ปกติคนอื่นพูดเราอาจจะไม่เชื่อ แต่ถ้าเป็นหมอยังไงก็ต้องยอมเขา เพราะมันเฉพาะทางเกิน มันทางของเขา ต้องชื่อฟัง

ผู้ใหญ่ก็มีวิธีพูดแบบผู้ใหญ่ สยบได้ด้วยเหตุผล ดีแล้วที่ยอมกัน^^

ปิดท้ายได้ดี การกินอะไรอร่อยๆ จะช่วยเยียวยาจิตใจได้เป็นอย่างดี

ไม่มีใครอยากเข้าโรงพยาบาลแน่ๆ
เพราะใช้เวลานานมากกว่าจะเสร็จ
แต่เมื่อจำเป็นต้องไป
ผมว่าพี่ธัญนี่ล่ะครับ
เป็นตัวอย่างที่ดีเลย
เพราะยังไงการไปหาหมอ
ก็ดีกว่าคิดเอาเอง รักษาเอง
แบบนั้นอันตรายกว่ากันเยอะ

อย่างพ่อผมนี่ดื้อมากครับ
เป็นหลายโรค
แต่ไม่ยอมไปโรงพยาบาล
ดื้อมากๆ จนต้องยอมใจเลย

คุณแม่อัมพรมีลูกๆหลานๆช่วยดูแลเอาใจใส่แบบนี้
น่าชื่นใจแทนเลยครับพี่

ผมมาคิดถึงบางออฟฟิศที่เขาบังคับให้เราต้องขอฝบรับรองแพทย์ถ้าเราลาป่วยทั้งๆ ที่เราก็ไม่ได้ป่วยถึงขนาดต้องไปโรงพยาบาล แต่ก็จำเป็นต้องไปเพื่อเอาใบรับรอง โรงพยาบาลถ้าไม่ถึงที่สุด หรือจำเป็นจริงๆ คงไม่มีใครอยากไปหรอก โรงพักก็เช่นกัน

ค่อยๆ พูดกันดีที่สุดครับ ผมคิดถึวตอนที่ผมสอนผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่จะซักมากถามมาก ยิ่งกว่าเด็ก แต่เด็กนี่บางทีดูไม่ออกจรองๆ ว่าไม่เข้าใจ ต่างจากผู้ใหญ่ที่จะเอาจนคลายความสงสัยไปเลย ก็ต้องค่อยๆ อธิบายไป บางทีเราก็ต้องยอมเสียเงินเพื่อให้ได้สุขภาพกลับมา ผมเดาว่าเขาก็เสียดายเงินแทนล่ะ

ผมเดาอีกอย่างนึงว่าท่านคงคิดว่าท่านแก่แล้วไม่อยากผ่าตัดอะไรพวกนี้ เพราะคนแก่มันฟื้นฟูยากกว่าคนหนุ่มสาว

จากบล็อก บล็อกล่าสุดนี่ใช้พลังงานมากจริงๆ ครับแหะๆ

ซื้อหวยก็ถูกซิคะคุณธัญ
ว่าแล้วเชียวว่าต้องมีรูปมาฝาก
การรอคิวที่ รพ.รัฐนี่น่าเบื่อจริงๆได้วยค่ะคุณธัญ
มีความสุขกว่าตอนอยู่ กทม. นะคะ

ดูแลคุณแม่ ลูกหลานก็มาดูแลด้วย ดีจังเลยครับ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ธัญ

ฟ้าใสก็มีช่วงเวลานึงที่ต้องพา สว. ที่บ้านไปหาหมอ
แม่บ้าง พ่อบ้าง แต่ก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ เพราะเราทำงานเป็นทีม
พี่ ๆ น้อง ๆ ช่วยกันค่ะ ก็ไม่หนักกันที่คนใดคนหนึ่ง

เด๋วนี้เขามีอาชีพพาผู้สูงอายุไปโรงพยาบาลด้วยนะคะ
ค่าแรงแพงเอาเรื่องเลยค่ะ
อย่างพี่ธัญทำได้สบายมากเลยค่ะ

