บล๊อกประจำวัน จันทร์ / ศุกร์

เพื่อนที่เพิ่งเข้ามาอ่าน อาจจะ งง..ว่าทำไม ไวน์ต้องไปทำสวนในป่า
จันทบุรี งานมันหนักไม่ใช่เล่น
แล้ว งานสำนักงานบัญชี ส่วนตัว กับงานโรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์ละ ทำไง


นั่นแหละครับ มีปัญหา ลูกค้าบัญชี ทั้งบริษัทก่อสร้าง ทั้งไทย ตปท. บริษัทภัตตาคาร
ผับบาร์ บริษัทนำเข้าทอง บ.น้ำเข้าเนื้อกวาง หลายสิบบริษัท ก็แย่ ไม่มีเงินจ่าย
ค่าจ้างรายเดือนให้ จะเก็บได้แค่ 3 ราย... นำไปจ่ายให้ พนง.บัญชี ยังไม่พอเลย



งานโรงงานเฟอร์นิเจอร์เลยเปลี่ยน เป็นรับจ้างผลิตให้ บริษัทที่ขาย
เฟอร์นิเจอร์เกรดบี แทน แต่เขาขายเก่ง จับตลาดล่าง
เลยสบายหน่อย ส่วนงาน รับตกแต่งภายในบ้าน โดยเฉพาะ

ชุดครัวสวยหรู ที่เคยรับไว้มากมายจนต้องจ้าง ซัพ มาทำแทนด้วยควบคู่กับให้ช่างโรงงานทำ
ต้องรับน้อยลง คัดเลือกลูกค้ามากหน่อย เพราะวางบิล ขอเก็บเงินไม่ค่อยได้

ส่วนโรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์ ทำหน้าที่ จีบี แหะ ๆ จับฉ่ายว่างั้นเถอะ เป็นลูกจ้างเขานะครับ
ไวน์ต้องเรียกประชุม พนักงานฝ่ายผลิต ขอลดเวลาทำงานเหลือ 15 วันต่อเดือน
เพื่อให้เหมาะกับงานผลิต รวมทั้งเจรจาจ่ายค่าจ้างครึ่งเดือน

พนักงานสายผลิตส่วนใหญ่เข้าใจ เลยแนะนำว่า ช่วงหยุดทำงานให้วิ่ง วินมอเตอร์ไซค์แทน
ช่วยตัวเองไปก่อน


นั่นแหละที่ต้อง หาทางออก เพื่อเศรษฐกิจไม่ดีขึ้น ที่บ้านและครอบครัว เลยต้องไปทำสวนอีกทางหนึ่ง
จะได้มีผักปลากิน พออยู่ได้... จึงไป ทำสวนที่จันทบุรีเพิ่ม
.......


ปรึกษา เพื่อนที่ชื่อ เอม.. ว่าน่าจะขุดสระเก็บน้ำ.... ไว้ ตรงไหนดี
ดูพื้นที่จริงแล้ว คาดว่าถ้าขุดตรงนี้แล้ว น่าจะมี ตาน้ำผุด
คืองี้ครับ สระน้ำใหญ่ ๆ ถ้าเจอตาน้ำผุด สระนั้นจะมีน้ำทั้งปีไม่แห้ง

ตอนเป็นเด็ก เห็นคนเชียงใหม่ขุดบ่อน้ำไว้ใช้ในบ้าน จะขุดลึกตรงไปกว่า 4 เมตร
แล้วใช้ไม้ไผ่รวก ติดเกลียวเหล็ก หมุนเข้าไปในดิน จนเจอตาน้ำ น้ำจะพุ่งขึ้นมา เขาจะ
เอาไม้ไผ่รวกออก น้ำค่อย ๆ ผุดขึ้น ไม่นานก็จะขึ้นสูงกว่า 2 เมตร สบายแล้ว
ทีนี้จะได้มีน้ำตลอดปี น้ำใสด้วย.. ตอนหลังมารู้ว่านี่คือ น้ำบาดาล...

