เปิดบล็อกมา ยังนั่งอึนๆกันค่ะ นึกอยู่ว่าจะเขียนอะไรดีน๊า
เพราะแต่ละเวลาที่ผ่านไป มีเรื่องราวมากมาย สุขบ้าง ทุกข์บ้าง
มีเรื่อง สุขใจ เศร้าใจ เสียใจ เสียความรู้สึก มันหลากหลายนะคะ
ทุกๆอย่างที่เกิดเขึ้นในเรื่องดีดี มันอยู่ในความทรงจำหมดนะคะ
ส่วนเรื่องไม่ดี เราก็แค่เก้บไว้ เตือนใจ สอนใจ
และบางเรื่องก็ฝังให้ลึกๆกันไปนะคะ ...
เริ่มต้นจากต้นปี... 2014
เราคิดว่าชีวิตเริ่มต้นจากสิ่งดีดี เราก็จะได้รับสิ่งดีดีนะคะ
ปีนี้ก็เช่นกัน เหมือนชีวิตเราเริ่มลงตัว เริ่มนิ่งๆ
สาวน้อยเรียนจบ มีงานทำ เราเริ่มรู้สึกว่า ลูกโตขึ้นในการใช้ชีวิต
แต่สำหรับการเป็นลูกสาวของแม่คนนี้ ลูกยังคงทำตัวเหมือนเดิม
ลูกยังเป็นลูกที่ต้องคุยและถามแม่อย่างเราตลอดเวลา ...
แต่ในการตัดสินใจในเรื่องงาน เรื่องการใช้ชีวิต ลูกมีคำตอบให้ตัวเองเสมอ
เราก็เพียงแค่เป็นคนคอยรับรู้ แนะนำ ชี้ทางบ้างเล็กๆน้อยๆ ...
ชีวิตระหว่างเรา แม่ลูก เป็นไปแบบนี้ไม่เคยเปลี่ยน แม้เวลาจะเปลี่ยน
ลูกคือสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต เป็นทุกสิ่ง เป็นทุกๆความทรงจำในทุกๆปีค่ะ
เรื่องราวในชีวิตคนเรามีเรื่องราวมากมายนะคะ
ชีวิตเราไม่มีแค่ สองคนแม่ลูก เรามีครอบครัว พ่อแม่ พี่น้อง ลูกหลาน
มันเป็นไปตามวัฐจักร มั้งคะ เมื่อชีวิตหนึ่งเติบโตขึ้น
อีกชีวิตหนึ่งก็เริ่มแก่ชราลง...
ปีนี้เป็นปีที่เราต้องทำหน้าเป็นลูกกตัญญูค่ะ
แม่กับพ่อเริ่มมีอายุมากขึ้น สุขภาพก็เริ่มเสื่อมลง
แม่เริ่มเดินได้ไม่ค่อยปกติ ต้องใช้ตัวช่วยในการเดิน
ตั้งแต่ต้นปี เราต้องพาแม่ไปหาหมอตลอดๆค่ะ ฝังเข็มทุกอาทิตย์
ไปหาหมอที รพ. ศิริราช ทุกเดือน ทุกสองเดือน ตามนัดกันค่ะ
แม่มีโรคประจำตัวหลายอย่างค่ะ ความดัน เบาหวาน หัวใจ และแถมมาหมาดๆปีนี้คือ เข่าเสื่อม ตามสภาพร่างกายค่ะ
พ่อเริ่มที่จะต้องมีคนคอยดูแลในชีวิตประจำวันมากขึ้น
แม้พ่อจะสุขภาพแข็งแรง แต่ยังมีโรคความดัน ซึ่งเพิ่งจะเป็นปีนี่แระค่ะ
การดูแล พ่อกับแม่ เป็นเรื่องที่เราเต็มใจนะ
แต่อย่างที่รู้ๆกันค่ะว่า ได้บุญมากมาย แต่ก็ได้บาปมากมายเช่นกันนะคะ
การใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวันก็มีบ้างแหละค่ะ วาจาที่ใช้กันมีกระแทกแดกดัน
ด้วยอารมณ์ ความเหนื่อย การที่ต้องดูแลคนที่ขึ้นชื่อว่า สว
มันต้องใช้ ความอดทน อดกลั้นมากๆนะคะ
เราคิดว่ามันอดไม่ได้จริงๆ 555
นี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ใหญ่ๆในชีวิตเราปีนี้เลย ....
ใช่เลยค่ะ สถานการณ์เดียวกัน ดูแลพ่อแม่ แล้วก็ทะเลาะกับพ่อแม่ 555 ทั้งบุญและบาป มาแพ็คคู่
ดีใจที่ได้รู้จักพี่ธัญคะ