| No. 655 บล๊อกประจำ จันทร์ - พฤหัสบดี |
|
| |
| เห็นโจทย์ของคุณต่อ ผมเพิ่งลงภาพ ชุดฟอร์มนักเรียนสุดจะโบราณ เมื่อไม่กี่บล๊อกนี้เองแล้ว |
จะเขียนเรื่องชุดนักเรียนแบบไหนดี
|
| คงมีเพื่อนหลายคน ชอบชุดนักเรียนหญิงญี่ปุ่น ยิ่งมีภาพการ์ตูนใส่กระโปรงสั้น มาลงในบล๊อก |
| ของเพื่อน ผมเลยขอผ่าน ผมก็ชอบดูเด็กญี่ปุ่นเขาใช้ชุดน่ารัก.ๆ |
|
| วันนี้ให้ดูชุดนักเรียนตัวเก่ง ใส่กางเกงจะหลุด อีกครั้ง |
เอาเชือกมัดเอวให้มันแน่น ส่วนถุงเท้าก็ได้ใส่กับเขาด้วย รูดติดตาตุ่มเชียว 555 อีกครั้ง ดูยังไงก็ไม่จืด
คงจะเค็มน่าดู ขี้เกลือขึ้นเพราะซักบ่อยไม่ได้ มีน้อยชุดนี่นา
ดูภาพตัวเองแล้ว หน้าผากเถิกกว้าง เหม่ง ใสมาตั้งแต่เด็ก มิน่าปัจจุบันเส้นผมน้อยจัง |
|
|
| |
| เป็นเด็กที่เชียงใหม่ เน่อครับ หุ หุ ใครก็รู้อยู่แล้ว ตีอู้ ให้ข้อความเต็มบล๊อกไว้ก่อน |
ตอนเป็นเด็ก ไม่ค่อยรู้ร้อน รู้แต่ "หนาว"
|
| ตื่นเช้ายังมืด คว้าเสื้อกันหนาวตัวเก่า เป็นผ้าสำลีนุ่มสีตุ่น ๆ ใส่แล้วลงไปหลังบ้าน |
ตักน้ำจาก ตุ่ม ไปรดผักสวนครัว พวกผักกวางตุ้ง คะน้า แปลงต้นหอม แตงกวา
|
| น้ำจากฝักบัวที่ หยดลงเป็นสาย กระทบใบผักคะน้า กวางตุ้ง เสียง ซ่า ๆ ๆ ใบผักกาดลู่ไปตามหยาดน้ำ แล้วพลิกกลับคืน... |
| แสงแดดค่อย ๆ สาดลงมาช้า ๆ ผ่านหมอกบาง ๆ บางส่วนเจอหมอกหนา กับใบไม้ |
แดดส่องเป็นลำทะแยง สวย.....
|
| |
| รดน้ำผักนาน จนหมดไป 3 ตุ่มใหญ่ เพื่อน ๆ คงคิดว่า ทำไม ไม่ใช้สายยางฉีดไป |
เลยละ หุ หุ
|
| เมื่อก่อนไม่มี หรอกสายยาง มีแต่หนังสะติ๊ก... เราใช้น้ำในบ่อที่ขุดไว้ หน้าบ้าน ตอนเย็น |
ผมกลับจากโรงเรียน แขวนชุดนักเรียนไว้บนบ้าน ไว้ใช้วันรุ่งขึ้น แล้วตักน้ำใส่ตุ่มจนเต็ม
ใช้น้ำถุ้ง(ภาชนะมีหู) หย่อนในบ่อ พอถึงน้ำ ไม่ต้องสะบัดแบบที่อื่นทำ เป็นภูมิปญญาชาวบ้าน |
| น้ำถุ้งจะเอียงน้ำเต็ม ใช้มือสาว ๆ ขึ้น เท ใส่รางไม้ไผ่ |
| เอียงลาดลงนิด ๆ จากบ่อผ่านตัวบ้าน เกือบสี่สิบเมตร น้ำไปตก ลงในตุ่มที่หลังบ้าน |
| |
| คืองี้ครับ ผมเป็นคนขึ้เกียจเดิน มาตั้งแต่เด็ก ๆ จะตัดต้นไม้ซางใหญ่ มาถาก |
| ส่วนบนออก หลายนิ้ว แล้วใช้มีด เลาะปล้องในให้ทะลุตลอดลำไม้ไผ่ |
