 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
[แผนรักเสน่ห์ร้าย] 2 : เริ่มแผน
ตอนที่ 2
เริ่มแผน
ห้าทุ่มกว่า ณ สนามแข่งรถของกฤติพงศ์ ชายหนุ่มขับรถออกจากอาคารรับรอง ลูกค้าในสนามเหลือเพียงกลุ่มเดียว ซึ่งกำลังจะกลับ และตอนนี้ทางสนามก็ใกล้ปิดเต็มทีแล้ว
กรี๊ดดดดด!!! ช่วยด้วยค่ะ กรี๊ดดด ปล่อยนะไอ้พวกบ้า บอกให้ปล่อย! เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังมาจากหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้ารถยนต์ของกฤติพงศ์ พร้อมกับร่างบางที่ถูกกลุ่มชายฉกรรจ์ลากเข้าไปในโพรงหญ้าสูงหน้าทางเข้าสนามแข่ง ผู้เห็นเหตุการณ์รีบจอดรถและลงไปช่วยทันที
เฮ้ย! หยุดนะโว้ย เขาตะโกนบอก และตรงเข้าช่วยเหลือเด็กสาวคนนั้นที่กำลังถูกกลุ่มชายสามคนลวนลาม
ช่วยด้วยค่ะ ฮื่อๆๆๆ ช่วยฉันด้วย
เรื่องของผัวเมีย คนนอกอย่ามาเสือก ชายคนหนึ่งรูปร่างผอมเก้งก้าง มีผ้าปกปิดใบหน้าไปเกือบครึ่งเพื่ออำพราง
ผัวเมียบ้าอะไร ถึงได้ร้องกรี๊ดๆ แบบนั้น ปล่อยผู้หญิง ถ้าไม่อยากมีเรื่อง
มาแค่คนเดียวแล้วคิดจะมาสู้พวกกูหรือไง เฮ้ย! พวกมึง จัดการมัน! ชายคนเดิมพูดแล้วพยักหน้าบอกลูกน้องร่างเล็ก เพื่อนอีกสองคนย่างสามขุมเข้าหากฤติพงศ์ ซึ่งชายหนุ่มก็หาได้กลัวไม่ เขายกมือขึ้นตั้งการ์ดอย่างคนเป็นมวย ทำเอาชายทั้งสองที่มีผ้าปกปิดใบหน้าชะงักและมองหน้ากัน
ลุยเข้าไปสิวะ คนเป็นหัวหน้าสั่ง ทำให้ชายทั้งสองต้องยกหมัดขึ้นและตรงเข้าหากฤติพงศ์ แต่ดูเหมือนว่าคนร้ายจะไม่เป็นมวยนัก เพราะขนาดว่าสองรุมหนึ่ง ยังเกือบสู้ไม่ได้แต่ก็ยังมีบ้างที่พวกมันต่อยโดนใบหน้าของกฤติพงศ์ ทำเอาหญิงสาวที่ถูกจับตัวถึงกับร้องกรี๊ด
ในที่สุด หนึ่งหนุ่มก็ซัดสองคนลงไปนอนหมอบ หลังจากนั้นกฤติพงศ์ก็หันไปมองตัวหัวหน้า ซึ่งฝ่ายนั้นก็เริ่มเห็นท่าไม่ดีจึงรีบผลักหญิงสาวเข้าหาเขาแรงๆ เพื่อให้เสียหลัก ทำเอาสาวร่างบางกรีดร้องอีกครั้งเพราะไม่ทันระวังตัว
ถอยโว้ยพวก ฝากไว้ก่อนเหอะมึง แม้จะยอมไปแล้วแต่ก็ไม่วายทิ้งความอาฆาตไว้ ก่อนมันจะรีบไปฉุดเพื่อนแล้วทั้งสามก็วิ่งหายเข้าไปในโพรงหญ้า กฤติพงศ์ทำทางจะตามไปแต่โดนหญิงสาวคนนั้นดึงไว้ก่อน
ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากๆ ที่มาช่วย ฮื่อๆๆๆ ถ้าคุณไม่ผ่านมา ฉันคง...คง เธอพูดก่อนปิดหน้าร้องไห้โฮ จนชายหนุ่มต้องรีบเข้าไปปลอบ
ไม่เป็นไรแล้วครับ ไปนั่งในรถของผมดีกว่า เขาบอกแล้วประคองเธอไปที่รถของเขา เพราะดูจะปลอดภัยกว่าพื้นที่โล่งแจ้งแบบนี้ แต่เดินยังไม่ทันถึงรถ หญิงสาวคนนั้นก็เกิดอาการเข่าอ่อน โชคดีที่กฤติพงศ์สังเกตอาการอยู่แล้ว จึงเข้าไปรับไว้ทันก่อนที่ร่างบางจะถึงพื้น