เช้ามืดวันศุกร์ขับโตโยต้าสีขาวเข้าป่า เข้าได้สบายเพราะเป็นฤดูแล้ง ไปถึง 3 โมงเช้า
นั่งรอไม่นาน รถบันทุก วิ่งเข้าในที่รก มีรถแบคโฮ อยู่ข้างบน หยุดเอาหมอนไม้หนุนล้อ
คนขับแบคโฮ ติดเครื่องรถ แล้วใช้ปุ้งกี๋ยื่นไปโกยดินแถวนั้นหลายที โกยมาไว้ท้ายรถบันทุก
แล้วก็ เอาปุ้งกี๋ ตรึงไว้กับดิน แล้วเคลื่อนตัวรถแบคโฮ ลงด้านท้าย
เขาลงกันแบบง่าย ๆ ไม่น่าเชื่อ... คนขับบันทุกขนของลงให้แบคโฮ แล้วก็ขับรถกลับไป
เส้นทางเดิม

คนขับแบคโฮ ตัวเล็กดำ ยิ้มฟันขาว พอรู้แหล่งที่ต้องขุด ดูนาฬิกา กินน้ำ
แล้วก็เริ่มเดินเครื่องขุดดินทันที เราตกลงขุดสระน้ำเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า ยาว..หน่อย
ลึก 6 เมตร ชมละ 750 บาท ต้องใช้ปงกี๋ใหญ่ ตักดิน

รถเริ่มตักดินไปเรื่อย ๆ ผมก็ไปนั่งอยู่ใต้ร่มผ้าใบกันแดด ของ คนขับที่กางไว้ใต้ร่มไม้
แดดกล้า แรง ร้อน.. ใส่แว่นตากันแดด.. แทนที่จะไปนอนเล่นเย็น ๆ ที่บ้าน
ของน้าอนงค์ที่อยู่ไกลจากนั่น ครึ่งกิโลกว่า เพราะความอยากรู้อยากเห็นนะครับ 555

คนขับแบคโฮ ทำงานไปเรื่อย ๆ ไม่มีหยุดเลย พอตอนบ่าย ก็ลงมาพักกินข้าว
ไอ้หนุ่มมือรอง ก็ทำหน้าที่แทน พวกนี้อึด ทนมาก ๆ
ทนแดด ทนฝุ่น ความร้อนแผดเผา ก็ไม่อาจจะทำให้งานหยุดได้ ส่วนผมเหรอ คว้า
ข้าวหมูแดง กินกับน้ำในกระติก แล้วก็นอนหลับใต้ เต็นท์ผ้า

นอนไปนานมากไหนไม่รู้เหมือนกัน ลุกมาดูรถขุดบ้าง ตอนเย็นก็ขับรถไปคว้า
เชียร์ช้างมา 4 ขวด กับสั่งผัดสิ้นคิด หมูสับที่หมู่บ้านกลุ่มสระบุรี แต่อยู่จันทบุรีนะครับ
สั่งมา 4 ห่อให้คนขับคนละห่อ ส่วนผมกินห่อเดียว อีกห่อกะจะให้ เอม
แต่หมอกลับบ้านไปแล้ว...
ส่วนเบียร์ 4 ขวด ดวดกันหมดแป๊บเดียวจริง ๆ นะครับ คอเขาแข็งจริง.ๆ คนขับ
รถแบคโฮ ดวดกันคนละ 2 ขวด.. ผมไม่ได้ดื่ม นานแล้วครับ 555




อากาศตอนพลบค่ำ เริ่มเย็นลงเรื่อย ๆ ทั้งที่เป็นฤดูร้อน จนไม่คิดอาบน้ำ
แหะ ๆ ขี้เกียจเดินไปครึ่ง กม. ยุงป่าเริ่มบินมาตอม มากัด เลยต้องเปิดน้ำยา มาทาตัว
ค่อยดีหน่อย ช่างขุด ก็ขุดไปเรื่อย ๆ ไฟสปอตไลท์ส่องสว่าง ตามตามปุ้งกี๋

