แม่เกิดเดือนสิงหา วันที่เท่าไหร่ ไม่รู้  ที่ไม่รู้ไม่ใช่เพราะไม่สนใจแต่เพราะแม่จะยึดโยงกับวันทางพระจีน เลยต้องให้แม่บอกเองว่าวันคล้ายวันเกิดในแต่ละปีคือวันไหน จะเป็นวันที่ทำบุญบ้านไปพร้อมกันทุกปี

แต่วันแม่ซึ่งเป็นวันหยุด ลูกชายจะทำหน้าที่เอาพวงมาลัยมากราบแล้วพาแม่ไปกินข้าว ลูกสาวอย่างเราก็ไม่เคยสนใจทำหน้าที่ในวันที่ใครกำหนดขึ้นมา  ลูกสาวมักจะขวางโลกอย่างนี้ล่ะ

แม่เป็นผู้หญิงเก่ง อดทน ขยันมากๆ แม่เล่าว่าตอนเด็กไปอยู่บ้านญาติ ขายกล้วยปิ้งแล้วอาโกวที่ไปอยู่ด้วยปิ้งไม่สวย ไฟแรงกล้วยเลยดำแต่ต้องมาทะเลาะกันเพราะแม่ปิ้งช้า แค่ปิ้งกล้วยขายก็เป็นเรื่องแล้ว แม่ขออาม่าจะกลับบ้านแต่อาม่าให้อดทน อาม่าเข้าข้างอาโกว ผ่านไปหลายปี อาม่าถึงสารภาพขอโทษกับแม่ แต่เพราะอาม่าจน เอาลูกกลับมาก็เลี้ยงไม่ได้ อาม่าพายเรือขายก๊วยเตี๋ยวล่ะ ชอบฟังจังเรื่องเก่าๆเนี่ย 

แม่ขยันจริงๆนะ นอนน้อย ไม่ใช่คนแก่ที่นอนได้ทั้งวัน alert มากๆ ซึ่งเราว่าจิตอย่างนี้ดีออก มันไม่ซึม ลูกสาวแม่นี่ ขี้เกียจมาก แม่ชอบสวดมนต์ ก็พยายามอยู่นะ เข้าพรรษาแต่ละปีต้องมีเรื่องสวดมนต์หยอดมาเป็นข้อบังคับบ้าง 

แม่เป็นคนซื้อของที่หยิ่งนิดๆ ต่อบ้าง ช่างเลือก แต่ไม่เคยเอาของใครฟรีๆ ถ้าต่อแล้วลดก็เอา แต่ไม่มีที่จะหยิบมาแถมเอง หรือทำเป็นให้เงินไม่ครบ แม่บอกด้วยความภูมิใจว่า ชั้นไม่เคยเอาของใครเปล่าๆโดยที่เขาไม่อนุญาต 

เวลาเราคุยกันเรื่องศีล 5 แม่รู้ว่ามีข้อเดียวที่ยังติดอยู่คือเรื่องว่าคน 

เวลาที่ดีเวลาหนึ่งคือการขับรถพาแม่ไปไหนๆ จะไปทำผม ซื้อของ ถวายสังฆทานหรือช็อปปิ้ง อย่างน้อยแม่ก็ชอบนั่งรถที่เราขับ อีกเวลาหนึ่งคือนั่งดูเขากินข้าวตอนเช้า เป็นเวลาที่ค่อนข้างผ่อนคลายและแม่มักจะชอบเล่าเรื่องราวเก่าๆหรือไม่ก็บ่น...บ่นนิดๆตอนที่ต้องกินยามากมาย บ่นว่าทำเวรกรรมอะไรมา ลูกสาวบอกว่าพระพุทธเจ้ายังป่วยเลย ป่วยโดยสภาพร่างกายที่ต้องมีความเสื่อมเป็นธรรมดาและป่วยโดยวิบากกรรม แม่เลยสนใจ ไม่นึกว่าพระพุทธเจ้าจะป่วยเป็น ลูกสาวถามต่อว่า โต๊ะกินข้าวมันเสื่อมได้มั้ยแม่ แม่มองหน้า ยิ้ม เห็นความกวนประสาทที่ยัยนี่เป็นอยู่ประจำแล้วก็พยักหน้า น่านน่ะสิ โต๊ะมันออกจะแข็งแรง ใช้ไปนานๆไม่ถึงยี่สิบปีก็ต้องเปลี่ยน แล้วร่างกายแม่แข็งแรงเท่าโต๊ะมั้ย แถมใช้งานตลอดเวลาด้วย...จบ เรื่องความป่วยไข้

