Group Blog
 
<<
มกราคม 2553
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
18 มกราคม 2553
 
All Blogs
 
ค่ำคืน...สายฝน...และความบังเอิญ


...ผู้ชายกลางสายฝนคนนั้นสะดุดสายตาฉันแต่แรกเห็น...

ร่างสูงในชุดเสื้อยืดโปโลสีตองอ่อนกับกางเกงขาสั้นสีเข้ม ก้าวลงมาจากรถเก๋งสีบรอนซ์เงินคันหน้าด้วยท่าทีกระฉับกระเฉง เขาเป็นเจ้าของรถคันที่ฉันเพิ่งชนท้ายมาหมาดๆ เมื่อหนึ่งนาทีที่แล้ว

ฉันสบตาเขาเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะลงจากรถทั้งที่หัวใจยังคงสั่นไหวจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ถนนสายนี้ในยามค่ำคืนยังคงค่อนข้างคึกคัก ทำให้เราทั้งสองคนตกเป็นเป้าสายตาของคนที่สัญจรไปมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ขอโทษนะคะ ฉันผิดเอง” ฉันบอกกับเขาเป็นประโยคแรก

ในขณะที่เขาใช้สายตาสำรวจความเสียหายที่ฉันก่อขึ้น ก่อนจะบอกฉันด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์นัก

“ผมคิดว่าคุณจะเบรคตามผมนะเนี่ย”

“ฉันคิดอะไรเพลินไปหน่อย ขอโทษนะคะ”

“รถคุณมีประกันไหม?”

“ไม่มีค่ะ”

“ของผมก็ไม่มี” เขาบอกห้วนๆ หากท่าทางของเขาดูไม่ค่อยหงุดหงิดอย่างที่ฉันนึกกลัวแต่แรก

“ฉันยินดีซ่อมให้นะคะ” ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงฉันคงบอกให้เขารู้ว่าฉันเสียใจจริงๆ

“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นล่ะครับ” ตอบฉันเพียงเท่านั้นก่อนจะส่งสัญญาณมือให้ฉันเงียบ เพราะเขากำลังโทรศัพท์ถึงใครบางคน ได้ยินแว่วๆ ว่าเป็นเพี่อน...และเป็นตำรวจ...

ฉันจึงได้แต่ยืนมองเขาเงียบๆ สายฝนบางเบาที่โรยตัวลงมาอย่างไม่ขาดสายเริ่มทำให้เสื้อผ้าฉันเปียก ฉันยกมือขึ้นเสยผมที่เริ่มแนบไปกับศีรษะ ชะงักเล็กน้อยด้วยความไม่คุ้นชินกับความยาวที่ลดลง

...ใช่แล้ว...ฉันเพิ่งตัดผมเมื่อไม่นานมานี้ ด้วยเหตุผลที่ฉันเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะบ้าจี้ทำตาม แต่ฉันก็ทำ โดยคิดกับตัวเองง่ายๆ ว่า...ความเปลี่ยนแปลงอาจทำให้ฉันลืมใครบางคนที่เพิ่งกลายเป็น 'อดีต' ได้ง่ายขึ้น...

“คุณ...คุณ”

เสียงห้าวๆ ของคนตรงหน้า เรียกความคิดที่กำลังจะล่องลอยไปกับกระแสของความทรงจำ และความเจ็บปวดของฉันให้กลับคืนมาสู่สถานการณ์ปัจจุบัน

“คะ?” ฉันตอบรับเขาสั้นๆ

“เดี๋ยวคุณไปลงบันทึกประจำวันที่โรงพักกับผมหน่อยนะครับ ผมไม่เอาผิดอะไรคุณหรอก แต่เพื่อนผมที่เป็นตำรวจเขาบอกว่าควรทำไว้เป็นหลักฐาน”

