“นั่นใครฉันถามว่าใคร”

“.....”

“จะออกมาดีดี หรือต้องให้เจ็บตัวก่อนตอบ!!”อาเธอร์ถามเสียงแข็งเมื่อมองไปเห็นเงาคนอยู่หลังพุ่มไม้ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ ทำให้ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดเพราะดึกมากแล้วเขาต้องการการพักผ่อนหลังจากเพิ่งเดินทางกลับจากไปดูงานที่เยอรมันเหนื่อยจากการเดินทางแล้วยังมาเห็นสิ่งแปลกปลอมที่สวนในบ้านอีกยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดจึงตัดสินใจเดินไปหลังพุ่มไม้แล้วคว้าแขนคนที่แอบอยู่ออกมาเผชิญหน้า

แสงไฟสลัวรอบคฤหาสน์ที่สาดส่องมาทางสวนดอกไม้ด้านข้างทำให้มองเห็นใบหน้าซีดเผือดของคนที่ถูกคว้าแขนไว้อย่างชัดเจนอาเธอร์ถึงกลับอึ้งจ้องมองคนที่เขาจับแขนไว้อย่างนึกไม่ถึงพร้อมกวาดสายตาดูการแต่งตัวของหญิงสาว

‘นี่แม่คุณออกมาเดินที่สวนโดยใส่ชุดนอนสั้นแค่เข่าเนี่ยนะมันน่านักและถ้าสายตาเขาไม่ผิดปกติภายใต้ชุดนอนสีสวยนั่นว่างเปล่ามีแต่เนื้อนวลเปลือยเปล่าน่าสัมผัสแน่นอนไม่ได้นึกถึงอันตรายเลยหรือไง ถึงจะอยู่ภายในบริเวณบ้านก็เถอะ มันน่าฟัดให้ลุกไม่ขึ้นยันเช้าเลยจริง ๆ ให้ตาย!!’ ชายหนุ่มคาดโทษหญิงสาวในใจ

“พี่อาร์ตคะ” เมื่อหายตกใจและรู้สึกตัวน้ำฟ้าจึงวางมืออีกข้างที่เป็นอิสระบนหลังมือชายหนุ่มแล้วเขย่าเบาๆ เพื่อขอให้ปล่อยแขนเธอ

“มาทำอะไรตรงนี้ ดึกมากแล้วทำไมยังไม่นอนแล้วมาตั้งแต่เมื่อไร” เสียงหวานใสที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากบางทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตัวก่อนจะปล่อยแขนบอบบางของหญิงสาวอย่างไม่เต็มใจนัก แล้วหันมามาจับจูงมือนุ่มนิ่มพาหญิงสาวเดินเข้าบ้านแทนส่วนบอดี้การ์ดของชายหนุ่มต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน

“มาเดินเล่นเพราะนอนไม่หลับและมาค้างตั้งแต่เมื่อวันก่อนแล้วค่ะ” น้ำฟ้าตอบและเดินตามพี่ชายเพื่อนเข้าบ้าน มองมือตัวเองที่ถูกจับจูงไว้แล้วรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเธอไม่เข้าใจตัวเองเลยว่ากับคนอื่นทำไมเธอรังเกียจแต่กับผู้ชายคนนี้เธอถึงปล่อยให้เขาถูกเนื้อต้องตัวโดยไม่ตะขิดตะขวงใจ

เธอไม่ได้รู้สึกอึดอัดหรือไม่พอใจที่ถูกชายหนุ่มตรงหน้าแตะต้องตัวอาจเพราะเป็นพี่ชายเพื่อนที่คุ้นเคยกันมานานและทุกครั้งที่เขาแตะต้องไม่ว่ามือ แขนไหล่ โอบเอว หรือแม้แต่กอด เธอรับรู้ได้จากสัมผัสถึงความอ่อนโยนทุกครั้งแตกต่างจากผู้ชายคนอื่น ๆ ที่เข้ามาขายขนมจีบและหลายคนที่พยายามถึงเนื้อถึงตัว

เมื่อได้ฟังคำตอบจากริมฝีปากได้รูปน่าจูบของหญิงสาวข้างกายอาเธอร์ก็จำได้ทันทีว่าน้องสาวบอกแล้วว่าจะชวนน้ำฟ้ามาอ่านหนังสือสอบที่บ้านแต่ไม่ได้บอกว่าจะมาค้างด้วย ไม่งั้นคงรีบเคลียร์งานและกลับมาให้เร็วกว่านี้

