| No. 799 ผม ถูกแกะรอย |
|
| บันทึกการเดินทางของ หมาป่าเดียวดาย ลาพักร้อนครึ่งเดือน จากกรุงเทพ ไป พังงา ด้วยจักรยาน (ตอนที่ 7 ) |
| |
| (หมาป่าฯ จำได้ว่าไวน์พาเดินทางไปตรวจงานและนอนที่โรงแรม เล็ก ๆ ส่วนไวน์จำไม่ค่อยได้ จำได้แต่เพียงว่าเด็กคนนี้ |
| ช่างซักถามจังเลย 555 เป็นแบบไหนลองอ่านที่หมาป่าเดียวดายเขียนไว้) |
| |
| ตอนก่อนนี้ เล่าถึงระบบขับเคลื่อนก็ พวกเกียร์รถจักรยาน รวนเกเร.. หมาป่าเดียวดาย ปั่นไปภาคใต้คนเดียว |
| ลำบากใจมากมายพอสมควร....เพราะร้านจักรยานที่ชุมพรร้านแรก ไม่รับซ่อม แต่.... |
| |
| ร้านอี้พงษ์ บอกลองเอามาดูกัน แต่ช่างของร้านอี้พงษ์วิเคราะห์อาการว่าเกิดจาก กลไกในตัวชิปเตอร์ |
| นั้นเริ่มกร่อนแล้วการเปลี่ยนเฟืองจึงทำได้ไม่สมบูรณ์ |
| ผมนึกค้านในใจเพราะอาการนี้เคยเกิดแล้ว ช่างหนึ่งปรับแต่งให้ง่าย ๆ ด้วยการปรับตัวดึงสลิงตรงเฟรมแป๊บเดียวก็หาย |
| แต่ไม่ได้เถียงช่างหรอกนะครับ สังเกตดูเห็นว่าทั้งร้านขายแต่เสือภูเขา กับจักรยานแม่บ้านและจักรยานเด็กเล็ก |
| |
| (เออ..ที่แนะนำพวกพี่น้องตรง เขาโพธิ์ว่าให้มาหาเสือหมอบในเมืองชุมพรนี่สงสัยจะเหลวนะครับ เสือชุมพรถ้าทราบ |
| ว่ามีแหล่งเสือหมอบในตัวจังหวัดก็มาทิ้งความบอกกันไว้บ้างนะครับ) |
| อย่างไรเสียก็ไม่มีอะไหล่ของชิฟเตอร์ปลายแฮนด์แบบอีเขียวสำรองแน่นอน ในใจนึกว่าเดี๋ยวจะโทรไปปรึกษา |
| ช่างน้องหนึ่ง ที่อยู่ห่างไกลไป 500 กม. ดูว่าจะปรับแต่งด้วยตัวเองได้ไหม |
| |
| ร้านอี้พงษ์แนะนำห้องพักให้ว่าเปิดใหม่อยู่หลังสนามกีฬาจังหวัดสภาพห้องดี และโทรบอกคนของโรงแรมให้มาพา |
| ผมขี่ตามไปเข้าพัก ห้องพักใหม่ดีคุ้มค่าเกินราคาจริง ๆ ครับชื่อ Room Place ราคา 420 บาท |
| เทียบสภาพห้องกับราคาอาจพูดได้ว่าดีที่สุดสำหรับห้องพักที่ต้องจ่ายเงินทั้งทริปนี้เลยครับ |
|
| เข้าห้องพักช่วงบ่ายแก่ ๆ วัดไมล์ได้ 549 กม. ขี่จากบางสะพานน้อยไม่ถึงร้อยกิโล |
| |
| ผมอาบน้ำซักเสื้อผ้าแล้วก็โทรหา ช่างน้องหนึ่ง บอกอาการ น้องหนึ่งนึกในหัวแล้วก็บอกให้ผม บิดปุ่มตั้งความตึง |
| สลิงตรงเฟรมแบบที่หมาป่าสังหรณ์ไว้นั้นแหละครับ ช่างบอกว่านายมันหย่อน การปรับตั้งให้ดึงให้บิดลูกบิด |
ทิศเดียวกับเวลาเราเปิดก๊อกน้ำ
|
| ผมก็อือ ๆ รับคำมา วางสายช่างหนึ่งแล้วก็บิด แต่ว่าดันบิดไปอีกทางด้วยเลอะ ๆ ลืม ๆ ทิศทางที่ช่างหนึ่งบอก |
