ช่วงนี้ข่าวหนึ่งที่แชร์กันมากทางโซเชียลมีเดียคือ ข่าวไต้หวันเห็นชอบให้ยกเว้นการตรวจลงตราหรือ   วีซ่าให้แก่นักท่องเที่ยวไทย และบรูไน เป็นเวลา 30 วัน ตั้งแต่เดือนสิงหาคม 2559 เป็นต้นไป โดยจะทดลองใช้มาตรการดังกล่าวเป็นเวลา 1 ปี เพื่อยิ้มรับข่าวดีนี้ เราเลยอยากมาแชร์ประสบการณ์ที่เคยไปเที่ยวไต้หวันมา 

ประวัติศาสตร์ไต้หวัน เริ่มจากยุคที่พรรคคอมมิวนิสต์จีนมีอำนาจในจีนแผ่นดินใหญ่ในสมัยเหมาเจ๋อตุง พรรคก๊กมินตั๋งของเจียงไคเช็คซึ่งเป็นฝ่ายพ่ายแพ้จึงพาผู้คนอพยพหนีจากแผ่นดินใหญ่มาตั้งหลักที่ไต้หวัน ซึ่งคนจีนที่อพยพมากับเจียงไคเช็คเกือบ 2 ล้านคนนี้เป็นคนจีนระดับหัวกะทิ ปัญญาชน และได้ขนทรัพย์สมบัติต่างๆ มาจำนวนมากด้วย ปัจจุบันเก็บรักษาอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ของไต้หวัน งานชิ้นสำคัญเช่น หยกแกะสลักเป็นรูปผักซึ่งแกะสลักได้เหมือนจริงมากและเห็นชัดไปถึงตัวแมลงที่เกาะอยู่บนผัก หยกแกะสลักเป็นรูปหมูสามชั้น เป็นต้น ในช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 ญี่ปุ่นได้เคยมาปกครองไต้หวันอยู่ช่วงหนึ่ง ทำให้ไต้หวันซึมซับวัฒนธรรมของญี่ปุ่นมาพอสมควรด้วย

ปัจจุบัน ภาพที่หลายคนคิดถึงไต้หวันคือ ความไฮเทค เทคโนโลยี นวัตกรรม R&D ความรู้ด้านวิศวกรรม เครื่องจักร วิทยาการต่างๆ ความทันสมัย เศรษฐกิจไต้หวันนับว่าเติบโตอย่างรวดเร็วในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 ทำให้ไต้หวันกลายเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วและได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในสี่เสือแห่งเอเชีย ไต้หวันมีขนาดเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับที่ 14 ของโลก อุตสาหกรรมการผลิตของไต้หวันใช้เทคโนโลยีชั้นสูงซึ่งมีความสำคัญมากในเศรษฐกิจโลก  สินค้าที่ประทับตรา “Made in Taiwan” ได้รับการยอมรับและสร้างภาพลักษณ์ให้ไต้หวันเป็นอย่างดี  นอกเหนือจากด้านเศรษฐกิจแล้ว การสาธารณสุข การศึกษา และการพัฒนามนุษย์ของไต้หวันจัดว่าอยู่อันดับที่สูงมาก ซึ่งทำให้การพัฒนาในเชิงเศรษฐกิจเป็นไปได้อย่างรวดเร็ว  ด้านนโยบายต่างประเทศไต้หวันส่งเสริมให้คนออกไปลงทุนในต่างประเทศ โดยเฉพาะประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ด้านสังคมไต้หวันเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุและขาดแคลนแรงงาน ทำให้มีการนำเข้าแรงงานจากต่างประเทศเป็นจำนวนมาก ซึ่งแรงงานส่วนใหญ่จะมาจากเวียดนาม ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย และไทย  ไต้หวันมีประชากรรวมประมาณ 23.2 ล้านคน 