คุณ! คุณ! เขาเขย่าเรียก แต่ดูเหมือนว่าสาวปริศนาจะเป็นลมไปแล้ว ชายหนุ่มหันรีหันขวางก่อนช้อนร่างนั้นขึ้นแล้วอุ้มไปที่รถของเขา
นั่งรอในรถอยู่ราวครึ่งชั่วโมง สาวร่างบางก็เริ่มขยับตัว เธอยังสะอื้นและผวาเป็นพักๆ ทำให้เขาต้องคอยลูบไหล่ปลอบ
อย่า! อย่า! อย่าทำอะไรฉัน เธอร้องแล้วผลักป้อง ทำให้กฤติพงศ์ต้องจับมือเธอไว้
คุณปลอดภัยแล้ว ผมเป็นคนช่วยคุณไว้ หยุดก่อน ผมช่วยคุณไว้ ไอ้พวกนั้นมันไปหมดแล้ว ชายหนุ่มบอกเร็วๆ
คุณ...คุณช่วยฉันไว้เหรอ แล้วนี่รถใคร ฉันเป็นอะไรไป เธอถามเสียงรัว
คุณเป็นลม ผมเลยอุ้มมานอนที่รถ...ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้างครับ เขาถามเสียงอ่อน
ดีขึ้นมากแล้วค่ะ มันน่ากลัวมากเลยนะคะ ถ้าคุณไม่ผ่านมา ฉันก็ไม่รู้จะเป็นยังไง ขอบคุณมากนะคะที่ลงไปช่วย เธอสะอื้นแล้วพนมมือไหว้เขา
บ้านคุณอยู่แถวไหนครับ เดี๋ยวผมจะไปส่ง เขาบอกแล้วเตรียมออกรถ
หอพักไม่ไกลจากแถวนี้ค่ะ
แล้วคุณมาทำอะไรแถวนี้ มันเปลี่ยวมากเลยนะ เขาถาม
ฉัน...ฉัน เธออึกอักเล็กน้อย ฉันเดินมาดูเขาแข่งรถกันค่ะ ฉันชอบดูรถสวยๆ พอดูเสร็จก็เดินกลับไปที่หอพัก ฉันเดินมาดูแบบนี้เป็นประจำ เลยไม่คิดว่ามันเปลี่ยวหรือน่ากลัว แต่หลังจากวันนี้ ฉันคงต้องคิดใหม่แล้ว
ดีแล้วล่ะที่คุณคิดได้ แถวนี้ดึกๆ มันอันตรายมากและนี่ก็ดึกมากแล้ว รถราก็แทบจะไม่มีวิ่ง หรือถ้าคุณอยากดูจริงๆ ก็น่าจะเข้าไปข้างใน ไม่ใช่มายืนแอบในที่มืดๆ แบบนี้
ฉันกลัวเขาว่านี่คะ เธอบอกเสียงอ่อน
ไม่มีใครว่าคุณหรอก ผมเป็นเจ้าของที่นี่ ผมอนุญาตให้คุณเข้าไปข้างในได้ กฤติพงศ์บอก
คุณเป็นเจ้าของสนามแข่งหรือคะ เธอถามเสียงตกใจ ชายหนุ่มยิ้มและพยักหน้าสำทับ
คุณรับฉันเข้าทำงานได้มั้ยคะ เธอเอ่ยขอดื้อๆ ง่ายๆ ตอนนี้ฉันตกงาน ไม่มีรายได้มาเกือบเดือนแล้ว นี่ฉันก็ค้างค่าหอพักจนเขาจะไล่ออกอยู่แล้ว ดีที่ฉันอยู่มาหลายปี เขาเลยผ่อนผันให้จนถึงสิ้นเดือน ฉันทำได้ทุกอย่างเลยนะคะ ตามแต่ที่คุณสั่ง รับฉันได้สักคนนะคะ นะคะคุณ นึกว่าสงสารลูกนกลูกกา
ผมรับคุณได้ แต่จะให้ทำที่นี่คงไม่สะดวก เขาบอก ที่นี่ปิดเที่ยงคืน คงไม่ปลอดภัยแน่ ถ้าคุณต้องกลับบ้านดึกๆ ดื่นๆ
แต่ฉันอยากทำที่นี่จริงๆ นะคะ เธอยังร้องขอ
ผมมีงานให้คุณทำแต่ไม่ใช่ที่นี่ คุณสนใจมั้ย
ได้เจอคุณหรือเปล่าคะ เธอรีบถามก่อนหน้าเหวอเมื่อเขาหันมาบอกอย่างแปลกใจ