| ใจคิดว่าจะให้ตึง ก็ต้องบิดไปทิศตามเข็มนาฬิกาเหมือนเราไขน๊อต บิดเท่าไรก็ไม่รู้ ก็เลยบิดไปราว ๆ ครึ่งเส้นผ่านศูนย์ |
| กลางของตุ่ม จากนั้นก็ลองขี่มาข้างนอกจะมาหาข้าวเย็นกินด้วย อุแม่เจ้าเอ๋ยคราวนี้เฟืองมันรวนทั้งเฟือง 6 7 8 |
เลยครับ ซวยแล้วสิเพราะไหงมันแย่กว่าเดิม
|
| ช่างที่ชุมพรก็แก้ไม่ได้ ช่างที่แก้ได้ก็อยู่ห่างไกลเหลือเกิน คราวนี้ผมตั้งสติใหม่กลั้นใจบิดมาอีกทางทวนเข็ม |
| บิดมันหนึ่งรอบเลย ฮ่าฮ่าฮ่า คราวนี้กลับไปดีเหมือนเดิมครับ เฟืองไหน ๆ ทั้งเฟือง 6 เจ้าปัญหาและเฟืองอื่นก็ |
| ไม่มีปัญหาตลอดทริปเลย รอดไปได้ครับ |
| |
| หมาป่ารักจังหวัดชุมพรเป็นพิเศษครับ ด้วยมีความหลังฝังใจ |
|
| สมัยเรียนประถมพ่อเคยพามาที่จังหวัดนี้ สมัยโน้นพ่อหมาป่า ทำงานเป็น Auditor ของบริษัทประกันชีวิตศรีอยุธยา |
| พ่อต้องไปตรวจสอบสำนักงานต่าง ๆ ทั่วประเทศ เดินทางด้วยรถไฟหรือไม่ก็รถทัวร์ ทริปหนึ่งพ่อหนีบหมาป่าลงมา |
ชุมพรด้วย
 |
เราขึ้นรถชั้นสามจากกรุงเทพมาตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้วก็มาเช้าที่ชุมพร มันนานน้านนานในความคิดของเด็ก เรียกกัน |
ว่าตูดแฉะครับ
|
| ความสุขคือการได้ไปนั่งในสำนักงานสาขา แล้วก็นั่งจิ้มพิมพ์ดีดเล่นพิมพ์โน่นพิมพ์นี่ไปเรื่อยเปื่อย เพราะที่บ้าน |
ไม่มีพิมพ์ดีดให้เล่น ตอนค่ำพ่อจะพาไปกินข้าวร้านข้างทางแล้ว พอทุ่มกว่า ๆ ก็จะพาไปดูหนังในโรงประจำจังหวัด
ขอบคุณเจ้าของภาพด้วยนะครับ
|
| สมัยนั้นทุกจังหวัดมีโรงหนัง ก่อนเข้าโรงหนังพ่อจะซื้อหนังสือให้หมาป่าเพื่อเอากลับไปอ่านที่โรงแรม |
| หมาป่าดูหนังกับพ่อ พอหนังเลิกเราสองคนก็จะเดินกลับโรงแรมที่อยู่ในดาวน์ทาวน์นั่นแหละ เมืองหลังหนังเลิกจะ |
| เงียบร้านรวงปิดหมด มีแสงไฟหรู่ ๆ ริมถนน อากาศเย็น ๆ มีหนังสือที่พ่อซื้อให้ในมือ พวกหนังสือเครื่องบินรบ ชื่อ |
วีรกรรมกับการ์ตูนผีเล่มละบาท
หมาป่าเข้าโรงแรมแล้วก็ดมกลิ่นหนังสือ กรีดดูภาพเครื่องบินรบ
|
| ด้วยความอิ่มใจก่อนหลับไปบนเตียงเดียวกับพ่อ |
| โรงแรมเป็นตึกสูงสามสี่ชั้นแบบที่เซลล์แมนชอบพักน่ะครับ ห้องพัดลมเพดาน มีน้ำฝักบัวแต่ไม่มีน้ำอุ่น มีผ้าขนหนู |
| กับสบู่ก้อนเล็ก ๆ กลิ่นสบู่นี่เป็นเอกลักษณ์ครับ สมัยโน้นรีสอร์ทหรือบังกะโลยังไม่มี |
| เพราะผู้คนไม่ได้เดินทางกันมากเหมือนสมัยนี้ |
| |
| ขี่มาคราวนี้เป็นครั้งที่สองในชีวิตที่ได้กลับมาเยี่ยมชุมพร จะไปตามรอยเก่าที่มากับพ่อ |