ความรู้สึกแรกที่เรามีกับคนไต้หวันคือ เป็นคนจริงจัง มุ่งมั่น และทำงานหนัก คนไต้หวันที่เราเจอทั้งในเรื่องงาน และเวลาไปอบรมต่างๆ จะเป็นคนมุ่งมั่น และทำงานหนักมาก ขยันเว่อร์ แบบสั่ง 10 ทำ 100 และทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มที่ เช่น ไปอบรมด้วยกันที่อเมริกา 3 อาทิตย์ ต้องพูดแสดงความเห็นต่างๆ ในห้องเรียน เพื่อนชาวไต้หวันที่ไม่ค่อยถนัดภาษาอังกฤษยกมือแสดงความเห็นทุกชั่วโมง เพราะรู้สึกว่าหน้าที่เค้าคือต้องให้ได้รับความรู้มากที่สุดจากการอบรมกลับไป และเมื่อจบหลักสูตร ก็กลับไปเขียนรายงานความยาวประมาณ 30 หน้ารายงานหัวหน้า จริงจังสุดๆ อีกอย่างหนึ่งที่รู้สึกคือคนไต้หวันมีความจริงจัง มุ่งมั่นกับหน้าที่ ซีเรียส เป็นบุคลิกหลัก แต่อีกมุมหนึ่งประเทศไต้หวันกลับเต็มไปด้วยการตกแต่ง และผลิตภัณฑ์ที่มีลายการ์ตูนต่างๆ ออกมามากมาย ก็ไม่รู้ว่าเพื่อปลดปล่อย หรืออย่างไร แต่ก็ทำให้เมื่อเดินไปตามที่ต่างๆ ในไต้หวัน ก็จะเห็นลายการ์ตูนตกแต่งอยู่เต็มไปหมด ทั่วเมือง ซึ่งเราก็ชอบมาก น่ารัก สบายตาดี 

พูดถึงลายการ์ตูน ตัวการ์ตูน มีสถานที่ท่องเที่ยวในไต้หวันที่อยากจะแนะนำคือ Rainbow Village หรือหมู่บ้านสายรุ้ง 

หมู่บ้านสายรุ้งคือบทพิสูจน์ว่า ไม่มีใครแก่เกินไปที่จะเดินตามความฝัน และความฝันไม่มีวันหมดอายุ แม้ว่าต้องรอคอยนานแค่ไหนกว่าจะมีโอกาสทำความฝันให้เป็นจริง 

เราชอบเรื่องราวของคนเล็กๆ ที่ทำเรื่องเล็กๆ ด้วยความรัก และความฝัน และผลของมันสามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ให้ผู้คนจำนวนมากได้ เรื่องของคุณลุงหวงแห่งหมู่บ้านสายรุ้งก็เป็นเช่นนั้น 

หมู่บ้านสายรุ้ง เป็นผลงานของคุณลุงหวง อายุ 90 กว่า ที่วาดภาพบนผนังหมู่บ้านสายรุ้งขึ้นมาเองทั้งหมด ในช่วงที่หมู่บ้านกำลังเสื่อมโทรมอย่างมาก รัฐบาลไต้หวันต้องการปรับปรุงพื้นที่ และต้องการให้คนที่อาศัยอยู่เดิมออกจากหมู่บ้านไปอยู่ที่ใหม่ คุณลุงหวงจึงวาดรูปขึ้นมาบนผนังหมู่บ้าน เพื่อช่วยเหลือหมู่บ้านไม่ให้ถูกรื้อถอน และคุณลุงก็ทำสำเร็จด้วย ไม่ใช่แค่หมู่บ้านไม่ถูกรื้อถอน หมู่บ้านสายรุ้งในเขตไทจงยังกลายเป็นเขตอนุรักษ์เชิงศิลปวัฒนธรรมของรัฐบาลและเป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญของไต้หวัน มีนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมชมในแต่ละวันมากมาย และคุณลุงหวงแม้จะอายุ 90 กว่าแล้ว ก็ยังมานั่งคุยกับนักท่องเที่ยว ขายรูปโปสการ์ดจากรูปที่คุณลุงวาดเองอยู่เลย คุณลุงดูยิ้มแย้มแจ่มใส และมีความสุขมาก 