| ไปวางซ้อนลดลั่น ให้สโลป ลง ใช้ลำไผ่ซาง หลายต้น |
|
| ส่วนปลายใกล้ตุ่มหล้งบ้าน ผมใช้เศษสังกะสี รองรับน้ำจาก ท่อไม้ไผ่ แล้วใช้ท่อไผ่สั้นเมตรกว่า |
| รอรับอีกต่อ พอน้ำเต็มตุ่มแรก ก็เพียงแต่ จับปลายท่อไปวางอีกตุ่ม |
|
| |
| หลังจากรดผักจนหมด ก็ใช้น้ำจากบ่อ อุ่น ๆ ไอน้ำรอยกรุ่น ล้างหน้า แปรงฟัน (ได้) |
| ปกติถ้าตักน้ำในตุ่มค้างคืน ไม่กล้าอมน้ำ น้ำมันเย็นมาก ๆ |
| จับแค่ขัน กรอกน้ำเข้าปาก เหงือก หดลง แทบฟันร่วง ..คือมันเย็นมากจริง ๆ |
| |
ขึ้นบ้านใช้ผ้าขาวม้า เช็ดขาที่ เปียกน้ำ แล้ว เช็ดหน้า แหะ ๆ งั้นให้ดูภาพพจน์ดีหน่อย
เขียนว่า เช็ดหน้าแล้วค่อยเช็ดเท้านะเออ
|
| ถอดเสื้อกันหนาวผ้าสำลีออก คว้าเสื้อนักเรียนสีขาว มอ ๆ ใส่ |
| รีบกลัดกระดุม จากบนลงล่าง |
| เรื่องกลัดกระดุม มีคนโบราณ กับเพื่อน ๆ บอกว่า ถ้าจะให้เจริญให้กลัดจาก |
| ข้างล่างขึ้น ชีวิตจะได้เจริญขึ้น |
| แต่ผมไม่ทำตามหรอก เชื่ออะไรไม่รู้..เพราะเคยทำแล้ว กลัดจากข้างล่างขึ้นข้างบน |
| เกือบเม็ดสุดท้าย อ้าว เฮ้ย... ไง เหลือเม็ดข้างบนอีกเม็ด |
|
| ใครเคยบ้าง |
| เอาละซิ ความหนาวไม่ออกไปไหน แผ่สร้านไปทั้งห้องนอน รีบกลัดกระดุม |
| จากปลายคางลง จนหมด ใส่กางเกงจับชายเสื้อยัดในกางเกงสีกากี ขาสั้น |
| เอาเสื้อกันหนาว ผ้าสำลีมีลายเล็ก ๆ เต็มไปหมดสวมทับ เสื้อนักเรียน ร่างกายอบอุ่นขึ้น |
| แล้วค่อยร้อยเข็มขัด |
| คว้าเสื้อกันหนาว สักหลาด แข็งโป๊ก |
| เป็นผ้าที่ทหารเขาให้ แม่ตัดด้วยกรรไกร เย็บเสื้อกันหนาวให้ |
สวมทับ อุ่นดี เพราะมันหนามาก แล้วก็แข็งโป๊ก แข็งขนาด หมวกปีกแข็งไงงั้น 555
|
| แต่ก็ต้องใส่ ไม่มีเงินซื้อผ้าอย่างอื่นหรอก ที่บ้าน ฐานะไม่ดีเลย |
| ผ้าชนิดนี้ ถ้าใส่ติดกับตัว ไม่ได้..เลย คัน ตัวผ้าน่าจะทำจากฝ้ายผสม ขนม้ามั้ง |
| มันแข็งคล้าย ๆ กับสก๊อตไบรท์ ไงงั้น (เปล่าโฆษณานะเออ) |
| |
| ปั่นจักรยานจากบ้านไปตามถนนที่มีรถน้อยมาก แสงแดดอ่อน ส่องทะแยงผ่าน หมอกที่ |
| ลอยเรี่ยถนน เป็นลำสวย.... หัวเข่า ที่เปล่าเปลือย เย็น มือที่จับแฮนด์จักรยานก็เย็นเจี๊ยบ |