คือ...คือฉันหมายถึงว่า ถ้าคุณไปฝากฉันเข้าทำงานที่อื่น คนที่จะรับฉันเขาจะสะดวกหรือคะ
ไม่ใช่ที่อื่นหรอกครับ แต่เป็นโชว์รูมรถของผมเอง ทำงานช่วงกลางวัน เวลาคุณไปกลับจะได้สะดวก...คุยกันมาตั้งนานแล้ว ผมยังไม่รู้จักชื่อของคุณเลย เขาถาม
แก้วค่ะ ฉันชื่อแก้ว หญิงสาวแนะนำตัวสั้นๆ
ซึ่งชื่อเต็มๆ ของเธอคือเก็จแก้ว หญิงสาวที่ตั้งปณิธานกับเพื่อนไว้ว่าจะพิชิตใจเจ้าของสนามแข่งรถให้ได้!
ผมชื่อกฤติพงศ์ครับ เรียกสั้นๆ ว่ากันต์ก็ได้
ค่ะคุณกันต์ ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่ช่วยฉันไว้และยังรับฉันเข้าทำงานอีก เธอบอกเสียงหวานและยกมือไหว้เขาอีกรอบ ขณะที่ชายหนุ่มยิ้มรับ หลังจากนั้นการสนทนาก็เปลี่ยนเป็นการบอกทางไปยังที่พักของเธอ
ณ หอพักขนาดห้าชั้น ไม่ไกลจากสนามแข่งของกฤติพงศ์ เก็จแก้วนั่งรออยู่ตรงม้าหินอ่อนหน้าอาคาร สีหน้าของเธอไม่สบอารมณ์นัก จนเมื่อเด็กหนุ่มร่างผอมสามคนเดินเข้ามาหา เธอก็ยืนขึ้นแล้วกอดอก
ทำไมมาช้านัก ฉันโทรไปตั้งครึ่งชั่วโมงแล้ว เธอถามเสียงเขียว
พวกผมไปทำแผลที่บ้านมาครับ แฟนเจ๊เล่นอัดพวกเราซะน่วมเลย คนหนึ่งบอกแล้วกุมใบหน้าเขียวช้ำ
เจ๊ไม่บอกพวกเราก่อนเลยว่าเขาเป็นมวย ผมจะได้หาเพื่อนที่เก่งกว่านี้ไปด้วย ดูสิ เพื่อนผมปากแตกหน้าช้ำไปหมด คนที่ดูเหมือนหัวโจกพูด พวกเขาทั้งสามคือคนที่จับเธอลากเข้าไปในป่าข้างสนามแข่งรถเพื่อทำมิดีมิร้าย
แค่นี้ก็เก่งแล้ว ฉันเห็นนะว่าพวกนายต่อยเขาไปหลายหมัดเหมือนกัน ดีนะที่เขาไม่เป็นอะไรมาก ไม่งั้นฉันไม่จ่ายค่าจ้างจริงๆ ด้วย เธอขู่ ทำเอาสามหนุ่มถึงกับโอดครวญ
เจ๊อย่าใจร้ายกับพวกเราแบบนั้นสิครับ ค่าจ้างนี่ก็ไม่รู้ว่าจะพอค่ายาหรือเปล่า หมัดแฟนเจ๊หนักจริงๆ เลยและที่พวกเราทำร้ายเขาก็เพื่อความสมจริงนะครับ เจ๊ลองคิดดูดิ ถ้าไม่มีการต่อสู้เกิดขึ้น เขาพูดขู่นิดๆ หน่อยๆ พวกเราก็กลัวและวิ่งหนี เจ๊คิดว่าเขาจะไม่สงสัยเหรอว่าเป็นการจัดฉาก หัวโจกถาม
นั่นสิ หญิงสาวเริ่มคล้อยตาม
แบบนี้เจ๊ต้องให้จ่ายเพิ่มให้พวกเราแล้วนะ ผมเห็นนะว่าเขาอุ้มเจ๊ไปที่รถด้วย เจ๊แกล้งเป็นลมใช่ป่ะ เพื่อนอีกคนถามแล้วยักคิ้วหลิ่วตาล้อ
ใช่ๆ พวกผมเจ็บตัวขนาดนี้ เจ๊ต้องจ่ายเพิ่มแล้วนะ คนที่เจ็บตัวที่สุดบอก
ฉันจ่ายก็ได้ แต่พวกนายห้ามผ่านไปแถวนั้นเด็ดขาดนะ เก็จแก้วย้ำแล้วหยิบเงินจากกระเป๋ากางเกงออกมา เด็กหนุ่มเหล่านั้นชะเง้อหัวมองและต้องตาโตเมื่อเห็นธนบัตรสีเทาหลายใบ
พวกผมปิดหน้าปิดตา แฟนเจ๊จำไม่ได้หรอกครับ
