โลกที่หมุนไป กับใจดวงเดิม
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2550
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
31 ตุลาคม 2550
 
All Blogs
 
ในชีวิตของนังคนนี้ ก็มีวีรกรรม ตอนจบ

และแล้ววันเสาร์ที่มีการแข่งขันก็มาถึง พวกเรามาเจอกันที่โรงเรียน เพราะความจริงทั้งห้องได้รับมอบหมายให้มาทำม่านห้องการละคร ละครอีกแล้ว ไม่รู้จะเล่นให้มันได้อะไรขึ้นมา (ขอยืมคำของคุณตาหน่อยนะ)

แล้วอาจารย์ก็จัดรถไปส่งพวกเราที่เซนต์จอห์น มีเพื่อนอีกคนที่ไปประกวดเล่านิทาน (คนนี้สิตัวเก็ง เพราะคุณเธอท๊อปเป็นปกติ) และอีก ๒ คนหนีตามมาเชียร์เรา (ก็หนีทำม่านห้องละครน่ะสิ)

หลังจากตื่นตาตื่นใจกับต่างถิ่น (เราเป็นนักเรียนโรงเรียนชานเมืองน่ะ ยุคนั้นเตรียมพัฒน์ยังบ้านน้อก บั้นน่อก) ไปลงทะเบียนเสร็จก็เตร็ดเตร่ดูโน่นดูนี่ไปพลางๆ ก่อนจะถึงเวลาเรียกให้ไปรวมตัวกัน ท่ามกลางบรรยากาศค่อนข้างโกลาหล เพราะมีนักเรียนมาร่วมงานจากทั่วสารทิศ มีการประกาศหาตัวกันวุ่นวายพอควร พวกเรานั่งๆ เล่นกันอยู่ก็ เอ้า รอบนึงนะ... สักพักก็ อ่ะ อีกรอบนะ

ถึงเวลาแยกย้ายไปเข้าห้องสอบ เอ๊ย ห้องประกวด ห้องใครห้องมัน เพื่อนที่ประกวดนิทานก็ไปอีกห้อง ความที่เพื่อนต้องประกวดคนเดียวเราเลยไล่กองเชียร์ไปเป็นเพื่อนเขา (ที่จริงอยู่ห้องกระจกใกล้ๆ กันน่ะแหละ) ระหว่างที่โรงเรียนอื่นเล่นๆ กันไป เราก็ตุ๊มๆ ต่อมๆ เพราะพูดกันแคล่วคล่องทั้งนั้น อย่างศึกษานารี พูดกันไฟแล่บ (พระเจ้าจอร์จ..ขอสารภาพว่าฟังไม่ออกเลย) หรือบดินทร์เดชา ที่ผู้แสดงมาในชุดสูทจนกรรมการสัพยอกว่า “คิดว่ามีแขกมาเยี่ยมเราซะอีก” เพราะส่วนมากจะมากันในชุดนักเรียนตามปกติ และเนื้อเรื่องจะเป็นแนวต่อปากต่อคำกัน (ทะเลาะน่ะแหละ แต่ก็อย่างว่านะ ถ้ามันไม่ได้มีเรื่องมาต่อปากต่อคำกัน แล้วมันจะขุดเรื่องอะไรมาพูดกันเป็นวรรคเป็นเวรได้ล่ะ หรือจะให้ชมนกชมไม้) จนกรรมการยังมาสรุปเลยว่า ธรรมดาคนฝรั่งเศสเขาไม่ค่อยโกรธหรือทะเลาะกันหรอกนะหนูๆ