| ต้องจับมือเดียว อีกข้างซุกใส่กระเป๋ากางเกง สลับเป็นระยะ |
|
| พอถึงโรงเรียนรีบ จอดจักรยานไว้ ล๊อกกุญแจ รีบวิ่งไป กองไฟ ที่ลุงภารโรงใจดี กวาดใบลำใย |
มารวมกับเศษกิ่งไม้ จุดไฟไว้ พวกเรารวมกันเป็นกลุ่ม เอามืออังไฟ
|
| อุ่นเฉพาะข้างหน้าดัานหลังเย็นเจี๊ยบ คนไหนไม่ได้ทา วาสลีนมา หน้าแข้ง ผิวแตก. ส่วนผม หมายถึงตัวผม |
ทาวาสลีนทั้งขา แขนใบหน้า ผิวไม่แตก
|
| ผมไปซื้อที่ร้านขายยา เขาใช้ไม้ปาด วาสลีนสีขาวขุ่นในถังใหญ่ (แบบจาระบีรถ หุ หุ) |
| ใส่กระดาษหนาแล้วห่อให้ หุ หุ แต่วาสลีนเหนียว ทาแล้วติดทน นาน.... |
| |
| เพื่อนบางคน ปั่นจักรยานจาก บ้านวังสิงห์คำ ไกล หนาวมาก รีบวิ่งเข้ากองไฟ พวกเรา |
เห็นก็ชี้ให้ดู หัวเราะกันเกรียว ชุดนักเรียนชาย ใส่ได้เฉพาะกางเกงขาสั้น
|
| ขนคิ้ว ขนหน้าแข้ง เสื้อสำลีสีดำที่ ไอ้ไกรทอง มีละอองหมอกจับเต็ม ขาวโพลน |
เพื่อนคนนี้ ขนคิ้วมีไม่มาก แต่ขนหน้าแข้ง หนา เยอะยาวยุบยับ.. ที่มันชื่อไกรทอง มันพูดว่า
ฮา(ก รู) ใช้ชื่อนี้ อายวะ |
| อุ้ยแม่หญิง(ยาย)ตั้งชื่อให้... ผมกับมันเลยเข้าห้องสมุด ดูคำศัพท์ |
เฮ้ย ชื่อนี้ดีกว่า "กำธร" ดีกว่า ไกรทอง ลิเก เอาเปล่า
|
เออ ดีวะ ไอ้ตูน..
มันไปขอให้พ่อ ไปเปลี่ยนที่อำเภอ ปัจจุบันใช้ชื่อ กำธร.. นามสกุลบอกไม่ได้ นะครับ |
มันเป็นอาจารย์อยู่มหาวิทยาลัยในเชียงใหม่แห่งหนึ่ง จำเรื่องนี้ได้ดีแม้จะผ่านมาหลายปีที่ทำหน้า
เหมือน ตุ๊เจ้า(ภิกษุบางองค์) ตั้งชื่อให้เพื่อน แต่เขียนอ่านง่าย นะเออ
|
| เรื่องชุดนักเรียน บอกตรง ๆ มีเสื้อผ้านักเรียนแค่ 3 ชุดใส่ |
| ซ้ำแล้วซ้ำอีก จนแม่ตีน่องให้ นำไปซักบ้าง กางเกง ถุงเท้าถอดแล้ว น่าจะตั้งได้เลย หุ หุ |
| |
| ขอบคุณเพื่อนที่เอื้อเฟื้อให้ใช้ภาพประกอบ |
| End 1,146,355 |
| st. ผู้เข้าชม 1,141,526 |
| = 4,929 ครั้ง |
| งานเขียนประเภท Diarist |
| |
แวะมาทักทายจ้าา ^__^ อิอิ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
ถึงเวลาตะพาบแล้วหรอนี่
ยังไม่ได้นึกเลยค่ะว่าจะเขียนอะไร
สมัยเมื่อก่อน เชียงใหม่ต้องหนาวกว่านี้มาก แน่ๆเลยค่ะ
อ่านแล้วเห็นวิถีแบบเมื่อก่อน ดูน่าสบายใจ สบายกายกว่าเดี๋ยวนี้เยอะเลยค่ะ