จะจำได้หรือไม่ได้ก็ต้องกันไว้ก่อน อย่าลืมนะว่าพวกนายพูดกับเขาด้วย เผื่อเขาจำเสียงได้ขึ้นมา มันจะยุ่ง
ก็ได้ๆ แต่เจ๊ต้องจ่ายเพิ่มนะ
จะให้เพิ่มค่าอะไรอีก เธอแว้ดใส่
พวกเราเป็นแค่วินมอเตอร์ไซค์จนๆ ถ้าเจ๊ห้ามไปแถวนั้นพวกเราก็ขาดรายได้น่ะสิ เจ๊รวยขนาดนี้ จ่ายเพิ่มนิดๆ หน่อยๆ ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก หัวโจกว่า
ก็ได้ๆ จะได้จบ เธอตัดรำคาญแล้วส่งธนบัตรสีเทาให้ห้าใบ พวกมันรับไปมือไม้สั่นและตาโตเท่าไข่ห่าน แล้วพรุ่งนี้เช้ามาติดต่อเช่าหอพักที่นี่ให้ฉันด้วยนะ ฉันต้องการหนึ่งห้อง บอกเจ้าของด้วยว่าฉันอยู่ที่นี่มานานแล้ว เป็นคนจนๆ กำลังตกงานอยู่ ค้างค่าเช่าที่นี่แต่เจ้าของใจดี ยอมให้ฉันอยู่ต่อ พวกนายอย่าลืมบอกข้อมูลพวกนี้ด้วยนะ
ครับผม! สามหนุ่มรับทราบและตะเบะพร้อมกัน พรุ่งนี้เจ๊ย้ายมาอยู่ได้เลยครับ เรื่องที่พักพวกผมจะจัดการให้ รับรองว่าเรียบร้อย ไร้ที่ติครับ
ดีมาก หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงพอใจ เธอหันไปมองอาคารสูง ความจริง เธอก็ไม่รู้จักที่นี่หรอก แต่เด็กพวกนั้นแนะนำเธอไว้เมื่อตอนเย็น และเธอคงต้องอาศัยอยู่ที่นี่ชั่วคราวเพื่อความแนบเนียนในการตบตากฤติพงศ์
เช้าวันใหม่ เก็จแก้วนำรถเข้าไปจอดแอบด้านข้างหอพักห้าชั้นตั้งแต่เช้าตรู่ก่อนออกมานั่งรอกฤติพงศ์ด้วยชุดเสื้อยืดคอกลมกับกางเกงยีนสีดำที่ยืมมาจากเด็กรับใช้ที่บ้าน และยังมีอีกสองสามชุดในกระเป๋าที่เธอเอามาเผื่อด้วย นอกจากนี้โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูของเธอก็ต้องเปลี่ยนเป็นมือถือเครื่องละไม่กี่ร้อยเพื่อความสมจริง
ประมาณเจ็ดโมง รถของกฤติพงศ์ก็ขับมาจอดเทียบ เมื่อคืนเขาบอกเธอแล้วว่าจะแวะมารับเพราะเธอยังไม่รู้ว่าโชว์รูมของเขาอยู่ที่ไหน ทำเอาหญิงสาวซึ้งใจมากที่เขาช่วยเหลือถึงขนาดนี้
เธอเลือกชอบถูกคนแล้ว เขาเป็นคนดีจริงๆ
ใช้เวลาบนท้องถนนประมาณชั่วโมงครึ่ง ทั้งสองก็มาถึงโชว์รูมหรูติดถนนใหญ่ เก็จแก้วมองโชว์รูมของเขาด้วยความสนใจและบอกตัวเองว่าโชคดีแล้วที่เธอไม่เคยมาดูรถที่นี่ ไม่งั้นคงไม่ได้มาทำงานที่นี่แน่
แต่...ถ้าเธอมาก่อนและเจอกับเขา บางทีเธออาจไม่ต้องวางแผนอะไรแบบนี้ก็ได้...หญิงสาวคิด
เมื่อเข้าไปในโชว์รูม กฤติพงศ์ก็เรียกปวีณาเข้าไปพบในห้องทำงาน
นี่คุณปวีณา ประชาสัมพันธ์ของที่นี่ เขาบอกเก็จแก้ว หญิงสาวยกมือไหว้และยิ้มให้
นี่แก้วครับ จะมาเป็นพนักงานใหม่ของที่นี่ ยังไงฝากคุณณาแนะนำเขาด้วยนะครับ
ได้ค่ะ ว่าแต่จะมาทำในตำแหน่งอะไรหรือคะ
พนักงานรักษาความสะอาดครับ เขาตอบ ทำเอาพนักงานใหม่ถึงกับชะงักค้าง
