บนเส้นทางสายพระนิพพาน 196 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 196 196/01 จะละชั่ว..ทำดีได้..ใช้มรณา จะเมตตา..อภัยกัน..เพราะฉันรู้ ว่าไม่อาจ..รอดได้..ตายทุกผู้ ฉันจึงรู้..ให้อภัย..ไม่จองเวร 196/02 ไม่จองเวร..เป็นผู้นึก..ถึงความตาย ก็ละลาย..โกรธเกลียด..ความเคียดแค้น เอาสลด..สังเวชใจ..เข้าไปแทน ก้าวสู่แดน..พุทธธรรม..ช่วยนำทาง 196/03 ช่วยนำทาง..ไปสู่..เป็นผู้ละ เอาชนะ..รู้ทัน..ไม่ยึดติด ยังไงก็..อยู่ไม่ได้..กายชีวิต ใช้ความคิด..ปัญญา..จนกว่าตาย 196/04 จนกว่าตาย..กายนี้..ย่อมมอดม้วย จะร่ำรวย..จนยาก..มากยศศักดิ์ ต้องถึงบท..สุดท้าย..ตายคักคัก จงมารัก..เมตตา..ดีกว่าชัง 196/05 ดีกว่าชัง..แก่งแย่ง..มาสู่ตน อ้างเหตุผล..นานา..มารองรับ เพื่อสนอง..กิเลสสู..กู่ไม่กลับ เอาจิตจับ..ถึงรู้..กูมันเลว 196/06 กูมันเลว..มันชั่ว..หลงระเริง มาวางเพลิง..ใจจิต..คิดไม่ถึง ต้องมาใช้..ธรรมะ..เป็นที่พึ่ง กว่าจะถึง..บางอ้อ..ล่อเสียอาน 196/07 ล่อเสียอาน..นานเหลือเกิน..ที่ผูกโกรธ มันเป็นโทษ..แก่ใจ..จุดไฟติด พูดผิดหู..เท่านั้น..ไม่ทันคิด ไฟมันติด..ได้อย่างไร..ไม่รู้ตัว 196/08 ไม่รู้ตัว..เป็นบัว..อยู่ใต้ตม ทุกข์ระทม..เป็นนิจ..จิตไม่นิ่ง พอได้รู้..โทษมหันต์..ฉันก็ชิ่ง สงบนิ่ง..น้อมใจ..อภัยกัน 196/09 อภัยกัน..ดีกว่า..หน้าผ่องใส โกรธเกลียดกัน..ทำไม..ให้ใจหมอง เดี๋ยวก็ตาย..ทอดกาย..ลงไปกอง เป็นผู้มอง..เห็นทาง..ที่ทอดไป 196/10 ที่ทอดไป..ไม่หวน..คืนกลับมา ใช้เวลา..ที่เหลือ..เพื่อฝึกฝน หนทางนี้..ที่พึ่ง..มีแต่ตน พระทศพล..แค่ทรงชี้..นี่คือทาง 196/11 นี่คือทาง..ไปสู่..ผู้เจริญ ในการเดิน..ใช้ศีลนำ..ใช้ธรรมกั้น จงเอาจิต..คอยจับ..ปัจจุบัน เมื่อยึดมั่น..ในดี..ไม่มีชั่ว 196/12 ไม่มีชั่ว..ในจิต..ผ่องใสใจ เป็นผู้เห็น..ทุกข์ภัย..ในชีวิต เกิดเป็นคน..มาได้..ขอใช้สิทธิ์ ทำการปิด..บัญชี..ชาตินี้เลย 196/13 สิ่งสำคัญ..ปลูกฝัง..กำลังใจ ดุจชาร์ทไฟ..เติมน้ำมัน..ให้มันวิ่ง ไม่ประมาท..กลัวภพชาติ..ขาดไม่จริง กลัวต้องวิ่ง..วนไป..ไม่รู้จบ 196/14 ไม่รู้จบ..ประสบ..แต่ทุกข์ยาก ถูกฉุดลาก..ขึ้นลง..แดนมนุษย์ จากนรก..ถึงเป็นคน..แล้วสิ้นสุด อย่าให้หยุด..ปลุกจิตตื่น..มุ่งขึ้นบน 196/15 มุ่งขึ้นบน..ไปจนถึง..ที่สุดธรรม เป็นผู้นำ..ธัมมะ..องค์สัมมา ออกมาตี..ทวนทบ..ขบปัญหา พิจารณา..ทีละข้อ..จนเข้าใจ 196/16 จนเข้าใจ..