้นสอง เขาก็ตรงไปยังประตูบานใหญ่ซึ่งอยู่ส่วนหลังของตัวบ้าน และเมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องแล้วก็ทำเอานัทมนถึงกับตกใจ เพราะภายในห้องกว้างขวางเกินกว่าจะเป็นห้องรับรองของแขก

ถ้าห้องรับรองของแขกกว้างขวางขนาดนี้ เธอไม่อยากนึกเลยว่าห้องนอนของแต่ละคนจะกว้างใหญ่ขนาดไหน

แต่แล้วคิ้วโก่งของเธอก็ต้องขมวดเข้าหากัน เมื่อเหลือบไปเห็นกรอบรูปบนผนังซึ่งเป็นรูปในอิริยาบถต่างๆ ของพัชฏะ

แปลกจริงหนอ ขนาดห้องแขกก็ไม่เว้นเอารูปตัวเองมาติด

“ชอบห้องนี้มั้ย” พัชฏะถาม

“ชอบค่ะ แต่คงจะดีกว่านี้ถ้าไม่มีรูปของคุณติดอยู่ นี่มันห้องของแขกไม่ใช่หรือคะ”

“ห้องของแขก?” ชายหนุ่มทวนคำพร้อมเลิกคิ้วไม่เข้าใจ “ใครบอกคุณว่านี่เป็นห้องของแขก นี่มันห้องของผมต่างหาก”

“ห้องคุณ!” นัทมนอุทานด้วยน้ำเสียงตกใจ “แล้วพาฉันมาห้องนี้ทำไมคะ”

“คุณต้องอยู่ห้องนี้” เขาตอบด้วยน้ำเสียงปกติ

“ทำ...ทำไมฉันต้องอยู่ห้องนี้ด้วย ให้ฉันนอนห้องเดียวกับคุณนี่นะ”

“ก็เราเป็นคนรักกัน ถ้าแยกกันนอน คุณปู่ของผมก็สงสัยสิครับและอาจตามมาด้วยคำถามมากมาย และนั่นอาจทำให้คุณปู่ไม่สบายใจได้ คุณไม่อยากเห็นคุณปู่ของผมเครียดใช่ไหมครับ” เขาย้อนถาม

“แต่...แต่มัน” นัทมนมีสีหน้าลำบากใจพูดไม่ออก

“อึดอัดหรือหนูนัท” เสียงของคุณพฤกษ์ดังมาจากทางหน้าประตูห้อง

“คุณปู่” พัชฏะเรียกและเดินเข้าไปช่วยประคองซึ่งอีกด้านมีป้านาดพยุงอยู่

“ปู่เห็นว่าขึ้นมานานแล้วเลยมาดู ทำไมหนูถึงไม่อยากอยู่ห้องเดียวกับตาเพชร เมื่อก่อนก็เคยอยู่ด้วยกันไม่ใช่หรือ” ท่านถาม เพราะรู้ใจวัยรุ่นสมัยนี้อยู่แล้วว่าการอยู่ก่อนแต่งเป็นเรื่องธรรมดา

“คือ...คือ”

“คือนัทเขาไม่ชินห้องแบบนี้น่ะครับ เขาเคยอยู่แต่คอนโด”

“ห้องคอนโดมันเล็กนิดเดียวเอง หนูอยู่แบบนี้สบายกว่าตั้งเยอะ แต่ถ้าหนูอยากได้อะไรเพิ่มก็บอกนะ เดี๋ยวให้นาดจัดให้”

“หนูขอนอนแยกห้องได้มั้ยคะ” เธอเอ่ยขอ และนั่นก็ทำให้หัวคิ้วของคุณพฤกษ์ขมวดเข้าหากัน

“หนูไม่อยากอยู่กับตาเพชรหรือ หนูไม่รักตาเพชรหรือ” ท่านเอ่ยถามเสียงสั่น มือเหี่ยวย่นที่จับไม้เท้าเริ่มสั่น ทำให้พัชฏะต้องรีบพูด

“นัทไม่ได้หมายถึงแบบนั้นครับ เขาแค่ไม่ชินน่ะครับคุณปู่แต่รับรองว่าเขาต้องชอบห้องนี้มากกว่าห้องแบบคอนโดแน่ๆ ครับ จริงมั้ยนัท” ท้ายประโยคเขาหันไปสบตานัทมน ทำให้หญิงสาวจำต้องพยักหน้ารับ

