คุณครูที่คุณไม่เคยลืมในสมัยที่คุณยังเรียนที่.......
โจทย์ ลุย ล่า ท้าเขียน ของ ทีมบล็อกแก๊ง ค่ะ
ถ้าท่านได้อ่าน บล็อก หัวข้อเรื่อง ใครคือบุคคลตัวอย่างที่ท่านนับถือ ท่านจะทราบว่า คุณครูที่ฉันนับถือ เคารพ และไม่เคยลืม คือ คุณครูเกื้อกูล ในสมัยที่ฉันเรียนอยู่ มัธยมศึกษาปี่ที่ 1 และได้ยึดถือท่านเป็นแบบอย่างในการเป็นครู
สำหรับ บล็อกนี้ ฉันจะเล่าถึง คุณครูที่ฉันไม่เคยลืมในสมัยที่ฉันยังเรียนอยู่ที่ วิทยาลัยวิชาการศึกษา บางแสน หรือปัจจุบันได้เปลี่ยนชื่อใหม่ เป็น มหาวิทยาลัยบูรพา คุณครูท่านนี้ ก็คือ คุณครูสุภัทร เรืองศรีโรจน์ ฉันเข้าศึกษาที่ ว.ศ.บางแสน เมื่อปี 2513 และพักอยู่ที่หอหญิง 1 มี คุณครูสุภัทรเป็นคุณครู ประจำ หอ หญิง 1 ดูแลนิสิตหญิงใน หอ นี้ ด้วยการอบรมนิสิตทุกคน ให้เป็นกุลสตรี เพื่อออกไป ปฏิบัติหน้าของการเป็นครูอย่างมีคุณภาพ มีเมตตาต่อลูกศิษย์ และเข้าออกเข้าใจลูกศิษย์ที่สอน คุณครูสุภัทร เป็น แม่หอ ที่นอกจากดูแล ทุกข์สุข ของนิสิตใน หอ แล้ว ท่านจะเรียกประชุม ไต่ถามทุกข์ สุข ของนิสิต เนื่องจากพวกเรา ต้องจากบ้านเกิดมาเรียนหนังสือที่นี่ มาจากภาคเหนือ ภาคใต้ ภาคอิสาน ภาคกลาง ภาคตะวันออก การจากบ้านเกิด ย่อมจะต้องคิดถึงบ้าน เวลาเจ็บป่วย ท่านก็ให้การเอาใจใส่ อย่างดียิ่ง เวลาเกิดปัญหา ไปหาท่าน ท่านก็แนะนำวิธีแก้ปัญหา ช่วยให้นิสิตที่มีปัญหาคลายความกังวล ลงไปได้ ฉันเองก็เคยประสบปัญหา เนื่องจาก คุณพ่อป่วยเป็นอัมพาต ความทุกข์ ความกังวลย่อมมีมาก เมื่อท่านสังเกตเห็น ก็ไต่ถามและช่วยปลอบประโลมใจด้วยความเมตตา อนุญาตให้กลับบ้านได้ ในยามที่จำเป็น ซึ่งปกติ นิสิตปีหนึ่งนั้น ให้กลับบ้านเดือนละ ครั้งเท่านั้น อบรมให้เป็นคนเรียบร้อย ไม่กระโดกกระเดก ฉันอยู่ หอหญิง 1 ทั้ง 4 ปี จึงมีโอกาสได้ซึมซับ ตัวอย่างการปฏิบัติตน ของท่าน ทั้งในด้านการพูดจา ความเอื้ออาทร ความกรุณาเมตตา ต่อลูกศิษย์ทุกคน หลังจากจบการศึกษา ฉันสอบบรรจุเป็นครูแล้ว ได้นำแนวทางต่าง ๆ ที่ท่านถ่ายทอดให้ ไม่ว่าจะเป็น ทางด้านบุคลิก อุปนิสัย ความเอื้ออาทร ห่วงใย โดยเฉพาะในเรื่องของจรรยาบรรณของความเป็นครู ไปเป็นแนวปฏิบัติตลอดชีวิตของการเป็นครูของฉัน และฉันก็ประสบความสำเร็จในอาชีพการเป็นครูของฉัน
เนื่องจากท่านไม่ได้อาศัยอยู่ในกรุงเทพฯ (อยู่เมืองชลบุรี)จึงไม่สามารถไปเยี่ยมท่านได้บ่อยครั้ง แต่เมื่อมีโอกาสก็จะไปเยี่ยมท่าน ตอนเช็งเม้ง พ่อแม่ ที่สุสานแถวหัวกุญแจ ชลบุรี อย่างน้อยปีละครั้ง หรือ ถ้ามีโอกาส ลูกศิษย์ของฉันว่าง ฉันก็จะชวนลูกศิษย์ของฉันขับรถไปเยี่ยมท่านที่บ้าน
ท่านเป็นคุณครูที่ฉันไม่เคยลืมเลย ค่ะ
รูปนี้ เป็นลูกศิษย์ของท่านที่เคยอยู่หอ หญิง 1 พวกเราไปพบปะสังสรรค์กันที่ บางแสน และได้ไปกราบเยี่ยมท่านที่บ้านสวนของท่าน ค่ะ
สองรูปนี้ ฉันขอร้องให้ลูกศิษย์ของฉันพาฉันไปเยี่ยมท่านที่บ้าน และพาท่านไปรับประทานอาหารนอกบ้าน
หลังจากกลับจากไหว้พ่อและแม่ที่สุสานแล้ว ฉันก็ให้เหลน ขับรถไปเยี่ยมท่านที่บ้านสวน ทุกปี พร้อมกับซื้อเครื่องบำรุงต่าง ๆ ไปฝากท่าน เพื่อให้ท่านแข็งแรง อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของพวกเรานาน ๆ
รูปนี้ เป็นปี ล่าสุด คือ ปี 59 ที่ไปเช็งเม้งแล้ว ก็แวะไปเยี่ยมท่านที่บ้าน พร้อมนมลูกเดือย ที่ท่านชอบ และของบำรุงอื่น ๆอีกส่วนหนึ่ง
นี่คือ คุณครูที่ฉันไม่เคยลืมในสมัยที่ฉันยังเรียนที่ ว.ศ. บางแสน ค่ะ
| Create Date : 13 ธันวาคม 2559 |
| Last Update : 14 ธันวาคม 2559 21:19:42 น. |
|
22 comments
|
| Counter : 1890 Pageviews. |
 |
|
อาจารย์สุวิมล Literature Blog
+