“ค่ะ...ได้ค่ะ” ฉันรับคำง่ายๆ ก่อนที่ต่างคนจะต่างกลับไปขึ้นรถของตัวเอง



~~~~~~~~~~




เขายื่นบัตรประจำตัวข้าราชการให้ฉันดู หลังจากจอดรถหน้าสถานีตำรวจเรียบร้อยแล้ว

คู่กรณี...หรือจะเรียกให้ถูกควรเป็นผู้เสียหายของฉันเป็นถึงนายทหารยศพันตรี ฉันจึงหยิบนามบัตรออกมาเขียนหมายเลขโทรศัพท์มือถือเพิ่มแล้วส่งให้เขา

“ฉันเป็นเภสัชกรน่ะค่ะ”

...หากความเป็นเภสัชกรของฉันคงช่วยอะไรไม่ได้ในกรณีแบบนี้...บอกกับตัวเองในใจ

ฉันก้าวเข้าไปในตัวอาคารด้วยหัวใจที่ยังคงเต้นระรัว ตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งทำผิดมีเรื่องมีราวกับเขาเป็นครั้งแรกนี่แหละ

ใจชื้นขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นหน้าจ่าตำรวจที่อยู่ประจำเวรที่สถานี ลุงจ่า...เป็นลูกค้าประจำร้านยาที่ฉันทำงานอยู่นั่นเอง

ลุงจ่ามีสีหน้าประหลาดใจแต่ก่อนจะทันได้เอ่ยถามอะไร ฉันก็ชิงพูดขึ้นเสียก่อน

“วันนี้เภสัชกรมีเรื่องรบกวนตำรวจล่ะค่ะลุงจ่า”

“ทำไมล่ะครับ?”

“หนูขับรถชนท้ายเขาน่ะสิคะ”

“แล้วตกลงกันยังไงล่ะครับ”

“หนูก็ซ่อมให้พี่เค้าแหละค่ะ”

“ผมอยากให้ร้อยเวรช่วยลงบันทึกประจำวันไว้หน่อย” ผู้พันแจ้งความประสงค์กับลุงจ่า

ฉันคิดว่าเขาคงประหลาดใจที่จู่ๆ ฉันก็มีคนรู้จักอยู่ที่สถานีตำรวจ แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา

...นายทหารนี่เก็บอาการเก่งชะมัดแฮะ...แอบนินทาในใจ

“ครับ รอสักครู่นะครับ”

ฉันจึงทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ที่ว่าง ระหว่างรอนายร้อยเวรที่กำลังลงบันทึกประจำวันให้กับคู่กรณีวันรุ่นสอง-สามคนอยู่ จากหางตา...ฉันเห็นผู้พันก็ทำแบบเดียวกัน

ฉันหันมาสอบถามสารทุกข์สุขดิบลุงจ่า ซักไซ้เรื่องกินเหล้ากับอาการชาปลายมือที่เป็นอยู่ ก่อนจะเอ่ยชมลุงจ่าว่าเป็นคนไข้ที่น่ารักมาก พยายามดูแลตัวเองเหมือนที่แนะนำ

ลุงจ่าพูดอะไรอีกสองสามประโยคซึ่งฉันจำไม่ได้แล้ว เพราะกำลังแอบสำรวจผู้เสียหายเป็นการฆ่าเวลาแทน



~~~~~~~~~~




“ทหารเวลาไม่ได้รบ เขาทำอะไรกันบ้างคะ?” ฉันหันไปทางผู้พันที่ดูจะอึ้งไปเล็กน้อย เพราะโดยยิงคำถามแบบไม่ทันตั้งตัว

“โดนถามบ่อยเลยสิครับคำถามนี้” คุณร้อยเวรหันมาคุยกับผู้พันทั้งที่ยังเขียนบันทึกประจำวันค้างอยู่

“คือ...บางทีประชาชนธรรมดาก็นึกภาพไม่ค่อยออกน่ะค่ะ ว่างานของทหารมีอะไรบ้าง รู้สึกว่าเป็นอาชีพที่เข้าถึงยาก แล้วก็เข้าใจลำบาก”

“ก็มีงานให้ทำหลายอย่างนะ ป้องกันตามแนวชายแดน...” ผู้พันพยายามอธิบาย หากสีหน้าฉันมันคงฟ้องออกมาว่าเข้าใจในสิ่งที่เขาอธิบายให้ฟังเพียงน้อยนิด

“ถ้าเรียนทางสายรัฐประสาสนศาสตร์จะเข้าใจ” ผู้พันสรุป

ฉันพยักหน้านิดๆ กำลังคิดจะถามเรื่องปราสาทพระวิหารต่อ ก็พอดีกับที่ร้อยเวรหันมาบอก

“เชิญผู้พันกับน้องทางนี้เลยครับ”

เลยพากันย้ายเก้าอี้ไปนั่งตรงหน้าร้อยเวรแทน ผู้พันหยิบใบขับขี่ออกมาพลางอธิบาย

“แบบนี้ใช้เป็นใบขับขี่ต่างประเทศได้ด้วยนะครับ แต่ได้เฉพาะในทวีปเอเชีย”

“ดีจัง”

“เหตุเกิดที่ไหนครับ?” นายร้อยเวรถาม

“ถนนนิมมานเหมินทร์ค่ะ”

“ตรงสามแยกที่มาจากทางตลาดน่ะครับ”

“เป็นแยกไฟแดงเลยหอประชุมมาแล้ว ตรงที่จะเลี้ยวไปปั๊มน้ำมันได้น่ะค่ะ”

สองเสียงช่วยกันอธิบายตำแหน่งที่เกิดเหตุ ชวนให้รู้สึกขันอยู่เหมือนกัน เพราะทำเหมือนไม่ได้เป็นคู่กรณีกันอย่างนั้นแหละ

“แยกสวนสุขภาพใช่ไหมครับ?” นายร้อยเวรถามย้ำ

“ใช่ๆ ค่ะ ตรงแยกนั้นแหละค่ะ” ฉันเป็นคนตอบคำถามนั้น

...แปลกที่ผู้พันเป็นคนเชียงใหม่ แต่ทำไมบอกทางได้ไม่เห็นเหมือนคนเชียงใหม่เลยแฮะ... หากฉันก็ไม่มีเวลาจะคิดสงสัยนานนัก

“เกิดเหตุตอนกี่โมงครับ”

ต่างคนต่างดูนาฬิกาแล้วหันมาสบตากัน

“ประมาณสองทุ่มเนอะ”

“ค่ะ”

คุณร้อยเวรก้มหน้าก้มตาเขียนบันทึกประจำวันต่อ ก่อนจะอ่านออกเสียงให้ทั้งฉันและผู้พันฟังแล้วลงชื่อ

