เจ้าหงิญ

ผู้แต่ง บินหลาสันกาลาคีรี

โปรยปกหลัง...

มีบางคนถามว่าทำไมข้าพเจ้าจึงมัวแต่เล่านิทานหลอกเด็ก

ในวันที่ความโศกเศร้าแผ่คลุมทั้งหุบเขาสันกาลาคีรีแดนที่ข้าพเจ้าเติบโตขึ้นมา

ในความเป็นจริงโลกนี้เคยมีแม่มดหรือ?

ในความเป็นจริงใครบ้างเชื่อว่าสามารถใช้สายรุ้งไปรบกับปืนและได้ชัยชนะ

นิทานของข้าพเจ้าไม่เพียงหลอกเด็กทั้งยังหลอกตัวเอง

สิ่งที่เกิดขึ้นที่สันกาลาคีรีเป็นปัญหาใหญ่และข้าพเจ้าก็ร้องไห้ไปกับผู้สูญเสียบางทีการเล่านิทานก็เป็นการร้องไห้อย่างหนึ่ง

ร้องเพื่อให้ตระหนักยินว่าบัดนี้แทบจะเลยเวลาของเราทุกคน

ใช่ พวกเราทุกคน

นิทานไม่ใช่เรื่องหลอกเด็กแต่การให้ความสำคัญผิดๆกับชีวิตต่างหากที่หลอกผู้ใหญ่อย่างเรา

นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่รู้จักความรักนานแค่ไหนที่เราละเลยความอ่อนโยนนานแค่ไหนที่เรานับถือความโลภนานแค่ไหนที่เด็กไม่อาจสื่อสารกับผู้ใหญ่ในบ้านนานแค่ไหนที่ไม่มีใครคุยกับใครโดยไม่พูดเรื่องเงินฯลฯ

สิ่งเหล่านี้มิใช่หรือที่เป็นแม่มดตัวจริงและได้ลงมือสาปพวกเราตั้งนานแล้ว

ข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่าปัญหาที่สันกาลาคีรีแก้ได้ข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่าปัญหาความรุนแรงในโลกนี้แก้ได้เริ่มต้นจากนิทานที่ไม่ได้หลอกเด็กแต่ถ่ายทอดปลูกฝังความรัก ความอ่อนโยน

เพื่อความรักจะนำสู่การรู้จักความพอเพียงรู้จักตัวเองรู้จักคนอื่น กระทั่งโลกกลมกลืน ไม่มีความเป็นคนอื่น ไม่มีตัวเอง

เจ้าหงิญของข้าพเจ้าเป็นเจ้าหญิงในนิทานก็จริง

แต่อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้เอาแต่นิทรา

“สุนทรพจน์” บินหราสันกาลาคีรี (ในคืนพระราชทานรางวัลซีไรท์)

...บางส่วนจากคำนำของบินหลา...

ครั้งที่คุณเป็นเด็ก ยามที่เปลือกตาหรี่ลง และหูเหมือนได้ยินนิทานท่อนท้ายๆ เรื่องแว่วแผ่วจากดินแดนแสนไกล คุณคงจำได้ว่าใครบางคนจะก้มลงจูบแก้มเบาๆ พร้อมกับบอกว่า "ฝันดีนะลูก" คุณชอบคำนี้ไหม "ฝันดี" ผมนั้นชอบมาก แม้ไม่วายสงสัยอยู่หน่อยๆว่า ถ้าคืนไหนไม่อยากฝัน แต่อยากจะฟังนิทาน ใครเล่า? จะ "เข้าไปเล่าให้ฟัง?"

กระทั่งวันหนึ่งเมื่อสี่ปีที่แล้ว ขณะนั้นเป็นเวลาราวหกโมงเช้าผมนั่งลงเงียบๆ ข้างเตียง เฝ้ามองเจ้าหญิงน้อยๆ องค์หนึ่งพริ้มหลับร่างกระจ้อยซุกกับหมอนข้าง ปากน้อยๆ เผยอนิดหนึ่งเหมือนระบายยิ้ม ใช่หรือไม่ว่าเธอกำลังฝันดี? ทันใดนั้นความสงสัยหลายสิบปีของผมก็ได้รับคำตอบ ใช่ความฝันหรือ? ที่แท้เธอกำลังฟังนิทานต่างหาก ไม่ใช่นิทานก่อนนอน แต่เป็นนิทานก่อนตื่นนั่นเอง

เจ้าหงิญ เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นประกอบไปด้วยเรื่องสั้น 8 เรื่องได้รับรางวัลวรรณกรรมซีไรต์ของประเทศไทย ประจำปี พ.ศ.2548 แต่ละเรื่องเหมือนได้อ่านนิทานย้อนกลับไปสมัยยังเด็กถ้าได้ฟังนิทานแบบนี้ก่อนนอนคงเพลินหลับฝันดีผู้แต่งเล่าเรื่องได้น่ารักมากเนื้อเรื่องส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับคำว่า “เจ้าหญิง” เรื่องราวสดใสจินตนาการกว้างไกล ผู้แต่งใช้วิธีการเล่าแบบนิทานซ้อนนิทานที่เรื่องต้นกับเรื่องท้ายมาบรรจบกันได้อย่างแนบเนียน ที่สำคัญอ่านไปทำให้เราอมยิ้มตามไปได้ทุกเรื่องอ่านจบแล้วต้องครุ่นคิดว่าคนแต่งเอาจินตนาการแบบนี้มาจากไหนเนี่ย นอกจากจะเต็มไปด้วยจินตนาการแล้ว เรื่องราวยังแฝงความหมายเล็กๆให้ขบคิด ความเหงา ความเศร้า ขบถในตัวมนุษย์ ที่ถูกแอบซุกซ่อนไว้ ในโลกแห่งนิทาน แนะนำให้อ่านสำหรับเล่มนี้

เพื่อนๆไม่ต้องโหวตให้เอนทรี่นี้นะคะ แค่แวะมาอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ

Create Date : 12 ตุลาคม 2559
Last Update : 12 ตุลาคม 2559 8:07:04 น.		0 comments
Counter : 2701 Pageviews.
Share Tweet