จากบล็อก ...
เรื่องลอกการบ้าน ยินดีมากเลยค่ะ อิอิ

ผมชอบเดินอ่านคำสอนที่ติดตามต้นไม้มากๆครับพี่

ที่บ้านก็เป็นครับ
พ่อผมต้องกินยา ฉีดอินซูลีนทุกวัน
คนดูแลเรื่องนี้คือน้องสาวครับ
น้องก็จะบ่นว่าถูกเรียกทั้งวัน 555
ผมก็ไม่ค่อยได้ช่วย
เพราะพ่อก็จะไม่ให้ใครทำเลย
นอกจากน้องสาวคนเล็ก
ประมาณว่ารู้ใจที่สุด
ส่วนน้องก็บ่นตลอดครับ
ทำไป บ่นไป 555



พ่อผมนี่ดื้อแบบไม่ยอมเลยครับ
จนผมต้องบอกทุกคนในบ้านว่า
ตามใจเค้าด้วย
ถ้าบังคับมากๆ
เดี๋ยวจะทะเลาะกันครับ

สวัสดีครับพี่ธัญ

ผมชอบจังเลยที่พี่ธัญพูดออกมาได้ตรงๆ เลยว่า “ก็เบื่อนะ 5555 แต่มันคือส่วนหนึ่งของชีวิต” อ่านแล้วรู้สึกว่า พี่ธัญรับรู้ความรู้สึกตัวเอง ยอมรับมันได้ว่าเรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ และจูนเข้ากับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ปรับให้รู้สึกสบายๆ ขึ้นได้ มันดีมากๆ ครับพี่

พญาไท 2 ....... ผมเคยไปนอนอยู่คืนสองคืน ซัก 2ครั้งได้ จิงๆ ก็ปี 65 นี่แหละครับ จะพูดว่าชอบก็จะดูแปลกๆ ไหมครับ 55555 แต่สบายดีครับ ของกินเยอะดี สั่งมากินแก้เบื่อได้ เรียกว่าทำเลทองครับ

จากชัยนาทมา กทม ไม่ไกลมากครับ เหมือน กทม-พัทยา มาทุกอาทิตย์พอไหว และเป็นการวางแผนที่ดีมาก ๆ เลยครับที่ให้พี่ป่านมาเรียนพิเศษที่สยามจะได้ไม่เสียเที่ยวด้วย พี่ป่านก็ได้เดินเที่ยว กินขนมอร่อยๆ ที่สยามด้วย
พี่ป่านได้เรียนอังกฤษตั้งแต่ป.5 ตอนนี้ต้องเก่งอังกฤษมากๆ แน่ๆ เลยครับ ดีจังเลย ตอน ป.5 ผมยังเรียนแต่ดนตรีอยู่เลย555555

ผมก็เรียนพิเศษที่สยามครับ แต่มาเรียนตอน ม.2 มั้งครับ ม.1 มั่นใจว่าตัวเองเรียนเก่ง ไม่ต้องเรียนพิเศษก็ได้ แต่พอมาอยู่ห้องคิง หุยยยย ไม่เคยได้ลำดับที่เลข 2 ตัวมาก่อน แถมขึ้นด้วยเลข 2 ด้วย เพื่อนดันเก่งจัด ม.2 เลยต้องเรียนพิเศษครับ เรียนเลขกับวิทยาศาสตร์ที่สยามครับ อังกฤษมาเรียนตอน ม.4-5 แถวศรีย่าน

จริงๆ แล้ว ผมว่าพี่ธัญเป็นคนที่โชคดีที่ได้ดูแลคุณพ่อคุณแม่ใกล้ชิดครับ และการที่พี่ธัญดูแลคุณพ่อคุณแม่ ก็ทำให้พี่ป่านเห็นมาตลอดและรู้สึกดี รู้สึกชื่นชม รู้สึกว่าคือสิ่งที่ทำแล้วดี พี่ป่านก็เลยอยากดูแลพี่ธัญ อ่อนโยนและเห็นอกเห็นใจ และจะเป็น Perfect twin ของพี่ธัญนี่แหละครับ เพราะพี่ธัญคือ Idol ของพี่ป่าน

