บนเส้นทางสายพระนิพพาน 182 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 182 182/01 เพื่อนเกิดแก่..เจ็บตาย..ทั้งหลายตื่น อันวันคืน..ล่วงไป..ไม่หวนกลับ เอาพลัดพราก..อาลัย..ไปด้วยครับ แล้วล่วงลับ..ดับชีวี..ไม่มีรอด 182/02 ไม่มีรอด..ผู้มีขันธ์..อันเกิดกาย ทุกข์มากมาย..ไม่มีแก่น..ไม่มีสาร ดุจหม้อดิน..ช่างปั้นไว้..อยู่ไม่นาน พอถึงกาล..แตกสลาย..ไปธรรมดา 182/03 ไปธรรมดา..หาทาง..ดับทุกข์เถิด เป็นผู้เปิด..ประตู..หาดูธรรม เรียนรู้จิต..เรียนรู้กาย..เรียนรู้กรรม เพื่อมาทำ..เป็นสะพาน..ข้ามผ่านไป 182/04 ข้ามผ่านไป..สวรรค์พรหม..พระนิพพาน ทุกทุกการ..ตายไป..ไม่มีสูญ แล้วแต่จิต..สุดท้าย..ใสหรือขุ่น ใสเป็นคุณ..ขุ่นเป็นโทษ..โปรดเข้าใจ 182/05 โปรดเข้าใจ..ก่อนทิ้งกาย..อันหมดค่า จงรู้ว่า..ต้องทำใจ..ให้ใสแจ่ม จงฝึกฝน..จนวาวใส..ไม่ใช่แรม สว่างแจ่ม..หน้าตา..เมื่อลากาย 182/06 เมื่อลากาย..ใช้จิตตัด..ในบัดดล ว่ากายตน..ที่ครองนี้..มีแต่ทุกข์ ตั้งแต่เกิด..จนแก่ตาย..ไร้ความสุข ได้แต่ปลุก..จิตตน..ทนกับมัน 182/07 ทนกับมัน..รอวัน..จะสิ้นสุด ได้แต่ขุด..กิเลสทิ้ง..สิ่งหาชั่ว ไม่ให้เหลือ..ในใจ..สิงในตัว เพราะว่ากลัว..วันตาย..ใจมืดมน 182/08 ใจมืดมน..หมองหม่น..หล่นนรก บ้างก็ตก..รับกรรม..จนกว่าสิ้น บ้างก็ลง..ไปรอ..การตัดสิน เป็นอาจิณ..ขัดเกลาใจ..เพื่อไปดี 182/09 เพื่อไปดี..ไม่ต้องมี..รีรอนาน มุ่งวิมาน..ตนเลย..จะดีกว่า ลงไปรอ..เจอพะยานบาป..เคยหยาบช้า จะเสียท่า..เจอโจทย์เก่า..เข้าเต็มเต็ม 182/10 อันยอดคน..ทัศนะ..ของจางจื๊อ นั่นก็คือ..คนมี..กิเลสน้อย เป็นผู้รู้..เพียงพอ..ไม่ท้อถอย รู้รอคอย..โอกาส..ฉลาดคิด 182/11 ปรัชญา..จางจื๊อ..ถือว่าแน่ มนุษย์แท้..ย่อมประจักษ์..มรรควิถี ดำรงชีพ..เรียบง่าย..มั่นในดี จิตไม่มี..ยินดีร้าย..คล้ายว่างเปล่า 182/12 คล้ายว่างเปล่า..สงบระงับ..ไม่คับข้อง ความสุขต้อง..ไม่ข้อง..ในวัตถุ เป็นความเห็น..ถูกต้อง..มองทะลุ กับวัตถุ..ถมลงไป..ไม่เคยเต็ม 182/13 แต่ความสุข..ที่ใจ..เต็มไม่อยาก ถมไม่มาก..ทีละน้อย..บ่อยเต็มได้ สุขเพียงนิด..ฤทธิ์ลึกล้ำ..เย็นฉ่ำใจ เต็มเมื่อไร..เป็นตาย..เลิกพูดกัน 182/14 มรรควิถี..มนุษย์แท้..แน่ที่จิต รู้จักปิด..งำประกาย..ไร้ตัวตน อยู่ง่ายดาย..เหมือนไร้ค่า..ไม่ใช่คน ต่ำเสียจน..ยิ่งใหญ่..กว่าใครคิด 182/15 มนุษย์แท้..มนุษย์ดี..ไม่มีโลภ ผู้ละโมบ..