“พี่อาร์ตไปไหนมาเหรอคะถึงได้กลับดึกแบบนี้ แล้วทานอะไรมาแล้วหรือยัง หิวมั้ยคะ น้ำฟ้าจะได้หาอะไรให้ทานรองท้องก่อนเข้านอน”เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นก่อนจะปล่อยให้อีกฝ่ายจับจูงเดินตามไปเรื่อย ๆตอนแรกอาเธอร์ตั้งใจจะพาน้ำฟ้าไปส่งที่ห้องนอนแต่เมื่อได้ยินคำถามด้วยความห่วงใยของหญิงสาวจึงตัดสินเลยเดินเลี้ยวเข้าไปที่ห้องครัวแทน

“พี่ไปดูงานที่เยอรมันเพิ่งลงจากเครื่องก็ตรงดิ่งกลับบ้านเลย บอกตรง ๆ ว่าอยากพักมาก แต่พอน้ำฟ้าถามมาพี่ก็รู้สึกหิวนิดๆ ถ้าน้ำฟ้าจะกรุณาช่วยหาอะไรรองท้องให้พี่หน่อยเถอะ พี่จะนั่งรอที่นี่แหละ”อาเธอร์ตอบก่อนเดินไปนั่งรอหญิงสาวที่โต๊ะอาหารในห้องครัว

น้ำฟ้าตัดสินใจทำแซนวิชทูน่าง่าย ๆพร้อมนมแก้วใหญ่ เมื่อชายหนุ่มเห็นสิ่งที่วางอยู่ตรงหน้า ก็คว้ามือแม่ครัวตัวน้อยให้นั่งลงข้างๆ

“แซนวิชพี่ไม่มีปัญหาแต่นมแก้วใหญ่นี่ น้ำฟ้าแน่ใจนะคะว่าจะให้พี่ดื่ม พี่อายุ 30 นะคะ ไม่ใช่ 3 ขวบ”อาเธอร์ถามตาเป็นประกายหยอกเย้าหญิงสาวข้างกาย

พอให้ยินคำถามกึ่งเย้าจากพี่ชายเพื่อนสนิทน้ำฟ้าก็ตวัดตาค้อนให้คนช่างล้อเสียทีนึง

“ทราบค่ะว่า 30 ไม่ใช่ 3 ขวบแต่พี่อาร์ตกลับมาเหนื่อย ๆ น้ำฟ้าอยากให้ดื่มนมบำรุงเสียหน่อยเดี๋ยวจะแก่เร็วแล้วไม่มีแรงผลิตแบงก์ไว้ให้ยัยญาญ่าผลาญเล่น อ้อถ้าจะเมตตาผลิตเผื่อน้ำฟ้าด้วยนะคะ จะเล่นเป็นเพื่อนญาญ่า”

หญิงสาวตอบกวนประสาทพร้อมยักคิ้วให้คนข้างกายอาเธอร์หัวเราะออกมาเบา ๆ ยีผมยาวดำสลวยด้วยความหมั่นเขี้ยวจนยุ่งไปหมดคนถูกแกล้งหน้ามุ่ยจัดผมตัวเองก่อนนั่งมองชายหนุ่มจัดการอาหารมื้อดึกโดยแบ่งนมให้ดื่มในแก้วเดียวกัน เมื่อทานเรียบร้อยแล้วเธอยกจานและแก้วไปล้างเก็บก่อนเดินมาหาร่างสูงที่รออยู่ชายหนุ่มจับจูงมือบางก่อนปิดไฟห้องครัวและพาเดินขึ้นชั้นบน

เมื่อมาถึงห้องนอนของน้องสาวชายหนุ่มเปิดปิดประตูเบาเบาเพราะกลัวคนในน้องจะตื่นเปลี่ยนมาใช้แขนโอบเอวก่อนจะดันเข้าไปในห้องพร้อมเดินมาส่งให้ถึงเตียงนอนใช้สายตาบังคับให้หญิงสาวขึ้นไปบนเตียงก่อนจะดึงผ้าห่มคลุมให้อย่างเรียบร้อย

น้ำฟ้านั่งมองพี่ชายเพื่อนเงียบ ๆถึงแม้จะมาที่นี่หลายครั้งแต่น้อยครั้งที่จะได้พบและพูดคุยกับเขาคนนี้ทุกครั้งที่ได้พบกันเขาให้ความเป็นกันเองในฐานะเพื่อนรักของน้องสาว แต่ในคืนนี้กับทำให้เธอรู้สึกถึงความอ่อนโยนห่วงหาอาทร