อ้าวขอโทษ ลืมเล่าเรื่องตอนฝูงหมูขึ้นเวที นังเพื่อนจอมว๊ากก็ทำหน้าที่เป็นพิธีกรเปิดเรื่องด้วย พอเข้าเรื่องเธอก็ว๊ากไปตามบท เสียงคุณเธอดังจนอาจารย์ป๊ะที่นั่งเชียร์อยู่ด้วยแอบหัวเราะ แล้วมาบอกทีหลังว่า “โห แปร๋นมากเลยเธอ” จากนั้นพวกเราก็เล่นกันตามที่ซ้อม
เล่นกันจนจบ คนดูจะมีอากัปกิริยาอย่างไรบ้างก็ไม่ได้คิดไปเหลือบดู ให้หวั่นใจ ตอนนั้นขอแค่ให้ได้ทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายให้จบๆไป ดูเหมือนจะได้เล่นเป็นกลุ่มแรกๆ ประมาณกลุ่มที่ ๓ ได้ จากนั้นเรารอกันจนผู้เข้าแข่งขันขึ้นแสดงกันจนครบ หลังคณะกรรมการออกมาสรุป แล้วก็แจ้งชื่อโรงเรียนที่เข้ารอบให้ไปติดต่อเจ้าหน้าที่ อ้าว ๑ ใน ๓ ที่เรียกชื่อมีพวกเราด้วย พวกเราก็ไปรายงานตัว อาจารย์ที่เป็นคณะกรรมการก็แจ้งให้มาพรุ่งนี้ด้วย ฮ่วย! ต้องมาอีกแล้วเหรอ ตอนนั้นก็ไม่ทราบว่าไอ้ที่เรียกน่ะได้อันดับที่เท่าไหร่กัน แล้วก็ไม่ได้บอกว่าให้มาทำไมอีก เพราะไม่มีใครบอกอะไร บอกแต่ว่าพรุ่งนี้พระพี่นางจะเสด็จ เอ้า ให้มาใหม่ก็มา แล้วเราก็ไปเดินเล่นเซ็นทรัลลาดพร้าวก่อนแยกย้ายกันกลับบ้าน

วันรุ่งขึ้นพวกเราก็ไปรวมตัวกันบ้านเพื่อนคนนึงก่อนแล้วค่อยยกพวกกันไป ไอ้ความที่เราไม่รู้ว่าจะมีอะไรในวันนี้ พวกเราก็เลยมากันแค่ ๕ คน (๔ ฝูงหมูบทสนทนา + ๑ เพื่อนที่เล่านิทาน) ไม่มีญาติโยมเพื่อนพ้องอื่นติดตามมาเลย ส่วนอาจารย์ก็จะมีอาจารย์ป๊ะจะตามมากับอาจารย์ภาษาฝรั่งเศสอีกท่าน คือพวกเราเรียนกับอาจารย์ป๊ะมาตลอด ๓ ปี จะมีอาจารย์หัวหน้าแผนกมาสอนฝรั่งเศสเสริมทักษะฟัง-พูด ตอนอยู่ ม.๖ นี่แหละ เลยไม่ค่อยแน่ใจว่าอาจารย์ที่มาด้วยเป็นท่านไหนกันแน่ ชักจะลืม)

พวกเราก็ไปรายงานตัวกับคณะกรรมการ แล้วก็อึ้งๆๆ ไปเพราะไม่นึกว่าวันนี้ต้องขึ้นเวทีอีก ยังคิดกันด้วยซ้ำว่านี่เป็นการขึ้นเวทีเพื่อแข่งรอบ ๒ หรืออย่างไร แถมเป็นเวทีใหญ่หน้างานเลย แถมตอนที่ไปถามกับเจ้าหน้าที่สาวสวย(แต่ไม่น่ารัก)ก็โดนย้อนกลับมาแบบชวนก่อวิวาทว่า “ทำไมคะ อ๋อ หรือว่าไม่พร้อม” พวกเราสวนกลับเป็นเสียงเดียวกันทันทีว่า “อ๋อ พร้อมมมมค่ะ” แล้วเราก็ได้เล่นบทสนทนาของเราอีกรอบบนเวทีใหญ่ แม้ว่าจะตื่นเต้นมากจนเสียงเกือบสั่น แต่เสียงอันก้องกังวานรอบทิศของไมโครโฟนบนเวทีใหญ่กลับเป็นตัวช่วยให้เสียงของฉันเป็นนังโอโตมัตหุ่นกระป๋องมากขึ้น จนเพื่อนฝูงและอาจารย์ยังบ่นว่า น่าจะได้เล่นเวทีนี้ตั้งแต่เมื่อวาน (ไม่กลัวฉันพูดไม่ออกกันบ้างเหรอเนี่ย หา)