ความมืดของต้นยาง แผ่บังป่าหญ้า จนน่ากลัว ไม่นานแสงจันทร์เริ่มโผล่จากยอด
ยางส่องสว่างขึ้นเรื่อย ๆ

ผมเลยคว้าหญ้าแห้งที่รถไถปั่นตัด มาปูหนาแล้ว นอนมองท้องฟ้าที่สว่างจาก
ดวงจันทร์... ยอมรับเลยว่า ไม่เคยเห็นดวงจันทร์มานาน พอนอนหงายมอง แล้วสวย
จริง ๆ ใจก็คิดถึงบ้านที่กรุงเทพ ป่านนี้คงนั่งกินข้าว
ลูกคงกลับถึงบ้าน กินข้าวพักผ่อนกัน


ไม่นาน เราปลูกผลไม้ แล้วน่าจะได้อยู่บ้าน ไม่ต้องกินนอนบนพื้นทรายกับ หญ้าแห้ง
นี้มากนัก... นอนไปนานแสนนาน ความเย็นแผ่สร้านไปทั่ว ไอน้ำเริ่มรวมตัวกันหนา
จับใบหน้าจนเปียก... จนต้องนำผ้าขาวม้า มาห่ม นำหมวกปีกปิดหน้านอนต่อ
ฟังเสียงรถขุดดิน ดังกระหึ่มตลอด

ตื่นมาอีกครั้ง ดูนาฬิกาอ้อตี 5 เสียงรถขุดยังทำงานไม่หยุด คนขับอึดจริง ๆ
ยังสงสัยอยู่เลยว่า กินใบกระท่อมแง๋ม ๆ แต่เอ..ไม่น่าใช่ ตอนคืนมันหนาว ขืนเคี้ยว
ใบกระท่อม มันหนาวสั่นแน่เลย แล้วกินอะไรละ... ช่าง..เขาเนาะ

แล้วผมก็ นอนหลับต่อ มาตื่นอีกที ก็ 6 โมงกว่า ธรรมชาติมันเรียกร้อง รีบวิ่ง..
เข้าป่ายาง แหม..กำลังนั่งสบาย ต้องสะดุ้งโหยง คนตัดยางกำลังเข็นรถ
บันทุกน้ำยางมาพอดี พอเห็นก็ได้แต่หัวเราะแหะ ๆ ที่มาขัดจังหวะ

กลับไปบ้านน้าอนงค์ ไปอาบน้ำ มีห้องน้ำนะครับ มิดชิดด้วย แต่ขี้เกียจหิ้วน้ำไป
มองซ้ายมองขวา ไม่มีใครอยู่แถวนั้น ถอดเสื้อผ้าเหลือ แต่ กกน.
ตักน้ำในบ่อไปข้าง ๆ อาบน้ำแบบโอเพ่นแอร์ สุขใดจะเสมอเหมือน ไม่ต้องมี
กระจก หรือผ้ากันให้เกะกะ แหะ ๆ บ่อน้ำอยู่กลางสวน หลังบ้าน

แต่งตัวแล้วก็กินข้าวกับน้านงค์ กันง่าย ๆ นั่งคุย
น่อง... จะปลูกไร (น้าเขาออกเสียงแบบนั้นจริง ๆ)
ขนุน ทองประเสริฐนะน้า
ดี... ให้ทิด(ลูกเขย) มันก็รับซื้อขนุนส่งตลาดไท น่องไปดูที่ขายที่อื่นหรือยัง
ไปแล้วน้า ตลาดสี่มุมเมือง กับตลาดผลขนุนทางไป กท.
ปลูกกี่มากน้อยนะน่อง
5 ไร่... ดูว่าน้ำที่ขุดจะพอรดหรือเปล่า กะจะลงหลังขุดสระก่อนฝนตกหน่อย
ดี ๆ เลย แล้วจะปลูกอะไรอีก
หา กิ่งพันธ์สะตอ ลง 5 ไร่ เดี๋ยวผมไปดูเขาขุดสระต่อนะน้า