อาเธอร์นั่งลงที่ขอบเตียงและค่อย ๆขยับใบหน้าลงมาใกล้จนปลายจมูกของชายหนุ่มแตะกับปลายจมูกโด่งรั้นซึ่งบอกถึงนิสัยของเจ้าของก่อนสบตากันนิ่งความใกล้ชิดทำให้สิ่งที่อยู่ในอกด้านซ้ายของน้ำฟ้าเริ่มเต้นรัวขึ้น แก้มบางใสขึ้นสีระเรื่อบอกอาการของเจ้าของอย่างชัดเจนเมื่อริมฝีปากของชายหนุ่มแตะแผ่วเบาหยุดนิ่งบนริมฝีปากบางไม่ได้ล่วงล้ำไปมากกว่านั้นก่อนจะถอนใบหน้าออกแล้วประคองให้หญิงสาวโน้มตัวลงนอนความจริงเขาอยากลองชิมริมฝีปากหวานของสาวน้อยในดวงใจแต่กลัวว่าเธอจะตื่นตกใจหวาดกลัวอารมณ์ของเขาเสียก่อน

‘คงต้องค่อยเป็นค่อยไปอีกไม่นานเธอก็เรียนจบเขาจะตีตราจองทั้งตัวและหัวใจให้ดิ้นไม่หลุดเลย’ ชายหนุ่มบอกตัวเอง

“Goodnight Kiss,My baby” พูดจบชายหนุ่มก็จุมพิตที่หน้าผากของหญิงสาวก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ทิ้งน้ำฟ้านอนกระพริบตาปริบ ๆ แก้มนวลซับสีเลือดกับการกระทำของเขาและหลับไปพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ แต้มริมฝีปาก

*******************************************************

นอนดึกแค่ไหนน้ำฟ้าก็ตื่นเช้าเป็นปกติเหมือนทุกวันอีกทั้งวันนี้ยังเป็นวันสอบวันสุดท้ายก่อนเรียนจบ ทำให้ยิ่งรู้สึกกระปรี้กระเปร่าเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยจึงเดินกลับมาที่เตียงนอน หญิงสาวได้แต่ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจกับร่างบางที่นอนด้วยกันมาทั้งคืนจึงเอื้อมมือไปปลุกเพื่อนสาว

“ญาญ่า ญาญ่า ไอ้ญาญ่า” เสียงน้ำฟ้าดังขึ้นเรื่อย ๆเมื่อปลุกเพื่อนแล้วไม่ยอมตื่นเสียที

“อือ รู้แล้ว ขออีก 5 นาทีนะ” อนิญญางัวเงียตอบเพื่อนแล้วพลิกหนีไปอีกทางไม่ยอมตื่น

“ถ้าแกไม่รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวทานข้าว ตอนนี้ แกกับฉันต้องใช้บริการพี่วินไปส่งถึงมหาวิทยาลัยแน่ ๆ วันนี้สอบวันสุดท้ายแล้วนะ ตื่นนนนน”น้ำฟ้าลากเสียงปลุกเพื่อนแล้วกระชากผ้าห่มออกจากร่างบางบนเตียงทั้งฉุดทั้งลากโดยไม่สนใจว่าเพื่อนจะตกเตียงหรืออยู่ในสภาพไหน

อนิญญา หรือญาญ่า น้องสาวแสนสวย แก่น เซี้ยว เปรี้ยวซ่า ญาติผู้น้องเพียงคนเดียวของอาเธอร์อธิป ชาร์ลโรเรล นักธุรกิจลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศสเจ้าของบริษัทนำเข้ารถยนต์รายใหญ่จากยุโรป หญิงสาวสูญเสียบิดามารดาจากอุบัติเหตุเครื่องบินตกในขณะอายุเพียง 5 ขวบ ทำให้ญาติฝั่งมารดาซึ่งก็คือมารดาของอาเธอร์รับเด็กสาวมาเลี้ยงดูและรักเหมือนลูกในไส้เธอเติบโตมากับพี่ชายที่รักและหวงญาติผู้น้องไม่ต่างจากน้องสาวแท้ ๆ ของตนเองทำให้รักและตามใจกันตั้งแต่เล็กจนโต หญิงสาวอยากได้อะไรผู้เป็นพี่จะหามาให้

น้องสาวแสนสวยของเจ้าของบ้านนอนบิดไปบิดมาพอโดนเพื่อนลากเข้าก็รีบลุกขึ้นมาตั้งตัวทันทีส่งสายตาค้อนแล้วหันไปมองนาฬิกาก่อนรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ น้ำฟ้ามองตามเพื่อนอย่างขำ ๆตะโกนบอกว่าจะลงไปรอที่ห้องอาหาร

เมื่อเดินลงมาถึงห้องอาหารปรากฏว่า เจ้าของบ้านนั่งอยู่ก่อนแล้วตรงหน้าชายหนุ่มมีกาแฟเพียงถ้วยเดียวในขณะนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ธุรกิจ

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่อาร์ตไม่ทานอาหารเช้าเหรอคะ”หญิงสาวเอ่ยถามก่อนจะนั่งลงด้านซ้ายมือ ตรงหน้าเธอมีชามข้าวต้มกุ้งวางรออยู่พร้อมเครื่องปรุง