แม่เป็นคนแรกที่ให้เป้าหมายชีวิตแก่เรา ตั้งแต่เด็กเวลาอธิษฐานก่อนใส่บาตร แม่ต้องให้ลูกขอไปนิพพาน และนั่นเป็นสิ่งที่ลูกต้องมาค้นต่อว่านิพพานคืออะไร ที่ไหน เป็นยังไง  แม้ว่านิพพานในความคิดของลูกสาวจะไม่เหมือนกับของแม่ แต่ถ้าไม่มีแม่ให้ทางมาตั้งแต่เด็ก เราจะหาเป้าหมายชีวิตเจอรึเปล่า ไม่รู้เลย 

อีกอย่างที่เป็นคุณสมบัติเด่นของแม่คือ จะเอาอะไร จะทำอะไรต้องทำให้ได้ ความมุ่งมั่นของแม่สูงมากๆ ซึ่งอย่าเทียบกับลูกสาวเล้ย..

เราว่าความรักของแม่ยิ่งใหญ่นะ มีเรื่องราวระหว่างทางมากมายที่ซึมซับกับความรักและความห่วงใยของแม่ แม้ว่าแม่จะเอาแต่ใจตัวเอง ทำกับข้าวเสร็จต้องกินตอนนั้น วิธีที่แม่มาปลุกลูกสาวให้ไปกินข้าวคือค่อยๆลูบแขนจนตื่น นุ่มนวลด้วยความรักแบบนี้ล่ะ

ความรักความอบอุ่นของแม่ที่ส่งมา ไม่ได้หยุดอยู่แค่ลูกนะจ๊ะแต่เป็นแรงที่ทำให้ลูกมีกำลังที่จะส่งพลังที่ว่านี้ไปยังคนรอบข้างอีกไม่รู้เท่าไหร่ 

ขอบคุณนะคะ ผู้หญิงคิดบวกที่ให้ชีวิต ให้เป้าหมาย ให้อะไรต่อมิอะไรในการดำเนินชีวิตในทางที่ถูกที่ควร 

ขอบคุณค่ะแม่ 

.........

แม่ปลูกดอกมะลิไว้ค่อนข้างเยอะ วันไหว้พระจันทร์ที่พวกเรานั่งกินข้าวพร้อมหน้ากัน พี่ชายนินว่า แม่เคยไปที่ปากคลองตลาด ติดต่อแม่ค้าที่นั่นว่าจะเอาดอกมะลิมาขาย แม่อาจจะอยากทำ barter กับดอกบัวที่ซื้อจากปากคลองตลาดก็เป็นได้  

................

เพิ่งสังเกตว่า แม่ชอบกินอะไรต่อมิอะไรเวลานั่งรถ ไม่ว่าข้าวโพด มะพร้าว (ทั้งลูก) ข้าว..สารพัด ครั้งแรกๆเคยว่าที่แม่ทำน้ำมะพร้าวหกลงเบาะซึ่งเป็นเบาะผ้า ตอนซื้อ บอกให้แม่ค้าเทใส่ถุง ไม่ค่ะ จะกินในลูก นึกแล้วยังรู้สึกผิด ตอนนั้นโมโหเรื่องที่แม่แวะซื้อจนเป็นเรื่องสนุกทั้งที่หมอบอกไม่ให้ไปเจอฝุ่น (เพิ่งผ่าต้อกระจก)

หลังจากนั้นก็มีมาตลอด นั่งแทะข้าวโพด กินข้าวกับปลาทอด จนหลังสุดที่เจอกัน ให้เราซื้อกุ๊ยช่าย แล้วระหว่างที่ลงไปซื้อของ แม่บอกว่าไม่ลงนะ ขอนั่งในรถที่ติดแอร์ ตอนกลับมา เปิดประตูรถ ในใจก็นึกว่าเราจอดรถใกล้ท่อน้ำเสียหรือว่ามีหนูตายแถวนี้ สุดท้ายก็...กุ๊ยช่ายค่ะ รถเรามีสารพัดกลิ่นซึ่งเพื่อนถามว่ารู้มั้ยว่ารถมีกลิ่น อืม...ช่างเถอะ

