ตะพาบชิ้นที่ 18 .. รำลึกความหลัง ..
โจทย์ตะพาบ ... รำลึกความหลัง ...
จริงๆโจทย์ก็ได้มาหลายวันแล้วเน๊าะ แต่ก็คิดอะไรไม่ออก มันต้องแบบ กดดันตัวเองให้ถึงที่สุด ถึงจะเขียนออกมาได้ 555
และครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งค่ะ ที่แบบกดดันตัวเองว่าต้องเขียน แม้จะไม่ รำลึกความหลัง มากมายนักก็ตาม
พยายามดึงตัวเองจากที่นอนมาเพื่อเขียนเลยค่ะงานนี้ เพราะป่วยก่อนหน้านี้มา 2 วัน คิดว่าหายทัน ที่ไหนได้กลับหนักกว่าเดิมวะงั้น ...
แต่เอาน่ะ เพื่อจะได้ร่วมเดินกับตะพาบนะคะ แข็งใจสักนิดค่ะ ...
หลายๆมีความหลังกันทุกคน ไม่ว่าเรื่องดี หรือไม่ดี เราก็มีความหลังเยอะแยะ ถ้าจะให้เขียน คงไม่หมดแน่ๆ
แต่เราจะเขียน รำลึกความหลัง ของคนสำคัญของเราล่ะกันนะคะ
มาดูความหลัง ของเธอคนนี้เลยค่ะ
รำลึกความหลัง ของสาวน้อย กับ ศิลปินคนโปรดของเธอค่ะ
ถ้าเพื่อนๆที่เจอกันในเฟสก็จะร้องอ๋อกันค่ะ เพราะเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราเกาะติดสถานการณ์ของเธออยู่
.
.
.
.
หนุ่มคนนี้เป็นศิลปินในดวงใจของสาวน้อยเลยค่ะ เธอชอบ ผช คนนี้ตั้งแต่เรียน มัธยมต้น และเป็นแรงบันดาลใจให้เธอ เรียน ภาษาญี่ปุ่น ทำให้เธอสอบไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ที่ประเทศ ญี่ปุ่น ในช่วง มัธยมปลาย ในช่วงปิดภาคเรียนด้วยค่ะ
เมื่อสิบปีที่แล้ว นักร้องคนนี้ นาม Takizawa hideaki ( Tackya ทักกี้)
มาเมืองไทย พอดีวันที่มานั้น เป็นวันเกิดของสาวน้อยพอดีค่ะ วันที่ 22 เดือน กรกฎาคม พ.ศ. 2547
เราบอกสาวน้อยเสมอๆ หากทุกๆเทอมของการเรียน ผลการเรียนของลูก เกรดเฉลยไม่ต่ำกว่า 3.5 แม่จะให้ของขวัญหนูในทุกๆเทอม
ผลการเรียนทุกเทอมของสาวน้อย ก็จะมีเกรดเฉลยไม่เคยต่ำกว่า 3.5 ในทุกๆเทอม
พอครั้งนี้สาวน้อยขอเราไปดู คอนเสิร์ตของศิลปินในดวงใจ เราก็เลยไม่ขัดใจ จัดให้ไป รวมถึงได้เข้าไปมีทติ้งกับศิลปินด้วย ถือเป็นของขวัญวันเกิดให้สาวน้อยด้วยรวมกันไปค่ะ...
.
.
.
.
.
นี่เป็นรูปเมื่อ 10 ปีที่แล้วค่ะ
เวลาผ่านไป ใช่ว่าสาวน้อยเธอจะลืมเลือน ศิลปินคนนี้นะคะ เธอยังคงติดตามข่าวคราวของศิลปินคนนี้อย่างต่อเนื่อง และคนเป็นแม่อย่างเราก็ได้อัพเดทข่าวคราวอยู่เสมอๆ
เช้าวันหนึ่งเมื่อต้นเดือน สาวน้อยโทรมาหาแต่เช้า เราก็เอะใจ เวลานี้ลูกยังคงต้องนอนอยู่นี่น่า พอเรารับโทรศัพท์ เสียงเธอเรียก แม่จ๋า แล้วมีเสียงร้องไห้ เราก็นะใจไม่ดี ถามว่า เป็นอะไรลูก เธอบอกว่า หนูดีใจอ่ะ แม่ ทักกี้จะมาเมืองไทย วันที่ 15 นี้ ...
