ลอยมาแล้วอย่าลอยไป

วันนี้จากฉันถึงเธอ

ขอนำเสนอเรื่องราวสดใส

มิตรภาพที่อยากเอ่ยถึง

ในห้วงคำนึงครูภาษาไทย

คนที่ฉันอยากขับขาน

login อาจารย์สุวิมลไง

อาจารย์คอยช่วยชี้แนะ

อีกทั้งแยกแยะแจกแจงฉับไว

แต่งกลอนรุ้งเผลอแต่งพลาด

ผิดแผกประหลาดไม่มีใครใช้

สัมผัสเขาห้ามคำซ้ำ

แต่รุ้งเผลอทำแบบไม่ตั้งใจ

อาจารย์ก็คอยท้วงทัก

รุ้งซึ้งยิ่งนักรีบเร่งแก้ไข

อีกทั้งคำสะกดผิด

อาจารย์สะกิดไม่ปล่อยผ่านไป

หลับใหลต้องใช้ไม้ม้วน

จึงจะถูกควรห้ามใช้มลาย

รุ้งแย้งด้วยยังดึงดัน

คิดว่าตนนั้นถูกต้องแน่ไซร้

ท่องมาตั้งแต่ยังเล็ก

เมื่อครั้งยังเด็กจนจำขึ้นใจ

เรื่องราวของ 20 ม้วน

นั่งท่องย้อนทวนไม้ม้วนผู้ใหญ่

ไล่เลียงแต่ต้นจนจบ

20 ม้วนครบไม่พบหลับใหล

แต่รุ้งอยากให้ชัวร์แน่

มันใจเที่ยงแท้พจนานุกรมไง

เปิดเลยขึ้นมา sanook

หัวเราะฮุกฮุก sanook ใช้หลับไหล

รุ้งอาจหาญค้านอาจารย์

ว่าไม่พบพานคำว่าหลับใหล

อาจารย์ยังไม่ย่อท้อ

อดทนสอนต่อชี้แนะช่วยไข

เหตุผลยกไว้กรอบล่าง

อ่านแล้วกระจ่างแจ้งอย่างหมดใจ

อ่านจบจนด้วยถ้อยคำ

อยากจะขย้ำsanook แล้วไง

ทำรุ้งหน้าแตกละเอียด

นี่เรื่องซีเรียสมากนะว่ามั้ย

อยากร้องกระทรวงศึกษา

หรือใครดีหว่าชักไม่แน่ใจ

พวงเจ้าเอ๋ยลำไย

อย่าได้ไวใจ sanook นะเอย โอ้เย่

สำหรับ 20 ม้วนที่เราใช้ท่อง

หลายคนคงจะคุ้นเคยนะคะ

นี่ป่าวเช็คอายุนะ

ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่

ให้สะใภ้ใช้คล้องคอ

ใฝ่ใจเอาใส่ห่อ

มิหลงใหลใครขอดู

จะใคร่ลงเรือใบ

ดูน้ำใสและปลาปู

สิ่งใดอยู่ในตู้

มิใช่อยู่ใต้ตั่งเตียง

บ้าใบ้ถือใยบัว

หูตามัวมาใกล้เคียง

เล่าท่องอย่าละเลี่ยง

ยี่สิบม้วนจำจงดี