สวัสดีค่ะ พุทธวจตอนนี้เป็นตอนเริ่มเรื่องเกี่ยวกับอริยมรรคมีองค์แปด ซึ่งก็ยังหนีไม่พ้นเรื่องของอริยสัจสี่ เพราะอริยมรรคหรือ “ มรรค “ นั้น เป็นข้อสุดท้ายของอริยสัจสี่ คือทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือของทุกข์นั่นเอง ในตอนนี้พระองค์ได้ทรงเล่าถึงการสนทนาของพระองค์กับพระอานนท์ให้พระเจ้าปเสนทิโกศลฟังถึงเรื่องกัลยาณมิตรดั่งคำตรัสดังนี้

เรื่องการสนทนากับพระอานนท์เรื่องกัลยาณมิตร




มหาราชะ !


ครั้งหนึ่ง ตถาคตพักอยู่ที่นิคมแห่งพวกศากยะ ชื่อว่านครกะ ในแคว้นสักกะ


มหาราชะ ! ครั้งนั้นแล


ภิกษุอานนท์ได้เข้าไปหาตถาคตถึงที่อยู่ อภิวาท แล้วนั่งลง ณ ที่ควร


มหาราชะ ! ภิกษุอานนท์ได้กล่าวคำนี้กะตถาคตว่า


“ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ !

ความมีมิตรดี ความมีสหายดี ความมีเพื่อนผู้แวดล้อมดี

นี้เป็นกึ่งหนึ่งของพรหมจรรย์พระเจ้าข้า ! “



มหาราชะ !


เมื่อภิกษุอานนท์ได้กล่าวอย่างนี้แล้วตถาคตได้กล่าวกะเธออย่างนี้ว่า


“ อานนท์ ! เธออย่ากล่าวอย่างนั้นเลย


อานนท์ ! ข้อนี้เป็นพรหมจรรย์ทั้งหมดทั้งสิ้นทีเดียว


คือความมีมิตรดี ความมีสหายดี ความมีเพื่อนผู้แวดล้อมดี


อานนท์ ! พรหมจรรย์ทั้งสิ้นนั้น เป็นสิ่งที่ภิกษุผู้มีมิตรดีพึงหวังได้


เมื่อเป็นผู้มีมิตรดี มีสหายดี มีเพื่อนผู้แวดล้อมดี


เธอนั้นจักทำอริยมรรคมีองค์แปดให้เจริญได้


จักกระทำให้มากซึ่งอริยมรรคมีองค์แปดได้ดังนี้ “