นอกจากนี้ น่าสนใจมากที่คุณลุงเริ่มวาดรูปบนกำแพงหมู่บ้านสายรุ้งเมื่ออายุ 80 กว่า เพราะคิดขึ้นมาได้ว่ามีสิ่งที่ตัวเองชอบมาก แต่ไม่ได้ทำจริงจังซักทีคือการวาดรูป คุณลุงจึงหยิบแปรง พู่กัน ขึ้นมาวาดรูปอย่างจริงจังเมื่ออายุ 80 กว่า เริ่มจากวาดรูปผนังบ้านตัวเองก่อน และก็ลามไปผนังบ้านเพื่อน จนในที่สุดวาดรูปบนผนังบ้านทั้งหมู่บ้านเลย

หากใครมีโอกาสแวะไปไต้หวัน อย่าลืมแวะไปชมความฝันของคุณลุงหวงที่หมู่บ้านสายรุ้งนะคะ ^^

ทั้งนี้ ไต้หวันไม่ได้มีแค่ความน่ารัก น่ามอง แต่เรียกได้ว่ามีทุกสิ่งสำหรับทุกคน สำหรับนักชิม ของกินในไทเปก็เลิศ ช่วงกลางคืนไปเดินตลาด มีร้านเล็กร้านน้อยขายของกินเรียงรายเต็มไปหมด 

การเดินทางในไต้หวันก็ง่ายและสะดวกสบาย เพราะมีระบบขนส่งมวลชนทั้งรถไฟ รถเมล์ หลากหลาย มีตารางเวลาแน่นอน ป้ายบอกทางชัดเจน สามารถไปเที่ยวเองได้สบายๆ ไม่ต้องพึ่งไกด์เลย 

ด้านหนึ่ง ไต้หวันเป็นประเทศที่มีความเจริญ ความทันสมัย แต่อีกด้านหนึ่งเห็นได้เลยว่า ไต้หวันมีการอนุรักษ์ของเก่าได้ดีมาก ที่พิพิธภัณฑ์มีจัดแสดงของได้อย่างน่าสนใจไม่ต่างจากพิพิธภัณฑ์ในยุโรป และมีบอกที่มา ความเป็นมาทางประวัติศาสตร์ของสิ่งของที่จัดแสดงแต่ละชิ้นอย่างชัดเจน ใส่หูฟังที่มีให้เลือกหลายภาษา เดินฟังไปเรื่อยๆ เพลินมาก และได้ความรู้เยอะเลย 

ก่อนจะจบ สถานที่สุดท้ายที่อยากจะแนะนำเมื่อไปเที่ยวไต้หวัน คือบ่อน้ำร้อนค่ะ เดินเหนื่อยๆ มาหลายวัน แช่ตัวในบ่อร้อนๆ นี่ เป็นอะไรที่สบายสุดๆ แล้ว ข้อสำคัญคือ บ่อน้ำร้อนของไต้หวันไม่ต้องเปลือยแบบญี่ปุ่นนะ ที่นี่สามารถใส่ชุดว่ายน้ำลงไปเล่นได้เลย 

เกี่ยวกับผู้เขียน 

อรนุช วรรณภิญโญ

ชื่อเล่นเอ๋ มีความฝันอยากเป็นแบคแพคเกอร์ บล็อกเกอร์ และครูแนะแนว เพราะชอบอะไรที่ได้ใช้ความคิดสร้างสรรค์และสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้คน ชีวิตจริงรับราชการอยู่กระทรวงพาณิชย์ และมีงานอดิเรกคือเดินทางท่องเที่ยวไปในประเทศโลกที่สาม