“นัทแค่ไม่ชินค่ะ แต่นัทชอบที่นี่มากๆ เลยค่ะ ยิ่งห้องนี้เป็นห้องของคุณเพชร นัทก็ยิ่งชอบค่ะ” เธอบอก ทำให้สีหน้าของคุณพฤกษ์ดีขึ้น

“คุณปู่ลงไปรอข้างล่างก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวให้นัทเก็บของก่อน อีกเดี๋ยวจะตามลงไปครับ” เมื่อเคลียร์ปัญหาเรียบร้อย เขาก็เชิญคุณพฤกษ์ออกจากห้อง ซึ่งชายสูงวัยก็ไม่ขัดข้อง

ภายในห้องเหลือเพียงสองหนุ่มสาวอีกครั้ง

นัทมนถอนใจเฮือกก่อนถาม “แล้วนี่ฉันต้องทำยังไงต่อ”

“ทำอะไรก็ได้ตามสบายเพราะตอนนี้คุณเป็นเจ้าของห้องร่วมกับผมแล้ว” เขาบอกพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม ทำเอาหญิงสาวมองด้วยความระแวง

“คุณต้องสัญญากับฉัน”

“เรื่องอะไรครับ”

“คุณต้องสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรฉัน” เธอบอกแต่พัชฏะกลับทำหูทวนลม

“คุณเพชร สัญญากับฉัน” เธอเร่ง

“คนเป็นแฟนกันจะให้มาสัญญาอะไรแบบนั้นได้ยังไง” เขาบอก

“แต่เราไม่ใช่ เราแค่เป็นแฟนหลอกๆ กันเท่านั้น และตอนนี้คุณปู่ของคุณก็ไม่อยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเล่นละคร”

“แต่ก็ต้องทำให้ชินไม่ใช่เหรอ ไม่งั้นคุณปู่ของผมก็จะสงสัยได้ คุณคงไม่อยากให้ท่านไม่สบายใจหรอก จริงมั้ย” เขาถามประโยคเดิม

นัทมนไม่ตอบแต่เลี่ยงไปยังห้องแต่งตัวเพื่อเก็บเสื้อผ้า ขณะที่พัชฏะเดินมาขนาบข้างก่อนโอบเอวเธอไว้และโดยไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าหล่อเหลาของพัฏชะก็โฉบมาที่แก้มเนียนของเธอทันทีพร้อมสูดลมหายใจเข้าปอดฟอดใหญ่ทำเอาหญิงสาวถึงกับตกใจ

“คุณเพชร! คุณทำอะไร ปล่อยฉัน”

“ก็ทำให้คุณชินกับการเป็นแฟนของผมน่ะสิ อย่าลืมนะว่าคนเป็นแฟนกันต้องแสดงความรักต่อกันบ้าง แก้มคุณนิ่มดีนะ หอมด้วย”

“คุณเพชร!”

“ต้องทำให้คุ้มค่าจ้างหน่อยสิคุณ ถ้าคุณทำดี ผมมีโบนัสให้ด้วย คุณสนใจมั้ย” เขาเสนอ

“ฉันไม่ใช่คนเห็นแก่เงินนะคะ แต่ก็จะยอมตามใจคุณเพื่อความสบายใจของคุณปู่ของคุณ” เธอบอกในที่สุด

“ดีมากคนเก่งของผม” เขาบอกด้วยหอมแก้มเธออีกรอบ

“แต่อย่าให้บ่อยนะคะคุณเพชร ฉันยอมให้คุณทำต่อหน้าคุณปู่ของคุณเท่านั้น แต่ถ้าอยู่ตามลำพังคุณห้ามทำเด็ดขาด ปล่อยฉันได้แล้วค่ะ”

