เจ้าสาวของแฟรงเกนสไตน์ ตอนที่ 2 [เรื่องสั้นแปล]
1 มิถุนายน
ฉันลากเก้าอี้ออกมานั่งในสวนเพราะทนกลิ่นสารเคมีของวิกเตอร์ไม่ไหวและวันนี้ฉันก็ยอมลดตัวลงมาอ่านนิตยสารไลฟ์แอนด์ลุค เพราะเดอะวอลล์สตรีทเจอร์นัลฉบับแคว้นบาวาเรียมาช้าอีกแล้วถึงฉันจะขายหุ้นทั้งหมดเพื่อหาเงินมาใช้จ่ายในการทดลองที่ไม่รู้จบรู้สิ้นของวิคเตอร์แต่ฉันก็ยังติดตามข่าวหุ้นอยู่ และคอยคำนวณว่าฉันจะได้เงินอีกมากเท่าไหร่ถ้าเพียงแต่ฉันแต่งงานกับบรูโน ชมิดท์ หรือไม่ก็ อาจเป็นหมอสักคนที่ถ้าคนไข้ตาย เขาก็จะปล่อยให้ตายต่อไป
แต่ก็ช่างมันเถอะ ฉันลากโต๊ะเล็กๆออกมาวางนิตยสารกับชาเย็น ทั้งที่จะขอให้อีกอร์ทำก็ได้ แต่ให้ฉันตายเร็วขึ้นดีกว่าจะขอความช่วยเหลือจากมันนี่แหละ ฉันจึงมานั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงนี้ จนกระทั่งได้ยินเสียงแผ่นดินสะเทือนตึง ตึง ตึง ใช่เลย มันคือเจ้าสัตว์ประหลาด ออกมาสูดอากาศประจำวันของมัน "สวัสดีตอนบ่ายครับบารอนเนส" มันถามเสียบแหบแห้ง ฉันถลึงตามองมัน มันสังเกตเห็นนิตยสารของฉัน คุณอ่านหนังสืออยู่หรือมันถาม เปล่า ฉันตอบเสียงเย็นฉันกำลังพูดกับฝันร้ายมีชีวิตที่ขึ้นมาจากนรกขุมที่ลึกที่สุดอยู่ต่างหาก ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณอารมณ์เสียมันว่า ดี ฉันพูดถ้างั้นก็ไปอยู่อีกฟากหนึ่งของปราสาทไป๊แล้วอยู่ตรงนั้นก็อย่าหาเรื่องให้ฉันเสียอารมณ์อีกก็แล้วกัน
มันถอนใจ และเดินจากไปฉันกลับมาอ่านหนังสือต่อ หลังจากนั้นไม่กี่นาทีนิตยสารของฉันก็ถูกปกคลุมด้วยเงามหึมา ฉันเงยหน้าขึ้นเห็นเจ้าสัตว์ประหลาดยืนอยู่ข้างๆ ฉันนึกว่าฉันบอกแกไปแล้วเสียอีกว่า... มันยื่นมือที่มีดอกไม้สีเหลืองทองงดงามออกมาให้คุณ มันพูด ขอบใจ ฉันว่ารับดอกไม้มาจากมัน แล้วก็ปาลงไปบนพื้น ทีนี้ก็ไปไกลๆ อาจเป็นเพราะแสงอาทิตย์ที่ตกกระทบใบหน้าของมันขณะนั้นก็ได้ แต่สาบานได้ว่าฉันเห็นน้ำตาไหลตามแก้มขณะที่มันหันหลังกลับและเดินจากไป
3มิถุนายน
วันนี้ฉันพบมันที่ห้องสมุดที่สร้างด้วยไม้ที่ซึ่งควรจะเป็นความภาคภูมิใจและความรื่นรมย์ของฉันแต่ตอนนี้มันเป็นแค่ที่ลี้ภัยประจำวันจากความน่าเบื่อหน่ายของชีวิตจริง แกมาทำอะไรที่นี่ฉันถาม ขณะเดินเข้าไป ผมเบื่อ ได้แต่นั่งๆนอนๆ มันตอบ ผมขออนุญาตเข้าไปในเมืองแต่เจ้านาย มันหมายถึงวิคเตอร์- ยังไม่อยากให้ใครเห็นผมท่านบอกให้ผมมาอ่านหนังสือแทน
