1.วัสดุ/อุปกรณ์
คอนประกอบด้วยลังเลี้ยง ทำจากไม้เนื้อแข็งขนาด 27x45x21 ซ.ม. ที่เกาะรวงผึ้งประกอบด้วย ไม้รูปสี่เหลี่ยม ขนาด 21x24x3 ซ.ม. ภายในขึงด้วยลวด 4-5 เส้น
2. แหล่งของผึ้งที่จะนำมาเลี้ยงมาจากแหล่งต่างๆ ดังนี้
-จากธรรมชาติ
โดยการทำรังล่อไปวางไว้ในแหล่งที่มีผึ้งและเป็นที่ร่มรื่นใกล้แหล่งอาหาร ด้วยการปักเสาหลักสูงประมาณ 1 เมตร เพื่อวางรังล่อโดยทาฝารังด้านในด้วยไขผึ้งหลังจากมีผึ้งเข้ามาอาศัย จึงเคลื่อนย้ายไปยังลานเลี้ยงต่อไป
-จากแหล่งเลี้ยงผึ้ง
ผึ้งที่ซื้อมาเลี้ยงควรเป็นผื้งที่มีความสมบูรณ์สูง และมีครบทุกวัยทำงาน มีปริมาณเกสรน้ำผึ้งมาก นางพญาวางไข่ดี
-จับผึ้งป่ามาเลี้ยง
1. จัดมาเลี้ยงในคอน โดยเลี้ยงในพื้นที่เดิม 2-3 วัน แล้วเคลื่อนย้ายไปสถานที่ต้องการใน เวลากลางคืน
2. การเพิ่มจำนวนของผึ้งในแต่ละรัง ต้องคัดเลือกนางพญาผึ้งให้มีการวางไข่ได้อย่างสม่ำเสมอมีการตัดแต่งรัง การรวมรัง และการขยายวงจรในการวางไข่
3. เพิ่มความแข็งแรงและความสมบูรณ์ให้กับรังด้วยการให้อาหารเสริมในช่วงที่ผึ้งขาดแคลนอาหาร บางครั้งจะต้องเคลื่อนย้ายรังไปยังแหล่งที่มีอาหารสมบูรณ์ เช่น สวนมะพร้าวหรือมะม่วงที่กำลังออกดอก
4. การเก็บน้ำผึ้งจากคอน ให้สังเกตดูที่ส่วนบนของคอน ถ้าพบว่ามีสีขาวขุ่นแสดงว่ามีน้ำผึ้งอยู่ภายใน ใช้มีดกรีดรวงผึ้งเป็นรูปตัวยูแล้วเลือกส่วนบนที่ติดกับสันคอนออก นำไปใส่ผ้ากรองที่มีถังรองรับ คอนฝึ้งที่ถูกตัดน้ำผื้งออก ให้นำกลับไปเลี้ยงตามเดิม หลังจากนั้นผึ้งก็จะสร้างรวงขึ้นมาใหม่ภายใน 1-2 เดือนค่ะ
วัสดุและอุปกรณ์ที่จำเป็นต่อการเลี้ยงผึ้ง
-ชุดหีบเลี้ยงผึ้งโพรงไทย
-แผ่นฐานรวง
-เหล็กงัดรังผึ้ง
-กระป๋องรมควัน
-อุปกรณ์สลัดน้ำผึ้งออกจากรวง
ข้อมูลจาก ฮันนี่พัฟฟี่
รังผึ้งบนต้นยวน อาหารของหมีเค้า นับแล้วก็ได้ 20 รังพอดี
ลุงใจบอกว่า ผึ้งชอบทำรังบนต้นยวน ถ้ารังถูกทำลาย ก็จะยังกลับมาทำรังที่บริเวณเดิม ณ ต้นเดิมอีก
ในอดีตสวนผึ้ง จ.ราชบุรี คือแหล่งที่มีผึ้งอาศัยอยู่จำนวนมาก กระทั่งสามารถส่งน้ำผึ้งเป็นเครื่องบรรณาการเข้าไปในเมืองหลวงจนได้ชื่อว่าเป็นสวนผึ้ง ที่เป็นเช่นนี้เพราะสวนผึ้งมีปัจจัยเอื้อที่เหมาะสมต่อการอยู่อาศัยและทำรังของผึ้งโดยเฉพาะ ผึ้งหลวง ผึ้งขนาดใหญ่มีพฤติกรรมการทำรังเป็นกลุ่มใหญ่หลายๆ รังบนต้นไม้ที่มีลักษณะสูงใหญ่ตั้งแต่ 15-50 รัง บางต้นนับได้กว่า 100 รัง จนชาวบ้านเรียกต้นไม้ชนิดนั้นว่า ต้นผึ้งหรือยวนผึ้ง แต่น่าเสียดายที่ปัจจุบันทั้งต้นผึ้งและผึ้งหลวงถูกคุกคามอย่างหนักจากความเจริญ จนแทบจะไม่มีผึ้งและต้นผึ้งให้เห็น