แต่ก็มีนาทีที่ตื่นเต้นยิ่งกว่า เมื่อสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอเจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา (พระยศในขณะนั้น ยังไม่ทรงกรม) องค์ประธานสมาคมครูสอนภาษาฝรั่งเศส เสด็จมาถึงเพื่อทอดพระเนตรกิจกรรมของนักเรียน และพระราชทานรางวัล งานนี้กว่าพวกเราจะทราบว่าเราได้ที่ ๒ ในการประกวดบทสนทนาภาษาฝรั่งเศส ก็เมื่อเขาประกาศเรียกขึ้นไปรับพระราชทานรางวัลน่ะแหละ ก่อนหน้านี้ยังงงๆ คิดว่าพวกเราคงได้ที่ ๓ แต่เพื่อนๆ มีมติให้ฉันเป็นตัวแทนขึ้นไปรับรางวัลเนื่องจากเป็นตัวเด่น (เป็นหุ่นอยู่ตัวเดียว แถมตายตอนจบอีกตะหาก) ความจริงคณะกรรมการควรมีการซักซ้อมกับผู้ได้รางวัลก่อน ว่าการไปรับพระราชทานของมีขั้นตอนอะไรที่ควรทำ อาศัยว่ามีคนขึ้นไปก่อนก็จำไว้ว่าเขาทำอะไรบ้าง จำได้ว่าตอนเดินไปหน้าพระที่ฯ ก้าวขาแทบไม่ออกตื่นเต้นมาก..ครั้งหนึ่ง และครั้งแรกในชีวิต

จะด้วยเรื่องนี้เกิดขึ้นราว ๒๐ ปีก่อน (บอกว่าแก่แล้วก็ไม่ค่อยจะเชื่อกันบ้าง) กล้องถ่ายรูปยังเป็นของที่ไม่ได้มีติดมือกันทุกคน (กล้องดิจิตัลยิ่งไม่ต้องพูด มันยังไม่เกิด) พวกเรานอกจากไม่มีผู้ติดตามแล้ว ยังไม่มีใครหยิบกล้องติดมือกันมาเลยสักคน อาจารย์ป๊ะได้ฝากลูกศิษย์ของเพื่อนอาจารย์ต่างโรงเรียนช่วยถ่ายรูปให้พวกเรา แต่ความที่ไม่ได้รู้จักกัน ก็เลยมีข้อผิดพลาด หลังจากงานเราก็ได้รับรูป ๑ ใบ เป็นรูปของเพื่อนที่ประกวดเล่านิทาน แต่ไม่มีรูปของฉัน – เสียใจ เสียใจ

ขอบคุณเจ้าของเล้าหมู คุณtuktikmatt ที่มาทันให้ฉกหมูมาประกอบฉาก




อันที่จริงมีเรื่องอื่นอยากจะเขียนถึง แต่เนื่องจากได้รับข่าวสมเด็จพระพี่นางฯทรงพระประชวร ทำให้ระลึกถึงเหตุการณ์ครั้งนี้ขั้นมา ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณต่อวงการการศึกษาในประเทศไทย อีกทั้งทรงเป็นเจ้านายพระองค์แรกที่ฉันได้มีโอกาสเข้าเฝ้าเพื่อรับพระราชทานรางวัลจากพระหัตถ์ จึงขอถือโอกาสนี้ร่วมถวายพระพรให้พระองค์ท่านหายจากพระอาการประชวร



Create Date : 31 ตุลาคม 2550
Last Update : 31 ตุลาคม 2550 21:10:59 น. 53 comments
Counter : 740 Pageviews.

 

เรื่องอะไรจะปล่อยให้ใครเจิม
5555





โดย: รีบมาเจิม แล้วชิ่งไปนอน (นางไม้หน้า3 ) วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:21:12:58 น.  

 
มาฟังเรื่องเล่าครับ

ช่วงนั้นคงตื่นเต้นนะครับ

แต่คงจะนานมามากแล้ว ตั้ง 20 ปีมาแล้วแน๊ะ อิอิ


โดย: ลุงนายช่าง วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:21:51:00 น.  

 
เขียนเอง เจิมเองเลยอ่ะ.....

ขอทั้ง 2 พระองค์ ทรงหายจากพระอาการประชวรโดยเร็ววันด้วยเถิด...

เป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำเป็นอย่างมากเลยค่ะ นางไม้ฯ... ถ้ามีรูปเก็บไว้ด้วยยิ่งดีเลย..เสียดายแทนค่ะ...

กู๊ดไนท์ จุ๊บ จุ๊บ นะคะ นางไม้ฯ ที่รัก


โดย: ShoesMonster วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:22:03:38 น.  