สงสารคุณแม่ ไม่อยากผ่า บอกว่าโอเค แต่โดนคุณหมอจัดสุดกราฟว่า “ไม่โอเค” ฮือออ

มีคนบอกว่า “รู้อะไรไม่สู้ รู้จักกัน” การมีคนรู้จักมันดีครับ ทีแรกผมคิดว่าไม่จำเป็น
แต่อย่างที่เคยเล่าครับว่าคุณแม่ผมเป็นทีมบริหารของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง การเป็นลูกชายฝ่ายบริหารมันดีมากครับ 55555 ไม่ต้องรอคิว ได้รับการดูแลอย่างดี ดีมากๆ ขออะไรมาเพิ่มก็ได้ รพ เข้าก็ให้ฟรี พอต้องไปหาหมอ หรือต้องนอน รพ ที่ไม่ใช่ที่ทำงานคุณแม่คือ เราเป็น on one ครับ คือคนธรรมดาคนนึง ขออะไรก็ต้องรอ

จำได้ครับว่าพี่ธัญบอกว่าชอบทาน S&P ตอนที่พาคุณแม่มาหาหมอ ^^ ผมก็ชอบครับ

รองเท้ากับคนป่วยเบาหวานเป้นเรื่องสำคัญเลยครับเพราะเป็นแผลอะไรมาทีเรื่องใหญ่เลย
พี่ป่านน่ารักมาก ๆ ครับ มีของเล็ก ๆ น้อยๆ ไว้ให้คุณแม่ด้วย เนี้ยเวลามีคนใส่ใจดูว่าเราต้องใช้อะไรโดยที่ไม่ต้องบอกมันรู้สึกดีครับ ในสิ่งของพวกนั้นมีความรักและความใส่ใจใส่อยู่เต็มเลยครับ

“เลี้ยงตัวแล้วต้องเลี้ยงใจเค้าด้วย” ทำไมไม่รู้อ่านประโยชน์นี้แล้วจุกอกยังไงบอกไม่ถูก บางทีที่ใจเราเหนื่อย ทำงานที่เอาไว้เลี้ยงตัวเองก็ไม่ไหวเหมือนกันครับ ^^

ขอบคุณที่พี่ธัญกลับมาเม้นซะยาวเลยครับ ดีใจมาก ผมชอบอ่านคอมเม้นครับ
เหมือนได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์เรื่องเล่ากัน ได้พูดคุยกัน
ดีนะวันนั้นผมไม่ปักตะไคร้ ไม่งั้นน้ำท่วมแน่นอนครับ 55555 ใครเค้าให้ผู้ชายไปปัก!!!
ขับรถนานๆ บางทีก็เมื่อยจริงๆ ครับ เข้าใจพี่ธัญเลย ไม่แก่หรอกครับ ผมก็เมื่อย รถผมเตี้ยด้วย เมื่อยขา เข่าก็ชนข้างรถ แต่เค้าว่ากันว่าท่านั่งคือ feel รถสปอร์ต แต่แหม่....เมื่อยจัง ขนาดผมเป็นคนชอบขับรถนะครับ

อากาศเปลี่ยนจริงจังมากครับ ระวังเปียกฝน ดูแลสุขภาพด้วยครับพี่

สวัสดีครับพี่
เห็นด้วยเลยครับว่าความกตัญญูกตเวทีต่อบิดามารดาจะช่วยให้เรามีแต่ความเจริญนะครับ ถึงแม้ว่าจะเหนื่อยแต่ก็พ่อแม่เรานะ
ไปโรงพยาบาลทีนึงเสียเวลาไปครึ่งค่อนวันจริง ๆ ครับ ผมเคยพาพ่อไปผ่าตาที่ รพ.รามา ลางานไปครึ่งวัน เย็นไปรับกลับ เหนื่อยมากครับพี่ แต่ก็สุขใจนะ
ผมว่าเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก ๆ เลยครับ อาจจะมีเถียงกันนิดหน่อย แต่เป็นสีสันภายในครอบครัวนะครับ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ธัญ

เข้าบล็อกเพื่อนๆบางคนไม่ได้ค่ะ
พยายามเข้าตั้งแต่เช้า หลายรอบมากๆ
เข้าไม่ได้เลยค่ะ ไม่รู้สาเหตุเลย

nonnoiGiwGiw

The Kop Civil

อาจารย์สุวิมล

newyorknurse

ส่งกำลังใจให้เสมอค่ะ

แม่มี้น้องสาวเป็นคนดูแลค่ะ เพราะแม่ยกบ้านให้ ส่วนมี้ก็ตักสินใจปลูกใกล้ๆ บ้านแม่เพราะอยากช่วยดูแล ก็คิดไม่ผิดค่ะเพราะถ้าน้องคนเดียวคงเหนื่อยมาก จริงๆ ตอนแรกสามีอยากไปอยู่หมู่บ้านเค้ารักความสงบอยากอยู่เงียบๆ คนเดียว 55555

คุณแม่ไม่สบายตัวเพราะข้อเข่า
เลยย่อมมีอารมณ์หงุดหงิดบ้างค่ะคุณธัญ
มีความสุขทุกๆ วันนะคะ

โหยยย เป็นครอบครัวที่น่ารักมากเลยค่ะพี่
มีแต่คนแย่งกันจ่าย ของน้องจะไปรับแม่มาอยู่ด้วย
ต้นเดือนหน้านี้แล้วค่ะ มาถึงแม่ก็น่าจะทะเลาะกับแมวทั้งวัน
แล้วก็จะต้องโทรหาลูกสาวเพื่อนินทาแมว แน่นอน 55+


บ้านน้อง แม่ยังไม่ยอมมาอยู่กับน้องแบบจริงจัง
ตอนอยู่บ้านนางไปหาหมอคนเดียวค่ะพี่
แต่นางไป รพ.สต ก็ไม่ได้ไกลบ้านมาก
ถ้ามาอยู่กับน้อง น้องก็ไปเป็นเพื่อน

นี่ตอนแรกนางจะมาสองเดือน
แต่ไหนๆ มันใกล้ปีใหม่แล้วน้องเลยบอก
สามเดือนเหอะ จะได้อยู่ฉลองปีใหม่เลย
ไม่ต้องกลับไปกลับมา นางเลยยอมสามเดือน
นี่ยังพูดว่า กลับไปไม่รู้จะยังมีเด็กเหลือให้สอนพิเศษไหม
ไม่มีก็ดีค่ะพี่ จะได้อยู่กับน้องยาวๆ ไปเลย

ล่าสุดน้องก็ไปเอายาที่ รพ มาค่ะวันเสาร์
แต่ไปแห้ว เพราะเค้าบอกว่ามาเอานอกเวลา
ยาจะโดนตัดจากหกเดือนเหลือเดือนเดียว
นี่จะต้องลางานไปเอาใหม่อีกทีนึงค่ะ

พวกยาพ่นหอบ บางตัว มันไม่ได้มีขาย
ที่ร้านขายยาด้วยนะคะ มันต้องตามหมอสั่ง
เพราะงั้น เค้าบอกว่ายังไงก็ต้องตามเขาบอกเลยค่ะ

คิดถึงพี่ธัญในบล็อกมากค่าาาาาาา

น้องลองกลับมาเขียนบล็อกดูค่ะ

ต้องเริ่มต้นใหม่หมดเลย ลืมไปหมดแย๊วววววว

ถ้าไปบ้านมาดามตอนหน้าหนาว
ได้เจอหมอกตลอดครับ
ผมอยู่ที่นั่นทุกเช้าจะเดินไปอ่างเก็บน้ำคนเดียว
เงียบ สงบ วิเวกมากๆครับ

ใช่ครับพี่
ขนาดน้องสาวไม่อยู่
มาดามจะช่วยฉีดยาให้ก็ไม่เอาครับ 555
ต้องรอจนกว่าน้องจะกลับมา

เพื่อนผมขายของกิน
ก็บ่นครับ
ทุกเย็นฝนจะตกหนักเลย
เชียงใหม่ฝนตกตอนเช้ากับตอนกลางคืน
พอกลางวันก็แดดจ้า
ผมก็ว่าดีนะครับพี่
กตเป็นเวลาเลย 555

สวัสดีครับพี่ธัญ

ขอบคุณมาก ๆครับที่แวะไปทักทายตอนเช้า
อย่างที่บอกว่าผมค่อนข้าง extrovert พอได้อยู่กับเพื่อนๆ ความรู้สึกdown ๆ ก็ค่อยๆ ดีขึ้นครับ
แต่ก็ยังมีเรื่องที่ขุ่นเคืองใจ เห็นเมื่อไหร่ก็ยังเคืองอยู่ 55555 คงต้องใช้เวลาครับ
เสาร์อาทิตย์ก็ต้องห่างกับเพื่อนอีก แต่มีงานแต่งงานก็คงได้เจอเพื่อนๆ กันครับ ได้ปาร์ตี้น่าจะหัวโล่ง ปลงๆ ได้เยอะ

วันนี้เหนื่อยงานมากครับ แต่โชคดีเจอแต่คนดี ๆ ถึงเหนื่อยก็ยังไม่แย่
มีแย่อย่างเดียวคือ ผมจะขับรถฮาร์ดคอร์หน่อย เหนียบได้เหยียบ มุดปาดหวาดเสียวหน่อย ระบายอารมณ์ดีครับ

จากบล็อกที่มาคุย
เราเจอคนที่รู้จักคนใหญ่โตแล้ว~ ดีแล้วไม่พูดเรื่องนี้ มันเสี่ยงบ้านแตก ตัดญาติได้เลยเหมือนกัน บางเรื่องก็ลำบากที่จะพูดนะ เราก็ยังอยากมีชีวิตที่สงบสุขอยู่

สวัสดีครับพี่ธัญ

เพิ่งได้เข้ามาคุยครับ
อ่านจบแล้ว มีความสุข ยิ้มตามไปด้วยครับ
ผมเชื่อว่าความกตัญญูที่พี่ธัญดูแลพ่อแม่
ส่งผลให้พี่ธัญได้รับการปฏิบัติที่ดีจากลูกสาวครับ
ครอบครัวพี่ธัญอบอุ่นมากเลย

รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

เรื่องสุขภาพนี่ถึงแม้ว่าเบื่อที่จะต้องไปหาหมอ แต่ก็ต้องไป Take care ครับคุณธัญ

สวัสดียามเช้าครับพี่ธัญ

น้องป่านน่ารักมาก..รับผิดชอบทั้งคุณแม่ และคุณยาย
ครอบครัวผูกพันอยอุ่นๆอย่างแท้ทรู
สมัยแม่เจ้าโว้ย ยังอยู่ กับ 3 อ.
ก็ต้องชักแม่น้ำทั้ง 5 เช่นกัน
ในกรณีจะให้แม่เจ้าโว้ย ทำ หรือ ไม่ทำอะไร

อนึ ผู้มีความกตัญญู..ตกน้ำไม่ไหล
ตกไฟไม่ไหม้

คุณพระคุ้มครองตลอดไป

คนหน้าสุดนี่หน้าคล้ายเพื่อนสนิทคุณธัญ
ที่คุณธัญเคยเล่าให้ฟังเลยนะคะ
มีความสุขกว่าเมื่อวานค่ะ

ชีวิตอยู่กับการเดินทางจริง ๆ เลย

ไปหาหมอเมื่อสัก 10 ปีไม่อยากไปเลยเบื่อมาก ๆ
ตอนหลังทำใจได้ เพราะมองราอบตัวเขาก็เหมือน ๆ
เรา.

...

ตอบเรื่องบล๊อกเกี่ยวกับ จักรยาน ทำไมไม่มีขาตั้ง
จักรยาน 555

คืองี้ครับ ผมพยายามจะเป็นนักปั่นเท้าเอ้ยมือโปร
กะเขาบ้าง ส่วนใหญ่นักปั่นแนวหน้าจะทำให้
จักรยานเบาที่สุดจะไดเ้ปั่นเร็ว ยอมเสียเงินเยอะๆ
จะได้จักรยานเขา เขาเลยไม่ติดขาตั้ง ผมก็เลยเอา
กะเขาด้วย เวลาไปไหนก็พิงต้นไม้ หรือยกตัวรถ
วางเบาะจักรยาน ไว้บนราวแขวนครับคุณธัญ

สวัสดีครับพี่ธัญ

“ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี”
ประโยคนี้ผมได้ยินมาตั้งแต่เด็กเลยครับ
คนดีนั้น ก็ต้องได้รับสิ่งดีๆ ตอบแทนแน่นอนครับ
กฏแห่งการกระทำ หรือ กฏแห่งกรรม มันตรงไปตรงมา

แต่เราจะได้ยินบางคนพูดบ่อยนะครับ กับคำว่าทำดีไม่เห็นจะได้ดี
ทำดีเท่าไหร่ ชีวิตก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเลย

เรื่องนี้มันมีเบื้องหลังอยู่ครับ
กรรมดี กับ กรรมไม่ดี มันก็มีคิวของมันครับ
และมีปัจจัยช่วยลัดคิวด้วย คือ จิตของเรานี่แหละ
จิตคนเรามี power มีอานุภาพ ช่วยลัดคิวบุญบาปได้เลยครับ

นี่พูดไปมาแล้ว จะออกแนวธรรมะแล้วสิครับพี่ อิอิ

พี่ธัญทำดีขนาดนี้ ต้องได้ดีแน่นอน
ผมเห็นดัชนีอันนึงชี้วัดอยู่คือ น้องป่าน นี่แหละครับ
น้องป่านเป็นคนน่ารักนะครับ แววตาและรอยยิ้มเป็นคนแสนดี

เหตุการณ์ไม่ว่าจะดีหรือร้ายในวันนี้ ในปัจจุบัน มันเป็นผลมาจากอดีตของเรา
และสิ่งที่เราทำในปัจจุบัน มันคืออนาคตของเรา

อนาคตอยู่ในมือของเราแล้วครับพี่

ตอเป็นเด็ก
ไม่ค่อยคิดอะไร
อยากทำอะไรก็ทำ
พอโตมา
คิดเยอะ
แต่ไม่ค่อยได้ลงมือทำ
ความเป็นเด็กในตัวเราหายไปเลยนะครับพี่

เช้านี้เพื่อนที่กรุงเทพ
บ่นเรื่องฝนตกหนัก
น้ำท่วม รถติด
วิ่งไม่กี่กิโล
รถติด 2-3 ชั่วโมง
เหนื่อยเลยนะครับพี่

สวัสดีตอนบ่ายๆค่ะพี่ธัญ

น้องอู้งานมาเล่นบล็อก

สวัสดีครับพี่ธัญ

5555 ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ธัญ แวะมาเวลาว่างๆ สบายๆ ได้เลยครับ ^^

หุย ทีแรกที่ผมเครียดผิดปกติ ผมไลน์ไปหาเพื่อนที่เป็นหมอเลยนะครับว่า นี่เป็นเพราะยาอะไรรึป่าว ใช้ยาโดสสูงแล้วมีผลกับเคมีในสมองรึป่าว เพื่อนก็บอกว่า อาจจะทำให้นอนไม่หลับ แต่นอนเยอะไม่ใช่ ผมเป็นเอง 55555 เพราะผมปกติเป็นคนเฮฮา ไม่เครียด ไม่เก็บอะไรมาคิด ปลงๆ ไปซะหน่อยใหญ่ พอเครียดปรี๊ดขึ้นมาแปลกๆ เลยงงตัวเองครับ

คิดเหมือนกันครับว่าเรื่องงานด้วย เรื่องคุณยาย เหตุการณ์ก่อนคุณยายเสีย ที่ผมไม่มีโอกาสเจอคุณยาย เพราะผมติดประชุมกระทันหัน ก็ผิดหวัง ไหนจะไม่ค่อยสบาย

แฟนดีครับ รู้ว่าผมเครียดก็ปล่อยๆ ไป ไม่พูดไม่ถามให้เยอะเรื่อง เอาจริงๆ มีเรื่องที่ผมน้อยใจเค้าด้วยแหละ 55555 แต่เค้าก็พยายามดีกับผม ถึงแม้ผมจะตึงๆ ไปก็ตาม ก็จะค่อยๆ ดีขึ้นครับ

อ่านเรื่องของพี่ธัญแล้ว พี่ธัญเป็นคนจิตใจดีครับ และทำในสิ่งที่ถูกแล้ว ทำอะไรที่เรารู้สึกสบายใจ ทำแล้วไม่ต้องมานึกเสียใจ เสียดายทีหลังว่าทำไมเราถึงไม่มีโอกาสได้ทำ

ที่พี่ธัญพูดจริงครับ การมีคนรู้จักก็ต้องมีขอบเขต ต้องเกรงใจคนรู้จัก เกรงใจคนอื่นด้วย แต่การมีคนรู้จักมันก็ดีครับ^^