แอบสังเกตลายมือชื่อขยุกขยุย เห็นแต่ตัว พ.พานกับ ต.เต่าข้างหน้าเท่านั้นที่พออ่านออก ผิดกับฉันที่ทำลายเซ็นแบบนั้นไม่เป็นมาแต่ไหนแต่ไร แม้จะพยายามฝึกเขียนเท่าไหร่สุดท้ายก็มาจบลงที่ลายมือชื่อคล้ายตัวบรรจงอยู่ดี

เป็นครั้งแรกที่เซ็นชื่อพร้อมตัวอักษรนำหน้าอย่างภาคภูมิว่า... ‘ภญ.’ ...เภสัชกรหญิงเชียวล่ะ

แอบหมั่นไส้คนที่ดูใจเย็นตั้งแต่เกิดเรื่องจนจบเล็กน้อย อดคิดถึงพี่กฤตในเรื่องหัวใจในไอหมอกแล้วเอามาคิดเปรียบเทียบกันไม่ได้

...ถ้าเจอผู้พันตั้งแต่แรก บุคลิกพี่กฤตคงคมกริบเชียวล่ะ...

“เรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ” ผู้พันเอ่ยถามนายร้อยเวร

“ครับผม ต่างฝ่ายต่างมีเบอร์โทรศัพท์กันแล้วใช่ไหมครับ?”

ผู้พันก้มดูนามบัตรในมือตัวเอง ในขณะที่ฉันขอให้เขาบอกหมายเลขสิบหลักให้อีกครั้ง พร้อมกับกดปุ่มเครื่องมือสื่อสารในมือตาม

“ขอชื่อเล่นได้ไหมคะ?”

“พี่...ครับ”

“ขอบคุณค่ะ” ฉันกำลังจะเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋า พี่ผู้พัน...ขอแอบเรียกในใจอย่างนี้ก็แล้วกัน ก็รีบบอก

“พอดีพี่ใช้สองเบอร์ น้องเมมอีกเบอร์ไว้ด้วยก็แล้วกัน” ว่าแล้วก็บอกหมายเลขโทรศัพท์อีกหมายเลขหนึ่งให้ฉัน

“เรียบร้อยค่ะ ถ้ามีอะไรพี่โทรหาธารนะคะ”

“ครับ” รับคำสั้นๆ อีกตามเคย

ฉันกลับขึ้นประจำที่นั่งคนขับ ก่อนจะออกรถช้าๆ จากปลายสายตาผู้พันยังคงยืนอยู่ข้างรถ

...อาจจะโทรศัพท์บอกคนที่บ้านมั้ง...รู้สึกเกรงใจจังที่ทำให้พี่เค้าเสียเวลา...

บอกตัวเองแล้วเลยจอดรถอีกที จากนั้นจึงเดินแกมวิ่งย้อนกลับไปยังสถานีตำรวจที่เพิ่งจากมา



~~~~~~~~~~




ผู้พันมีสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นฉัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสายฝนยังคงโปรยปรายลงมาอย่างต่อเนื่อง

“คือ...ธารกลับมาบอกน่ะค่ะว่า ถ้าถามช่างดูแล้วของใหม่มันไม่แพงมาก พี่เปลี่ยนใหม่ได้เลยนะคะ”

คนตัวสูงขยับจากตำแหน่งที่ยืนอยู่ พลางชี้ให้ดูร่อยรอยของความเสียหายที่เกิดขึ้นพร้อมกับอธิบาย

“สีมันถลอกเฉยๆ นะครับ กับตรงนี้ที่เป็นรอยลึกหน่อย ถ้าจะให้ดีก็แค่ขัดแล้วทำสี แต่อยากได้ช่างที่ฝีมือดีหน่อย ไม่อย่างนั้นพอนานไปมันจะแตกเป็นลายตุ๊กแก”

“อันนี้ธารเข้าใจค่ะ” ฉันบอกเขา พยักหน้านิดๆ พลางห่อไหล่เล็กน้อย เขาเองก็คงสังเกตเห็นว่าฉันหนาวจึงบอกด้วยน้ำเสียงคล้ายพี่ชายใจดี ที่ชวนให้หัวใจละลาย

“กลับบ้านเถอะครับ แล้วผมจะโทรหา”

“ขอโทษนะคะที่ทำให้เสียเวลา” ฉันโค้งให้เขาด้วยความเคยชิน เพิ่งมานึกขึ้นได้ตอนออกรถเป็นครั้งที่สองว่า...เป็นธรรมเนียมญี่ปุ่นที่ติดมาเป็นนิสัย



~~~~~~~~~~




ระหว่างทางกลับบ้านฉันโทรศัพท์ถึงพี่ชายบอกเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง พี่ชายหัวเราะ...หึ...หึ ในลำคอก่อนจะเอ่ยเย้า

“ที่ยอมรับผิดนี่เพราะผู้พันรูปหล่อหรือเปล่า?”

“หนูพึ่งอกหักนะพี่กล้า” ฉันตอบพี่ชายด้วยน้ำเสียงสะบัดๆ หากคนปลายสายก็รู้ว่าฉันทำแก้เขินไปอย่างนั้นเอง

“ไม่เห็นเกี่ยวกันนี่”

“ก็จริง แต่ผู้ชายหน้าตาดี นิสัยดีๆ สมัยนี้คงไม่ค่อยมีเหลือแล้วล่ะ ยิ่งแบบผู้พันด้วยแล้ว...” ฉันชะงักไปชั่วขณะ เพราะกำลังคิดหาคำจำกัดความที่ให้ความหมายตรงกับสิ่งที่ฉันคิดที่สุด

“ทำไม?”

“คิดได้สองแบบนะพี่กล้า คือ...ถ้าไม่มีแฟน ก็ต้องเป็นเกย์ล่ะ อายุตั้งปูนนี้”

...จริงๆ ผู้พันไม่ได้แก่ขนาดนั้นหรอก แถมยังอายุเท่าพี่กฤตพอดีเปี๊ยบ แต่อารมณ์หมั่นไส้มันทำให้อดไม่ได้...

“แล้วเราล่ะ อายุเท่าไหร่?”

“น้อยกว่าพี่กล้ากับผู้พันก็แล้วกัน”

สองพี่น้อยคุยกันด้วยเรื่องสรรพเพเหระต่ออีกราวห้านาทีก่อนจะวางสาย



~~~~~~~~~~




ฉันอาบน้ำเข้านอนเร็วกว่าปกติ พยายามควมคุมอาการสั่นไหวของจิตใจด้วยประโยคที่พูดกับพี่ชายไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน แต่ดูจะไม่เป็นผลนัก

...รักแรกพบไม่มีจริงหรอก...ฉันบอกตัวเอง

หากถึงกระนั้นก่อนจะก้าวล่วงไปสู่นิทรารมณ์อันแสนสงบและสุขสม ฉันก็อดที่จะคิดฝันกับตัวเองไม่ได้

...บางทีอาจเป็นความบังเอิญของโชคชะตาที่กำหนดมาสำหรับฉันก็เป็นได้...

...หรือหากว่าเขาจะไม่ใช่ ‘ใครคนนั้น’ ที่ฉันเฝ้ารอคอย มันก็ไม่ได้ผิดอะไรนักหนามิใช่หรือที่จะแอบคิด...คนึงหา ก่อนที่ฉันจะได้พบกับคนๆ นั้นจริงๆ ในสักวัน...

...สักวัน...





~~~~~~~~~~



เรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการเส้นทางนี้มีมิตรภาพ ของคุณอ้อน คุณปอย คุณแจง สนใจอยากติดตามเรื่องอื่นๆ ในโครงการคลิกที่ลิ้งค์ด้านล่างได้เลยค่ะ

• "ฝนตกในใจ กับผู้ชายกลางสายฝน" - บุยบุย
• "ผู้ชาย สายฝน ..จุดเริ่มต้นแห่งรัก" - นัทธ์
• "ผู้ชายกลางสายฝน" - KOok_k
• "ผู้ชายกลางสายฝน" - ปีศาจความฝัน
• "คืนหนึ่งนั้น :: ผู้ชายกลางสายฝน" - inmemoir
• "ผู้ชายกลางสายฝน" - Summer Flower
• "ผู้ชายกลางสายฝน" - ท่านหญิงน่าเกลียด
• ผู้ชาย :: สายฝน :: คน :: รัก - Paulo
• "(เด็ก)ชาย กลางสายฝน" - Little Knight
• "ผู้ชายกลางสายฝน" - ส้มแช่อิ่ม
• :: ผู้ชาย-สายฝน-ความฝัน :: - JewNid
• "ผู้ชายกลางสายฝน" - ซองขาวเบอร์ 9
• ผู้ชายกลางสายฝน :: April Fools' Day (รึเปล่านะ) - nikanda
• ..ผู้ ช า ย ก ล า ง ส า ย ฝน . . . เห็ดหูหนู..และร่องก้น..(ถ น น ส า ยนี้ มี มิ ต ร ภ าพ ) - เป็ดสวรรค์
• "ผู้ชายกลางสายฝน : ถนนสายนี้มีมิตรภาพ" - SongPee
• "ผู้ชายกลางสายฝน" - BeCoffee
• ::ผู้ชายกลางสายฝน:: - นางสาวดุ่บดั่บ
• @>.....^.^..... ผู้ชายกลางสายฝน...; ซักวัน ซักวัน ฉันจะรอคุณ - peeamp






คุยกันท้ายเรื่อง


เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งปนเรื่องจริงค่ะ เหตุการณ์รถชนที่ว่าเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเย็นวานที่ผ่านมาแบบสดๆ ร้อนๆ (แต่เมื่อคืนไม่มีฝนนะคะ) และผู้พันหนุ่มในเรื่องก็เป็นผู้เสียหายตัวจริงค่ะ (ช่างเป็นวัตถุดิบราคาแพงจริงๆ)

เป็นผู้เสียหายที่หล่อเท่ได้ใจ จนพอธารเอาไปเล่าให้พี่ชายฟัง พี่ชายเลยล้อธารใหญ่

‘ไม่บอกเค้าไปล่ะว่า...หนูเห็นพี่หล่ออดใจไม่ไหวเลยจูบซะ’

...แหมนะ ท่านพี่...ต่อให้ชอบพี่เขาจริงๆ ใครมันจะกล้าพูด...

ตอนแรกก็กลัวว่าพี่เขาจะโมโห แต่สุดท้ายตอนก่อนโบกมือบ๊ายบายพี่เขาก็พูดเบาๆ ด้วยมาดนิ่งๆ สไตล์ผู้พันว่า...

‘คุยดีจนผมเกรงใจเลยนะเนี่ย’

...พี่ก็ใจเย็นดีจัง...อันนี้คิดในใจนะคะ ไม่ได้พูดออกไปหรอก

จะว่าไปแล้ว...ชักรู้สึกอยากลองจีบนายทหารดูสักตั้งแล้วล่ะสิ

^^





Create Date : 18 มกราคม 2553
Last Update : 20 มกราคม 2553 10:04:09 น. 36 comments
Counter : 826 Pageviews.

 
เรื่องจริงของพี่ธารเลยหรอครับเนี่ย
เล่าซะเห็นภาพเลย ชอบๆ


ปล. เจอกันอีกทีหัวข้อสุดท้ายจันทร์ที่ 1 กุมภาพันธ์นะครับ


โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:20:58:09 น.  

 

ขอบคุณที่เขียนงานดีดีให้อ่านค่ะ


โดย: อุ้มสี วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:21:15:31 น.  

 
วี๊ดวิ้ว..ว..ว..มากเลยคุณธาร
อ่านแล้วกระชุ่มกระชวยหัวใจดีแท้
สมแล้วที่เป็นนักเขียนนิย๊าย..นิยายมาๆๆ

ยิ่งบอกแต่งมากจากเรื่องจริง..
ความอินเลยพุ่งปรี๊ดสูงกว่าปกติเป็นเท่าตัว

คุณธารเขียนเรื่องสนุกจัง..ไม่ว่าเรื่องสั้น เรื่องยาว
แบบว่าเป็นแนวที่แจงชอบด้วย..เขียนมาบ่อยๆนะ จะตามอ่าน

ปล.ตัวจริงผู้พันหนุ่มของคุณธารจะหล่อเท่าในเรื่องนี้
(ที่แจงจินตนาการตามไปด้วย)ไหมหนอ? อยากรู้จังเลย


โดย: nikanda วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:7:13:45 น.  

 
น้องไอซ์, คุณอุ้มสี : ดีใจที่ชอบนะคะ วันหลังก็อย่าลืมแวะมาติดตามกันอีกนะคะ

คุณแจง : ถ้าธารบอกคุณแจงว่า...เรื่องนี้จริงเกือบเก้าสิบเปอร์เซนต์ คุณแจงจะยิ่งอินขึ้นกว่าเดิมไหมคะ?

และผู้พันตัวจริงก็หน้าตาดีมาก (แบบว่าเป็นพระเอกละครหลังข่าวได้เลย) ชวนให้หัวใจละลายเชียวล่ะค่ะ





โดย: ธาร นาวา วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:7:57:08 น.  

 
น่ารักจังค่ะ^^
ถ้าคุณผู้พันมาอ่านเจอ คงเป็นปลื้ม อิอิ


โดย: ท่านหญิงน่าเกลียด วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:8:31:07 น.  

 
555 น่ารักดีค่ะแอบ (นาย) อ่านจนจบเลย อยากให้รักแรกพบมีจริงเลยค่ะ ปกติไม่ค่อยเชื่อนะ

คุณผู้พันมีอีเมลล์มั้ยเนี่ย อยากจะเมลล์ไปบอกจังเล้ย


โดย: Summer Flower วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:10:18:33 น.  

 

ชอบที่พี่ชายหยอกคุณจัง ..
แหม ถ้ามันทำได ก็คงจะจูบไปแล้วล่ะ เน๊อะ


แต่ใครล่ะจะกล้า ใช่ไหม

เห็นด้วยว่า ต้นทุนเรื่องคราวนี้ ราคาสูงทีเดียว



แล้วก็ ขอบคุณที่แวะไปทักทายกัน
ขอบคุณที่มองเห็น "ความ" ที่แอบไว้ฮะ


โดย: inmemoir วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:11:46:42 น.  

 
เรื่องจริงอิงนิยายโรแมนติกดีค่ะ

ไม่แน่ว่าคุณธารอาจจะประสพพบกับบุพเพสันนิวาสเข้าแล้วก็ได้ค่ะ


โดย: ซองขาวเบอร์ 9 วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:12:05:32 น.  

 
พอรู้ว่าเป็นเรื่องจริง อยากจะใจละลายตามคุณธารไปด้วย

แต่งต่อนะคะ ...เอาให้จบในเรื่องหน้าเลยนะคะ


โดย: นัทธ์ วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:12:38:49 น.  

 
ถ้าไม่จูบจะได้เจอมั๊ยอ่ะ
จูบท้ายค่ะ
เล่าซะมองเห็นภาพ น่ารักจัง
พันตรี พันโท อายุสามสิบก่าๆ
กำลังดีค่ะคุณธาร เขาเป็นทัพบก เรือ หรืออากาศละคะ555

แอมอร


โดย: peeamp วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:19:19:59 น.  

 
อ่านแล้วชอบมาก เหมือนอ่านนิยายเลยค่ะ

ชอบค่ะ
จินตนาการตามเลยอ่ะ หุหุ

จูบท้ายซะเจอเลยเหมือน
อุบัติเหตุรัก 55 ซะงั้น

สองพี


โดย: SongPee วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:21:01:00 น.  