ลึกซึ้ง..ถึงปัญหา ด้วยปัญญา..แห่งตน..ผู้ค้นคิด ปฏิบัติ..ฝึกหัด..รู้ถูกผิด จนดวงจิต..ไม่เกาะกาย..วึ่งตายแน่ 196/17 ซึ่งตายแน่..แต่ไม่รู้..ว่าเมื่อไร ก็เป็นไป..ตามกรรม..ธรรมชาติ เมื่อเป็นผู้..ฝึกใจ..ไม่ประมาท โอกาสพลาด..น้อยลง..ทรงอารมณ์ 196/18 ทรงอารมณ์..สงบนิ่ง..สิ่งกระทบ จึงจะพบ..ความสุข..อันจริงแท้ วันชนะ..ยิ่งเชื่อมั่น..บางวันแพ้ ไม่ท้อแท้..สิ้นหวัง..ยังสู้ต่อ 196/19 ยังสู้ต่อ..ตามติด..ผิดตรงไหน มุ่งแก้ไข..ทีละจุด..หยุดปัญหา เมื่อมุ่งหวัง..สร้างบารมี..เต็มอัตรา ใช้ปัญญา..ยิ่งยวด..พุ่งพรวดไป 196/20 พุ่งพรวดไป..สู่จุด..ขุดปัญหา เอาขึ้นมา..ตีแตก..แหลกละเอียด ใช้ปัญญา..พิจารณา..ไม่ใช่เครียด ค่อยค่อยเบียด..กิเลสตน..พ้นจากทาง 196/21 พ้นจากทาง..สายธรรม..ที่กำหนด อย่าแค่กด..จงกำจัด..ปัดมันหนี จนคำว่า..กิเลสหนา..อย่าให้มี อยู่กับดี..กิเลสหนี..ไม่เข้ามา 196/22 ไม่เข้ามา..เวลา..อยู่กับดี และจงมี..สติมั่น..ไม่หวั่นไหว พิจารณาเห็น..กิเลสชัด..ตัดให้ไว ไม่มีใคร..รู้เห็นด้วย..ช่วยตัวเอง 196/23 ช่วยตัวเอง..หลุดพ้น..จากหล่นตม สุขชื่นชม..ชั่วครู่..รู้บ้างไหม แต่ว่าทุกข์..ระทม..ขื่นขมใจ มันยาวไกล..มากนัก..ต่อจากสุข 196/24 ต่อจากสุข..ทุกข์ตรม..ไม่สมหวัง วางเป็นผัง..พังครืน..ยืนไม่อยู่ ทุกข์พลัดพราก..มากมาย..ใช่ไม่รู้ แต่เป็นผู้..ประมาท..พลาดไม่คิด 196/25 พลาดไม่คิด..ว่าชีวิต..จะต้องเจอ หลงละเมอ..โลกสวย..หลากสีสรร อนาคต..สดใส..มากมายฝัน มาถึงฉัน..ล้มพับ..รับไม่ได้ 196/26 รับไม่ได้..ไม่เตรียมใจ..ไว้สักนิด พอชีวิต..พลิกผัน..เป็นฝันค้าง ทุกข์ใจตน..หม่นหมอง..ร้องครวญคราง ไม่เห็นทาง..โลกมืดมน..จนอยากตาย 196/27 จนอยากตาย..มากมาย..ผู้ผิดหวัง ตนวางผัง..พริ้งเพริด..ไว้เลิศหรู จำใส่ใจ..ไว้นิด..ผิดเป็นครู ผู้เรียนรู้..แล้วฝึกใจ..ไม่ทุกข์เลย 196/28 ไม่ทุกข์เลย..เพื่อนร่วมเกิด..แก่เจ็บตาย จิตสบาย..กายที่เห็น..เป็นตามกรรม อันกายเรา..น้อยสุข..ทุกข์ประจำ รู้จักนำ..มาคิด..จิตเห็นเอง 196/29 จิตเห็นเอง..กายนี้..มีแต่ทุกข์ เช้าก็ลุก..ขึ้นมา..ปวดหนักเบา ต้องล้างหน้า..แปรงฟัน..กันสิเรา กระจกเงา..เดินผ่านไป..เฮ้ยใครหวา 196/30 เฮ้ยใครหวา..ท่าจะบ้า..นั่นตัวเรา ทำไมเล่า..เปลี่ยนไป..ได้เพียงนี้ วานหนุ่มสาว..แท้แท้..แก่เต็มที แก่ไม่มี..ถอยหลัง..ไปข้างหน้า 196/31 ไปข้างหน้า..เช้ามา..กินอาหาร กายต้องการ..