เดิน ลัดเลาะไปครึ่ง กิโลเมตรก็ถึงที่ขุด รถกำลังเดินเครื่องต่อไม่หยุด



คนขับอึดจริง ๆ ผลัดกันขุด อีกคนกำลังใช้ฟืนกิ่งไม้หุงข้าว ทำกับข้าว
ดูกับข้าว ก็มีแค่ ปลากระป๋อง พริกขึ้หนู มะนาว แค่นั้นเอง

ดูเขาขุด ใจก็ลุ้นขอให้เจอน้ำ แม้จะขุดไปลึกแล้ว ก็ยังไม่มีน้ำผุด... ก้นสระยังแห้ง
ไร้วี่แววความชื้น เลยเดินไปดูสวนยาง กับสวนมะม่วงหิมพานต์ใกล้ ๆ กัน

กลับมาดูก้นบ่ออีก ก็ยังแห้งสนิท เฮ้อ... เลยขับรถไปดูสวนพริกไทย
แถวหมู่บ้าน กลุ่มสระบุรี ชาวสวนกำลังเปิดเครื่องปั้มน้ำ ส่งน้ำไปตามท่อสีดำที่วาง
ไปตามแนวเสาค้างพริกไทย

เลยได้ความรู้พริกไทยอีกเยอะ เมื่อก่อนชาวสวน อ.ท่าใหม่ อ.สอยดาวจะใช้
ไม้กันเกรา เป็นไม้เนื้อแข็งลำต้นตรง ต้นขนาดกำกว่า ทำเสาปลูกพริกไทย
แต่ปัจจุบันหาไม้กันเกราไม่ได้แล้ว ชาวสวนเลยใช้เสาคอนกรีตสี่เหลี่ยมเล็กแทน

เพื่อนชาวสวนสนับสนุนให้ปลูกพริกไทย เขาไม่ค่อยหวงการตลาด
โห้ย... พริกไทย ขายได้ราคา ทั้งพริกไทยดำ พริกไทยขาว ไม่พอขาย คุณปลูกเถอะ
ขอให้น้ำพอ บางสวนเขาเจาะบ่อบาดาลลึก 80 เมตรก็เจอน้ำ
แต่ต้องมีไฟฟ้านะคุณ
เลยลากลับไปดู รถขุดต่อ แหงนดูท้องฟ้า สว่างจ้า มีเมฆสีขาวลอยอยู่ไกล ๆ

เป็นหย่อมๆ แบบนี้คงยากที่จะมีฝนตก
เลยมุดเต๊นท์ผ้าใบเล็ก กลับเข้าไปนอนต่อ แบบเพลีย ๆ บอกตรง ๆ ผิดหวัง
นอนไปนานแค่ไหนไม่รู้ ตืนมาดูนาฬิกาบ่าย 4 โมงเย็นเสียงรถแบคโฮเงียบ คนขับ
กำลังปรับแต่งเครื่องยนต์ อีกคนกำลังขันน๊อตปุ้งกี

ผมเลยค่อย ๆ ไต่ดินลง ก้นบ่อที่แห้ง ทรุดตัวนั่งนิ่ง ๆ ดูก้นบ่อที่เพิ่งขุด ยอมรับท้อแท้
เอามือจับก้อนดินเล็ก ๆ โยนไปข้างหน้าเล่น

เอะ...นั่นอะไร....อยู่ก้นบ่อ เพิ่งขดลึกได้แค่ 4 เมตรเอง...

ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ

end
visit บล๊อก 544,114 st

=

งานเขียนประเภท Diarist

Create Date : 27 กรกฎาคม 2558
Last Update : 19 ตุลาคม 2559 21:42:39 น.		33 comments
Counter : 2194 Pageviews.
Share Tweet