 

หนี่ฯ มาหลอกให้กลัวค่ะ






เจิมเองด้วยนิ
หนี่ฯ ก๊มีอยู่บ่อย ๆ
เป็นเพื่อน กันนะคะ
จุ๊บ จุ๊บ




โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ ) วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:22:10:54 น.  

 


โดย: littlebitlittlemore วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:22:22:43 น.  

 
ไม่ได้จุดธูปเรียกน๊า มาทำไม ฮี่ ๆ ๆ ๆ (ล้อเล่ง)




โดย: null (Ninniko ) วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:23:23:36 น.  

 
ดึกมากโขทีเดียว นอนก็ไม่หลับ(ไม่อยากนอนด้วย) เพราะพรุ่งนี้ทำงาน 1200 น. จึงสะบายๆได้ถึงตีสอง ....
Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket


โดย: ซ่อนรอยยิ้ม วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:54:04 น.  

 




โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:3:08:44 น.  

 

>

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมบล๊อค และเข้าใจความรู้สึกหัวอกนายจ้าง วันนี้มาชวนไปเที่ยวภูเรือ ภูกระดึง ค่ะ ถ้าว่าง ทัวร์รออยู่แล้วค่ะ


โดย: Mooky Miracle Mom วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:52:58 น.  

 
ขอทั้ง 2 พระองค์ ทรงหายจากพระอาการประชวรโดยเร็ววันด้วยเถิด...

เป็นความทรงจำที่อิ่มเอม แถมต้องขึ้นไปรับรางวัลแบบที่ไม่ได้ซักซ้อมมาก่อน
เก่งจริงๆ


โดย: ดา ดา วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:18:34 น.  

 
ยกนิ้วโป้งให้สองมือเลยค่ะ...คุณโอโตมัตหุ่นกระป๋อง..เก่งมากเลยค่ะ ..ร่วมชื่นชมด้วยค่ะ ถึงแม้จะช้าไป ยี่สีบปีอ่ะนะ แต่น่าเสียดายจริงๆที่ไม่มีรูปเนาะ ที่จริงทางเจ้าของสถานที่น่าจะมีตากล้องของงานไว้คอยเก็บภาพสำคัญๆนะ ภาพขึ้นรับรางวัลนี่ถือว่าเป็นภาพสำคัญที่สุดของงานเลยหล่ะ..ว่าไหมคุณนางไม้


โดย: samelaa (samelaa ) วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:56:45 น.  

 
เหตุการณ์เมื่อ 20 ปีก่อนสมัยเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลาย งั้นก็ โอ้โห ต้องบำรุงรักษาดีๆเลย ล้อเล่นนะครับ

มีเหตุการณ์ขำๆ หลานไปสอบแข่งขันและบอกว่า พระเทพ จะมาในงาน ทุกคนตื่นเต้นกันใหญ่ สุดท้ายเป็นพระชื่อ เทพ มาแจกรางวัลให้ครับ ไม่รู้เจอหลานเล่นมุขวันนั้น หรือหลานก็เข้าใจผิดเหมือนกัน


โดย: ฮิโระ (ordinary_hero ) วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:10:21 น.  

 
โหดีใจสุดขีด...ได้อ่านตอนจบแล้ว (หรือว่ายังมีต่ออีก)...ถึงว่าเมื่อคืนนอนไม่หลับเลย...ดีใจ...ดีใจ...หมูเราได้ประดับบล็อกด้วย...ขอบคุณค๊า


โดย: tuktikmatt วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:11:49 น.  

 
วันนี้เข้ามาอ่านวีรกรรมทั้งหมดแล้ว ... ต้องบอกว่า
เก่งจริงค่ะตัวแค่นี้ วีรกรรมเยอะมาก แต่ว่าดีนะค่ะ
เพราะว่ามันเป็นครั้งหนึ่งในชีวิตแหละ

เราเองเรียนหนังสือไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย เพราะว่า
เหมือนเป็นพวกเฉยๆ เก็บอารมณ์น่ะคะ เพื่อนตอน
เรียนเห็นเราตอนนี้ยังงงเลยว่า เฮ้ย เป็นคนเดียวกัน
หรือเปล่า ... เลยสงสัยว่า อ้าว แล้วตอนนี้เราเป็น
ยังไงอ่ะหนอ


โดย: JewNid วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:58:37 น.  