| แปลกนะครับพอเราทำงานแล้วเคยเดินทางไปไกลกว่าชุมพร ไปสุราษฏร์ ไปหาดใหญ่ ไปภูเก็ต ไปกระบี่ นั่งเครื่องไป |
| ไปนอนโรงแรมที่ดีกว่าโรงแรมไม่มีดาวพวกนั้นจมหู แต่ความตรึงใจกับเทียบไม่ได้กับช่วยเวลาวัยเด็ก |
| |
| ดาวน์ทาวน์ชุมพรมีอาหารข้างทางมากมายครับ ผู้คนคึกคัก ผมเลือกเข้าร้านที่เป็นสวนอาหารชื่อ สวนอาหารทิพย์ |
| เห็นเจ้าของคุณลุงคุณป้ามีอายุก็เข้าไปคุย ร้านเปิดมาตั้งแต่ปี 2518 ได้การล่ะเจอคนเก่าคนแก่ |
| เลยเล่าว่าเคยมาชุมพรเมื่อสามสิบกว่าปีก่อนและกลับมาอีกครั้ง ถามเรื่องโรงหนัง ลุงเล่าว่าเมื่อก่อนชุมพรมีโรงหนัง |
| 3 โรง อยู่แถวห้าแยกแต่เลิกกิจการไปหมดแล้ว |
| ผมดีใจกินอิ่มก็ขี่รถชมเมือง ผ่านห้าแยกแล้วก็พยายามนึก อดีตย้อนกลับไปสมัยมากับพ่อ เห็นโรงแรมทำนองเดียวกัน |
| กับที่เคยมาพักก็เดาว่ามันคงโรงแรมใดโรงแรมหนึ่งนั่นแหละ ขี่วนตอนกลางคืนแล้วก็กลับห้องพักหลังสนามกีฬา |
| หลับสบายใจเป็นพิเศษ |
พฤหัสบดีที่ 6 มีนาคม วันที่เจ็ดของการเดินทาง
|
 |
วันนี้ผมจะขี่ตัดออกจากเพชรเกษมช่วงที่เลียบอ่าวไทยไปสู่จังหวัดระนองเป็นเพชรเกษมช่วงที่เลียบฝั่งอันดามันแทน |
| ครับ จุดแยกนี้อยู่ตรงแยกปฐมพร |
| ออกจากที่พักผมก็แวะปั้มปตท.ก่อนถึงสะพานข้ามแยก เจ้าของปั้มท่าทางจะชอบของเก่า มีจัดมุมถ่ายรูป |
| ย้อนอดีตไว้ในปั้มด้วย |
| |
 |
| |
| ขี่ข้ามแยกมาสักพักก็เจอพระรูปกรมหลวงชุมพรตรงข้ามค่ายเขตอุดมศักดิ์ รถที่ผ่านไปผ่านมาบีบแตร |
| เสียงแปร๊น ๆ ตลอดเวลาเพือถวายสักการะ |
| |
 |
| |
| จุดเริ่มต้นเส้นทางปาดพาดด้ามขวานนี้ กรมทางหลวงท่านก็ติดป้ายเตือนผู้ขับขี่รถยนต์เอาไว้ว่า ข้างหน้าจะเจอ |
| อะไรบ้าง คนที่ขี่จักรยานไม่ค่อยรู้สึกรู้สากับโค้งเท่าไรหรอกครับ ความเร็วเราต่ำ |
| แต่โค้งลงเขานั้นก็พอรู้สึกบ้าง |
| |
 |
| |
| อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง คอยติดตามตอนต่อ...ขอบคุณครับ |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| L 1,512,131 |
| st. ผู้เข้าชม 1,511,183 |
| = 868 |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์นิดจะได้แวะไปเยือนครับ |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
ช่างซ่อมที่เก่งๆ
ตอนนี้ก็หายากนะครับ
แล้วจักรยานก็มีหลายรุ่นมากๆ
อุปกรณ์ อะไหล่ ก็ต่างกันไป
ชุมพรเป็นจังหวัดที่ผมก็หลงรักเลยครับ
ไปครั้งเดียวก็ติดใจ
อยากกลับไปอีกจริงๆ