Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2558
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
20 พฤศจิกายน 2558
 
All Blogs
 
Sadly Birth Day to me

เวียนมาบรรจบอีก 1 ปีแล้วสำหรับวันที่ฉันคิดว่า
มันเป็นวันที่ฉันรู้สึกเศร้าที่สุดในการเกิดมา
นั่นก็คือ วันเกิดของฉันเอง

เกิดมาจน 40 ปี ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร
เพราะอยู่เมืองไทย ไม่มีใครพูดอะไรกับฉันเมื่อถึงวันนี้
ตั้งแต่มีสามีฝรั่ง และมาอยู่เมืองนอกนี่แหละ
ที่ในแต่ละปี มีแต่เรื่อง เดี๋ยววันเกิดคนนั้น คนนี้ ประจำ
เฉพาะเดือนนี้ ก็มีวันเกิดเพื่อนๆ ของสามีตั้ง 3 คน
ซึ่งพวกฝรั่ง เขาให้ความสำคัญกับวันนี้มาก
จนกลายเป็นวัฒนธรรมปฏิบัติกันมายาวนานหลายรุ่นสมัย
ต่างจากสังคมไทย ที่ระดับชาวบ้านเพิ่งจะมาเห่อกัน
ประมาณ 20 กว่าปีนี่เอง

แม้ฉันจะเคยบอกสามี ว่าฉันไม่เคยให้ความสำคัญกับวันเกิดตัวเองมาก่อน
แต่จะไปห้าม ไม่ให้สามีมาให้ความสำคัญกับวันเกิดฉัน ก็ไม่ได้อีก
ทุกๆ ปี สามีจะต้องคิดถึงวันเกิดฉัน คิดหาของขวัญให้เสมอ
ปีนี้ก็เช่นเดิม แต่ต่างจากเดิมตรงที่ปีนี้ เขาทำให้ฉันรู้สึก งอน
ก่อนหน้าที่จะถึงวันเกิดฉัน 1 วัน
เวลาที่ฉันไม่พอใจอะไร ฉันจะเงียบไม่พูด ไม่ว่าสามีจะพยายามซักถามอะไร
จนเขาเลิกตอแย ปล่อยให้ฉันอยู่ตามลำพังอย่างที่ฉันต้องการ
จนวันนี้ ที่เป็นวันเกิดฉัน เขาก็ตื่นและลุกไปทำงานเงียบๆ
ไม่กล่าวคำอวยพรใดๆ เช่นทุกปี (คงเข้าใจว่าฉันหลับ)

รู้สึกเศร้าลึกๆ แต่ก็คิดว่า สมควรแระฉัน ก็ทำตัวเอง
นอนเล่นไอแพ่ดอยู่บนที่นอนจนสาย ทั้งลูกและสามีออกจากบ้านไปหมดแล้ว
ถึงเดินลงมาชั้นล่าง ก็เห็น ช่อดอกไม้ใส่แจกัน การ์ดอวยพร
และ ตุ๊กตาหมาหน้าเศร้าที่ฉันชอบ วางอยู่บนโต๊ะที่ฉันใช้นั่งเล่นอยู่ทุกวัน
มันทำให้ฉันต้องน้ำตาซึม นี่ขนาดฉันทำตัวอย่างนี้
สามีก็ยังคง ไม่เปลี่ยนแปลง
ความรู้สึกว่า เขาเป็นคนอื่น เป็นคนต่างเลือดเนื้อเชื้อไข
เจอกันยังไม่ถึง 10 ปี ทำไม เขาถึงรักฉันได้ขนาดนี้
แต่ทำไม คนที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกัน
อยู่กันมาตั้งแต่เกิด กลับไม่เคยแสดงอะไร ที่บ่งบอกว่ารักฉัน
เหมือนกับ คนที่เป็นคนต่างชาติต่างเลือดเนื้อเชื้อไขกันคนนี้เลย

อะไร คือ ความหมายของคำว่า "เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ"

ลูกสาวเลิกเรียนเร็วตามปรกติทุกวันศุกร์
ลูกรู้ว่า ฉันมีปัญหากับแด๊ดดี้เขา ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
ปรกติทุกวันที่เลิกเรียนกลับมา ก็จะเห็นฉันนั่งอยู่โต๊ะตรงนี้ประจำ
เขาก็จะเดินผ่านขึ้นห้องเขาไป
แต่วันนี้ลูกเดินมากอดฉัน พร้อมกับร้องไห้
ฉันถามว่า ลูกร้องไห้ทำไม ลูกตอบว่า กลัวแม่จะไม่อยู่กับเขา
เขาว่า เมื่อคืน เขาฝันไม่ดี ฝันว่าแม่ไม่อยู่แล้ว
ฉันบอกลูกว่า ชีวิตคนเรามันไม่มีอะไรแน่นอนหรอกลูก
วันนี้แม่ยังอยู่ แต่พรุ่งนี้ หรือวันหนึ่ง แม่ก็อาจจะไม่อยู่
แต่เมื่อถึงวันที่แม่ไม่อยู่ ลูกก็ต้องอยู่ได้ด้วยตนเอง
พยายามตั้งใจเรียน เพื่อที่เราจะสามารถยืนอยู่ได้โดยไม่ต้องพึ่งพาใคร
อย่าหวังว่า จะมีใครมารักเราช่วยเหลือเราไปตลอดชีวิต

จงทำในสิ่งที่เรารัก อย่าทำเพื่อให้ใครมารักเรา

พรุ่งนี้ภรรยาเพื่อนสามีจัดงานวันเกิด และเชิญครอบครัวเราไปร่วมงาน
ยังไม่มีของขวัญอะไรไปให้เขาตามธรรมเนียมเลย
สามีว่าไม่ต้องกังวล ไวน์สักขวดก็พอ
ฉันว่า เออจริงสิ เรามีไวน์ดีๆ ตั้งหลายอย่างเพราะเพิ่งจะสั่งมา
สามีว่า นั่นมันสำหรับยู แล้วก็ของแพง อะอ้าว...




Create Date : 20 พฤศจิกายน 2558
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2558 20:05:35 น. 0 comments
Counter : 729 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะ VIP Friend
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

สมาชิกหมายเลข 2464472
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




เป็นคนยากๆ ที่คบใครก็ลำบากใจ
เลยชอบที่จะอยู่คนเดียว มีความสุขดี
Friends' blogs
[Add สมาชิกหมายเลข 2464472's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.