 
นางไม้จ๋า
ขอบคุณสำหรับความห่วงใยนะคะ

ตอนนี้ที่บ้านรูปมองเห็นแล้วนะคะ

มีความสุขมากๆนะคะ


โดย: janeko วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:26:03 น.  

 
แวะมาเยี่ยมอีกแล้ว ตอน ค่ำๆ มืดๆ มาหาอะไรบางอย่าง เผื่อจะเจอ...

ว้า..หาไม่เจออ่ะ.....

คิดถึงนางไม้ฯ จังเลยค่ะ..

ไนท์ ไนท์ จุ๊บ จุ๊บ


โดย: ShoesMonster วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:49:07 น.  

 





........คนไทยทุกคนรักพ่อ และจะทำดีเพื่อพ่อของเราตลอดไป........


โดย: doctorbird วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:18:28 น.  

 
 


ก่อนนอนหลับอย่าลืมห่มผ้า

และบอกว่า Good Night นะคะ

  


โดย: ket_20005 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:05:37 น.  

 

แวะมาเยี่ยมตอนดึกๆเลยคร้า หลับยังเอ่ย....ดีจังค่ะ เอาเรื่องราวดีๆมาเล่าสู่กันฟัง น่ารักมากเลยค่ะ
....ฝันดีนะค่ะ...


โดย: เพราะฉันห่างไกล วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:16:20 น.  

 
เก่งเนาะได้รางวัลด้วย....



ทำไมเราไม่ฉลาดอย่างงร้บ้างฟระ...


แวะมาทักทายค่า


โดย: ไม่รัก...แต่ใส่ใจ วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:35:05 น.  

 

*** สวัสดีจ้า วันนี้แวะมาเยี่ยม ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลง รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ***



โดย: หน่อยอิง วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:39:32 น.  

 
นานละนี่...

อิอิอิ


โดย: ฤทัยนาวา วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:55:47 น.  

 
วันนี้วันศุกร์ ขอให้สุขตามวันด้วยนะค่ะ



เอาไอติมโมจิมาฝากค่ะ กรุณาชิมด้วยเน้อ


โดย: samelaa (samelaa ) วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:15:46 น.  

 
หวัดดีตอนเช้าค่ะ


โดย: เพราะฉันห่างไกล วันที่: 3 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:11:49 น.  

 
เอาเจ้าสามตัวนี้มาฝากจ้า

สุขสันต์วันหยุดน๊า


โดย: tuktikmatt วันที่: 3 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:38:52 น.  

 
แวะมาหาด้วยความคิดถึงจ๊ะ นางไม้ฯ...

สบายดีหรือปล่าวเอ่ย...บ้านใหม่ใกล้จะเสร็จหรือยัง หรือว่าย้ายเข้าไปสิงสถิตย์ เรียบร้อยแล้ว..

Have a great weekend na ja

joop joop


โดย: ShoesMonster วันที่: 3 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:22:27 น.  

 
แวะมาบอกนางไม้ว่า

ตอนนี้หายป่วยแล้วค่ะ

ขอบคุณมากๆนะคะที่แวะไปเยี่ยมบ้านอีกครั้ง พร้อมกับความห่วงใย

ขอให้นางไม้ฯมีความสุขนะคะ


โดย: janeko วันที่: 3 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:38:30 น.  

 
สุขฉบายดีอยูรือ คิดถึงจึ่งมาหา

มาชวนไปกินเจ้าอ้วนกลมน่ะ...คุณนางไม้ฯ


โดย: samelaa (samelaa ) วันที่: 3 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:16:54 น.  

 
อาโกแวะมากราบสวัสดีคุณ นางไม้หน้า 3 ครับ ยินดีที่ได้รู้จักกันมาก ๆ ครับ


โดย: smack วันที่: 3 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:13:52 น.  

 
ดีจังจ้า ถือเป็นประสบการณ์ที่ดีครั้งหนึ่งในชีวิตเลยนะคะ

น้อยคนนะที่จะได้มีโอกาสแบบนี้

ส่วนเรื่องของเรา เราก็มาอัพทุกวันนั่นแหละค่า อิอิอิ



โดย: Ninniko วันที่: 3 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:30:36 น.  