โลภมาก..มักไม่ดี ยิ่งรวยมาก..ยิ่งอยาก..มากกว่านี้ แต่คนดี..รวยยังไง..ก็ไม่โลภ 182/16 ก็ไม่โลภ..ถึงมีลาภ..ทราบก็นิ่ง ไม่ไปวิ่ง..โห่ร้อง..ฉลองนิด รู้สติ..แห่งตน..คนรู้คิด ว่าชีวิต..มีลาภ..ย่อมเสื่อมลาภ 182/17 มนุษย์แท้..ซื่อสัตย์..สุจริต ทั้งรู้ผิด..รู้ชอบ..เป็นสันดาน อีกมีกน้อย..สันโดษ..โปรดบุญทาน ยิ่งอยู่นาน..ยิ่งค้อมต่ำ..นำจิตสูง 182/18 นำจิตสูง..สะอาด..บริสุทธิ์ จิตไม่หลุด..หลงไหล..ยศสมบัติ เพราะมองเห็น..ทุกข์ภัย..ได้แจ่มชัด ไม่ผูกมัด..เอาไว้..แม้กายตน 182/19 แม้กายตน..ยอดคน..ไม่สนใจ ให้เป็นไป..ตามกฏ..หมดปัญหา เป็นไปตาม..ธรรมชาติ..ธรรมดา เจ็บรักษา..หิวกิน..ตายยินดี 182/20 ตายยินดี..ทิ้งไป..ไม่อาวรณ์ กายที่นอน..ใช่เรา..ซ่ะเมื่อไร ถ้าเป็นเรา..ของเรา..แล้วทำไม ไม่เห็นใคร..เอาไปได้..สักคนเดียว 182/21 คนยอดชั่ว..รักตัว..กลัวตายมาก ห่วงหวงซาก..อยากอยู่..ไม่รู้ดับ ทั้งละโมบ..โลภมาก..อยากมากทรัพย์ บีบบังคับ..แย่งชิง..สิ่งต้องการ 182/22 สิ่งต้องการ..ทะยานอยาก..มากกอบโกย ทำไปโดย..หลงผิด..ด้วยจิตเขลา เมื่อต้องการ..ควานหา..ข้าจะเอา หลงมัวเมา..เหมือนกอลั่ม..พร่ำถึงแหวน 182/23 พร่ำถึงแหวน..เสียดายนัก..ของรักข้า ปรารถนา..ได้สิทธิ์..คิดแย่งยื้อ ทุกข์ระทม..ตรมใจ..อยู่ใกล้มือ การแย่งยื้อ..ไม่ได้นั้น..มันทรมาน 182/24 มันทรมาน..ความต้องการ..มันเป็นไฟ เผาไหม้ใจ..จิตตน..แทบป่นปี้ ไม่ได้ไว้..เผาใจ..ไปนานปี ยิ่งไม่มี..ทางได้..ทุรายทุรน 182/25 ทุรายทุรน..จนตาย..อย่างไร้ค่า เหตุเพราะว่า..ปัญญา..ไม่รู้ตัด เมื่อวางใจ..ไม่ถูก..จิตผูกมัด ไปกอดรัด..มัดไว้..จนตายเอง 182/26 ผู้ที่ฝึก..จิตตน..จนชำนาญ เขาต้องการ..ลดละ..ชนะใจ เพื่อหาความ..สำเร็จ..อันยิ่งใหญ่ เป็นผู้ใฝ่..ละลด..หมดกิเลส 182/27 หมดกิเลส..เป็นผู้ละ..ชนะจิต เป็นผู้คิด..ดีงาม..ตามธรรมะ ที่เริ่มจาก..ดวงจิต..คิดสละ ไปจนละ..ทุกสิ่ง..นิ่งสงบ 182/28 นิ่งสงบ..คนทั่วไป..วิ่งไขว่คว้า เอาชนะ..คนอื่นได้..ชื่นใจจัง ไม่รู้ดี..ไม่รู้ชั่ว..ตัวจะพัง หวังเด่นดัง..เพื่อจะดับ..กลับทางกัน 182/29 กลับทางกัน..ระหว่างคน..กับมนุษย์ คนหนึ่งหยุด..คนหนึ่งแย่ง..มุ่งแข่งขัน คนหนึ่งให้..คนหนึ่งไม่..ช่างหัวมัน ต่างก็หัน..คนละทิศ..ความคิดต่าง 182/30 ความคิดต่าง..มองอย่าง..คนธรรมดา มนุษย์สูงกว่า..ใช้ปัญญา..นำพาตน ส่วนกิเลส..ตัณหา..นำพาคน จึงดิ้นรน..