 
อ่านแล้วอมยิ้มเลยค่ะคุณธาร ก็หวังว่าผู้พันสุดหล่อจะกริ๊งกร๊างมาสานสัมพันธ์ต่อนะคะ

ปล.ขอบคุณนะคะที่มาอ่านเรื่องสั๊นสั้นของส้มค่ะ


โดย: ส้มแช่อิ่ม วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:22:14:51 น.  

 
รถชนตรงแยกหอประชุมจริงเหรอคะ
แล้วคุณธาร เป็นเภสัชกรจริงๆ หรือเปล่า
ถ้าใช่ เราก็เป็นเพื่อนร่วมอาชีพกันค่ะ
เดาเอาด้วยว่าอ้อนน่าจะเป็นพี่หรือเปล่า ^^

เก่งจังค่ะ นำวัตถุดิบเรื่องใกล้ตัวมาเขียนเรื่องได้
ถึงไม่มีโครงการแล้วก็แวะเยี่ยมกันได้บ่อยๆ นะคะ
จะได้ติดตามผลงานคุณธารต่อไปค่ะ

ป.ล.ที่บ้านนู้นพิมพ์ชื่อเค้าผิดเป็นปอยด้วยนะตัวเอ๊ง


โดย: BeCoffee วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:23:49:24 น.  

 
แวะมาส่งข่าวก่อนไปนอนค่ะ

พี่ผู้พันเค้ามีแฟนแล้วค่ะ แต่ก็คุยกันถูกคอนะคะ เป็นนายทหารที่อัธยาศัยน่ารักมากเลย

ขอบคุณทุกๆ ท่านสำหรับกำลังใจนะคะ เรื่องตอนต่อไปกำลังคิดพล็อตอยู่ค่ะ ถ้าลงตัวก็อาจจะได้อ่านความบังเอิญภาคสองกันต่อ

คุณอ้อน...ขออภัยจริงๆ ค่ะสำหรับความมึน เพราะตื่นขึ้นมาตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า พยายามไล่อ่านบล็อกเส้นทางมิตรภาพจนครบทุกบล็อก เรียกได้ว่า...ทำเอามึนไปไม่น้อยทีเดียวค่ะ สำหรับคนที่แทบจะเข้านอนเอาตอนสว่างแบบธาร ขอบอกว่า...สี่ชั่วโมงนี่มันไม่พอจะเซ็ทอัพสมองหนืดๆ ให้เข้าที่เลย วันนี้ว่าจะนอนชดเชยก็ปาเข้ามาตีสามซะแล้ว

แว๊ก....ก
พรุ่งนี้จะไปทำงานรอดไหมนี่?

ดีใจนะคะที่ได้ทราบว่าคุณอ้อนเป็นเพื่อนร่วมวิชาชีพ ธารเข้าเรียนตอนปี 43 น่ะค่ะ ไม่ทราบว่าเป็นพี่หรือเป็นน้องคะ?


โดย: ธาร นาวา วันที่: 20 มกราคม 2553 เวลา:2:53:53 น.  

 
อ่านจบแล้วมีแอบลุ้นตามด้วยค่ะ ฮิๆๆ หวานนนน แอบเขินไปด้วย เขินทำไมไม่รู้ ก๊ากก


โดย: KOok_k วันที่: 20 มกราคม 2553 เวลา:5:52:33 น.  

 
โอ้ เคลิ้มมากๆ ฝนตกไม่ตกก็เคลิ้ม พี่ผู้พันจ๋าาาา... อิๆๆ


โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) วันที่: 20 มกราคม 2553 เวลา:12:22:13 น.  

 
สวัสดีครับ..

ผมล่ะอยากไปยืนตากฝนขึ้นมาทันทีเลยครับ

เสียดาย ตอนนี้หน้าหนาว


จเ้าของบ้าน สนใจจะเป็นตะพาบด้วยกันไหมครับ?




โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 20 มกราคม 2553 เวลา:17:13:19 น.  

 
เมื่อไหร่จะเจอ "ใคร" คนนั้น แบบนี้ซักทีนะ ขอให้เจอเร็วๆ ส๊าาาาธุ....

เอ...หรือว่สาเราเจอแล้วหว่า... ^^


โดย: puii IP: 58.64.31.3 วันที่: 20 มกราคม 2553 เวลา:17:20:26 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณธาร

เข้ามาอ่านเรื่องราวก็อ่านไปลุ้นไปแถมมาได้
อ่านเรื่องท้ายบล็อกและรู้ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นจริง
ก็เป็นได้ยิ้มกว้างเลยล่ะค่ะ ที่ว่าแหล่งของ
งานเขียนเป็นเรื่องจริงและแอบเห็นด้วยว่าราคาแหล่งข่าว
แพงมิใช่เล่นเลยนะค่ะ
..............


ว่าแล้วเรื่องเอ็ดเวิร์ดแห่งทไวไลท์คุณธาร
อ่านครบเซ็ทหรือยังคะ่ เราเพิ่งอ่านได้เล่มเดียว
แล้วก็จะไม่ดูหนังด้วยนะคะ่ เพราะว่ากลัวค่ะ
กลัวพลังจินตนาการของเราหายไปเพราะว่าในหนังสือ
พระเอกหล่อมาก แต่ว่าในหนัง อ่ะแฮ่ม ถ้าหากว่า
สาวกเค้าไม่อยู่ขอบอกว่าไม่หล่อเลยแม้แต่น้อยค่ะ 555+
เราเลยกะเลือกอยากอ่านมากกว่าดูหนัง ตอนนี้กำลัง
หยิบเล่มสองมาแล้วค่ะ


โดย: JewNid วันที่: 20 มกราคม 2553 เวลา:20:33:52 น.  