 
ประสบการณ์แบบดีผ่านมาได้ก็สุดยอดแล้วครับ จดจำไปอีกนาน อิอิ

สมัยเรียนเคยประกวดอ่านทำนองเสนาะครับ แต่ไปไม่เป็นท่าเลย อิอิ


โดย: Necessary วันที่: 3 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:18:26 น.  

 
อ้าว...เป็นแจ๋วไปแล้วเหรอ...นึกว่าเป็นหุ่นยนต์เสียอีกแหะ


โดย: tuktikmatt วันที่: 4 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:13:19 น.  

 
คุณพี่หายไปไหนแล้ว...
สบายดีหรือเปล่าคะ


โดย: Charlotte Russe วันที่: 4 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:51:11 น.  

 
อยากมาช่วยนางไม้ฯ ถูบ้านวันอาทิตย์...ขอข้าวเที่ยงกินฟรีด้วย เป็นค่าแรง.....

คิดถึงนางไม้ฯ ม๊าก มาก ค่ะ

รักนะ จุ๊บ จุ๊บ


โดย: ShoesMonster วันที่: 4 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:02:20 น.  

 
ผ่านมาเกือบ 20 ปีแล้ว อ่านไปก็ยังคิดว่าเพิ่งเกิดขึ้นไม่นานนี้เอง
ถึงไม่มีรูป แต่ผ่านข้อความก็เป็นอีกความทรงจำที่น่าประทับใจนะคะ


โดย: ostojska วันที่: 4 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:29:09 น.  

 
มาขอบคุณแบบอ่อนช้อย ที่อุตส่าห์ไปช่วยเฝ้าบ้านให้ค่ะ สบายดีมั้ยค่ะ....เสียดายเนาะไม่ได้รูปสักใบเก็บไว้เป็นอนุสรณ์(เรียกถูกป่าวเนี่ย)


โดย: bellagallo วันที่: 4 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:18:43 น.  

 
เป็นวีรกรรมที่น่าภูมิใจจริง ๆ เลยค่ะ

ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถได้เข้าเฝ้าใกล้ชิดแบบนี้นะคะ เก็บเอาไว้เล่าให้ลูกหลานฟังได้เลยละ


โดย: edelweiss วันที่: 4 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:38:35 น.  

 
คุณพี่คะ
แม่ยุ้ยกลับมาแล้วค่ะ
อยู่ที่ยิ้มพราย นะคะ ^^


โดย: Charlotte Russe วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:00:18 น.  

 
นี่ ๆ บล็อกของตัวเองน่ะ มาอัพได้ละ...

มัวแต่ไปตะลอน ตะลอน ในบล็อกคนอื่น (หลงทางอยู่ในบล็อกหนุ่มหล่อคนไหนอยู่รึเปล่ายะหล่อน )

มีความสุขมากมาก วันจันทร์จ้า


โดย: Ninniko วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:05:06 น.  

 
หวัดดีวันจันทร์ วันเริ่มต้นวันทำงานค่ะ สำหรับคนมีงานนะค่ะ

ส่วนอิฉันคนว่างงาน ก็นั่งจิ้มคอมเล่นเน็ตต่อไป(เบื่อๆ..อยากทำงานอ่ะ)


โดย: samelaa (samelaa ) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:18:45 น.  

 
เดี๋ยวนี้บล๊อกนี้คนเยอะมากมายเลยนะครับ ขนาดเพิ่งเปิดไม่นาน น้องใหม่มาแรงจริงๆ


โดย: ฮิโระ (ordinary_hero ) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:24:44 น.  

 
กวาดบ้าน ถูบ้านเสร็จหรือยังจ๊ะวันนี้..ถ้าเสร็จแล้วก็มาอัพบล๊อกได้แล้วนะ..อิอิ....

ยังต้องการแรงงาน หรือปล่าว เดี๋ยวจะไปช่วย (ด้วยการส่งกระแสจิตไปช่วยน่ะ )

มีความสุขวันจันทร์ นะคะ จุ๊บ จุ๊บ


โดย: ShoesMonster วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:07:33 น.  