ร้อนรุ่มใจ..ไม่รู้จบ 182/31 ไม่รู้จบ..ไม่รู้จัก..สุขสงบ จึงได้พบ..วุ่นวาย..ใจเร่าร้อน ไม่รู้หรือ..โลกเป็น..เช่นละคร แต่ละตอน..หลงอิน..ดิ้นไม่หลุด 182/32 ดิ้นไม่หลุด..ฉุดใจ..ออกมาเถิด หาทางเปิด..ปัญญา..ตาสว่าง ได้มองเห็น..ทั่วไป..ตามรายทาง ผู้คนต่าง..ยื้อแย่ง..น้อยแบ่งปัน 182/33 น้อยแบ่งปัน..แบ่งชั้น..เอารัดเปรียบ จ้องจะเสียบ..เหยียบหัว..เพื่อตัวเอง หวังยศศักดิ์..หนักหน้า..ฆ่าไม่เกรง รู้เห็นเอง..จงคิด..ปิดเส้นทาง 182/34 ปิดเส้นทาง..โลกา..หวังลาขาด จิตสะอาด..เคี่ยวเข็น..เป็นมนุษย์ ทำบุญทาน..ชั่วหนีไกล..ใจบอกหยุด เพื่อจะฉุด..จิตตน..ก้าวพ้นไป 182/35 ก้าวพ้นไป..โลกนี้..หลังพลีกาย ไม่ขอตาย..กำเนิด..เกิดที่นี่ จิตไม่ใส..ตามต้องการ..วิมานมี มั่นในดี..ต่อข้างบน..ไม่จนใจ 182/36 ไม่จนใจ..ชีวิตจริง..ยิ่งกว่าเน่า มันน่าเศร้า..แก่จะตาย..ไม่รู้คิด ติดลาภยศ..สรรเสริญ..เดินทางผิด เตื่อนสะกิด..ยังว่า..อิจฉาตน 182/37 ผู้ชนะ..ใครใคร..ไม่ยั่งยืน มันสดชื่น..ไม่ยืนยาว..อย่างที่คิด พอแพ้เข้า..ทุกข์แท้เรา..เศร้าสนิท ชนะจิต..ตนได้..จึงไม่แพ้ 182/38 จึงไม่แพ้..ตลอดกาล..งานยอดคน ผู้ฝึกตน..จนต่ำต้อย..ด้อยศักดิ์ศรี แต่อิ่มเอิบ..หน้าตา..บารมี ทรงความดี..ชั่วกาล..นานตลอดไป 182/39 นานตลอดไป..นั่นไง..พระพุทธองค์ พระผู้ทรง..ละทิ้ง..ราชบัลลังค์ ออกจาริก..ภิกขา..พอประทัง แค่พอยัง..ชีพตน..ไม่สนใจ 182/40 ไม่สนใจ..ราชสมบัติ..ตัดกิเลส ปฏิเสธ..ทุกชนิด..สิทธิแห่งตน ทรงละทิ้ง..ทุกสิ่งมี..หนีมาพ้น เพื่อมาค้น..โมกธรรม..จำไม่ลืม 182/41 จำไม่ลืม..พระพุทธองค์..ที่ทรงชี้ สมบัตินี้..ทรัพย์ภายนอก..หลอกให้หลง เสาะแสวง..ทรัพย์ภายใน..อย่างพุทธองค์ ย่อมมั่นคง..ไม่มีใคร..แย่งไปได้ 182/42 แย่งไปได้..แต่ทรัพย์..ภายนอกกาย ต่างวุ่นวาย..แย่งชิง..สิ่งสมมุติ พอตกตาย..คว้าไม่ได้..ในที่สุด ทุกอย่างหลุด..จากมือ..คือความจริง 182/43 กิเลสว่าง..จากจิต..เป็นยังไง เรื่องใดใด..ไม่เข้าไป..ให้ใจคิด นั่งชมนก..ชมไม้..สบายจิต ประกอบกิจ..สุขใจ..สบายเบา 182/44 สบายเบา..เอาใจ..เข้าไปคิด ว่าชีวิต..ทำดี..ที่ตรงไหน แล้วทานศีล..ภาวนา..ดียังไง ที่ทำไป..ไม่เห็น..เป็นมรรคผล 182/45 การทำดี..ไม่ต้องมี..ทรัพย์มาก ไม่ต้องลาก..ยศศักดิ์..ออกมาโชว์ ไม่ต้องมี..บ้านใหญ่..รถคันโต แต่งตัวโก้..หรูหรา..หาใช่ไม่ 182/46 คนทำดี..คือคนมี..