คะ เก็จแก้วรับ สีหน้างงๆ
พนักงานรักษาความสะอาด...แม่บ้านน่ะเหรอ?
ไม่นะ ตลอดชีวิตที่ผ่านมา เธอไม่เคยต้องทำงานบ้านเลย แล้วจู่ๆ จะให้เธอมาเป็นพนักงานทำความสะอาดที่นี่น่ะนะ
ถึงคุณจะบอกจบปวส. แต่คุณไม่มีเอกสารส่วนตัว ทำให้ผมประเมินคุณไม่ถูกและคงต้องเริ่มจากการเป็นพนักงานทำความสะอาดไปก่อน และถ้าคุณมีความสามารถอย่างอื่น เดี๋ยวผมจะค่อยๆ ปรับให้ กฤติพงศ์บอก เมื่อคืนเขาสอบประวัติเธอไปนิดหน่อยแล้ว เรื่องวุฒิการศึกษาเขาไม่มีปัญหาแต่ติดที่เธอไม่มีเอกสารเลย จะให้เชื่อคำพูดลอยๆ ก็ดูจะยังไงๆ อยู่ แถมเธอยังไม่มีสำเนาบัตรประชาชนและสำเนาทะเบียนบ้านอีก อ้างว่าทำหายยังไม่ได้ไปขอใหม่
ถ้ามีงานไหนที่เหมาะกับเธอ ก็เห็นจะมีแต่พนักงานทำความสะอาดนี่แหละ
คุณทำได้มั้ย เจ้าของโชว์รูมถาม
ได้ค่ะ แก้วทำได้
แต่เมื่อกี้ดูคุณลังเล
คือ...แก้วไม่เคยทำงานประเภทนี้น่ะค่ะ เคยทำแต่โรงงาน แต่แก้วทำได้ค่ะ เพราะปกติแก้วก็ทำงานบ้านอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ ค่ะ เธอรีบบอก
ดี งั้นคุณเริ่มงานวันนี้เลยนะ เดี๋ยวคุณณาจะแนะนำคุณเอง...ยังไงฝากคุณณาด้วยนะครับ ท้ายประโยค กฤติพงศ์หันไปบอกพนักงานของเขา
ได้ค่ะ หญิงสาวรับคำก่อนพาเด็กใหม่ออกไป
หน้าที่หลักๆ ของเธอคือการถูพื้นและดูแลความสะอาดด้านในอาคาร นอกจากนี้ถ้ามีลูกค้าเขามา เธอก็จะเสิร์ฟน้ำให้ลูกค้า บางทีก็ทำหน้าที่เป็นเด็กเดินเอกสารให้ฝ่ายต่างๆ
พนักงานที่นี่ดีกับเธอทุกคน ไม่มีใครดูถูกว่าเธอเป็นแค่แม่บ้าน เหมือนกับที่กฤติพงศ์เคยบอกเธอเมื่อคืนว่าพนักงานของเขาจะคอยช่วยเหลือกัน ไม่มีการชิงดีชิงเด่นหรือดูถูกว่าคนนั้นมีตำแหน่งด้อยกว่าคนนี้ หรือคนนี้เข้ามาทำงานก่อนคนนั้น เมื่อเข้ามาทำงานแล้ว ทุกคนคือพี่น้องและเพื่อนร่วมงานที่จะนำพาองค์กรก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน
หลังจากทำงานได้สองวัน เก็จแก้วก็เริ่มเห็นว่ากฤติพงศ์เป็นอย่างที่เพื่อนบอกจริงๆ ในยามอยู่ในสนามแข่ง เขาคือนักรักที่พร้อมแจกจ่ายรอยยิ้มให้กับสาวๆ สายตาของเขาแพรวพราวดูเป็นหนุ่มขี้เล่นอารมณ์ดี ทำให้สาวๆ หลงใหลได้ไม่ยาก แต่ในโชว์รูมแห่งนี้ เขากลายเป็นเจ้านายแสนสุภาพและใจดี ไม่มีรอยยิ้มแบบเล่นหูเล่นตาสักนิด เขาน่าเกรงขามจนเธอรู้สึกเกรงใจ นี่ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าอีกด้านของเขาเป็นอย่างไร เธอคงไม่กล้าเข้าไปตอแยแน่ๆ
แต่นี่เธอรู้ว่าเขาเป็นอย่างไร ก็อดใจคิดจะลองแหย่ดูไม่ได้!