 
สวัสดีค่ะ .. วันนี้วันจันทร์เย็นๆ แล้ว ไม่เย็นย่ำอย่างเดียว
นะคะ เพราะอากาศมันก็เย็นๆ ด้วยเหมือนกัน ทางเหนือ
นี่ตอนเย็นๆ ไปไหนมาไหน ก็ต้องสวมเสื้อแขนยาวแล้ว
อ่ะค่ะ ไม่งั้นก็อาจจะบ่นหนาวเอาได้ง่ายๆ


อากาศเปลี่ยนยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยค่ะ อย่าให้เป็น
เหมือนเรานะค่ะ ค่อกๆ แค่กๆ จนคอแดงหมดแล้ว
ทรมานเป็นที่ซู๊ดดดดดดดดดดด ค่า


โดย: JewNid วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:55:52 น.  

 
แฮ่กกกก...........แฮ่กกกกกกกกกก....บัดดี้........ว่ายน้ำข้ามคลองเอาข้าวเหนียวเนื้อฝอยมาฝากคร๊าบ






โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:01:20 น.  

 
แฮ่กกกก...........แฮ่กกกกกกกกกก....บัดดี้........ว่ายน้ำข้ามคลองเอาข้าวเหนียวเนื้อฝอยมาฝากคร๊าบ






โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:05:19 น.  

 
พาน้องทะเลมาสวัสดีค่ะ วันนี้น้องทะเลอายุ 5 สัปดาห์แล้วค่ะ โตมากๆ ตอนนี้หนัก 5 กิโลแล้วครับ ย่าทวดกะยายทวดยังชมเลยว่าโตไว เพราะอุ้มแค่แป๊บเดียวก็ปวดแขนละ



โดย: เกดค่ะ (gadeja ) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:22:40 น.  

 
หมูตรึม ขอจับไปกินซักตัวนะ


โดย: littlebitlittlemore วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:25:02 น.  

 
แอบมาจุ๊บๆๆ ก่อนนอนคร้า...ฝันดีนะค่ะ


โดย: เพราะฉันห่างไกล วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:58:37 น.  

 




โดย: doctorbird วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:42:27 น.  

 
มาแอบ...

มาย่อง...


มาลวนลามเจ้าของบล็อก...


ขยี้...ขยำ


จนหนำใจ




------




แล้วย่องจากไปอย่างเงียบ ๆ.......................................


โดย: Ninniko วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:27:39 น.  

 
พี่นางไม้หน้า 3 (เรียกพี่นะคะ) ฟังจากเรื่องเล่าน่าจะอายุมากกว่านะคะ อิอิ ดีจังเลยที่ครั้งนึงมีโอกาสได้รับเสด็จสมเด็จพระเจ้าพี่นาง นะคะ เสียดายสมัยนั้นการถ่ายภาพไม่ได้ง่ายดายเหมือนสมัยนี้เนอะ ไม่งั้นคงได้เก็บภาพความประทับใจไว้จนถึงทุกวันนี้ ยังไงก็ขอให้ทั้ง 2 พระองค์ทรงหายจากพระอาการประชวรโดยไวด้วย


โดย: eeh (คิตตี้น้อยสีชมพู ) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:30:54 น.  

 
แวะมาเยี่ยมคนดื้อนะครับ ว่าแต่คงหายป่วยแล้วนะครับ เพราะไม่ได้เตรียมของมาเยี่ยมไข้นะครับ


โดย: ฮิโระ (ordinary_hero ) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:55:40 น.  

 
ม่าม๊าแวะมาอ่านเรื่องที่หนูเล่าค่ะ ความจริงม่าม๊าไม่เคยร้องเพลงหรอก
เพราะว่าร้องไม่เป็น แต่ถ้าใครแต่งงานม่าม๊าขึ้นไปกล่าวอวยพรได้นะ
ถ้าใครแต่งงานเชิญม่าม๊าได้เลยนะ จะบอกให้


โดย: mamamodern วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:26:51 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

นางไม้หน้า3
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สาวน้อย*แสนร้าย นางไม้หน้า3
---------------------------------------
บล็อกนี้เป็นบล็อกของสาวน้อย
น้อยลง
น้อยลง
น้อยลง
ฮิฮิ
หุหุ มีผู้ตกค้างอยู่ในบล็อก ชีวิต
อยากบอกอะไรเราไหม?

ขอบคุณที่แวะมาอ่าน ขอให้มีความสุขกันทุกคนค่ะ โอมเพี้ยง..

Friends' blogs
[Add นางไม้หน้า3's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.