บล๊อกประจำวัน จันทร์ / ศุกร์

วันก่อนได้เล่า การเดินทางไปบนดอย ที่ไม่สูงมากนักแต่ทางแคบ

เจอฝนตก ทำให้ถนนลื่น นิด ๆ พอที่จะเกิดความวิตก บ้างเล็กน้อย

แต่ถนนบางช่วง ฝนไม่ตก ถนนแห้ง วิ่งได้สบาย ๆ

หลังจากเราเลี้ยวเข้าสู่ถนน ไปรีสอร์ทที่จะไปพัก ฝนกลับตกปรอย ๆ

พอเลี้ยวสู่บริเวณลานจอดรถ มีหมาตัวโต เดินมาต้อนรับ พร้อมกับชายกลางคน

ผมดำปนขาว บุคคลิกดีมาก ใบหน้ายิ้ม เลยเดาวว่า คงจะเป็นเจ้าของ

หรือไม่งั้น ผจก.รีสอร์ท เลย ขอดูห้องพัก

ยินดีเลยครับ พาเดินเข้าไปอาคารโล่งโปร่ง พร้อมกับแนะนำให้รู้จักกับเจ้าของ

เป็นชายวัยกลางคน สูง ใบหน้ายิ้ม... ผมดูแล้วคุ้น ๆ หน้าเลย

ขอดูสภาพห้องพัก มี 3 ราคาในฤดูฝน

ห้องพักเป็นหลัง 500 กว่าบาท อยู่แอ่งดอย ต้องเดินทางลาดลง ชันไม่เหมาะกับ สว.

แต่เรายังหนุ่มเนาะ เลยเลือกอีกหลัง

หลังละ 800 กว่าบาท มีระเบียงหน้าห้องพัก เห็นวิวแอ่งดอยสวย คงเป็นที่บล๊อกเกอร์

Rinsa Yoyolive เพื่อนสาวคนดังเคยมาพัก แหะ ๆ ตีสนิทซะเลย เชียร์ให้ผมไปพักรีสอร์ทนี้ นอนได้ 2 คน

แต่ติดตรงเราไป 4 คน

ข้างล่าง ก็ราคา 800 บาท ซีกเดียวนะครับ

เลยกลับไป ดูเรือนพักหลังที่โตที่สุด อยู่ไหล่ดอยมองเห็นวิว มากที่สุด

มีเตียง 2 เตียง ราคา 1200 บาท ขอต่อตามธรรมดาของคนเที่ยว 555

เจ้าของร่างสูง บอกว่าราคานี้ลดลงเหลือกึ่งหนึ่งแล้ว ถ้าฤดูหนาวแพงกว่านี้ ก็เลย

โอเค... ทั้งเจ้าของ และลูกน้องช่วยยกกระเป๋า ไปส่งที่เรือนพัก

คือ ต้องไต่บันใดลงนะครับ

ยัง งง.. เดินขึ้นแค่นี้ ไง เดินเอียงขวา 555

เก็บของไว้ที่ ลองเช็ค WI-FI ใช้ไม่ได้ครับ เลยต้องใช้มือถือคลิ๊กเข้า

ฮอตสปอต เข้าบลูธูท...ส่งเข้าโน๊ตบุค ใช้ได้เลยครับ แต่ ช้าหน่อย..

พวกเรา น่าจะเป็นแขกดอย เอ้ย แขกที่ไปพักชุดแรกของวันนั้น แต่คงจะรองจาก

คนที่เดินไปต้อนรับเราที่รถหน่อย เพราะเขามาพักเป็น เดือนมาแล้ว

เลยเดินชมวิว ตามเรือนพักที่อยู่ไหล ดอยแต่ละหลัง อย่างละเอียดหน่อย

แล้วไปดูทีวีที่ เรือนต้อนรับกลาง

เจ้าของรีสอร์ทชื่อ คุณสมจิตต์ มาต้อนรับ ยกน้ำชาร้อน ๆ มาเสริฟแบบกันเอง

คนที่มาพักเป็นเดือน คุยดีมาก คุ้นเคยกับเจ้าของ เข้าครัวทำอาหารกินเองด้วยแหละ

ระหว่างที่คุยกัน มีคนโทรศัพท์มาจอง ห้อง สอบถามอยู่เรื่อย ๆ

ส่วนของผมเอง เข้าไปดูในเน็ต เช็คราคา ดูห้องพักผ่าน อโกด้า ก่อนหน้านั้นแล้ว เลยคุยกัน

ที่มาของ รีสอร์ทแห่งนี้แทน

ที่นี่มีขาหมูหมั่นโถ กับอาหารอื่นบริการ ราคาปกติ อาหารเช้ามีขาย

ไม่ได้รวมในราคาที่พักนะครับ

เราคุยกันนาน เลยรู้ว่าคุณสมจิตร ลงมือก่อสร้าง เอง โดยมีลูกมือช่วย

ออกแบบบ้านพัก ได้เหมาะเจาะดี คือเป็นแบบเรียบ คล้ายกับผนังปูน ขัดมัน

ระยะนั้นฝนพรำ ๆ ลงมาเลยกลับไปนั่งเล่นเน็ตที่ระเบียงบ้านพัก โต๊ะเตี้ยตามภาพข้างบน ดูวิว ถ่ายภาพ

รอเมฆให้มันลอยเลื่อนมาใกล้ เห็นเมฆลอยมา แต่น้อยเกิน

.......