“แล้วถ้าผมไม่ปล่อยล่ะ” เขาท้าทาย

“คุณอาจเสียใจ และฉันอาจไม่รับงานต่อ” เธอบอกเสียงนิ่มแต่พัชฏะไม่สนใจ เขาไม่ยอมปล่อยและกอดเธอแน่นกว่าเดิม ขณะที่นัทมนสูดลมหายใจเข้าก่อนเธอจะจับท่อนแขนของเขาไว้แล้วก้มตัวลง พริบตาเดียวแขนของพัชฏะก็ไปไขว้อยู่ด้านหลัง

“โอยๆ คุณทำอะไร”

“ก็คุณไม่ยอมปล่อย ฉันก็ต้องปลดออกตามวิธีของฉัน” เธอบอกแล้วกดแขนของเขาแนบกับแผ่นหลังอีกครั้งก่อนปล่อยให้เป็นอิสระ แล้วรีบเดินออกจากห้อง

“ร้ายจริงนะ ตัวแค่นี้” พัชฏะพูดตามหลังพลางนวดต้นแขนตัวเองไปด้วย สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความขำขันไร้ความไม่พอใจแต่อย่างใด





ในห้องนั่งเล่นติดสวน คุณพฤกษ์กำลังคุยกับนัทมนด้วยอาการถูกคอ ตอนนี้ท่านกำลังบอกประวัติของกระบองเพชรต้นโปรดที่ท่านปลูกเองพร้อมกับขยายไปอีกหลายกระถางซึ่งถูกนำไปวางเรียงรายอยู่หน้าประตูฝั่งสวน ระหว่างนั้นพัชฏะก็เดินเข้ามาร่วมวงสนทนา นัทมนเพียงหันไปมองแวบหนึ่งและไม่สนใจ

“โอย ปวดไหล่จริงๆ แก่แล้วไม่ดีเลยนะ ว่ามั้ย” ท่านชวนคุยเสียงหัวเราะๆ แบบไม่จริงจังพร้อมเอื้อมมือไปบีบต้นคอ

“นัทนวดให้นะคะ” หญิงสาวอาสา

“หนูนวดเป็นด้วยเหรอ”

“นัทนวดให้แม่บ่อยๆ ค่ะ มีช่วงหนึ่งเคยไปเรียนนวดแผนไทยด้วย แต่ยุ่งๆ เรื่องเรียนเลยไม่ได้ไปเรียนต่อ” เธอบอกแล้วขยับตัวไปใกล้ท่าน ซึ่งคุณพฤกษ์ก็ไม่ขัดข้อง
มือเรียวของนัทมนจับตรงต้นคอของท่านไว้แล้วออกแรงบีบเบาๆ คุณพฤกษ์หลับตาด้วยท่าทางสบายอารมณ์ เธอเริ่มจากต้นคอไล่ไปที่ไหล่ก่อนเลื่อนมือไปยังกลางหลัง น้ำหนักมือของเธอไม่แรงหรือเบาเกินไป ทำให้เขาคลายเมื่อยไปได้มากทีเดียว

“โอเคแล้วล่ะหนู ปู่ดีขึ้นแล้ว ขอบใจหนูนัทมากนะ” ท่านบอกแล้วขยับตัวออก “ปู่คงต้องขึ้นไปเอนหลังสักหน่อยแล้ว เดี๋ยวเย็นๆ ค่อยเจอกันอีกครั้งนะ” ท่านว่าแล้วพยักหน้าเรียกป้านาดให้มาพยุง ซึ่งนัทมนก็ช่วยพยุงท่านให้ลุกขึ้นด้วย
ในห้องนั่งเล่นเหลือเพียงนัทมนกับพัชฏะอีกครั้ง

ชายหนุ่มเดินเข้ามานั่งใกล้ร่วมโซฟาเดียวกับเธอและก่อนที่นัทมนจะขยับตัวหนี เขาก็คว้าตัวเธอไว้

“ผมเมื่อย นวดให้ผมบ้างสิ” เขาบอก

“ปล่อยก่อนสิคะ” เธอต่อรอง ซึ่งพัชฏะก็ยอม เขาปล่อยมือแล้วนำหมอนอิงมาวางบนตักเธอก่อนจะล้มตัวลงนอน

“นวดต้นคอกับขมับให้ผมหน่อย ผมรู้สึกมึนหัว” เขาพูดแล้วจับมือเธอมาวางบนศีรษะของเขาก่อนจะหลับตา