 
มาอ่านคำตอบค่ะ..
ธารอ่ะ..ทำเราฝันสลาย
ตกลงผู้พันมาแล้วแล้วเหรอ
อ่า..ความอินลดลงไปเท่าตัว


โดย: nikanda วันที่: 21 มกราคม 2553 เวลา:0:38:17 น.  

 
มาแล้ว..มีแฟน..เขียนผิดอีกแล้ว


โดย: nikanda วันที่: 21 มกราคม 2553 เวลา:0:39:52 น.  

 
ขอบคุณทุกท่านสำหรับการติดตามนะคะ

เจ้าปุย : ตัวเองก็เจอเค้าแล้วนี่นาอย่ามาทำฟอร์มหน่อยเลย ชิ

คุณ JewNid : Twilight ธารอ่านครบหมดแล้วค่ะ แต่โดยส่วนตัวแล้วธารชอบความโรแมนติกของเล่มหนึ่งมากกว่าค่ะ


วันนี้ธารเพิ่งไปเจอผู้พันท่านที่ศูนย์ฮอนด้า
ก็ตกลงซ่อมอะไรกันเรียบร้อย
ตอนจะออกจากศูนย์ ปรากฏว่ามีรถที่วิ่งมาตามไฮเวย์ ล้อหลุดค่ะ
หลุดแบบต่อหน้าต่อตาแบบผ่านหน้ารถพี่เค้า(ที่ลูกน้องขับมารับ)ไปแบบเฉียดฉิว
เจอกันสองหน...เกิดอุบัติเหตุทั้งสองหนแบบนี้ สงสัยดวงจะชงกันอย่างแรง เหอ เหอ
แต่ก็โอเคนะคะ เพราะไม่มีใครได้รับอันตรายจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

แอบกระซิบด้วยค่ะว่า...
พี่เค้ามาอ่านเรื่องนี้แล้วด้วย
ขออนุญาตไม่เล่าฟีดแบคนะคะ
เขิน =^^=


โดย: ธาร นาวา วันที่: 21 มกราคม 2553 เวลา:16:12:59 น.  

 
แวะมาทักทายยามดึกครับ


ปล. จากบ้าน "ผู้ชายกลางสายฝน" ของผมไม่ใช่หุ่นครับ
แต่เป็น........


โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:1:01:11 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณธาร
อ้อนเป็นรุ่นพี่หนึ่งปีค่ะ รหัส 42
เนียนๆ ว่าเป็นรุ่นเดียวกันก็ได้นะคะ (ฮา)


โดย: BeCoffee วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:1:27:05 น.  

 
กรี๊ด..ด ๆๆๆ ธารอ่ะ เล่าฟีดแบคหน่อยดิ


โดย: แจงเองค่ะ IP: 93.146.144.187 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:7:13:40 น.  

 
นายไอซ์ : แวะมาตอบแล้วแต่ยังไม่วายขยักไว้นะ แต่ไม่เป็นไรหรอก พี่ว่าพี่น่าจะเดาออกแล้วล่ะว่าที่แท้ผู้ชายคนนั้นเป็น...อนุสาวรีย์ ฮ่าๆๆ

คุณอ้อน : ดีใจจังค่ะที่เจอเพื่อนร่วมสถาบัน ห่างกันปีเดียวเอง เป็นเพื่อนกันดีกว่า (ปล. ธารเป็นน้องพี่แจงนะคะ รหัส 054 ค่ะ)

คุณแจง : จริงๆ ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ธารเล่าเรื่องที่ธารกำลังเขียนนิยายเรื่องหัวใจในไอหมอกให้พี่เค้าฟังพี่เค้าก็อยากอ่าน ธารเลยต้องสารภาพว่าเขียนเรื่องสั้นตอนรถชนกันด้วย

พี่เค้าบอกว่า...เขียนให้พี่เป็นพระเอกเสียเท่เชียว ในเรื่องน่ะน้องธารเขียนให้พี่ดูดีเสียขนาดนั้น สงสัยตอนเจอกันอีกหนน้องธารอาจจะตกใจก็ได้ว่า...ใช่คนเดียวกันกับที่เจอวันนั้นหรือเปล่า แต่น้องธารจำแม่นนะ ขนาดพี่ยังจำไม่ได้เลยว่าตัวเองทำอะไรไปบ้าง รู้แต่ว่าทำไปตามปกติ แต่พออ่านก็เห็นภาพเหตุการณ์วันนั้นแบบชัดเจนเลย น้องธารเขียนเก่งนะ (เป็นปลื้มตรงประโยคนี้ที่สุดล่ะค่ะ)

ธารบอกพี่เค้าไปแล้วว่า...อาจมีภาคสอง ขออนุญาตให้พี่เล่นเป็นพระเอกอีกเรื่องหนึ่งไว้ด้วยเลย เค้าก็โอเคนะคะ

เป็นการพบกันแบบประหลาด แต่ก็มีไมตรีจิตให้กัน (จะเรียกว่าเป็นเพื่อนก็คงจะไม่ได้ เพราะพี่เค้าเป็นผู้ใหญ่กว่าเยอะ อย่างธารมันก็แค่เด็กกะเปิ๊ปกระป๊าปเท่านั้นเอง)


โดย: เจ้าของบ้าน(ไม่ได้ล็อกอิน) IP: 119.31.126.141 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:10:16:48 น.  