...เสียงเคาะประตูดังเป็นจังหวะเตือน ก่อนประตูบานนั้นจะเปิดออกพร้อมด้วยเก็จแก้วที่ถือแก้วน้ำขิงมาด้วย เธอยิ้มให้เขาแล้ววางแก้วบนโต๊ะ
คุณกันต์ทำให้แก้วรู้สึกแปลกใจ เธอชวนคุย หลายวันที่ผ่านมา เธอเริ่มสนิทกับเขามากขึ้น เพราะชายหนุ่มให้ความเอ็นดูเธอเป็นพิเศษ
กฤติพงศ์เงยหน้าจากงานแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
แก้วเคยเจอคุณที่สนามแข่ง คุณไม่ใช่แบบนี้ เธอบอก โดยไม่ได้ขยายว่า แบบนี้ คือแบบไหน ขณะที่ชายหนุ่มยิ้ม
ผมแยกแยะเป็นครับและไม่อยากให้ที่นี่เสียระบบ
แล้วแบบไหนคือตัวตนของคุณคะ เธอถาม
ทั้งสองแบบนั้นแหละ แล้วแต่ว่าตอนนั้นอยู่ในบทบาทไหน
แล้วคุณอึดอัดไหมคะที่ต้องทำแบบนี้
ไม่เลย เขายักไหล่และมองเธอยิ้มๆ บอกแล้วไงว่าผมเป็นทั้งสองแบบ อยู่ที่ตอนนั้นผมอยู่ในบทบาทไหน
แต่แก้วชอบคุณในบทบาทที่อยู่สนามแข่งนะคะ ดูเป็นตัวตนของคุณจริงๆ เธอบอก ขณะที่กฤติพงศ์หัวเราะ เขาไม่รู้สึกอึดอัดหรือไม่พอใจสักนิดเมื่อได้ฟังคำพูดของเธอ ตรงกันข้าม เขารู้สึกชอบใจด้วยซ้ำกับความเป็นคนเปิดเผยของเธอ
ขอบคุณที่ชอบครับและหวังว่าคุณจะชอบบทบาทแบบนี้ของผมด้วย เขาบอก เธอคงเป็นคนแรกในบรรดาพนักงานทั้งหมดที่เขากล้าพูดเล่นแบบนี้ด้วย อาจเพราะเธอรู้อยู่ก่อนแล้วก็ได้ว่าเขาเป็นคนอย่างไร ทำให้กฤติพงศ์ไม่จำเป็นต้องปิดปังตัวตนอีกด้าน
ถ้าแก้วชอบทั้งสองแบบ คุณกันต์จะชอบแก้วกลับหรือเปล่าคะ เธอถามทีเล่นทีจริง แต่คนฟังเพียงยิ้ม ขณะที่เก็จแก้วยิ้มเก้อ
ถ้าแก้วพูดอะไรที่ทำให้คุณกันต์ไม่พอใจ แก้วขอโทษค่ะ แก้วแค่อยากชวนคุณคุยเท่านั้น เธอรีบก้มศีรษะเป็นเชิงขอโทษ น้ำขิงหน่อยนะคะ เย็นแล้วเดี๋ยวรสชาติจะเปลี่ยนค่ะ เธอบอกแล้วยื่นแก้วน้ำขิงไปใกล้ ขณะที่กฤติพงศ์ยื่นมือไปรับ ผลคือฝ่ามือของเขาเฉียดแก้วไปทำให้น้ำขิงร้อนๆ หกใส่มือ
โอย ชายหนุ่มร้องแล้วสะบัดมือออก เป็นจังหวะที่เก็จแก้วปล่อยมือออกเพราะตกใจที่น้ำร้อนลวกมือเขา ยิ่งทำให้น้ำขิงหกเลอะโต๊ะมากขึ้น
แก้วขอโทษค่ะ แก้วไม่ได้ตั้งใจ คุณกันต์เป็นไงบ้างคะ น้ำลวกตรงไหนบ้างคะ ขอแก้วดูหน่อยค่ะ เธอถามแล้วรีบเข้าไปใกล้พร้อมใช้ผ้ากันเปื้อนซับน้ำบนมือให้เขา