นัทมนถอนใจเล็กน้อย แต่เมื่อไม่สามารถขัดใจเขาได้ จึงต้องจำใจทำให้

นิ้วเรียวไล่ไปตามขมับก่อนกดเบาๆ และหมุนวนช้าๆ หลังจากนั้นก็เลื่อนนิ้วโป้งไปตามคิ้วเมื่อถึงหัวคิ้ว เธอก็วนนิ้วช้าๆ และไล่ตามไปสันจมูกโด่งๆ ของเขา พัชฏะยิ้มนิดๆ ด้วยความพอใจ

“คุณนวดดีจัง ผมเริ่มติดใจแล้ว” เขาบอกขณะที่มือของนัทมนเลื่อนไปที่ต้นคอ เธอออกแรงกดเพื่อลงน้ำหนักให้มากขึ้น ซึ่งก็ทำให้พัชฏะพอใจ เขาลืมตาและเห็นใบหน้าหวานอยู่ห่างแค่คืบ

“นวดดีแบบนี้สงสัยต้องให้รางวัล” ชายหนุ่มบอกและโดยไม่ถามว่าเธอต้องการหรือเปล่า เขาก็เอื้อมมือไปโน้มศีรษะของเธอให้ลงต่ำ

ปากของทั้งสองแตะกันพอดิบพอดี!

พัชฏะไม่ปล่อยให้เธอตกใจ เขาแนบริมฝีปากประกบกับปากของเธอ หญิงสาวอ้าปากจะร้องประท้วง ซึ่งทำให้เขาส่งลิ้นเข้าไปในอุ้งปากของเธอได้ง่ายขึ้น

ลิ้นร้อนไล่เกลี่ยไปตามซีกฟันและไล่ต้อนลิ้นเล็กของเธอไม่หยุด นัทมนพยายามสะบัดใบหน้าออกแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะเขายึดต้นคอเธอไว้

“โอ๊ยยยๆๆ” พัชฏะร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บก่อนเขาจะเป็นฝ่ายสะบัดหน้าออกมาเอง หลังจากนั้นก็ลุกขึ้นนั่งโดยเร็ว

“คุณกัดผมทำไม” เขาร้องถามแล้วแตะที่ริมฝีปากล่างและสัมผัสได้ถึงร่องฟันของเธอที่ฝากไว้

“แค่นี้ยังน้อยไป ฉันไม่กัดลิ้นคุณก็ดีเท่าไหร่แล้ว คนบ้า!” เธอร้องแล้วปาหมอนอิงใส่เขาเข้าเต็มหน้าแต่พัชฏะรับไว้ทัน ก่อนเธอจะรีบวิ่งออกจากห้องไปโดยเร็ว

พัชฏะยังนั่งอยู่ที่เดิม มือของเขายังอยู่ที่ริมฝีปาก รอยยิ้มของเขาผุดขึ้น

“หวานๆ แบบนี้ ถึงต้องเจ็บตัวก็คุ้ม” เขาพูดกับตัวเองแล้วเลียริมฝีปากเบาๆ ความหอมกรุ่นของนัทมนยังติดอยู่ที่ปากเขา



..................................................


ตอนนี้ แผนรักกำมะลอ มีให้อ่านแบบเป็นอีบุ๊กส์แล้วนะคะ สามารถโหลดได้ที่เมพค่ะ หรือจะโหลดแบบเป็น SET ก็ได้ คู่กับเรื่อง แผนรักเสน่ห์ร้าย ค่ะ


 




โหลด -->> SET แผนรัก




Create Date : 11 กันยายน 2558
Last Update : 11 กันยายน 2558 12:53:38 น. 1 comments
Counter : 652 Pageviews.  
 
 
 
 
ดีจ้า มาทักทายนะจ้ะ sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค Hyaluronic คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้ว 3 มิติ
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ
 
 

โดย: สมาชิกหมายเลข 4061181 วันที่: 25 สิงหาคม 2560 เวลา:18:23:43 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

นักเขียนสีเทา
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]








ผลงานที่เว็บอีบุ๊กส์ :






. . . . . . . . . . . .


ผลงานทั้งหมดที่เว็บเมพ :



[Add นักเขียนสีเทา's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com