แม่มีเรื่องกังวลได้ตลอดเกี่ยวกับเรื่องกินแม้จะไม่ใช่คนอ้วน น้ำหนักของแม่ไม่ถึง 50 กก แต่กังวลเรื่องทำกับข้าว ตอนนึกๆเมนูว่าอยากทำอะไรกิน ดันบอกแม่ว่าจะทำอันนั้นอันนี้ พลาดไปแล้ว.. เพราะหลังจากไปตลาด แม่ซื้อปลากับกุ้งกลับมา แม้จะโวยวายว่าไม่ให้ซื้อเพราะในตู้เย็นยังมีที่แช่แข็งอยู่ แล้วไม่ได้เอากาละมังไป ถ้าหิ้วใส่ถุงมา น้ำมันจะนอง เหม็นอยู่ในรถ ฟังซะก็ดีหรอก

เอาเถอะ อยู่กับแม่ก็ฝึกความอดทนได้ดีมากๆๆ

เอาความอดทนมาใช้ตอนขายของ แม่อยากบวกเลขด้วยสมองตัวเอง ก็ดี บวกไปจะได้ไม่เป็นอัลไซเมอร์ แต่ลูกสาวอาจจะเป็น เพราะลูกสาวคว้าเครื่องคิดเลขมา ...ไหน เราแข่งกัน.. ขอเช็คหน่อยนะว่าเก่งจริงรึเปล่า..ทุกประโยคคือ การไม่ไว้ใจ ทำไมแม่จะไม่รู้ แต่ต้องทำ เพื่อความเชื่อมั่นของลูกค้าด้วยล่ะ แต่ลูกค้าน่ารักนะ ไม่แสดงความรำคาญที่ต้องบวกเลขกันสองคน

ปีนี้ ช่วงออกพรรษา แทบไม่ได้กลับบ้าน แต่ได้กลับไปครั้งหนึ่ง พาแม่ไปใส่บาตรตอนเช้าหน้าวัด แล้วก็ตระเวนไปอีกหลายวัด ไปถวายปัจจัยร่วมกฐิน แม่หน้าตาเบิกบานมาก บอว่าดีนะที่ลูกกลับมา แม่ได้ทำบุญหลายอย่างหลายที่ มีความสุข 

วันก่อนนั่งดูทีวีด้วยกัน แม่ถามว่ารัฐบาลนี้เป็นยังไง เราบอกว่าเฉยๆ แล้วแม่ล่ะ แม่ก็เฉยๆ บางที เราทั้งคู่อาจจะอยู่ในภาวะสงครามเขมร ที่คนในครอบครัวไม่กล้าพูดความจริงต่อกัน

แม่เล่าว่า แม่ชอบนะสมัยจอมพลสฤษดิ์ เราถามว่าทำไม แม่บอกว่าไม่มีโจรเลย เขาเอาไปยิงเป้าหมด แต่มีข่าวลือว่า บางคนก็ไม่ผิด โดนยิงเป้าด้วย แต่ยุคนี้ ยังไงไม่รู้ รู้แต่ว่าไม่ชอบตอนเย็น พูดบ่อยจัง พูดอะไรแม่ฟังไม่รู้เรื่อง เหมือนกับที่สมัยจอมพลสฤษดิ์ เขาบอกให้รัดเข็มขัด แปลว่าอะไรก็ไม่รู้

สรุปว่าแม่ชอบสมัยโน้น เราถามว่า แต่เขามียิงเป้าผิดคนนะแม่ แม่บอกว่า ไม่กี่คนหรอก แล้วบ้านเมืองก็เรียบร้อยดี เราถามต่อว่า ถ้าไม่กี่คนนั้นเป็นลูกของแม่ ที่เขาเข้าใจผิดแล้วเอาไปยิงเป้าล่ะ ...เปลี่ยนเรื่องคุย