“Morning ค่ะ ไม่ล่ะ เช้าแบบนี้ทานอะไรไม่ค่อยลงน้ำฟ้าทานเถอะเดี๋ยวพี่ไปส่งที่มหาวิทยาลัย” พูดจบชายหนุ่มยกกาแฟขึ้นจิบและอ่านหนังสือพิมพ์ไปเรื่อยๆ ได้ยินดังนั้นเธอตัดสินใจลุกไปหยิบชามใบเล็กในครัวแล้วตักข้าวต้มก่อนเดินมาวางตรงหน้าชายหนุ่มอาเธอร์มองสิ่งที่วางตรงหน้าก่อนจะเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

“น้ำฟ้าอยากให้พี่อาร์ตได้ทานอะไรรองท้องหน่อยค่ะเดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะนะคะ” ตอบเสียงเบาก่อนจะนั่งลง อาเธอร์เงยหน้าจากหนังสือพิมพ์ขึ้นมองหญิงสาวในชุดนักศึกษาก่อนเลื่อนชามข้าวต้มมาตรงหน้าเอ่ยเสียงทุ้มน่าฟังแต่ฟังยังไงมันก็บังคับกันชัด ๆ

“อยากให้พี่ทานคนยกมาก็ต้องรับผิดชอบโดยการป้อนด้วยสิ ถ้าไม่ป้อนพี่ก็ไม่ทาน”พูดจบชายหนุ่มก็หันไปสนใจหนังสือพิมพ์ต่อหญิงสาวตาโตกับสิ่งที่ได้ยินแก้มบางใสขึ้นสีเรื่อตัดสินใจหยิบชามข้าวต้มเลื่อนไปวางตรงหน้าชายหนุ่มขยับเข้าไปนั่งใกล้อีกนิดใช้ช้อนตักข้าวต้มยื่นไปตรงหน้าอย่างขัดเขิน

“ทานสิคะ น้ำฟ้าตักให้แล้วนะรีบทานด้วย น้ำฟ้ายังไม่ได้ทานเหมือนกัน เดี๋ยวไปสอบสาย”

อาเธอร์มองแก้มเรื่อของหญิงสาวอย่างถูกใจก่อนอ้าปากกินข้าวต้มที่มือบางยื่นมาป้อนตรงหน้าแล้วดึงช้อนไปถือไว้เองตักข้าวต้มให้หญิสาวบ้าง เธอส่ายหน้าเป็นเชิงว่าเดี๋ยวทานเองแต่ชายหนุ่มไม่สนใจใช้สายตาบังคับจนต้องอ้าปากรับแล้วกลืนข้าวต้มลงคออย่างรวดเร็ว ผลัดกันป้อนจนหมดชาม

“คิดไว้หรือยังว่าเรียนจบแล้วจะทำอะไรต่อ”ชายหนุ่มถามหลังจากช่วยกันจัดการข้าวต้มเสร็จเรียบร้อย

“ตั้งใจว่าจะหางานทำและเรียนต่อโทค่ะ”

“เตรียมมองหางานหรือบริษัทฯไหนบ้าง”

“มองไว้แล้วค่ะแต่ไม่รู้เจ้าของบริษัทฯจะใจดี รับเข้าทำงานหรือเปล่า”

“หึหึก็ต้องดูก่อนว่าเลี้ยงไหวมั้ย”

“ตัวเล็ก ๆ น่ารัก กินไม่จุใช้สอยได้หลายเรื่อง รับรองความซื่อสัตย์ และเชื่อฟังพี่อาร์ตคนเดียวคุณสมบัติแค่นี้พอมั้ยคะ” น้ำฟ้าออดอ้อนเสียงหวานนั่งเกาะแขนซบไหล่กว้างของพี่ชายเพื่อนส่งสายตาละห้อยขอความเมตตา

อาเธอร์ยิ้มขำเห็นหญิงสาวออดอ้อนแบบนี้ เห็นแล้วหมั่นเขี้ยวอยากกอดอยากฟัดนักแต่เขาต้องเก็บอารมณ์ไว้ไม่ทำให้สาวน้อยของเขาตกใจ ต้องรอเวลาและโอกาสที่เหมาะสมกว่านี้

‘รอมาได้ตั้งนานนะไอ้อาร์ตอีกนิดเดียวสาวน้อยของเขาก็เรียนจบแล้วคราวนี้ทำให้ได้รู้กันไปเลยว่าคนอย่างอาเธอร์จะคิดบัญชีกับสาวน้อยตรงนี้ยังไงโทษฐานที่ทำให้เขาต้องรอนานเกือบ 4 ปี”

*************************************************************

Create Date : 21 กันยายน 2559
Last Update : 21 กันยายน 2559 11:31:53 น.		1 comments
Counter : 400 Pageviews.
Share Tweet