ต้นยวนหรือยวนผึ้ง มีชื่อ วิทยาศาสตร์ว่า Koompassia excelsa Taub. อยู่ในวงศ์ Caesalpiniaceae ซึ่งแยกออกมา จากวงศ์ Leguminosaeจึงถือได้ว่า เป็นพวกถั่วยืนต้น มีถิ่นกำเนิดอยู่ ในภาคใต้ จึงมีชื่อพื้นเมืองอื่นๆอีก คือ ยวนผึ้ง (ชุมพร) ตอแล (พัทลุง) ต้นยวนเป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ ลำต้นชลูด เปลาตรง สูงถึง 50 เมตร โคนต้นเป็นพูพอน buttress) สูง เปลือกเรียบ ใบเป็น ใบประกอบแบบขนนกชั้นเดียว หูใบเล็กมากยาว 2-4 มิลลิเมตร ใบย่อยมี 7-11 ใบ เรียงสลับเล็กน้อย ใบมนกว้าง 1-2 เซนติเมตร ยาว 3-5 เซนติเมตร หลังใบเกลี้ยง ท้องใบมีขนนุ่มๆ ปกคลุมบางๆ ตลอด ดอกมีขนาดเล็กจำนวนมาก กลิ่นหอม มีกลีบเลี้ยงและกลีบดอก อย่างละ 5 กลีบ กลีบดอกสีขาว มีขนาดยาวกว่ากลีบเลี้ยงเล็กน้อย มีเกสรตัวผู้ 5 อัน ค่อนข้างสั้น ฝักแบนรูปบรรทัดกว้าง 1 เซนติเมตร ยาว 2-3 เซนติเมตร ออกดอกเดือนมีนาคม-พฤษภาคม ผลแก่เดือนกรกฎาคม-สิงหาคม ตามสภาพนิเวศวิทยา ขึ้นกระจัดกระจายอยู่ตามป่าดิบชื้นบนพื้นที่ ไม่สูงจากระดับน้ำทะเลมากนัก ชอบพื้นที่ค่อนข้างชุ่มชื้นตามหุบเขา ประโยชน์โดยทั่วไป ใช้เป็นไม้ก่อสร้างภายใน เนื่องจากเนื้อไม้ ไม่แข็ง แกร่งมากนัก จึงเหมาะที่จะอยู่ในร่มหรือใช้ทำเฟอร์นิเจอร์ ซึ่งจะมีระยะเวลา ใช้งานได้ทนทานกว่าที่จะนำไปใช้เป็นไม้ก่อสร้างภายนอกอาคาร ต้นยวนเป็นต้นไม้ขนาดใหญ่สูงมาก ดอกมีกลิ่นหอมตรงกับความ ต้องการของผึ้ง จะพบว่ามีผึ้งหลวงรังขนาดใหญ่เกาะอยู่บนต้นยวนเป็น ประจำ บางต้นมีเกาะอยู่หลายรังจึงมีชื่อเรียกอีกชื่อว่า ยวนผึ้ง ซึ่งผู้หาน้ำผึ้งขายมักจะหาน้ำผึ้งจากต้นยวนผึ้งเสมอ โดยจะพบว่าตามป่าดิบชื้น ในที่ราบมีผู้ไปตอกทอยไว้บนต้นยวนแทบทุกต้น เพื่อปีนเอาน้ำผึ้งจากลักษณะ เด่นดังกล่าว จึงควรจะได้มีการปลูกต้นยวนเอาไว้เป็นไม้ใช้สอยเอนกประสงค์ หรือเป็นไม้สำหรับปลูกป่า เพราะเจริญเติบโตเร็ว มีลำต้นเปลาตรงและมี ขนาดใหญ่ รวมทั้งใช้เป็นแหล่ง
อาศัยของผึ้งหลวงอีกด้วย
อ่านเพิ่มเติม...ถามจากกูเกิลว่า-- เลี้ยง"ผึ้งหลวง"ในสวนยางพารา เสริมรายได้ชาวบ้านคลองเคียน
ผู้ติดตามบล็อก : 50 คน [
