แล้วฉันจะกลับมา

ผู้แต่ง อิชิคาวะทาคุจิ

ผู้แปล น้ำทิพย์เมธเศรษฐ

ปกหลัง...

ตอนที่มิโอะตายผมคิดเช่นนี้

คิดว่าใครคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้สร้างดวงดาวของเรานั้น

ขณะเดียวกันคงได้สร้างดาวอีกดวงไว้ณที่ใดสักแห่งในห้วงจักรวาลด้วย

นั่นคือดวงดาวซึ่งผู้ตายจะเดินทางไปสู่

ดาวดวงนั้นมีชื่อว่าดาวอาร์ไคฟ์...

ผมเป็นชายหนุ่มที่มีปัญหาทางด้านสุขภาพ

หากขึ้นรถยนต์หรือว่ารถไฟก็จะหมดสติ

และยังไม่สามารถดำเนินชีวิตหลายด้านได้เอง

เช่นกินข้าวหกเรี่ยราดไม่รู้จักแต่งกายให้เหมาะกับฤดูกาลฯลฯ

แต่แล้วชีวิตของผมก็สว่างไสวเมื่อได้พบรักกับมิโอะ

ผมกับมิโอะรักกันมากจนมีทายาทด้วยกันหนึ่งคนคือยูจิ

จนกระทั่งเมื่อมิโอะต้องลาจากโลกนี้ไป...

แต่ผมกับยูจิยังรอคอยการกลับมาของมิโอะอยู่เสมอ

เพราะมิโอะเคยบอกผมไว้ว่า

...อีกไม่นานฉันจะต้องจากที่นี่ไปแล้วแต่เมื่อฤดูฝนมาถึงอีกครั้ง

ฉันจะหวนกลับมาอย่างแน่นอนเพื่อมาดูว่าคุณกับลูกมีความเป็นอยู่ยังไง...

เล่าสู่กันฟัง...

เมื่อมิโอะให้สัญญากับสามีและลูกว่าวันหนึ่งเมื่อฤดูฝนมาถึงอีกครั้งเธอจะหวนกลับคืนมาหาสามีและลูกเธอจึงยังคงรอคอยการกลับมาของเธออยู่เสมอทั้งๆที่งานศพของเธอก็ได้ผ่านพ้นไปแล้วและเมื่อเวลานั้นมาถึงเธอก็กลับมาหาผู้เป็นที่รักทั้งสองคนได้จริงๆแต่การกลับมาครั้งนี้เธอกลับมาพร้อมกับความทรงจำที่ว่างเปล่าและยังดูราวกับว่าเธออ่อนเยาว์ลงพ่อกับลูกเชื่อกันว่าเธอเป็นดวงวิญญาณที่กลับมาจากดาวอาร์ไคฟ์มาตามที่เคยให้สัญญาไว้มาเพื่อดูว่าสองคนพ่อลูกมีความเป็นอยู่อย่างไรภายหลังเธอจากไป...

ประโยคที่ประทับใจ

“ตราบใดที่ยังมีใครคนหนึ่งคิดถึงใครคนหนึ่งอยู่คนคนนั้นจะมีชีวิตอยู่สืบไป”

“เมื่อเรามีความรักต่อใครความรักนั้นจะต้องผูกพันอยู่กับการลาจาก”

“คนเราทุกคนต่างเสาะแสวงหาคู่แท้เพียงหนึ่งเดียวเสมอมา”

(มีใครอยู่ไหมฉันกำลังแสวงหาคนมาเป็นคู่รัก)

เรื่องนี้เคยดูฉบับภาพยนตร์ไปแล้วประทับใจมากเป็นนิยายรักอ่อนหวานโรแมนติคจบได้ตราตรึงใจค่ะซาบซึ้งไม่ต่างกับฉบับภาพยนตร์ที่เคยดูความรักที่มีให้กันไม่ว่าจะเป็นสามี,ภรรยาและลูกชายถ่ายทอดออกมาได้อย่างอบอุ่นสรุปแนะนำค่ะสำหรับเล่มนี้

เอนทรี่นี้เพื่อนๆไม่ต้องโหวตนะคะแค่แวะมาอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