BlogGang.com : : 0000 : ขุนช้าง ขุนแผน ตอนที่ 17/3 ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง ได้นางแก้วกิริยา

ขุนช้าง ขุนแผน ฉบับถอดความ

<<

กรกฏาคม 2564

>>

				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

19 กรกฏาคม 2564

ขุนช้าง ขุนแผน ตอนที่ 17/3 ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง ได้นางแก้วกิริยา

ขุนช้าง ขุนแผน ตอนที่ 17/3 ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง ได้นางแก้วกิริยา

ขุนช้าง ขุนแผน

เรียบเรียงจากเสภา เรื่อง ขุนช้าง ขุนแผน โดย ทักษภณ
ตอนที่ 17/3 ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง ได้นางแก้วกิริยา

   แก้วกิริยาเกิดเสน่หาคิดขวยเขิน

   “ขุนแผนจริงหรือนี่ รูปร่างแบบบางน่าเอ็นดู น่ารักใคร่นักเป็นไรหนอวันทองจึงมิอยู่ด้วยเรืองฤทธิ์ประสิทธิ์ประสาท วิชา เที่ยวเล่นทุกห้องคะนองฤทธิ์ คิดแล้วรู้สึกขนพองสยองเกล้าน่าครั่นคร้ามใจ น่าสะดุ้งกลัว

คงเป็นผัวของวันทองเป็นแน่แท้ ครั้นจะมิบอกความที่ถามหา แค้นขึ้นมา ก็อาจจะพาลขึ้นมาได้ จะสู้หรือหลบหนี ก็คงจะทำมิได้ จะพลอยเสียเบี้ยไปเปล่าๆ”

   คิดได้ดังนี้แล้วจึงว่า
   “ช่างน่าหัวร่อนักบอกว่าหลงห้องไม่เห็นสม รู้สึกแค้นใจนักที่มาลักลอบชม แล้วมายกยอให้นิยมเหมือนจะเย้ยกัน เต่าเตี้ยดอก อย่าต่อให้ตีนสูง มิใช่ยูงแต่มายกยอช่างน่าขัน เป็นหิ่งห้อยฤาจะแข่งกับพระจันทร์ อย่าได้ปั้นน้ำเป็นตัวให้หลงติดในแสงเงา ข้าเป็นทาสีดอก มิใช่เป็นวันทอง ดูแต่ห้องนอนยังน้อยนิดคับแคบ อย่าได้เดาไปเลย

ข้าเจ้าเป็นลูกท่านสุโขทัย บิดาต้องจำ ขายฝากดิฉานให้ท่านใช้ เป็นเงิน สิบห้า ตัวฉันไซร้ชื่อแก้วกิริยา ท่านเป็นไท อย่าเอาใจมาคบทาส ฉันมิอาจเอื้อมเสมอ ที่โกรธแค้นกันแต่ก่อนมา ก็ขอให้แก้แค้นกันตามประสาท่านผู้ดี”

   “น้อยฤา พูดจาช่างน่ารัก คำเสียดสีฟังดูเสนาะนัก สงสารด้วยออเจ้ายังมิมีคู่ภิรมย์ แม้นชายใดได้เป็นคู่ครองจะแนบน้องเชยชิดไม่เสื่อมคลาย

พี่จะรักห่างหาย มิใช่ลมลวงออเจ้าอย่างได้หมองใจ อย่าว่าแต่ลำบากยากที่สิบห้า ถึงห้าชั่งพี่ก็หามาช่วยได้ บุญกุศลที่ได้สร้างมาแต่ปางใดหนอ เผอิญให้จำเพาะประสบพบออเจ้า”

   ว่าพลางเข้าแอบแนบชิด
   “อย่าสะเทินเมินหมางไปเลยหนา แก้ห่อเงินแล้วมอบได้ปลอบพลาง อย่าได้เคืองใจไปเลยได้โปรดเอ็นดูเถิด”

   แก้วกิริยา ยังคงเมินหน้าหน้าซ่อนหลบอยู่ ทั้งปัดป้องมิให้เข้าถึงตัวได้

   “รู้แล้วว่ารักและปราณี เงินทองเต็มเล่มเกวียนมากองให้ ฉันขอขอบใจบุญคุณเหนือเกล้าเหนือกระหม่อม เพราะยังจำคำบิดาที่เคยได้ปราณีตักเตือนสั่งสอน ไว้สารพัดอย่าง ถึงยากจนก็ให้ทนสงบเสยี่ยมเจียมตัว

อย่าได้พลั้่งพลาดเพราะตามใจคิดโดยง่ายดาย จะรักให้ระวังผลที่จะตามมา นี่เป็นคำสัตย์แม่นมั่นที่รับจากบิดา ถ้ารักฉันแน่แท้ไม่ทอดทิ้ง

อย่าได้ด่วนทำให้งามหน้า อย่าให้น้องหมองศรีกับคำสัญญาที่ได้ให้ไว้กับบิดา ขอให้ไปว่ากับคุณพ่อหนา ถึงรักฉันใช่ว่าจะรักตอบ จะลักลอบได้เสียกลัวว่าจะผิด รักตัวกลัวอายเสียดายนวล อยู่แล้วอย่าวอนเลย”

   “น้องเอยเพราะน้อยฤาถ้อยคำ หวานฉ่ำจริงแล้วแก้วตาเอย เจ้าเนื้อหอมดังอบเชย เงยหน้ามาเถิดจะว่าไม่อำพราง ได้อยู่ชมเชยใกล้ชิดเยี่ยงนี้ีแล้ว ขอให้แก้วกิริยาเมตตาบ้างเถิดหนา พี่จะมอบเสน่ห์ไว้ให้ อย่าได้ระคายเคืองเลย ถ้าพี่ลวงน้องให้หมองศรี จงวิบัติเกิดทุกข์เข็ญอย่าให้ขาดสารพัดวิชาอย่าได้เหลือ ตัวเจ้านี้เนื้อเหลืองดังทองมาทาบทับ”