สามครั้ง..ประทังตน หิวก็ปวด..รวดร้าว..กายสุดทน อิ่มมากล้น..อึดอัดกาย..จะตายเอา 196/32 จะตายเอา..เราควรกิน..แค่พออิ่ม ไม่ใช่ลิ้ม..รสถูกใจ..ใส่เต็มที่ ไม่พิจารณา..กินเพลิน..เกินพอดี โรคมากมี..โทษมหันต์..นะท่านเอย 196/33 พอร่างกาย..เจออากาศ..อันเปลี่ยนแปลง ก็แสดง..อาการ..ให้เราเห็น มีการเจ็บ..ป่วยไข้..ไม่วายเว้น กายจึงเป็น..สิ่งน่าชัง..รังแห่งโรค 196/34 รังแห่งโรค..ดูให้ดี..อยู่นี่ไง ทั้งภายใน..ภายนอกกาย..ดูให้เป็น พอแก่กาย..เสื่อมสลาย..มองไม่เห็น ผู้คิดเป็น..มองจากนอก..บอกได้เลย 196/35 บอกได้เลย..ภายนอกตัว..หัวจรดเท้า ผู้แก่เฒ่า..เป็นยังไง..ใครก็รู้ เคยตึงแน่น..มันบ่แม่น..เสียแล้วสู คลำเบิ่งดู..หนังเหี่ยวย่น..จนใจหาย 196/36 จนใจหาย..ไปทางไหน..หมดเนื้อหนัง ฟันสวยจัง..เคยเต็มปาก..ก็จากหนี ผมเคยดำ..ก็โกยอ้าว..ขาวแทนที่ หลังเรานี้..เคยตั้งตรง..ก็โค้งงอ 196/37 ก็โค้งงอ..พอได้คิด..ก็ยอมรับ โค้งคำนับ..ต่อทุกสิ่ง..จริงทั้งนั้น ทิ้งอดีต..อนาคต..อย่าติดมัน ปัจจุบัน..ลุยเต็มที่..ดีที่สุด 196/38 ดีที่สุด..อดีตกาล..ที่ผ่านพ้น จะพาตน..ย้อนแก้ไข..ไม่ได้ดอก ปัจจุบัน..ทำให้ดี..จึงชี้บอก เป็นทางออก..พุทธองค์..ทรงชี้ให้ 196/39 ทรงชี้ให้..อย่าไปหวัง..อนาคต ฝันสวยสด..สิ่งที่ยัง..มาไม่ถึง ปัจจุบัน..ยังไม่ดี..สักน้อยนึง คิดไปถึง..ข้างหน้า..จะบ้าก่อน 196/40 จะบ้าก่อน..ทำตอนนี้..ปัจจุบัน ให้ตั้งมั่น..ไม่หวั่นไหว..ได้เสียก่อน ทำแต่ดี..มีศีล..อันสังวรณ์ จนหลับนอน..ตื่นพรุ่งนี้..ทำดีต่อ 196/41 ปัจจุบันดี..อนาคตดี..มีมาแน่ ปัจจุบันแย่..อนาคตดี..มีที่ไหน อดีตแย่..ปัจจุบันแย่..ไปกันใหญ่ คิดเสียใหม่..ทำปัจจุบัน..ให้มันดี 196/42 ให้มันดี..เท่าที่..จะทำได้ อย่าแพ้พ่าย..จิตหลอก..บอกเดี๋ยวก่อน มัวผลัดวัน..ประกันพรุ่ง..ยุ่งแน่นอน ความเดือดร้อน..จะปรากฏ..ในไม่ช้า 196/43 พระพุทธองค์..ทรงสอน..ไม่กี่คำ ขอจงทำ..ความดี..ละความชั่ว จงทำจิต..ผ่องใส..ที่ใจตัว ไร้ขุ่นมัว..เท่านี้..มีความสุข 196/44 มีความสุข..ปัจจุบัน..เห็นทันตา มีปัญญา..แก้ปัญหา..ให้ผ่านพ้น มีสติ..สัมปชัญ..แม้ขั้นต้น ก็มากล้น..อานุภาพ..ทราบด้วยตน 196/45 ทราบด้วยตน..คนผู้ดี..ปัจจุบัน ไร้หมอกควัน..บังใจ..ก็ไปลิ่ว รู้อดทน..อดกลั้นไม่..ใจปลาซิว ก็ชิวชิว..ฝ่าด่าน..ผ่านขึ้นบน 196/46 ผ่านขึ้นบน..ฝึกฝน..ไว้ดีเลิศ ไล่ตะเพิด..ความโลภ..ความโกรธหลง ไม่เข้าใกล้..