......

ข้างบน ซ้ายมือข้าง รีสอร์ทที่พัก เป็นไร่ชา วังพุดตาล เป็นไร่ที่ใหญ่ เดิมเจ้าของคงจะ

สร้างเป็นสถานที่ท่องเที่ยวด้วย แต่ก็ยังไม่แล้วเสร็จมั้ง (อันนี้จากคำบอกเล่าของคนอื่น)

แต่คงจะสวย ระดับหนึ่ง คือการบริการมีน้อยกว่าไร่ชาอีกแห่ง

ค่ำนั้นเราเดินขึ้นไป ทานอาหารเย็น ง่าย ๆ ตามภาพ ราคาปกติ

.....

อากาศเย็นสบาย นั่งกินข้าว เอ้ย ทาน..อาหารเย็น ท่ามกลางแสงไฟที่

ระเบียงใกล้บ้านพักของเรา

......

อากาศ ไม่หนาวนะครับประมาณ 25 องศาเอง

เรากลับลงไปที่เรือนพัก ก็อยู่ข้างล่างที่เรานั่งทานอาหารนี่แหละ ผมไม่ได้ไปนอน

นะครับ เล่นเน็ต เช็คข่าวในบล๊อกกับ เฟช

นั่งตบยุงไปเรื่อยๆ มียากันยุงให้ แต่บอกตรง ๆ ไม่ชอบกลิ่นเลย ส่วนในห้อง

นอน ไม่ได้มีมุ้งลวด เลยต้องปิดประตู แง้มหน้าต่างไว้หน่อย

เด็กที่ไปด้วย ดันจุดยากันยุงไว้ในห้อง พอผมเข้าไปนอน กลิ่นตลบอบอวน นอนไม่

ได้เลยต้องเปิดหน้าต่าง กลิ่นไม่หาย จะนำมุ้งที่รีสอร์ทวางไว้ข้างเตียงนอน

ดูจะอึดอัด.... เลยใช้ผ้าห่มนอนกันยุง ใช้ผ้าขนหนูปิดใบหน้ากันยุงกัด

นอนไป ก็คิดไป ตูคิดผิดซะแล้วมั้งที่มาค้างรีสอร์ทแห่งนี้ นอนคิดหลายตลบ

ประมาณ 4 ทุ่มที่ห้องนอนกลับเย็นลง ยุงไม่มีแล้ว พวกเราเลยนอนหลับไปแบบสบาย ๆ

ตื่นมาก็สำรวจในห้อง เห็นป้ายบอกเหตที่ไม่ติดมุ้งลวด และมีภาพนักแสดงหนัง

มาถ่ายหนังเรือนนี้ด้วย

ตอนเช้า ลุกขึ้นมา ดูวิว ถ่ายรูปในรีสอร์ท คุยกับแขกที่มาพักเป็นเดือน

บอกว่าเจ้าของ อยากจะให้คนมาพัก ได้สัมผัสกับธรรมชาติที่แท้จริง

ปกติแล้วในฤดูหนาว จะไม่มียุง หรือแมลงมารบกวน

ถ้าฤดูฝน จะมียุงกับแมลง เฉพาะหัวค่ำ ไม่เกิน 2 ทุ่มก็ไม่มีแล้ว

และคงเป็นแบบที่เขาเล่าให้ฟัง

ก่อนไปเที่ยวดอยแม่สลอง เรากะจะไปเที่ยว ตลาดเช้า แบบชาวบ้าน

เช้าวันนั้น

เลยขับรถ ขึ้นดอยไปเที่ยว ขับไปในหมู่บ้านหลายหมู่บ้าน

ไปคุ้มนายพล ที่เป็นร้านอาหาร ดูแล้วคงจะยังไม่พร้อมที่จะขายมั้ง คือมันไม่ใช่

ฤดูท่องเที่ยว ไปดูร้านอื่นที่เพื่อนแนะนำ ก็ยังไม่เปิด

เรียกว่าซอกซอนไปตามถนนคอนกรีต แคบพอรถสวน หาอิวจาก๊วย หรืออะไรก็ได้

แบบชาวบ้านกิน ไม่พบครับ

ลงจากคุ้มนายพล มาจอดตรงนี้

เจอนี่ครับ 7- 11 ได้เลย ใส้กรอกขนมปังกินตี๊ต่างว่าเป็นฮอทด๊อก

แยมโรล บิสกิต กับกาแฟร้อน พอดีตรงข้ามร้านที่ว่า มีระเบียงร้านที่ยังไม่เปิดบริการ

เลยไปนั่ง คุยกันที่เก้าอี้ ถ่ายรูป ไปเรื่อย ๆ

ผมเล่าให้ฟังการไปเที่ยวแบบ กันเอง... เจอแบบนี้ ก็สนุกไปอีกอย่าง

แต่ขอบอกนะครับ ที่พักคือ แม่สลองเมาเท่นโฮมรีสอร์ท มียุงตอนหัวค่ำ แต่วิว สวย

เราซอกซอนไปในที่ เขาไม่ค่อยไป

งดงาม บนดอยยังกะติดแอร์คอนดิชั่นไว้ แหล่งท่องเที่ยวเยอะ

ไว้เล่าในตอนต่อไป..นะครับ