 
55555+ ตามมาเกาะติดสถานการณ์เช่นเคย
คุณพี่ผู้พันน่ารักจัง มีน้ำใจ แถมมิตรไมตรีเป็นเลิศ
แหม..เก็บเหตุการณ์มาแต่งเป็นเรื่องราวน่ารัก
แถมได้พระเอกมาจากข้างถนน..ว่างๆ เราจะมองหา
วัตถุดิบหรือพระเอกมาจากข้างๆตัว ข้างๆบ้านบ้างค่ะ..อิอิ


โดย: nikanda วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:16:07:35 น.  

 
แวะมาส่งข่าวค่ะ
ว่า...ธารพยายามเขียนภาคสองของเรื่องนี้
แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นไปตามที่คาดไว้สักเท่าไหร่
สุดท้ายธารเลยต้องปรับให้กลายเป็นเรื่องสั้นอีกเรื่องหนึ่งแทน
จะเรียกว่าเป็น "คืนค่ำฯ" ฉบับสมบูรณ์ก็ว่าได้ค่ะ
เรื่องนี้จะลงที่คอลัมน์ ณ จินตนาการ ของ "ลายปากกา"
ในวันที่ 3 กุมภาพันธ์ ที่จะถึงนี้ ใครสนใจก็สามารถติดตามกันได้ค่ะ
ถึงวันนั้นแล้วธารจะเอาลิ้งมาแปะให้นะคะ


โดย: เจ้าของบ้าน...ไม่ล็อกอิน(อีกแล้ว) IP: 119.31.126.141 วันที่: 24 มกราคม 2553 เวลา:22:14:38 น.  

 
ยังไงก็เช็คก่อนนะคะว่าเขาว่างจริงๆ 555 จะได้ไม่ช้ำจายยยยย


โดย: redclick วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:16:38:06 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณธาร

มาบล็อกคุณธารทีไรแล้ว
ได้กลิ่นของดอกไม้หอมหวานทุกทีเลยค่ะ


โดย: เหมือนพระจันทร์ วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:22:26:33 น.  

 
อ้าว....พี่ที่ทำงานบอกว่า "เมื่อวานเพิ่งขับรถไปชนกับเภสัช สาว มาแหละ หน้าตาน่ารักด้วยอ่ะ นี่ถ้าไม่น่ารักนะ พ่อจะชนแล้วหนี.... พี่เค้าบอกงั้น...


โดย: ดาริกามณี วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:0:09:22 น.  

 
ชนท้ายเค้า ก็ต้องจ่ายตังค์
แหม...น่าจะขอเบอร์เค้าไว้ อิ อิ


โดย: สายฝน IP: 112.142.135.147 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:23:09:44 น.  

 
อ่า...ไม่ได้เข้ามาซะนานเลย

ได้อ่านเรื่องสั้นของพี่ธารหลังจากห่างหายไปนาน รู้สึกหายคิดถึงพี่ธารเล็กน้อย

พล็อตเรื่องโดนใจมากเลยค่ะพี่ธาร แอบอิจฉาพี่ธารอ่ะ - -

พี่ธารเป็นไงบ้างค่ะ?? สบายดีบ่?? คิดถึงพี่ธารนะคะ ^___^

Ps. คิดถึงพี่กฤตด้วย =^___^=


โดย: GoOsHa!R IP: unknown, 202.44.135.35 วันที่: 30 มกราคม 2553 เวลา:0:51:17 น.  

 
อิจฉาที่พี่เสียตังค์เนี่ยนะ
พี่ว่ามันคงไม่น่าอิจฉาสักเท่าไหร่หรอกมั้ง

ตอนนี้กำลังปั่นเรื่อง "วาเลนไทน์ฯ" อยู่ค่ะ
แต่ไม่รู้ว่าจะเสร็จทันกำหนดไหม
ถ้าเลทสักวัน-สองวัน หวังว่าเพื่อนๆ จะยังคงมาติดตามกันอยู่นะคะ
จะพยายามเร่งมือสุดชีวิตค่ะ


โดย: ธาร นาวา วันที่: 30 มกราคม 2553 เวลา:18:59:52 น.  

 


อรุณสวัสดิ์ค่ะ


โดย: redclick วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:6:32:58 น.  

 
wow, you have so many feedback..yeah, I believe love at first sight, but darn it! why it did not happen to my little sissy (Tarn) hehehehe never know one of these day you may find some one as handsome as major (phu phun)..does not have to be exactly like .him ..like him you know..!!

alrighty, thanks for sharing the story..!!

with love

Pi'Corn..


โดย: Camille IP: 71.81.178.101 วันที่: 8 มิถุนายน 2553 เวลา:7:38:56 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ธาร นาวา
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




จากสายธารลำเล็กๆ
หลอมรวมเป็นกระแสธาราอันกว้างใหญ่
หลั่งริน...ไหลระเรื่อย...
นำพาเอาความชุ่มชื้นฉ่ำเย็นมาสู่หัวใจผู้คน

ลายปากกา
Friends' blogs
[Add ธาร นาวา's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.