จิตเมตตา กรุณา..ผู้ด้อย..ทั้งสัตว์คน ช่วยได้ช่วย..ไปตาม..กำลังตน แม้ขัดสน..ทุ่มช่วย..ด้วยเรี่ยวแรง 182/47 เพราะคนดี..เขามี..ทั้งศีลสัตย์ ปฏิบัติ..หาทางพ้น..รู้ขวนขวาย รู้หูหนัก..ปากหนัก..รู้จักอาย รู้จักคลาย..ยึดมั่น..อันเป็นโทษ 182/48 เพราะคนดี..รู้ให้..รู้แบ่งปัน ไม่มีวัน..ตกต่ำ..อนาคต ผู้ให้ย่อม..ได้รับ..กินไม่หมด ผู้ที่อด..จ้องเอา..เขาฝ่ายเดียว 182/49 อีกคนดี..พอใจ..สิ่งตนหา ไม่อิจฉา..ใครเขา..ให้เราทุกข์ ทรัพย์ภายนอก..คนดีเฉย..เสวยสุข ไม่ต้องลุก..หวาดผวา..รักษาทรัพย์ 182/50 คนดีมี..ศีลทาน..ภาวนา เพื่อนำพา..จิตตน..ก้าวพ้นทุกข์ ทรงกายอยู่..เป็นผู้..มีความสุข มีความทุกข์..แค่กาย..ใจสบาย 182/51 เมื่อไม่เป็น..ผู้ฆ่า..ผู้ล่าไล่ ไม่ใช้ให้..ใครฆ่า..ย่อมเป็นสุข ไม่ดีใจ..ใครถูกฆ่า..ก็ไม่ทุกข์ ไม่หนีซุก..ขวัญเขย่า..กลัวเอาคืน 182/52 เมื่อไม่ลัก..ไม่ขโมย..ของใครเขา ไม่ย่องเบา..ไม่ใช้ใคร..ให้ไปลัก ไม่ยินดี..ของเขาหาย..ไม่ไร้หลัก ก็ไม่หนัก..อกใจ..ใช้ชีวิต 182/53 เมื่อไม่ผิด..ลูกเมีย..ลูกผัวใคร ไม่ใช้ใคร..ดีใจ..ที่เขาผิด ต่างซื่อสัตย์..ต่อกัน..อันชีวิต ก็ไม่คิด..หมกหมุ่น..วุ่นในกาม 182/54 ผู้ไม่ด่า..ไม่ใช้ใคร..ให้ไปด่า ไม่ปรีดา..ที่เขาด่า..ถกเถียงกัน ไม่ยุยง..ส่งเสียง..เถียงกันลั่น พูดโกหก..หลอกลวงกัน..มันไม่ดี 182/55 ผู้ไม่ข้อง..สุรา..ยาเสพติด พาชีวิต..ออกห่าง..ของมึนเมา ย่อมมีจิต..แจ่มใส..สบายเบา ปัญหาเรา..แก้ง่าย..ใช้ปัญญา 182/56 ผู้มีศีล..จึงมีสุข..เช่นนี้แล คงเหลือแต่..ทุกข์กาย..ไร้ทางแก้ รับกรรมเก่า..เจ็บไข้..ไปจนแก่ พอนอนแผ่..ทิ้งกาย..สบายเลย 182/57 อันความดี..ของศีล..อยากบอกคุณ รัศมีบุญ..แผ่มา..หน้าแจ่มใส ผู้พบเจอ..ย่อมรัก..อยากเข้าใกล้ ย่อมรู้ได้..ด้วยตน..คนรักษา 182/58 คนรักษา..นำมาคิด..พิจารณาตน เปลี่ยนจากคน..โกรธง่าย..ใจหงุดหงิด มาเป็นผู้..สงบเย็น..ยิ้มเป็นนิจ ขุ่นข้องจิต..ห่างหาย..คล้ายไม่มี 182/59 จงอย่าหลง..เมากาย..เมาชีวิต มัวแต่คิด..ติดเงา..ว่าเราดี แค่อีกคน..รอตาย..กลายเป็นผี เห็นทางหนี..หรือยังหนอ..ขอถามหน่อย 182/60 ขอถามหน่อย..ผู้เมามัว..รู้ตัวยัง มีสตังค์..เท่าไร..ก็ไม่รอด มียศศักดิ์..สูงจัง..ก็จังจอด ชุดไม่ถอด..เผาไฟ..ไปพร้อมเลย
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
| |||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
