ใบไม้แห้ง

ดุจใบไม้ ลอยไป  กับสายน้ำ

จะพลิกคว่ำ  จมลง  ที่แห่งไหน

สุดแต่ลม  แต่น้ำ พัดพาไป

จะจมลง  ที่ใด  ไม่แน่นอน

ชีวิตพี่  นี่เปรียบ  ใบไม้แห้ง

อ่อนระโหย  โรยแรง  จนล้าอ่อน

ถูกแรงกรรม  ซัดเซ    พเนจร

ขาดที่หลับ  ที่นอน  พักผ่อนกาย

พี่เหนื่อยยาก  ลำบาก  อย่างแสนสา

สู้อดทน  ด้นมา  หาที่หมาย

ตราบวันนี้  ตัวพี่  ยังเข็ญใจ

แอบร้องไห้  หลายครา  ลับตาคน

เหมือนใบไม้  ลอยไป  ไม่ถึงฝั่ง

ลอยเคว้งคว้าง  กลางวัง  ชั่งสับสน

สู้เหนื่อยยาก  ลำบาก  สู้อดทน

ก็ยังจน  ยากไร้   สิ้นไมตรี

ตราบสายน้ำ  ยังมี  ให้พี่ลอย

ตราบสายลม  ยังคอย พัดพาพี่

แม้จะไกล   สุดสาย  ของนที

ตัวพี่นี้     จะไป  ให้สุดทาง