แกอ่านได้ด้วย? ฉันถาม ครับ อ่านได้ มันตอบ มันน่าประหลาดใจขนาดนั้นเลยหรือ? ก็ดี ฉันว่า พร้อมยักไหล่ ไปอ่านเลย หนังสือวิทยาศาสตร์ของวิคเตอร์อยู่ด้านโน้น ผมไม่สนใจหนังสือพวกนั้นมันว่า ไม่ใช่ธุระกงการของฉัน ฉันตอบ ไม่ได้ตั้งใจหรอกนะแต่ฉันสังเกตเห็นว่าแกยืนอยู่ข้างหน้าชั้นนิยายรักของเจน ออสเต็น กับพี่น้องบรอนที อ่านไปแกก็ไม่เข้าใจหรอก
ผมคิดว่าผมอยากอ่านนิยายรัก มันตอบ น่าขยะแขยง! คุณคิดอย่างนั้นจริงหรือมันถามอย่างใคร่รู้ ฉันก็พูดอยู่นี่ไงฉันตอบ บางทีนั่นอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เจ้านายใช้เวลาทุกคืนอยู่ในห้องทดลองมันพูด
ฉันดึงหนังสือเล่มหนาออกจากชั้นนึกอยากเอาหนังสือฟาดมัน แต่คิดว่ามันคงเจ็บไม่เป็นสุดท้ายฉันก็เลยต้องยัดหนังสือใส่มือมัน และไล่มันไปให้พ้นๆ สายตา
4มิถุนายน มันเดินอุ้ยอ้ายมาหาขณะที่ฉันนั่งอยู่นอกบ้าน อ่านหนังสือพิมพ์ที่ในที่สุดก็มาถึงเสียที คราวนี้อะไรอีกล่ะฉันถามอย่างหงุดหงิด ผมมาขอบคุณ มันตอบ ขอบคุณอะไร? ฉันถาม สำหรับนี่ มันวางหนังสือลงบนโต๊ะ ผมอ่านคริสต์มาสแครอลเมื่อคืนมันช่วยสร้างแรงบันดาลใจได้ดีจริงๆ มันหยุดครู่หนึ่งจ้องมองในดวงตาของฉันด้วยลูกตาแห้งแล้งไร้ชีวิตของมัน มันดีจังที่ได้รู้ว่าขนาดสครูจยังเปลี่ยนแปลงได้
นี่แกกำลังเทียบฉันกับสครูจงั้นเรอะ?ฉันถามอย่างเดือดดาล ไม่ใช่ครับ มันตอบ หยุดไปอีกครู่หนึ่ง สครูจเป็นผู้ชาย
ฉันลุกขึ้นยืน โน้มตัวไปข้างหน้ามือเท้าโต๊ะ ถลึงตาจ้องมัน เกือบจะตะโกนใส่หน้ามันไปแล้วว่าฉันจะไปคุยกับวิคเตอร์และสั่งเขาเอามันไปบริจาคให้มหาวิทยาลัยที่ไหนก็ได้แต่แมงมุมขนรุงรังตัวใหญ่โผล่มาเสียก่อน มันมาจากไหนไม่รู้วิ่งผ่านมือฉันแล้วก็ไต่ขึ้นมาตามแขน ฉันกรีดร้อง พลางสะบัดแขน จนแมงมุมร่วงลงบนพื้น
ฆ่ามันนนนนนน! ฉันตะโกน มันคู้เข่าลง หยิบแมงมุมขึ้นมาไว้ในมือ ผมบอกคุณเมื่อวันก่อนแล้วมันตอบ ว่าผมไม่ฆ่า ฉันไม่สนว่าแกเคยบอกว่ายังไงฉันคำราม กระทืบมัน ไม่ก็บี้มันคามือนั่นแหละ ทำอะไรก็ได้ให้ไอ้ตัวนั้นตาย ๆ ไปซะ
ผมเคยตายมาแล้ว บารอนเนสมันตอบเสียงหม่น มันเป็นประสบการณ์ที่ผมไม่อยากจะให้เกิดขึ้นกับใครหรือกับอะไรทั้งนั้น
และเมื่อพูดแล้วมันก็เดินออกไปพร้อมแมงมุมแล้ววางแมงมุมลงบนกิ่งต้นไม้อ่อนที่ห่างออกไปราวห้าสิบฟุต ฉันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำเมื่อามันกลับมาหยิบหนังสือ ฉันมัวแต่ยุ่งกับการครุ่นคิดถึงสิ่งที่มันพูด...