ก็ไม่..มีทางลง จิตมั่นคง..เข้าไว้..ใจประเสริฐ 196/47 นามประเสริฐ..ไม่ดีเลิศ..เหมือนนามเลย มนุษย์เอย..อย่าหายใจ..ไปวันวัน โดยไม่รู้..วันเวลา..จะอาสัญ ขอจงหัน..กลับมาดู..รู้ขัดเกลา 196/48 รู้ขัดเกลา..จิตใจ..ให้สะอาด ศีลไม่ขาด..มีครบ..ก็จบสวย หมั่นนึกถึง..ความตาย..ไม่ใช่ซวย ตัดกายด้วย..ตัดภพชาติ..ตัดขาดกัน 196/49 ตัดขาดกัน..สัตว์คน..ผู้ทนทุกข์ ผู้นั่งลุกลุก..ยืนเดินวิ่ง..นิ่งไม่ได้ แม้ยามนอน..ยังอุตส่าห์..พลิกขวาซ้าย แล้วสุดท้าย..ก็ตายจาก..ทิ้งซากนี้ 196/50 ทิ้งซากนี้..แน่นอน..ถอนจิตจาก ถึงลำบาก..ยากเย็น..เข็ญไปหน้า สู้อดทน..ข้ามพ้น..ธารธารา ปรารถนา..ตั้งมั่นไว้..ไม่โลเล 196/51 ไม่โลเล..หวั่นไหว..ไหลออกนอก มองให้ออก..รู้เห็น..สิ่งเป็นโทษ ปัญญาตรอง..มองไป..ไร้ประโยชน์ รู้จักโดด..ออกห่าง..ทางมืดมน 196/52 ทางมืดมน..พาตน..ถอยออกมา ใช้สติ..ปัญญา..อย่าสุ่มเสี่ยง บอกไว้เลย..ทุกข์ทน..ผลข้างเคียง จะรายเรียง..ล้อมกรอบ..สุดบอบช้ำ 196/53 สุดบอบช้ำ..ไม่ทำใจ..ยิ่งไกลดี จิตจึงมี..แต่ขุ่นแค้น..แน่นเบื้องหนา มีแต่ความ..ยุ่งยาก..มากปัญหา ปรารถนา..สมหวัง..พังทุกที 196/54 พังทุกที..พอจิตดี..รู้ข่มใจ ทุกข์ยังไง..ใจไม่สน..พอทนได้ ตราบที่กาย..ไม่พัง..ยังสบาย ถ้าถึงตาย..จบกัน..ฉันกับเธอ 196/55 ฉันคือจิต..เธอคือกาย..ตายก็จาก ถึงลำบาก..ยังหายใจ..ไปด้วยกัน หยุดหายใจ..เมื่อไร..เลิกผูกพัน สิ้นสุดกัน..แม้ลำบาก..ยากทำใจ 196/56 ยากทำใจ..ผู้ใดฝึก..จนสงบ ถึงวันจบ..การลาจาก..ไม่มากความ ไปด้วยจิต..สวยสด..ใจงดงาม เป็นไปตาม..ปรารถนา..หาจุดหมาย 196/57 หาจุดหมาย..ปลายทาง..ที่วางเป้า เป็นผู้เข้า..สู่กระแส..ไม่แปรเปลี่ยน เกิดจากจิต..มุ่งมั่น..ทนหมั่นเพียร ทางจึงเตียน..โล่งสบาย..เดินไปคล่อง 196/58 เดินไปคล่อง..หลุมร่อง..ที่เคยมี ใช้ความดี..เรียงวาง..จนทางเรียบ เมื่อยิ่งดี..ก็ยิ่งแน่น..บ่อยย่างเหยียบ บนทางเรียบ..วิ่งโลด..โคตรสบาย 196/59 โคตรสบาย..กายตายทิ้ง..สิ่งไร้ค่า จิตเดินหน้า..ขึ้นบน..ไปจนสุด โดยเริ่มเดิน..จากแคว้น..แดนมนุษย์ ไปจนสุด..ยังแคว้น..แดนนิพพาน 196/60 แดนนิพพาน..แดนอัน..พุทธครู ได้ทรงอยู่..ทุกพระองค์..อย่าสงสัย อันเป็นแดน..บรมสุข..กว่าแดนใด ผู้ได้ไป..อยู่ที่นั่น..นิรันดร
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
| |||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
