Group Blog |
@home Sweet Dream 24 ปีที่มีเธอ  >> 24 ปี กับการที่มีเธออยู่ข้างๆ วันแม่พึ่งผ่านพ้นไปค่ะ ช้าไปไหมคะที่อยากจะบอกรักแม่ในBlogนี้ เราก็เป็นอีกคนที่อยากจะเขียนบอกเล่าเรื่องราวของความรัก ที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะมีให้เรา ซึ่งในความคิดของเรา เราคิดว่า มันเป็นความรักที่บริสุทธิ์ เป็นความรักที่ไม่หวังผลตอบแทนและเป็นการให้ที่ไม่มีที่สิ้นสุด แต่ความจริงแล้วคนเรานั้นประหลาดค่ะ เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นแค่เรานะที่ประหลาด ไม่รู้เพื่อนๆ หรือใครบางคนเป็นอย่างเราบ้างหรือเปล่า อะไรที่มีอยู่ อะไรที่มันใกล้ตัว อยู่ใกล้ๆ ก็ได้มันมา ไม่ต้องไปไขว่คว้าแย่งชิง ไม่จำเป็นต้องลงทุน ไม่ต้องมีความเสี่ยง เราก็มักจะมองข้ามมัน กว่าจะรู้ว่ามันสำคัญบางครั้งก็ต้องรอให้เราเจอบททดสอบบางอย่างในชีวิต ในวันที่ท้องฟ้ามืดมิด ในวันที่เรามองแทบไม่เห็นดาว ในวันที่พระอาทิตย์ขึ้นอย่างไม่มีความหมาย ในวันที่เราแทบจะหาแรงบันดาลใจในการจะก้าวผ่านมันไปไม่ได้ แต่เพื่อนๆ เชื่อไม๊คะ ว่าเราจะเจอมันเราจะเจอกำลังใจจากผู้หญิงคนนี้ ความจริงแล้วเค้าไม่ได้พึ่งส่งกำลังใจมาให้เราในวันที่เราท้อเค้าส่งมาให้เราตลอดแต่เราแค่มองไม่เห็น หรือ เราเองนะที่มองข้ามมันไป ( แอบรู้สึกผิดนะที่มองข้ามมันไป) เธอไม่ได้ทำให้ปัญญาที่ถาโถมมาทุเลา เธอไม่ได้ช่วยเราแก้ปัญหา แต่ความรักและกำลังใจจากเธอต่างหากล่ะ จะทำให้เราอยู่กับปัญหาได้และอะไรๆหลายๆอย่างจะพาเราผ่านมันไปเอง....เราเชื่อแบบนั้น ตลอดระยะเวลา 24 ปีที่ผ่านมาในชีวิตของเรา มันทำให้เรารู้ว่าแม่ของเราทำอะไรไม่เป็นหลายๆอย่างค่ะ เช่น - แม่เราขับรถไม่เป็นค่ะ ไม่ว่ารถยนตร์หรือแม้แต่ รถจักรยานยนตร์ แม่เราปั่นจักรยานเป็นอย่างเดียว แม่เราไม่สามารถขับรถพาเราไปเที่ยวไหนไกลๆได้ สิ่งที่แม่เราทำเวลาที่เราอ้อนงองแง อยากออกไปเที่ยวนอกบ้านคือเธอพาเราซ้อนท้ายจักรยานแล้วออกไปสำรวจไร่กัน ณ ตอนนั้น มันก็สนุกดีนะ อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่บ้าน แหะๆ - แม่เราถักเปียไม่เป็นค่ะ ดังนั้นตอนเด็กๆ ทรงผมเวลาไปโรงเรียนสุดฮอตของเราคือรวมตึงกับมัดแกะ วันไหนตื่นสายหน่อยแกะทั้งสองข้างอาจจะไม่เท่ากันได้55 - แม่เราไม่เก่งเทคโนโลยีค่ะ เชื่อไม๊คะ ตอนนี้แม่เรามีโทรศัพมือถือที่เป็นสมาทโฟนและอีกอย่างนึงที่มาพร้อมมันคือ สมุดโทรศัพท์ แม่เรายังพกมันอยู่นะ^^ สมัยเรียนมหาลัย เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เวลาที่เงินไม่พอหรือมีรายจ่ายพิเศษทำไมจะต้องโทรศัพท์ไปอธิบายให้แม่ฟังว่าต้องจ่ายค่าอะไรบ้าง อธิบายจนเหนื่อยแล้วนางก็จะบอกเราว่าบอกแม่ทำไมเนี้ย แม่โอนไม่เป็นหรอกนะ แต่จะบอกพ่อให้ แหะๆ หนูก็ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะแม่ เอาเป็นว่าบอกแม่แล้วสบายใจถึงจะช่วยหนูไม่ได้ก็เหอะ( ปล.พ่อเราเป็นคนง่ายๆค่ะไม่ต้องอธิบาย ความจริงบอกพ่อสองสามประโยคเรื่องก็จบ แต่ก็อย่างว่าเราชอบอธิบาย แหะๆ) - แม่เราเป็นคนปลอบใจใครไม่เก่งค่ะ แต่แม่เราเป็นผู้ฟังที่เก่งมาก มากจริงๆ จนบางครั้งเราก็คิดว่าเราเพ้อมากไป เราเองที่เยอะไป 55 เรามักจะโทรไปปรึกษาแม่อยู่เสมอๆ ไม่ๆ สิต้องเรียกว่าโทรไปบ่นให้แม่ฟังมากกว่า ตั้งแต่สมัยเรียนจนถึงเวลานี้ทำงาน เราก็ยังโทรไปบ่นให้แม่ฟังอยู่ตลอด ทุกๆครั้งที่เราเริ่มพูด แม่จะถามเราก่อนเสมอว่าอยากให้แม่ฟังเฉยๆ - แม่เราเป็นคนขี้ลืมค่ะ เป็นประเภทย้ำคิดย้ำทำ บางครั้งกว่าจะออกจากบ้านได้ต้องดูแล้วดูอีก บางครั้งแอบมีงานด่วน แต่เปล่าเลยบางครั้งแม่เราแอบลืมว่าวันนี้มีนัดนู่นนั่นนี่ แต่แม่เราไม่เคยลืมวันหยุดเราเลยค่ะ เราเป็นพยาบาลค่ะ วันหยุดจะรู้ล่วงหน้า 1 เดือน เราจะกลับบ้านเดือนละ 2-3 ครั้ง ก่อนกลับบ้าน 1 วันแม่จะโทรมาเตือนค่ะ 55 - แม่เราให้คำแนะนำในเรื่องความรักไม่เก่งค่ะ เราเริ่มเล่าเรื่องราวความรักให้แม่เราฟังตอนเราอยู่มหาลัยค่ะ ส่วนใหญ่จะเล่าเรื่องราวความผิดหวังมากกว่า แต่ความสุขก็มีบ้างนะคะแหะๆ แม่เราจะบอกตลอดว่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไปลูกตอนนั้นอารมณ์เราคือแม่หนูขอคำอื่นได้ไม๊ เพื่อนๆ เชื่อไม๊เราดราม่า 10 ครั้งเราก็ได้ยินคำนี้ 10 ครั้ง แต่มีครั้งหนึ่งเราดร่าม่ามาก เกิดประโยคใหม่จากแม่เราค่ะ " ความรักที่พ่อที่แม่ให้หนู มันน้อยไปหรอลูก ทำไมหนูต้องไปรอความรักจากคนอื่นด้วย แม่ว่าแม่รักหนูมากกว่าเค้านะ หนูไม่อยากได้หรอ??" จบประโยคนั้น เราแอบตื่นเบาๆค่ะ แหะๆ นอกจากนี้ยังมีอีกหลายๆ อย่างที่แม่เราไม่เก่งและแม่เราทำไม่เป็น... แต่แม่เราอ่ะ โครตจะเป็นทุกๆ อย่างในชีวิตเราเลย.. รักแม่นะคะ
|
สมาชิกหมายเลข 2593114
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] | ||||||||||||