7 มิถุนายน วันต่อมา มันอ่าน วัธเธอริ่ง ไฮทส์จากนั้นก็เป็น แอนนา คาเรนินาและท้ายที่สุดก็อ่านวิมานลอยที่กำลังขายดิบขายดีอยู่ในร้านหนังสือทั้งหลายแม้แต่วิคเตอร์ก็คงไม่อาจผลาญเงินตอบแทนจากค่าลิขสิทธิ์ของหนังสือเล่มนี้ได้หมด แกชักจะชอบนิยายรักแล้วล่ะสินะ ฉันพูดเมื่อพบกับมันอีกครั้งในห้องสมุด เป็นครั้งแรกที่ฉันเริ่มต้นบทสนทนากับมันไม่รู้ว่าทำไม แต่คิดว่าเมื่อเราใช้เวลาอยู่คนเดียวตอนกลางคืนมาพอสมควรแล้วเราคงพูดกับใครก็ได้ทั้งนั้น
มีแต่เรื่องหัวใจสลาย มันตอบด้วยท่าทางเศร้าสร้อยอย่างสุดแสนผมคิดว่านิยายรักจะจบลงด้วยความสุขเหมือนเรื่องคริสต์มาสแครอลเสียอีกแต่ไม่เลย เฮธคลิฟกับแคทเธอรีนตาย แอนนากับวรอนสกี้ก็ตายสการ์เล็ตต์สูญเสียแอชลีย์ แล้วยังต้องมาสูญเสียเร็ตต์อีก นิยายรักไม่ได้จบด้วยความเศร้าเสมอไปหรอกน่าฉันบอก ฉันคิดว่าตัวเองกำลังเถียงกับมันอยู่ แต่อีกใจก็สงสัยว่านี่ฉันไม่ได้กำลังปลอบใจมันอยู่ใช่ไหม
เท่าที่ผมจำได้อย่างเลือนลาง ก็มีเรื่องของกษัตริย์อาเธอร์กับราชินีกวินเนอเวียร์ มันถอนหายใจอย่างเจ็บปวดมันจบเศร้ามาก เช่นเดียวกับเรื่องโรมิโอกับจูเลียต มันส่ายศีรษะขนาดมหึมาอย่างเศร้าโศกแต่มันก็ทำให้กระจ่างขึ้นมาก นิยายรักโศกนาฏกรรมพวกนี้ทำให้อะไรกระจ่างฉันถาม
ว่าทำไมคุณดูขมขื่นและไม่มีความสุข สัตว์ประหลาดตอบเจ้านายเป็นผู้ชายที่วิเศษมาก ฉลาด ใจกว้าง เอาใจใส่ผู้อื่นและท่านก็พูดเสมอว่า ท่านรักคุณมากเหลือเกิน แน่ล่ะว่า คุณก็คงรู้สึกกับท่านในแบบเดียวกันไม่เช่นนั้นคุณคงไม่แต่งงานกับท่าน และเพราะนิยายรักพวกนั้นจบลงด้วยโศกนาฏกรรม คุณทำตัวแบบนี้เพราะทุกข์ตรมกับสิ่งที่มันจะเกิดขึ้น
พอได้แล้ว!ฉันบอก อยากได้หนังสืออะไรก็หยิบไป แล้ววันนี้ทั้งวันก็ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้า มันหยิบหนังสือ และเดินไปที่ประตู ก่อนที่มันจะออกไป ฉันถามว่า วิคเตอร์บอกว่าเขารักฉัน จริง ๆ หรือ?
| Create Date : 26 มิถุนายน 2557 |
| Last Update : 26 มิถุนายน 2557 8:18:27 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1638 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [