space
space
space
 
พฤศจิกายน 2559
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
space
space
30 พฤศจิกายน 2559
space
space
space

เพิ่งรู้ว่าเค้าให้กันได้ทุกอย่างแบบไม่เกรงกันก็ได้
ค่ะ คือมีเรื่องอึดอัดใจ... รู้ค่ะว่าไม่น่าทำแบบนี้ แต่ไม่ไหว...จขกท.เหนื่อยแต่ไม่กล้าพูดอะไรมาก...
เข้าเรื่องนะ จขกท.มีเพื่อนสนิทม.ต้น2คน ปัจจุบันคนนึงไปเรียนสายอาชีพ อีกคนไปกีฬา..(คงงั้น..)และเราอยู่สายสามัญ คือเราสนิทเพื่อน2คนนี้ตอนม.เทอมหนึ่ง มีอะไรก็ช่วยกันมา แบบแฮปปี้มาก เพื่อนคนเรียนสายอาชีพเป็นเด็กทุน อีกคนอยู่กับแม่2คนทำค้าขาย เราช่วยกันมาตลอด กระทั่งเทอม2 คนกีฬาแม่หมุนเงินไม่ทัน...เเล้วค่าเทอมก็ใกล้มาเรากับเพื่อนทุนก็ช่วย... ตอนนั้นคนละ500เงินบัญชีเลย จากนั้นเราก็สนิทกันมากขึ้นนะ แต่ถ้าพูดเรื่องนังมันฝืดๆหงืดๆ ยอมรับว่าแบบ555 คือถามว่ามีคืนมั้ย...มีนะ เราได้มาคนละ200มั้งจนไอกีฬาขายของ เพื่อนทุนเลยซื้อรีกับนางโดยให้นางกีฬาออกเพราะถือว่าจบหนี้ แต่เราฟันซ้อนเลยเงียบฉื่อ555 คือ..กับไอทุนอ่ะเรียบร้อยแล้ว เราเหลืออีก300...จนกระทั่งเทอม2ม.3.... คือเราไปบ่นเรื่องบัญชีแนวแบบ... เก็บตังทั้งชีวิตมีเงิน8พัน...ถอนมาให้พ่อเอาไปโปะค่าใช้จ่าย6พัน...เจตนาตอนนั้นคือไม่ได้อวด... แต่จขกท.เป็นคนขี้บ่น เลยเล่าๆไป จากนั้นไม่กี่วันเพื่อนกีฬาของเราก็เล่าเรื่องเงินขัด... เราเลยบอกเค้าไปจะช่วย... คราวนี้เพื่อนทุนไม่ได้ร่วมเพราะ..เข็ด... เลยเป็นเรา.. คราวนี้แม่เค้ามารับเราเองถึงร.ร.ไปถอนเงิน จำได้ว่าค่าเทอม1200 แต่เพื่อนขึ้นรถรับส่ง600 เราเลยถามแม่เค้าว่าจะยืมหนูเท่าไหร่...แม่บอก1600... เราก็ถอนแล้วให้ยืมไปแต่บอกเค้าไปว่าหนูขอก่อนปีใหม่อย่างช้าวันเด็กนะ(ตอนนั้นพ.ย.)เค้าก็ตกลง ที่ผ่านมาเราทั้ง3ก็ไปได้ดีนะ ถามว่าเงินได้คืนมั้ย... ที่โทรไปขอกับแม่รวมยอดกว่า5-6ร้อย...แต่ที่ถึงมือเราจริงๆน่าจะ300ได้... ก็เท่ากับอันตอนม.2จบไป เหลือปัจจุบัน พอจบม.3ก็แยกย้ายกัน ไอทุนไปสายอาชีพ แต่ไอกีฬาลงสามัญแต่คนละสายกับเรา(แต่ร.ร.เดียวกัน)พอปิดเทอมม.3 เราก็มีติดต่อกันบ่อยนะ... และไอกีฬาก็หางานทำได้เป็นเด็กเสิร์พร้านอาหารกลางคืน วันละ300 ....แต่ก็หาไม่จะถึงมือเรา...... ก่อนเปิดเทอมม.4เราทวงนะ แต่ก็ยังไม่ได้... เพื่อนบอกว่าทำได้ก็ให้แม่หมด ได้ใช้จริงๆแค่ร้อยเอง ของก็ซื้อเข้าตู้เย็นเอง เพราะแม่ขายของขาดทุน... เราก็โอเค จนจะเปิดเทอมม.4 นางก็เอาเงินทำงานจ่ายค่าเทอมเอง ซื้อเสื้อผ้าเอง... หมดตรงนั้นก็หลายพันเนอะ... เราก็เกรงใจจะทวง...จนเปิดเทอมเราก็เพิ่งรู้... นางซื้อคอนแท็คใหม่... นางซื้อรีท่อสีมาใส่อีกเกือบพันด้วยซ้ำ... เราก็ไม่ว่า... เพราะพอม.ปลายก็เข้าใจว่าคนเราก็มีอยากสวยบ้าง คนทำงานก็คงอยากให้ของขวัญตัวเองบ้างไรแบบนี้ เราก็ทนมาตลอด จนเรื่อยๆๆ จนมาถึงจุดๆนึงที่เราไม่ไหวจะเล่าและเป็นเรื่องหลักของกระทู้... นางทะเลาะกับแม่... เลยขอมาอยู่บ้านเรา... บ้านเราก็ไม่ได้อะไร นางก็มาอยู่ จนเรื่องเข้าถึงหูอ.ที่ปรึกษาของนาง... เราโดนทั้งอาจารย์เรียกมาคุย(จารย์ขาโหดของร.ร.จริงเลยด้วย)ทั้งแม่นางทั้งอาจารย์โทรมาเบอร์เราทั้งวี่วัน แต่ไม่เคยเป็นใครรับโทรศัพท์..นอกจากเรา เราโกหกผู้ใหญ่เกือบทุกคนเกือบทุกวัน และไม่รับสายใครหลายๆคน เราเครียดๆมาก แต่พูดอะไรกับใครไม่ได้ มากสุดแค่ยิ้มให้เพื่อนกีฬา... วันนึง อาจารย์ของนางเรียกเราไปขอเบอร์แม่นาง เราก็กลัวจะเดือดร้อนนางเลยบอกว่าไม่ได้เอามา อาจารย์ก็ด่า... ว่าเราตอ___ คือครั้งแรกจริงๆที่โดนอาจารย์จำชื่อได้แล้วด่า เราเสียสละหลายอย่างทำหลายอย่างที่ไม่ชอบคือแบบท้อจนจะกรี๊ดให้ได้ และนางก็ชอบขาดเรียนบ่อย เราเลยเป็นเป้าหมายของครู..จนสุดท้ายวันนึง นางยอมกลับ... เเละก็สอบ ปิดเทอมพอดี... นางก็เทียวมาเทียวกลับ จนใกล้เปิดเทอม2 นางก็คัมแบล็ค...
*** แค่นี้เดี๋ยวมาเล่าต่ออีกทีนะคะ ต่อไปนี้เมนหลักที่เราจะระบายความอัดอั้นจนจะกรี๊ดจริงๆ😂😂😂
*ขอบคุณสำหรับพื้นที่ดีๆนะคะ


Create Date : 30 พฤศจิกายน 2559
Last Update : 30 พฤศจิกายน 2559 18:56:00 น. 0 comments
Counter : 753 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

สมาชิกหมายเลข 3560797
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






space
space
[Add สมาชิกหมายเลข 3560797's blog to your web]
space
space
space
space
space