แต่กลับเป็นเพื่อนที่(เคย)สนิทที่สุด ถึงแม้ว่าจะเลิกสนิท เลิกติดต่อกับเพื่อนคนนี้ไปได้ปีกว่าๆแล้ว...

นับจริงๆก็น่าจะประมาณ...อืม ตั้งแต่พฤษภาคมปีที่แล้วหรือเปล่านะ น่าจะใช่

ตั้งแต่กลางปีที่แล้ว เพราะจำได้ว่าตอนนั้นเกือบๆจะใกล้เข้าเดือนเกิดเขาแล้ว เราก็ยังคิดอยู่เลยว่าจะส่งคำอวยพรไปให้ดีหรือเปล่า สุดท้ายก็ยังส่งคำอวยพรไปให้อยู่

ในวันเกิดของเค้าปี 2558 นั้น เค้าตอบกลับมาว่า เค้าขอบคุณสำหรับคำอวยพร และยังคงคิดถึงกันอยู่เหมือนกัน หลังจากนั้นเราก็แทบไม่ได้มีโอกาสติดต่อกันอีกเลย จนถึงตอนนี้ก็ประมาณ 1 ปีกับอีก 3 เดือนแล้วที่ไม่ได้คุยกัน

เรายังจำเธอคนนั้นได้อยู่เสมอเลย เพื่อนสนิทผิวขาว ตัวขาว ด้วยความที่เป็นลูกครึ่งเนอะ

หน้าตาจัดว่าอยู่ในระดับดีเลยแหละ ตอนอยู่มหาวิทยาลัยนั้น เธอฮ็อตมากๆเลย จำได้ว่าเดินไปที่ไหนตอนนั้นแค่ผิวขาวๆของเธอก็สะดุดตาคนที่เดินผ่าน ทุกๆวันที่เราเดินเล่นรอบมหาวิทยาลัย อย่างน้อยจะต้องมีคนมาขอเบอร์ หรือขอไลน์เธออย่างน้อยที่สุด 1 คน

ตอนนั้นช่างเป็นช่วงเวลาที่เรามีความสุขมากๆเลย เหมือนโลกใบนี้มีเราแค่ 2 คน

ที่จริงเธอเคยถามด้วยนะว่า "อยู่กันแค่สองคนแบบนี้เหงามั้ย อยากมีเพื่อนเพิ่มหรือป่าว"

เราตอบเธอไปว่า มีกันแค่นี้ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ

นึกถึงใบหน้าขาวๆค่อนไปทางหมวย และผิวขาวๆของเธอ ที่เป็นผิวขาวสะอาดหมดจรด มีเม็ดขี้แมลงวันอยู่บนผิวเล็กน้อยแล้วก็ยังคงทำให้หัวใจของเรามีความสุขได้ถึงตอนนี้เลยนะ

คิดถึงเธอจริงๆ

ใกล้กันแค่นี้ แค่ทักไลน์ไป เราก็จะคุยกับเธอแล้ว

แต่...เสียดายจัง

ด้วยอีโก้ของเรา และความยโสที่มีของเธอ มันทำให้...เราไม่ได้มีโอกาสเป็นเพื่อนกันต่อไปอีก

ผิวขาวๆของเธอ และใบหน้าอันแสนกวนบาทาของเธอ เรายังจำได้ไม่ลืม แม้ในตอนนี้เวลาผ่านไปมันจะลางเลือนไปบ้าง แต่เราก็ยังจะจดจำเธอในฐานะเพื่อนสนิทเสมอ และในฐานะของผู้หญิงคนหนึ่งที่ครั้งนึงเคยไปช่วยเดินเลือกซื้อครีมทาผิวขาวทั้งวันเป็นเพื่อนเรา

ขอบคุณนะ สำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา และความทรงจำทั้งดี และไม่ดีที่เคยมีให้กัน

รักเสมอ

ตัวซิมส์น้อยๆในเกมส์มือถือของเธอ :)