ผมไม่เป็นอะไรแล้ว ขอบคุณมากครับ เขาบอกแล้วต้องข่มใจตัวเองไม่ให้สูดกลิ่นกายหอมๆ ของเธอที่คอยรบกวนจมูกของเขา
เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอยากให้ที่นี่เป็นสนามรถแข่งเหลือเกิน หากที่นี่ไม่ใช่โชว์รูม เขาคงทำอะไรต่ออะไรได้อย่างที่ใจคิด
แก้วขอโทษนะคะที่ซุ่มซ่ามทำให้คุณกันต์ต้องเจ็บตัว
ผมไม่เป็นอะไรแล้ว ขอบคุณมากครับ เขาบอกและพยายามดึงมือตัวเองออกแต่เก็จแก้วไม่ยอมปล่อย เธอยังจับมือเขาแน่นและเบียดตัวใกล้เขามากขึ้น
เสียงโทรศัพท์มือถือของกฤติพงศ์ช่วยแก้ไขสถานการณ์ชวนกระอักกระอ่วนใจ ชายหนุ่มลอบถอนใจอย่างโล่งอก เพราะหากช้ากว่านี้เขาคงอดใจไม่ไหว ต้องก้มลงไปสูดกลิ่นกายหอมๆ ของเธอเป็นแน่ และนั่นคงทำให้เขาเสียการปกครองที่มีมายาวนาน
ขณะที่กฤติพงศ์โล่งใจแต่เก็จแก้วกลับรู้สึกเสียดายเมื่อโดนขัดจังหวะ เธออยากใกล้เขามากกว่านี้และเธอก็เห็นเขาถอนในแบบโล่งๆ อีกด้วย แสดงว่าเขาก็เริ่มไม่เป็นตัวของตัวเองบ้างแล้วเมื่อต้องอยู่ใกล้เธอ
พอก่อนครับแก้ว ขอบคุณมาก ผมขอรับโทรศัพท์ก่อน เขาบอกเป็นเชิงให้เธอออกจากห้องซึ่งเก็จแก้วก็รู้ความหมาย เธอพยักหน้าแล้วเก็บแก้วน้ำขิงแบบอ้อยอิ่งเพราะอยากรู้ว่าใครคือคนที่เข้ามาขัดจังหวะ
ว่าไงเพื่อน กฤติพงศ์กรอกเสียง ได้ ตอนนี้ฉันว่างอยู่ บอกญาตินายมาได้เลย เดี๋ยวฉันดูแลเอง...เย็นๆ ก็ได้ ฉันไม่มีปัญหา...โอเค แล้วฉันจะรอ เขาคุยกับเพื่อนสั้นๆ ก่อนวางสาย ขณะที่เก็จแก้วถอยออกจากห้องเมื่อได้รู้ในสิ่งที่ต้องการ
.......................................
มาลุ้นแผนการของแก้วกันต่อตอนหน้าค่ะ
หรือถ้าอยากรู้และอยากอ่านต่อแบบยาวๆ ก็ติดตาเรื่องเต็มในแบบอีบุ๊กได้ค่ะ รับรองว่าซี๊ดซ้าดขึ้นเรื่อยๆ
| Create Date : 01 ตุลาคม 2558 |
| Last Update : 1 ตุลาคม 2558 11:29:16 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 716 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| นักเขียนสีเทา |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