ฝนตกอีกแล้ว พี่ธัญดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
ตอนนี้ดีขึ้นมากครับ อยู่กับเพื่อน รอบข้างผมอบอุ่นมาก ทุกอย่างมันดีครับ

ครอบครัวน่ารักอบอุ่นมากค่ะคุณธัญ
ความกตัญญูคุ้มครองคนดี
อีกสองเดือนคุณแม่พบคุณหมอกระดูกสันหลัง
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะคะ

ขอบคุณคุณธัญมากค่ะสำหรับกำลังใจ
ฝันดีนะคะ

สวัสดียามเช้าครับพี่ธัญ

เรื่องน้ำถึงตอนนี้ยังปลอดภัยดีค่ะ
แต่ยังต้องเฝ้าระวัง เพราะขยันตกมากค่ะปีนี้
วันนี้ก็อึมครึมมาแต่เช้าเลยค่ะ

ทางนู้นฟ้าฝนเป็นยังไงบ้างคะพี่ธัญ

เมื่อวานผมกับมาดามนั่งรอหมิงออกกำลังกายในรถ
มาดามบ่นเป็นระยะๆ
ผมเลยบอกให้เธอภาวนาคำว่า

"หงุดหงิดไปทำไม"

เธอบอกว่าไว้จะลองทำ
แต่ยังไม่ทำวันนี้หรอกนะ 555

ปกติหมิงจะออกกำลังกายแค่ 1 ชั่วโมง
ก็พอรอได้สบายๆ
ผมอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ
เธอก็ดูซีรี่ย์ในมือถือไป

แต่เมื่อวานเพื่ออีกสองคนตามมาด้วย
จาก 1 ชั่วโมงกลาย 3 ชั่วโมงทันทีครับ 555

เช้านี้ก็อีกเช่นกัน
ฝนตกหนัก รถติดยาว
ไปส่งหมิงที่ รร.
ออกบ้าน 7 โมงครึ่ง กลับมาถึงบ้าน 10 โมง
ปกติ 8 โมงครึ่งก็ถึงบ้านแล้ว

ผมก็เลยบอกเธอว่า
ภาวนาดูสิ ประโยคที่บอกเมื่อวานนี้น่ะ 555

ทั้งหมดที่ผมเล่ามา
ตรงกับประโยคที่พี่ธัญเม้นท์ไว้เลยครับ
.
.

สุดท้ายแล้วเราก็ต้องเปลี่ยนความคิดของเรา
และเราต้องมองสิ่งต่างๆที่เราไม่ชอบใจนั้น
ด้วยความเข้าใจ
.
.
.
ปีนี้พายุมาหลายลูกจริงๆครับ
และเราทำอะไรกับพายุเหล่านั้นไม่ได้เลย
นอกจากทำใจ
และยอมรับความจริง

สวัสดี จ้ะ น้องธัญ
วันนี้ครูก็ไปหาหมอตามนัด หมอกระดูกเหมือน
กันจ้ะ ตื่นแต่ตีสี่ ออกจากบ้าน 5.45 น. ยังได้คิว 29
เลย หลังเกษียณ ได้เบอร์มาก ๆ หน่อยไม่ค่อยมีปัญหา เพราะไม่ต้องรีบกลับไปสอนหนังสือ นั่นเอง
เลยไม่อยากไปรบกวนใคร เป็นหนี้บุญคุณ จ้ะ
กลับถึงบ้านเที่ยงเศษ ๆ ง่วงมาด ๆ อิอิ

อ่านบล็อกเล่าเรื่องพาพ่อ พาแม่ไปหาหมอ นับ
เป็นหน้าที่ของคนเป็นลูก แสดงถึงความกตัญญูของ
ลูก ธัญภูมิใจได้เลยว่า เป็นสิ่งดีงาม เป็นตัวอย่างที่ดี
แก่ลูก ที่ต่อไปในอนาคต ลูกก็จะเห็นตัวอย่างที่ดี และเช่ื่อเถอะ ธัญก็จะได้รับการปฏิบัติเช่นนี้จาก
น้องป่าน เช่นเดียวกัน จ้ะ
โหวดหมวด บันทึกประสบการชีวิต