   ว่าพลางเปลื้องเครื่องคาด แขวนพาดลงบนฉากแล้วอุ้มนางเอาสะพักรับ นางทอดระทวยลง ลมพัดกลิ่นอ่อนๆ ของบุปผชาติ เกสรสาดหอมตลบตะเบียงห้องชายสไบพัดปลิวไสว พระจันทร์ส่องแสงอยู่ พระอาทิตย์ชิงดวงจันทร์เด่นบดบังแสงดาวอับแสง หิ่งห้อยไหวระยับ แมลงทับท่องเที่ยวในพงไพร

   แก้วกิริยา หลงไหลในเสหน่หาด้วยความรักให้เกิดความระทวยงวยงง เอนแอบอ่อนลงสะอึกสะอื้นอ้อนแล้วถอนใจ น้ำตาไหลเป็นทาง ควักค้อน เง้างอน

   “แค้นใจที่ถูกข่มแหงนัก จะมาลักวันทองไปเที่ยวไพร ตัวท่านคงจะสำราญระริกรื่นเริง ส่วนข้าคงต้องนับคืนวันคอยด้วยใจละห้อย เที่ยวป่าพ่อจะมาต่อปีไร ขุนช้างก็จะไล่ ท่านจะมาหากันนั้นคงเป็นได้ยาก กรรมวิบากพามาให้เกิดราคี “

   ขุนแผนปลอบว่า
   “อย่าวิตกไปเลย พี่หาลืมคิดถึงเรื่องในภายหน้าไม่ แสนสงสารเจ้านักนับแต่นี้ไปจนวันตาย ไม่วันใดก็วันหนึ่งคงได้ถึงห้อง ได้อยู่ร่วมกันสองเราขอให้ออเจ้าจงคิดเพอุบาย ถ่ายถอนตัวให้เป็นไทเถิด”

   ว่าพลางถอดเครื่องแหวนเพชร ประคองนางเช็ดน้ำตา
   “อย่าร้องไห้ไปเลย ขอให้แหวนนี้เป็นตัวแทนของพี่”

   จากนั้นสอดใส่นิ้วของนางกอดคอชะลอไม่ไปจากห้อง
   “เอ็นดูด้วยขอให้ชี้ทางไปหาวันทอง”

   แก้วกิริยายังอาลัยรัก แต่ต้องแข็งใจชี้แจงตำแหน่งห้องของวันทอง

   “แน่ะ ตรงนี้ล่วงสองชั้นเข้าห้องใน แสงอัจกลับ ตามสว่างทั่วเรือน มีคนเกลื่อนกล่น ทั้่งนอนและนั่งเฝ้าระวัง เอ็นดูน้องเถิดอย่าไปเป็นไร เหมือนหนึ่งใจเมียจะขาดแล้ว ด้วยความกลัว”

   “แก้วกิริยาอย่ากลัวไปเลย เจ้าขวัญอ่อนเพราะไม่เคยเห็นฤทธิ์ผัว หากไม่แกล้วกล้าฤาจะมาตัวผู้เดียวได้ ไม่นานดอก จะจากวันทองไป

ออเจ้าไปนอนเสียเถิด หับห้องให้ปิดสนิทหนา หากเจ้าเย้ายวนกวนใจ พี่จะไม่ไปจริงๆ นิ่งเถิดหนาพี่จะเข้าไปห้องใน”

   หลังจากปลอบแล้วก็ย่องเยื้องชำเลืองมองหาห้องใดเป็นของวันทอง ในใจก็ยังอาลัยแต่ก็ไม่มีเวลาอีกแล้ว แก้วกิริยา วิ่งตามมาด้วยความรัก

   “จักลืมกันเสียแล้วหนอ คลางแคลงใดฤาจึงรีรอ หอถัดไปหน่อยก็นั่นเอง”

   ขุนแผนเหลียวมาเห็นหน้าแก้วกิริยา จึงกล่าวว่า

   “เจ้าบอกแล้วแต่พี่ไม่พิจารณาให้ดี เห็นช่องแล้วแล้วหนา อย่าร้องไห้ไปเลย ด้วยเกรงจะผิดห้องจึงชะงักให้เจ้าฉงนใจ ดึกแล้วหนา แก้วของพี่ใยยังมินอน อย่าอาวรณ์ไปเลยพี่มิอาจช้าได้”

   ว่าพลางพาแก้วกิริยามาด้านในห้องปลอบให้นอนเหนือที่นอนน้อยกอดประคอง

   “มิค่อยหลับลงเลยหนอ ประคองอยู่ก็ยังขยับเขยื้อน เห็นหลับแล้ว กลับขยับเขยื้อนขึ้นอีก จนเหงื่อไหลย้อยแล้วก็ยังคงไม่หลับ”

ตอนที่ 17 ยังมีต่อ

Create Date : 19 กรกฎาคม 2564

Last Update : 19 กรกฎาคม 2564 8:16:48 น.

1 comments

Counter : 3728 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณหอมกร

ถ้ามีเค้าเรื่องจริง ผู้หญิงสมัยก่อนนี้ก็ไม่เบาจ้า

โดย: หอมกร

วันที่: 20 กรกฎาคม 2564 เวลา:8:45:15 น.

0000

Location :
สุรินทร์ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

	ฝากข้อความหลังไมค์
	Rss Feed
	ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Webmaster - BlogGang

[Add 0000's blog to your web]

Bloggang.com