เราถอนหายใจ และหัวเราะสาวน้อยอยู่พักนึง แต่เราเข้าใจอารมณ์ของลูกเลยนะตอนนั้น 555
คนเรารอคอยได้พบเจอใครสักคนมาเป็นเวลานาน อยู่ๆ เขาก็มาให้ได้เจอ เข้าใจนะคะ แม้จะไม่เข้าใจอารมณ์ปลื้มปริ่มศิลปินมากนัก
เอาเป็นว่า เธอนับถอยหลังเพื่อรอคอยกันเลยค่ะ
.
.
.
.
นี่เป็นส่วนนึงของเหล่าแฟนคลับค่ะ ... สาวน้อยมีแบรนด์เสื้อยืดเป็นของเธอเอง เธอเลยได้ไอเดีย เปิดรับออเดอร์เสื้อสำหรับแฟนคลับ ได้ออเดอร์มา 40 กว่าตัวค่ะ ... สีชมพู ที่เห็นแระค่ะ
.
.
.
.
ช่วงงาน ตอนแรกสาวน้อยได้แค่บัตรเข้าไปนั่งดู แต่สุดท้าย... สาวน้อยได้บัตรของผู้สื่อข่าว นั่นหมายความว่า เธอสามารถ เข้าไปใกล้ชิดกับศิลปินได้ เธอได้ไปเกาะขอบเวที ได้ถ่ายรูปศิลปินแบบใกล้ๆ ได้พูดคุยด้วยนิดหน่อย นั่นทำให้เธอปลื้มปริ่มมากมายก่ายกอง เราคงไม่เข้าใจความรู้สึกกันมากนัก แต่เอาเป็นว่า เรารู้ว่า ลูกเรามีความสุขมากมายก็พอนะคะ
.
.
.
.
ถึงเวลาที่ ศิลปิน ต้องเดินทางกลับ สาวน้อยเธอก็ไม่พลาดอีกค่ะ เมื่อไปรับกันแล้ว ก็ต้องมีไปส่ง และคราวนี้ เธอสามารถได้เข้าไปส่งถึงข้างในเกทกันที่เดียวค่ะ เธอเดินตามศิลปินต้อยๆเลยค่ะ เธอได้บัตรพนักงาน จากพี่คนนึงที่ทำงานในนั้น เธอเลยสามารถเดินเข้าไปในนั้นได้
.
.
.
.
เธอได้ลายเซ็นต์ ได้คุยกับศิลปินที่เธอชื่นชอบแบบใกล้ชิดอีกครั้ง นี่แหละะการรอคอยของเธอ เป็นการ รำลึกความหลัง อีกครั้งหนึ่งของเธอ
เธอบอกว่า รูปนี้แม้จะเบลอๆไปนิด แต่ก็ดูดีที่สุด เห็นแล้วมีความสุขที่สุด
.
.
.
.
และสุดท้าย เธอก็ได้ส่งศิลปินที่เธอชื่นชอบกลับประเทศ
สาวน้อยเธอได้ รำลึกความหลัง ของเธออีกครั้ง
เมื่อเวลาผ่านไป 10 ปี ....
ความสุขของคนเราต่างกันนะคะ เรามีความสุขกับการเห็นคนที่เรารักมีความสุข
ถ้าจะให้เราเล่าความสุขในครั้งนี้ของเธอ 3 วันก็คงเล่าไม่หมดค่ะ ... และเราก็ลัวเพื่อนๆจะเบื่ออ่านกันซะก่อนด้วยค่ะ คราวนี้ก็เป็นแบบคร่าวๆกันไปค่ะ เพราะรายละเอียดมันเยอะจริงๆค่ะ
ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะมาทักทายนะคะ พอดีที่เรามานั่งเขียนนี่ก็ปวดหัวตึบๆแหละค่ะ เดี๊ยวพอหายดีจะตามไปอ่านของเพื่อนๆนะคะ
| Create Date : 21 พฤศจิกายน 2557 |
| Last Update : 21 พฤศจิกายน 2557 17:22:22 น. |
|
16 comments
|
| Counter : 1264 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [
